Κωνσταντίνα Μόσχου
***
Βιβλιογραφία…
–2020: “Οι κυρίες με τα Τιρκουάζ”, εκδόσεις Bell/ Χαρλένικ Ελλάς
–2019: “Σταχτόνερο”, εκδόσεις Bell/ Χαρλένικ Ελλάς
–2018: “Λέμον πάι”, εκδόσεις Μιχάλης Σιδέρης
–2014: “Όσο υπάρχει Ανατολή”, εκδόσεις Μιχάλης Σιδέρης
–-2014: “Ο τόπος πρόδωσε τον ένοχο”, εκδόσεις Τόπος (συλλογικό)
–2013: “Όλα για τη ζωή μου”, εκδόσεις Μιχάλης Σιδέρης
–2012: “Η πόλη της Υδράηρας”, εκδόσεις Μιχάλης Σιδέρης (παιδικό)
–2011: “Αγάπησα τον δολοφόνο μου”, εκδόσεις Μιχάλης Σιδέρης
–2008: “Ο θησαυρός του Ποσειδώνα”, εκδόσεις Μιχάλης Σιδέρης (παιδικό)
“Οι κυρίες με τα τιρκουάζ”
Παλιές ιστορίες, παλιές αμαρτίες. Ο απρόβλεπτος ντετέκτιβ Στάθης Παντελιάς φέρνει στην επιφάνεια κάτι ύποπτο από το παρελθόν, και παίζει σαν τη γάτα με το ποντίκι με όσους είναι μπλεγμένοι σ’ εκείνη την παλιά υπόθεση ληστείας μετά φόνου.
Ποιος πυροβόλησε το ληστή, μόλις εκείνος βγήκε από την τράπεζα; Και ποιες είναι οι τρεις κυρίες που, ντυμένες στα τιρκουάζ, βρέθηκαν στον τόπο του εγκλήματος, άρπαξαν τον σάκο με τα χρήματα και εξαφανίστηκαν από προσώπου γης;
Το πρόβλημα του ντετέκτιβ είναι πως έγκλημα χωρίς τιμωρία δεν μπορεί να υπάρξει. Μπορεί όμως ένας ερευνητής του διαμετρήματός του να αμφιβάλλει; Έχει και αυτός το δικαίωμα του λάθους, όταν όλος ο κόσμος γύρω του είναι λάθος;
Το μυστήριο πρέπει να λυθεί. Και θα λυθεί. Γιατί ο Στάθης Παντελιάς δεν αφήνει ποτέ πίσω του εκκρεμότητες.
***
“Σταχτόνερο”
Τι είναι αυτό που κρατά σφραγισμένα τα στόματα στο Λίθι;
Στο μικρό απομονωμένο χωριό της Ηπείρου, πίσω από τα δαντελωτά κουρτινάκια των κλειστών παραθύρων, κάποιοι παραμονεύουν όμοια με ακρίδες, ακίνητες, έτοιμες να χιμήξουν.
Όταν είναι πολλές μπορεί να γίνουν μία από τις δέκα πληγές του φαραώ. Και μπορούν να σκοτώσουν τις αθώες παιδικές ψυχές της Αννούλας και του Νεόφυτου. Όπως κάποιος σκότωσε τη μητέρα τους.
Η δημοσιογράφος Ξένια Μαρίνη είναι εκείνη που θα χαλάσει τη σιωπηλή συμφωνία τους.
Γιατί οι ένοχοι πρέπει να πληρώσουν. Δεν αρκεί όμως να μάθει ποιος είναι ο φονιάς. Πρέπει να μάθει γιατί το έκανε. Έτσι μόνο θα σταματήσει το μίσος.
Η Ξένια είναι αποφασισμένη να κάνει τα πάντα για να φτάσει στην κάθαρση, ακόμα και με κίνδυνο της ίδιας της ζωής της. Νερό και στάχτη…
***
“Λέμον πάι”Τώρα θυµάµαι ακριβώς όσα συντελέστηκαν εκείνο το βράδυ.
Το τελευταίο εικοσιτετράωρο, η ίδια πελάτισσα τηλεφώνησε και µου ζήτησε τροµοκρατηµένη να την επισκεφτώ στο διαµέρισµά της, στο Κολωνάκι. Κάτι κακό τής είχε συµβεί, µου είπε. Έπρεπε λοιπόν να πάω. Για να διαπιστώσω τελικά πως το διαµέρισµα ήταν προφανώς ακατοίκητο, για όσο διάστηµα τουλάχιστον µαρτυρούσε η σκόνη στην πόρτα της. Ή µήπως της είχε ήδη συµβεί αυτό το κακό για το οποίο µε είχε προειδοποιήσει;
“Όσο υπάρχει Ανατολή”Μεσαίωνας, 1050 μ.Χ.: Η «αγία» αυτοκράτειρα Ζωή εγκαταλείπει τον μάταιο τούτο κόσμο. Αλλά για τον λαό της, στο Ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος, είναι μια χρονιά σαν όλες τις άλλες… Κάποιοι αναρωτιούνται, άλλοι αντιστέκονται και κάποιοι άλλοι –οι περισσότεροι– ελπίζουν.
Αν, λοιπόν, υπάρχουν όρια που να χωρίζουν τον άνθρωπο από το ζώο, τον ασύδοτο από τον φτωχό και την αγάπη από το μίσος, τότε αυτά τα όρια είναι ακόμα ασαφή. Για τους πάροικους εκείνης της εποχής, το όριο είναι λιτό φαγητό, λίγο καλό κρασί, πολλή δουλειά και αρκετή απατεωνιά – το αλάτι και το πιπέρι της ζωής τους.
Γιατί η φτώχεια τους είναι μεγαλύτερη από την ανάγκη να ασχολούνται με το παλάτι και τους παρατρεχάμενους…Παρακμιακά, υποχθόνια, η Ιστορία επαναλαμβάνεται…
Από τη Μικρά Ασία εκείνης της εποχής ως τον σύγχρονο ελλαδικό χώρο. Χτες, σήμερα, αύριο…
***
“Ο τόπος πρόδωσε τον ένοχο”
Δράμα, Κομοτηνή, Καβάλα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Νεκρομαντείο Αχέροντα, Ναύπλιο, Λογκανίκος Λακωνίας, Αρεόπολη, Λος Άντζελες: κάθε τόπος είναι δυνάμει ένας τόπος μίσους, φθόνου, πίκρας, πόθου, αυτοδικίας, μένους, τρέλας και, τελικά, εγκλήματος.
Ωστόσο, σε κάθε τόπο το κοινωνικό “μικροκλίμα”, οι άνθρωποι με τις συνήθειές τους, η ιστορία του, οι κρυφές ή φανερές αντιθέσεις στην τοπική τάξη πραγμάτων κ.λπ. είναι στοιχεία που σφραγίζουν κάθε έγκλημα που συμβαίνει στην επικράτειά του με ιδιόμορφα χαρακτηριστικά.
Τα 10+1 διηγήματα αυτού του τόμου, από ισάριθμους δοκιμασμένους συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας, αποδεικνύουν ότι ο τόπος προδίδει, αν όχι πάντα τον ένοχο, σχεδόν πάντα κάποια δραματική αλήθεια που επιμελώς επιχειρείται να κρυφτεί πίσω από την τουριστική, ιστορική, φυσιολατρική ή όποια άλλη μεταμφίεσή του. “Ο Τόπος πρόδωσε τον Ένοχο” είναι μια πρωτότυπη “γεωγραφία εγκλημάτων” που διαβάζεται ως σπονδυλωτό αστυνομικό “μυθιστόρημα” και όπου κάθε κεφάλαιο-διήγημα ταξιδεύει τον αναγνώστη από έγκλημα σε έγκλημα και από τόπο σε τόπο με τον πειστικό τρόπο της καλής αστυνομικής λογοτεχνίας.
***
“Όλα για τη ζωή μου”
Η μυστηριώδης εξαφάνιση του Ιάσονα είναι η αρχή από ένα μπερδεμένο κουβάρι χωρίς τέλος.
Πόσος φθόνος μπορεί να υπάρξει ανάμεσα σε δύο γυναίκες που διεκδικούν την αγάπη του ίδιου άντρα;
Οι δύο αιώνιες αντίπαλοι οπλίζονται με μίσος, χωρίς να πάψουν στιγμή να υποψιάζονται η μία την άλλη, ψάχνοντας για εκείνον. Όμως, πώς θα φτάσουν σε αυτόν;
Τι φταίει που δεν μπορούν να δουν την αλήθεια; Η ζήλια που υποβόσκει και στο τέλος ξεδιπλώνεται ολοφάνερα; Το χρήμα; Η απληστία;
Η ανάγκη γαι εκδίκηση; “Δε σε έμαθα εγώ έτσι… ” είχε πει ο Ζαφείρης στη μικρή.
Δεν αρκεί, λοιπόν, να εργάζεσαι σε γραφείο ερευνών. Θα πρέπει να έχει και πρόσβαση στον κόσμο του Ιάσονα… Σ’ έναν κόσμο ψεύτικο, όπου μόνο το χρήμα έχει αξία… Σε έναν κόσμο, όπου τη λύση δίνει ένα παλιό ρεβόλβερ, σε μια ρώσικη ρουλέτα για δύο.
***
“Η πόλη της Υδράηρας”
“Αγάπησα τον δολοφόνο μου”
“Ο θησαυρός του Ποσειδώνα”Ίσως καταφέρουν να τον βρουν…
678
124
20