LITTLE STEPS TO HELL

“ΕΜΠΝΕΥΣΕΙΣ”…στους “Βιβλίων ορίζοντες”

Έντονα συναισθήματα, αναπάντεχες εξελίξεις και πολύ μυστήριο είναι λέξεις που μας έρχονται στο μυαλό όταν σκεφτόμαστε βιβλία τρόμου…Σου αρέσει το σασπένς..?? Θέλεις το μυστήριο..?? Θες να χτυπάει η αδρεναλίνη σου κόκκινο..?? Να νιώθεις τον φόβο να σε πλημμυρίζει..?? Την ανατριχίλα να σε κυριεύει..?? Να ακούς την καρδιά σου να χτυπάει σαν τρελή…ενώ διαβάζεις ένα βιβλίο τρόμου..?? Όλα μπορεί να τα έχει ο αναγνώστης, αυτού του είδους της λογοτεχνίας, της λογοτεχνίας τρόμου, αρκεί να επιλέξει το σωστό βιβλίο. Αλήθεια, αναρωτηθήκατε  ποτέ, πως έφθασαν οι συγγραφείς αυτών των βιβλίων, που λατρέψαμε και μας έκαναν να ¨τρέμουμε” και να “καρδιοχτυπάμε” στην συγγραφή τους..??

Αυτή η ενότητα σε αυτό θα απαντάει…

Πολλοί Έλληνες συγγραφείς, μας

έχουν χαρίσει αληθινά “διαμαντάκια”, που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν, από τα αντίστοιχα των συναδέλφων τους, του εξωτερικού, κάποιες φορές μάλιστα είναι πολύ καλύτερα!!

Μαζί θα ανακαλύψουμε όλα αυτά τα βιβλία και θα μιλήσουμε με τους συγγραφείς τους για αυτά.

Θα μάθουμε όσα περισσότερα μπορούμε και φυσικά…πως έφθασαν στην συγγραφή τους…

Σήμερα λοιπόν θα μιλήσουμε για το βιβλίο:

“LITTLE STEPS TO HELL” 

Συγγραφέας: Francine Queen (ψευδώνυμο της Φράνσης Παπουτσάκη)  – Melissa Harlloween (ψευδώνυμο της Μαρίας Ροδοπούλου)

Εκδότης: ΛΥΚΟΦΩΣ

Βιβλίων ορίζοντες: .. Φράνσης, Μαρία πως φθάσατε στην συγγραφή του βιβλίου σας..?? Υπήρξε κάτι συγκεκριμένο που σας ενέπνευσε..??

 Francine Queen (ψευδώνυμο της Φράνσης Παπουτσάκη)  – Melissa Harlloween (ψευδώνυμο της Μαρίας Ροδοπούλου): 

Χαιρετώ τους αναγνώστες κι ευχαριστώ για την φιλοξενία. Η ερώτηση είναι από πού πηγάζει η έμπνευση μου.

Είμαι γυναίκα και γράφω ιστορίες τρόμου. Θα μπορούσα να αναφέρω ένα μακρύ κατάλογο με γυναίκες συγγραφείς που ασχολήθηκαν με τον τρόμο και την γοτθική αισθητική της γραφής, ξεκινώντας από την προ-βικτωριανή εποχή ακόμη, αντ’ αυτού όμως θα προτείνω το βιβλίο Γοτθικές Ιστορίες που περιέχει ιδιαιτέρως αξιόλογες συγγραφείς καθώς επίσης την πραγματεία του Howard P. Lovecraft για τον υπερφυσικό τρόμο στην λογοτεχνία όπου αναφέρονται σχεδόν όλα και όλοι.

Έχει τύχει και παλαιότερα να μου ζητηθεί να γράψω σχετικά με το ποιες είναι οι αναφορές μου στην τέχνη όποτε είχα παραθέσει μεγάλο αριθμό βιβλίων και έργων. Αυτήν την φορά θα προτιμήσω να αναφέρω μόνο αυτό που διαβάζω αυτή την εποχή με μανία. Paradise Lost και στη συνέχεια Paradise Regained, του John Milton. Ο επικός αυτός ποιητικός κόσμος του επαναστατημένου Εωσφόρου που «σήκωσε τον γρόθο του με αγέρωχη ελευθερία προς τον Ουρανό» με αφήνει κατάπληκτη σε κάθε στίχο και με τον εγκέφαλο μου να εκρήγνυται. Κάθε στίχος απαιτεί σπουδή και μελέτη. Επίσης, αυτή την περίοδο ακούω περισσότερη κλασική μουσική από ότι συνήθως και κυρίως Wagner, Bach και Vivaldi. Το γράψιμο θέλει ένα είδος εσωτερικής σιωπής οπότε μάλλον γι’ αυτό αποφεύγω τους στίχους. Για να μην αφήσω έξω την ζωγραφική θα πω πως ξεφυλλίζω διαρκώς ένα λεύκωμα του αυτοδίδακτου Francis Bacon. Η βαριά γκροτέσκα οπτική του, με κάποιο τρόπο ξεκουράζει την δική μου. Δυσκολεύομαι πάντα να απαντήσω για το ζήτημα της προσωπικής μου έμπνευσης από φόβο ότι θα παρεξηγηθεί η απάντηση μου εάν δεν τοποθετηθούν σωστά οι λέξεις.

 

 

 

 

Ζω και αναπνέω μέσα από την τέχνη. Δεν εμπνέομαι ποτέ από κάτι συγκεκριμένο. Δεν γράφω υπό το καθεστώς κάποιας συγκεκριμένης πρόθεσης. Δεν γράφω ποτέ για προσωπικά μου βιώματα. Η ιστορία γεννιέται στο μυαλό μου κι εγώ την παρακολουθώ ταπεινά μεταφέροντας την στο χαρτί. Ότι έχω διαβάσει, δει και ακούσει γίνεται ενστικτωδώς το υπόβαθρο που στηρίζει την εξέλιξη της ιστορίας. Έτσι, γράφω εγώ, τουλάχιστον.

Όσον αφορά το βιβλίο Little Steps to Hell που από κοινού γράψαμε με την Μαρία Ροδοπούλου, θεωρώ ότι ήταν «στημένο» από την μοίρα να συμβεί. Είχα διαβάσει πεζοποίηση της Μαρίας εντελώς τυχαία, σκεπτόμενη ότι «…ώστε δεν είμαι μόνο εγώ!» και αρκετό καιρό μετά έστειλα ιστορίες μου στο εξαιρετικό περιοδικό Σοδεία, στο οποίο ήταν αρχισυντάκτρια χωρίς να έχω ιδέα. Εκείνη εκτίμησε την γραφή μου, την στήριξε και κάποτε μου πρότεινε, τιμώντας με ιδιαιτέρως, να γράψουμε μαζί ένα βιβλίο για τα Επτά Θανάσιμα Αμαρτήματα.

Η Commedia Divina του Dante Aligheri βρίσκεται στο προσκεφάλι μου πολλά χρόνια. Την μελετώ διαρκώς και με χαρά ανακαλύπτω την σύνδεση με το έπος του Milton που ας μου επιτραπεί να πω ότι το θεωρώ ανώτερο, τελικά. Άρα, δεν δυσκολεύτηκα και πολύ να δεχτώ. Εγώ, της πρότεινα με την σειρά μου να γράψουμε για παραπάνω από επτά αμαρτήματα, κάτι που θα καταλάβει κανείς τι σημαίνει μόνο αν διαβάσει το βιβλίο μας. Ξεκινήσαμε να γράφουμε καλοκαίρι, η καθεμία από τον κόσμο της. Πέρασα υπέροχα βράδια συγγραφικής μοναχικότητας με κρασί στο μπαλκόνι. Όλα έδεσαν με σχεδόν μεταφυσικό τρόπο κι αφού επιμείναμε πολύ ώστε να μην το βλάψουμε με πιθανή λάθος επιλογή, το βιβλίο πήρε τον δρόμο που πήρε μέσα από τις εκδόσεις Λυκόφως και την εξαίρετη συνεργασία μας με τον Αβέρκιο που μας κατάλαβε απολύτως.

Κι αφού είναι κολασμένο του εύχομαι καλό κατευόδιο. Όπως λέει η φίλη κι επιμελήτρια Έλενα Γιαννούλα που αγκάλιασε το κολασμένο μας παιδί με τις πολύτιμες συμβουλές της… «May you always on the road to Hell but never get there!”.

 

Το βιβλίο βασίζεται στην Θεία κωμωδία και μας αναφέρει σε κάθε διήγημα ένα από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα.. Εδώ τα κορίτσια διαφωνούν, δεν είναι μόνο εφτά τα αμαρτήματα, η αχαλίνωτη φαντασία τους, βρίσκει, αναλύει και παρουσιάζει στους αναγνώστες τους, με τρόπο ανατριχιαστικά υπέροχο..περισσότερα από εφτά. Οι αμαρτίες που περιγράφουν στα διηγήματα σε παρασύρουν σε μία κόλαση από την οποία θα δυσκολευτείς να βγεις..Με μικρά βήματα προς την κόλαση, με πλήρη ταύτιση στο ύφος και με την εγγύηση που δίνουν, οι δυο αριστουργηματικές πένες των συγγραφέων, δημιουργώντας ένα κλίμα απόλυτου ατμοσφαιρικού τρόμου, το βιβλίο αυτό δεν απογοητεύει πουθενά τους λάτρεις του είδους…Αντιθέτως όσοι το διάβασαν το έχουν ήδη λατρέψει !!!

Περίληψη

Σκοτεινά διηγήματα εμπνευσμένα από τα θανάσιμα αμαρτήματα περιλαμβάνει η συλλογή «Little steps to hell» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως. Τα διηγήματα φέρουν τις υπογραφές της Melissa Harlloween (ψευδώνυμο της Μαρίας Ροδοπούλου) και της Francine Queen (ψευδώνυμο της Φράνσης Παπουτσάκη), που συνεργάστηκαν για τη συγγραφή τους.

Κυρίαρχο χαρακτηριστικό των διηγημάτων οι φωνές από το σκοτάδι που σαλεύουν στο μυαλό, δαίμονες και πάθη που χορεύουν μέσα σε ψυχές που λιώνουν σαν κεριά. Τα αμαρτήματα είναι θανάσιμα, γιατί καραδοκούν πυρακτωμένα να κάψουν τον ίδιο τον φορέα τους. Και αυτά μένουν αιωνίως ζωντανά, καθώς με τη χάρη του απόκοσμου ξεγλιστρούν και στήνονται σε μια απόμερη γωνιά, γελώντας υποχθόνια και παρακολουθώντας, με τα σατανικά τους μάτια, τους ανυποψίαστους να διαβαίνουν αμέριμνοι.

Ποιοι θα κάνουν τα επόμενα μικρά βήματα προς την κόλαση;

 

Melissa Harlloween (ψευδώνυμο της Μαρίας Ροδοπούλου)

Η Μαρία Ροδοπούλου (Melissa Harlloween) γεννήθηκε το 1965 και ζει στην Αθήνα με τον σύντροφό της και τα δύο τους παιδιά. Σπούδασε στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε και εργάζεται ως αναλύτρια-προγραμματίστρια εμπορικών εφαρμογών. Ήταν ιδρυτικό μέλος της εκδοτικής ομάδας του έντυπου λογοτεχνικού περιοδικού ΣΟΔΕΙΑ. Διατηρεί τη δική της προσωπική ιστοσελίδα στο διαδίκτυο. Ασχολείται με μεταφράσεις αγγλικής ποίησης και πεζογραφίας κι έχει μεταφράσει για λογαριασμό εντύπων και ψηφιακών περιοδικών Sylvia Plath, Edgar Allan Poe, Robert Frost, Emily Dickinson, Ann Sexton. Επίσης, μετέφρασε και το έργο «4:48 Ψύχωσις» της Σάρα Κέην που δημοσιεύτηκε ολόκληρο στο ψηφιακό περιοδικό vakxikon.gr.

Βιβλία της:

«Dark Performances» dark gothic poetry, εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, 2007, που είχε προταθεί για το κρατικό βραβείο ποίησης το 2008

«Το βιβλίο των Νεκρών – Ο όγδοος ορίζοντας», πεζοποίηση, εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, 2008

«Προαιρετικά και ατημέλητα», ερωτική ποίηση, εκδόσεις Αρμός, 2008

«Ισιδώρα Το Δέντρο που περπατούσε», πεζοποίηση, εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, 2009

«Δαιμόνων Μαζώματα Θεών Σκορπίσματα» πεζοποίηση, αυτοέκδοση και δωρεάν διάθεση, 2010

«Είμαι πολλές», συλλογή ποιημάτων, εκδόσεις Ιδεόγραμμα, 2013

«Εμπόδια Φτερά», συλλογή ποιημάτων, εκδόσεις Vakxikon.gr. 2013

«Μοναχικοί Πρωτόπλαστοι», ποιητικός διάλογος, αυτοέκδοση 2014

«Υποστολή», ποιητική συλλογή, ψηφιακή έκδοση, 2015

«Ανναμπέλα Λαμόντ – Το κορίτσι της Δίεσης», μυθιστόρημα, εκδόσεις Bookstars, 2016

Francine Queen (ψευδώνυμο της Φράνσης Παπουτσάκη)

Η Φράνση Παπουτσάκη γεννήθηκε το 1976 στη Νεάπολη Εξαρχείων, κάτω από τον αστερισμό του Σκορπιού. Σπούδασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, στο τμήμα Κοινωνιολογίας. Μια από τις εργασίες που εκπόνησε είχε ως θέμα «Οι ανθρώπινες σχέσεις μέσα από την προοπτική του παραλόγου κατά τον Α. Camus» . Άρχισε τη διδακτορική της διατριβή με τίτλο «Οι κοινωνικές αναπαραστάσεις της αυτοκτονίας στον κινηματογράφο», την οποία άφησε σκοπίμως ημιτελή. Οι ιστορίες της έχουν δημοσιευτεί σε ηλεκτρονικές ιστοσελίδες, όπως το BOOKBAR, το CHALICE και το NYCTOPHILIA, καθώς επίσης στα έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά ΚΛΕΨΥΔΡΑ και ΣΟΔΕΙΑ. Όταν δεν γράφει, αρθρογραφεί στο NYCTOPHILIA και στο MINDHACK έχοντας πάντα ως θέμα το παράδοξο της μεταφυσικής. Έχει συμμετάσχει στις ανθολογίες «Θύελλα στο Χρόνο», «Θρύλοι του Σύμπαντος ΙΙΙ, IV», «Θεοί του Ατμού: Steampunk Οράματα», «Once upon a time», «Πτώση των Θεών: Διηγήματα εμπνευσμένα από το έργο του H.P.Lovecraft», «Κόκκινος Θάνατος: Ιστορίες εμπνευσμένες από το έργο του Edgar Allan Poe» και «Το ξύπνημα: Η πρώτη ανθολογία ελληνικού διηγήματος με ζόμπι» των εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές, από τις οποίες κυκλοφόρησε το 2014, η προσωπική της νουβέλα «Hide and Seek». Μεταφρασμένα κείμενά της πρόκειται να δημοσιευτούν σε ξένα περιοδικά. Τα μεγάλα της πάθη, εκτός από την πένα, είναι οι ξένες γλώσσες, η κιθάρα της, η blues μουσική, ο βωβός, ο retro και ο cult κινηματογράφος, οι πολεμικές τέχνες και η yoga πρακτική την οποία βιώνει και διδάσκει. Γράφει και ζει στην Αθήνα.

Επιμέλεια άρθρου : Καλλιόπη Γιακουμή