Οι “Δούλες των Αθηνών”. Η ιστορία φρίκης της 14χρονης «δούλας των Αθηνών» Σπυριδούλας: Η νύχτα που την σιδέρωσαν

Οι περισσότερες τελείωναν μόνο το δημοτικό και έφευγαν από τα χωριά τους για να γίνουν υπηρέτριες. Οι γονείς τις έστελναν στα σπίτια της πόλης γιατί δεν είχαν τα μέσα να τις συντηρήσουν. Στα νησιά, και ειδικά στις Kυκλάδες, υπήρχαν ιδιωτικοί ταχυδρόμοι που γύρναγαν στους δρόμους και ανακοίνωναν πότε έφευγε το καΐκι που μετέφερε τα κορίτσια στον Πειραιά. Κάποια κορίτσια έκαναν την τύχη τους σε αξιοπρεπείς οικογένειες που τους φέρονταν με σεβασμό και γίνονταν μέλη της οικογένειας.

Ωστόσο, υπήρχαν και αφεντικά που όχι μόνο δεν αντιμετώπιζαν φιλικά τα κορίτσια, αλλά τους έκαναν τη ζωή μαρτύριο. Η δουλειά τους ξεκινούσε με την ανατολή του ήλιου και τελείωνε με τη δύση. Ήταν ανασφάλιστες, τα χρήματα που έπαιρναν ήταν ελάχιστα, φορούσαν αποφόρια και η διατροφή τους ήταν ελλιπής. Οι τιμωρίες και το ξύλο υποτίθεται ότι ήταν μέσο διαπαιδαγώγησης, ενώ υπήρξαν και σπάνιες περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης. Η πιο γνωστή περίπτωση υπηρέτριας που την κακομεταχειρίζονταν τα αφεντικά της, είναι αυτή της ανήλικης Σπυριδούλας, που η «κυρία» την έκαψε με το σίδερο για να την τιμωρήσει επειδή όπως ισχυριζόταν, τις έκλεψε κάποια δολάρια. Η κλοπή δεν αποδείχτηκε ποτέ και η Σπυριδούλα κακοποιήθηκε τόσο, που κατέληξε στο νοσοκομείο και τα αφεντικά της στη φυλακή. Η υπόθεση έγινε γνωστή, αλλά δεν ήταν η μοναδική….

Το καλοκαίρι του 1953 η μικρή Σπυριδούλα, αφήνει το πατρικό της για ένα καλύτερο μέλλον στη πρωτεύουσα. Η οικογένεια της φτωχοί βιοπαλαιστές, που με δυσκολία μπορούσαν να θρέψουν τα παιδιά τους.

Έτσι η Σπυριδούλα, αρχίζει να εργάζεται σε ηλικία 12 ετών, ως οικιακή βοηθός στο σπίτι των Βεϊζαδέ. Εκεί ανακαλύπτει την άσχημη πλευρά της ζωής. Η κυρία της, όπως επιθυμούσε να την αποκαλούν η Αντιγόνη Βεϊζαδέ, της φεροτάν σκληρά και απάνθρωπα. Εργαζόταν σκληρά, όλη την ημέρα, χωρίς δικαίωμα ξεκούρασης, υποσιτιζόταν και δεχόταν σωματική και ψυχολογική βία καθημερινά.

Αποκορύφωμα αυτής της κατάστασης ήταν το βράδυ της 31ης  Ιουλίου του 1955, όταν ο δήθεν ευυπόληπτος υπάλληλος τραπέζης (αποδείχθηκε πως ήταν τοκογλύφος και διατηρούσε σχέσεις με τη Τρούμπα), έχασε 50 δολλάρια και κατηγόρησε τη μικρή Σπυριδούλα πως τα έκλεψε. Ξεκίνησαν με ξυλοδαρμούς, την έδεσαν ώστε να ομολογήσει ένα έγκλημα που δεν έκανε. Όμως η διαστροφή τους δεν σταμάτησε εκεί. Με ένα ηλεκτρικό σίδερο την έκαψαν σε ολοκληρό το κορμί της και το πρόσωπό της. Όταν αναγκάστηκαν να τη μεταφέρουν στο νοσοκομείο, τα κτήνη ισχυρίστηκαν πως έπεσε καυτο νερό πάνω στο νεαρό κορίτσι, και πως ήταν συγκλονισμένοι με το ατύχημα.

Όσοι ζήσανε τη δίκη, δεν μπορούν να ξεχάσουν τη μαρτυρία της Σπυριδούλας. Το ζεύγος Βεϊζαδέ, καταδικάστηκε μόλις σε 5 χρόνια λόγω πρότερου εντίμου βίου. Ο κόσμος προσπάθησε να τους λιντσάρει ανεπιτυχώς. Η Σπυριδούλα νοσηλεύτηκε, δεχόμενη την αγάπη από κόσμο που δεν γνώριζε. Τα σωματικά της τραύματα επουλώθηκαν αργά, τα ψυχικά τραύματα της όμως;

Δέχτηκε την αγάπη του κόσμου απλόχερα, λίγο αργά βέβαια. Συγκεντρώθηκαν χρήματα, πολλά για την εποχή, δέχτηκε προτάσεις γάμου, την επισκέφθηκαν ο πρωθυπουργός, εκπρόσωποι του καλλιτεχνικού χώρου, της Εκκλησίας. Τη ζήτησαν να πρωταγωνιστήσει σε ταινία, ενέπνευσε το Παύλο Σιδηρόπουλο να βαφτίσει το συγκρότημά του. Έγινε σύμβολο της βιοπάλης και του αγώνα κατά της κακοποίησης.