“Στην πΈνα”: "Το μέλλον μας είναι μια αντι-ερωτική κοινωνία;" γράφει η Βασιλική Διαμαντή

Στην πΈνα”

“Το μέλλον μας είναι μια αντι-ερωτική κοινωνία;”

Γράφει η Βασιλική Διαμαντή

***

Η μεγάλη(φανερή) ασθένεια της εποχής μας είναι, αδιαμφισβήτητα, ο κορονοϊός. Υπάρχει, όμως, και μια άλλη, καλά καμουφλαρισμένη, που ελλοχεύει να καταδικάσει το μέλλον μας μέσα από τη φυλακή του παρόντος, ο «περιορισμός» του έρωτα, κυρίως για τους νέους.

Κάποιοι θα πουν, «εδώ ο κόσμος καίγεται κι εσύ σκέφτεσαι τον έρωτα!»

Ναι, σκέφτομαι και αυτό. Και μάλιστα το θεωρώ το ίδιο σημαντικό με την οικονομική μας καταστροφή, ίσως και χειρότερο.

Γιατί ο κόσμος δεν σταμάτησε να καίγεται από τότε που δημιουργήθηκε. Και μείς τι θα πρέπει να κάνουμε; Να μη ζήσουμε; Να μη συνεχίσουμε παρακάτω; Να κλαίμε μονίμως τη μοίρα μας;

Πάντα υπήρχαν ασθένειες, πείνα, φτώχεια, πόλεμος, Ο έρωτας όμως δεν έσβησε ποτέ. Αλλά τώρα;

Ζωή δεν είναι μόνο η επιβίωση, εδώ πια βιάζεται η ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης, η ελευθερία του μυαλού, η καρδιά, το σώμα, η ψυχή! Φτάσαμε στο σημείο οι νέοι να διαβάζουν τον έρωτα, να τον παρακολουθούν στις ταινίες αλλά να μην τον ζουν! Σώπα από δω, μη μιλάς από κει, φυλάξου παραπέρα, κρύψου, μη βγεις, μην αγκαλιάσεις, μη φιλήσεις, μην αναπνέεις!

Από ποιον τα απαιτούμε αυτά; Από νέους ανθρώπους;

Πνίξε τις ορμές σου, μηδένισε τα όνειρα, σβήσε τη φωτιά που καίει μέσα σου και μην την αφήνεις να σε συνεπάρει, σκέψου λογικά, αποβλακώσου!

Να φοβάσαι! Να φοβάσαι για το καλό το δικό σου και των άλλων! Έτσι προστάζει η λογική!

Τρομοκρατία παντού, ζωή ζωσμένη με εκρηκτικά και μια απειλή να κρέμεται πάνω από το κεφάλι τους. Μην ξεμυτίσεις! Θα εκραγείς!

Η ερωτικότητα είναι στοιχείο της προσωπικότητας των νέων(όχι μόνο φυσικά) και είναι τρόπος άντλησης χαράς. Μέσα από τη χαρά του έρωτα ερωτεύονται την ίδια τη ζωή και παίρνουν κουράγιο να παλέψουν. Σήμερα, όμως, τους θέσαμε απαγορευτικό: βλέπετε ελεύθερα αλλά δεν αγγίζετε!

Τα καταλαβαίνω τα παιδιά που ξέχασαν ή ξεχάστηκαν κι αγγίχτηκαν από ένα σκίρτημα της καρδιάς, σ’ ένα παγκάκι, σε μια πλατεία, δίπλα στη θάλασσα. Που βγήκαν από το συρματόπλεγμα και ρούφηξαν τον απαγορευμένο χυμό μετατρέποντάς τον σε αίμα στις φλέβες τους. Το έχουν ανάγκη για να ζήσουν.

Στην ουσία τους ζητάμε να πάνε ενάντια στη φύση τους, να μη νιώθουν, να μη ρισκάρουν, να μην καίγονται από πάθος, να μην είναι ατρόμητοι!

Και τότε, τι θα είναι;

Ανέραστοι, φοβισμένοι, υποτονικοί, δειλοί. Ευνουχισμένοι.

Είμαστε ανθρώπινα όντα με ένστικτα μέσα μας, από τη φύση μας, που δεν τιθασεύονται. Μη ζητάμε λογική από τους νέους την ώρα που διψάνε για ζωή! Μαραίνονται μέσα στις απειλές, στέγνωσαν δίχως φίλο, φίλη, στέκι, γέλιο, φιλί και έρωτα.

Αναρωτηθείτε μόνο, πώς θα είναι αυτά τα παιδιά αύριο. Μεταλλαγμένα;

Σκέφτομαι ότι θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά αύριο αυτό το ανέραστο σήμερα…

Πολύ φοβάμαι, ότι με πρόσχημα τον κορονοϊό, ανατέλλει ένας κόσμος με μια νέα μορφή συντηρητισμού που θα στηρίζεται στον περιορισμό όλων των ζωτικών απολαύσεών μας.

Οπότε, ναι, με νοιάζει που οι νέοι δεν βλέπονται, δεν αγγίζονται, δεν φλερτάρουν, δεν ερωτοτροπούν. Με νοιάζει που τους πιπιλάμε το μυαλό γι’ αυτά που ανήκουν στην λογική.

Γιατί, φίλοι μου αγαπημένοι, ο ανθρώπινος νους τις κορυφές τις πιάνει χρησιμοποιώντας σαν κινητήρια δύναμη τα ψυχικά σκιρτήματα και τις εκρήξεις στα συναισθήματα και όχι μόνο με τη λογική. Αλλιώς, θα αρκεστούμε στα επίπεδα…

***

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΔΩ: ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΔΙΑΜΑΝΤΗ

.…………………..

Γίνετε μέλος της ομάδας μας “Βιβλίων Ορίζοντες” στο facebook πατώντας το παρακάτω σύνδεσμο

Βιβλίων Ορίζοντες