"Τζέιν Έιρ"-Σαρλότ Μπροντέ, 1847 - Βιβλίων Ορίζοντες

Η Σαρλότ Μπροντέ (21 Απριλίου 1816-31 Μαρτίου 1855) ήταν Αγγλίδα συγγραφέας.
Ήταν η μεγαλύτερη από τις Αδελφές Μπροντέ.

Γεννήθηκε στο Θόρτον, Γιόρκσαϊρ της Αγγλίας το 1816 κι ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά του Ιρλανδού κληρικού Πάτρικ Μπροντέ και της Μαρία Μπράνγουελ.
Μετά το θάνατο της μητέρας της από καρκίνο, την ανατροφή αυτής και των αδερφών της ανέλαβε η θεία της, ενώ τον Αύγουστο του 1824, η Σαρλότ, μαζί με την Έμιλι, τη Μαρία και την Ελίζαμπεθ, στάλθηκε σε εκκλησιαστικό σχολείο στο Λάνκασαϊρ. Οι κακές συνθήκες του σχολείου επηρέασαν την υγεία και τη φυσική κατάσταση της Σαρλότ, ενώ επέσπευσαν το θάνατο των δυο μεγαλύτερων αδερφών της (Μαρία και Ελίζαμπεθ) από φυματίωση το 1825.

Στο πατρικό τους σπίτι, η Σαρλότ μαζί με τα αδέρφια της, Μπράνγουελ, Έμιλι και Άννα, άρχισαν να γράφουν για τη ζωή και τα έργα των κατοίκων των φανταστικών βασιλείων τους: η Σαρλότ κι ο Μπράνγουελ για το βασίλειο της Άνγκρια, η Έμιλι κι η Άννα για το βασίλειο του Γκόνταλ.

Η Σαρλότ συνέχισε την εκπαίδευσή της κι έγινε δασκάλα.
Από το 1839 ως το 1841 δούλεψε ως οικονόμος σε αρκετές οικογένειες, ενώ το 1842 μαζί με την Έμιλι εργάστηκαν σε ένα οικοτροφείο στις Βρυξέλλες, μέχρι το θάνατο της θείας τους το 1842.
Το 1843, η Σαρλότ επέστρεψε στο οικοτροφείο, όπου έγινε μοναχικός χαρακτήρας, νοσταλγούσε το πατρικό της σπίτι κι ήταν ιδιαίτερα δεμένη με τον εργοδότη της, Κονσταντέν Εζέ. Επέστρεψε το 1844 και τα βιώματά τής ενέπνευσαν κάποια από τα μετέπειτα έργα της.

Το 1846, η Σαρλότ, η Έμιλι κι η Άννα εξέδωσαν μια ποιητική συλλογή με τα ψευδώνυμα Κάρερ, Έλλις και Άκτον Μπελ.

Έγραψε τα εξής έργα:

Τζέιν Έιρ, 1847
Σίρλεϊ, 1849
Βιλέτ, 1853
Ο Καθηγητής, 1857

Τα έργα της δεν βρήκαν μεγάλη ανταπόκριση από τους κριτικούς, ενώ υπήρξαν αρκετές συζητήσεις για την πραγματική ταυτότητα του “Κάρερ Μπελ”.
Το πρώτο της βιβλίο, “Ο Καθηγητής”, ήταν εμπνευσμένο από τον έρωτα της για τον Εζέ, ενώ μεγάλη επιτυχία κι αναγνώριση της έφερε η Τζέιν Έιρ, που ήταν ουσιαστικά σαν αυτοβιογραφία της.

Η Σαρλότ Μπροντέ δημιούργησε ένα έργο που αντέχει στο χρόνο. Στις 23 Αυγούστου του 1847 ολοκληρώνει την συγγραφή του βιβλίου της Τζέιν Έιρ.

Πώς, όμως, το κατάφερε αυτό; Πώς κατάφερε να γράψει ένα μυθιστόρημα, που ακόμη και μετά από τόσα χρόνια, διατηρεί τον «αναζωογονητικό» του χαρακτήρα; Το μυστικό κρύβεται, αναμφίβολα, στην ηρωίδα. Η Τζέιν Έιρ κυριαρχεί σε κάθε γραμμή και σε κάθε εικόνα. Το δωμάτιο ζωγραφικής, τα λευκά χαλιά με τα λουλούδια, το τζάκι. Τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο, εάν δεν είχε αφήσει το «σημάδι» της η ηρωίδα.

Η ανάγκη της για δικαιοσύνη και ευτυχία είναι τόσο αυθεντική και ισχυρή, που κάνουν την Τζέιν να είναι «παρούσα» έως και σήμερα. Μάλιστα, οι απαιτήσεις της ήταν ζωτικής σημασίας τόσο για την ίδια, όσο και για την συγγραφέα. Η Σαρλότ στάλθηκε σε εκκλησιαστικό σχολείο μετά το θάνατο της μητέρας της και βίωσε τις στερήσεις που περιγράφει μέσω της Τζέιν Έιρ.
Όλα τα έργα της χαρακτηρίζονται από έντονο ρομαντισμό και λυρισμό και είναι κυρίως εμπνευσμένα από τις προσωπικές της εμπειρίες.
Πέθανε το 1855 ένα χρόνο μετά τον γάμο της με τον Άρθουρ Μπελ Νικόλς και κατά την διάρκεια εγκυμοσύνης.
Τα περισσότερα στοιχεία για τη ζωή της είναι γνωστά από τη βιογραφία της, από την Ελίζαμπεθ Γκάσκελ.

Τζέιν Έιρ

Η Τζέην Έυρ της Σάρλοτ Μπροντέ αποτελεί ανεπανάληπτο επίτευγμα στην ιστορία της λογοτεχνίας. Είναι η “αυτοβιογραφία” μιας ορφανής κοπέλας, που αφηγείται την πορεία της ωρίμανσής της στις τραχιές συνθήκες της πρώιμης βικτωριανής Αγγλίας καθώς και τον αγώνα της να ζήσει μια ζωή πιο πλούσια και πιο πλατιά απ’ αυτήν που της επιφυλάσσει η κοινωνία της. Όταν βιώνει έναν μεγάλο έρωτα, πιστεύει ότι τα βάσανά της τελειώνουν, αλλά τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως τα περίμενε.
Η Σάρλοτ Μπροντέ παρουσιάζει αυτήν τη γεμάτη πάθος και ένταση ιστορία μ’ έναν τρόπο εξαιρετικά άμεσο και βιωματικό, αναπαριστώντας ολοζώντανον εμπρός μας έναν θαυμαστό κόσμο αισθήσεων και συγκινήσεων, πετυχαίνει να υπερβεί τα όρια του απλού μελοδράματος και πλάθει ένα από τα συναρπαστικότερα, δημοφιλέστερα και αρτιότερα μυθιστορήματα που γράφτηκαν ποτέ.

Μόλο που πέρασαν κάπου εκατόν πενήντα χρόνια από τότε που γράφτηκε αυτό το μυθιστόρημα, δεν έπαψε να συγκινεί όσους το διαβάζουν. Η Τζέιν Έιρ είναι μια μικρή ορφανή. Ο αδελφός της μητέρας της την παίρνει στο σπίτι του και πεθαίνοντας, την εμπιστεύεται στη γυναίκα του, για να την αναθρέψει με τα δικά της παιδιά. Αλλά εκείνη είναι μια γυναίκα σκληρή και η μικρούλα Τζέιν Έιρ πληγώνεται κάθε μέρα από τη συμπεριφορά της. Τελικά, η θεία της την κλείνει στα δέκα της χρόνια σ’ ένα ίδρυμα για ορφανά παιδιά, όπου σπουδάζει και ζει με μύριες στερήσεις και, δασκάλα πια, προσλαμβάνεται σ’ ένα σπίτι για ν’ αναλάβει τη μόρφωση ενός μικρού κοριτσιού. Το δράμα όμως της Τζέιν Έιρ συνεχίζεται και σ’ εκείνο το πλούσιο σπίτι, όπου συμβαίνουν μυστηριώδη γεγονότα. Και το δράμα αυτό κορυφώνεται την ημέρα που ήτανε να κάνει τους γάμους της με τον κύριο του σπιτιού, τότε που αποκαλύπτεται ένα φοβερό μυστικό το οποίο γίνεται αφορμή να ματαιωθεί ο γάμος της. Η Τζέιν Έιρ φεύγει κρυφά και περιπλανιέται νηστική, χωρίς χρήματα, χωρίς ελπίδα πια καμιά, ώσπου βρίσκει μια στέγη φιλόξενη και ξαναρχίζει τη ζωή της προσπαθώντας να ξεχάσει τα περασμένα. Είναι ένα μυθιστόρημα συγκινητικό στο οποίο η διά-σημη Αγγλίδα συγγραφέας έδωσε όλη της την τέχνη και κατόρθωσε να δείξει πως η αξιοπρέπεια, η δύναμη του χαρακτήρα… η πίστη σ’ ένα ιδανικό, μπορούν να κατανικήσουν κάθε δυσκολία και να υπερπηδήσουν κάθε εμπόδιο.