Η άποψη της Καλλιόπης Γιακουμή-Κουγιώνη για το βιβλίο
***
Το μυθιστόρημα «Ζωή σε καραντίνα» του Γιάννη Αδελιανάκη, που κυκλοφορεί από την Άνεμος εκδοτική, είναι μια δροσερή και επίκαιρη ιστορία που διαδραματίζεται στην Αθήνα το 2020. Μια ιστορία που μας αγγίζει όλους, γιατί μας ταυτίζει όλους εξ αρχής ο ίδιος ο τίτλος του βιβλίου “Ζωή σε καραντίνα”.. μια ζωή που όλοι βιώσαμε στο πετσί μας.
Ζήσαμε την εποχή του κορονοϊού και της καραντίνας και ακόμα ζούμε υπό την απειλή τους. Μεταλλάξεις, νέα μέτρα και lockdowns είναι πια “Δαμόκλειες σπάθες” πάνω από τα κεφαλάκια μας. Τα πάντα έχουν γκρεμιστεί, η καθημερινότητα έχει αλλάξει, οι τέσσερις τοίχοι του σπιτιού έχουν μετατραπεί σε γραφείο, σε μπαρ, σε σχολείο, στην ίδια τη ζωή. Μάσκες, διαδικτυακά meetings και μαθήματα, παρουσιάσεις και συνεντεύξεις, αναστολές και επιδόματα. Ειδήσεις, θεωρίες συνωμοσίας, διαγγέλματα. Μερικές κλεφτές ανάσες έξω από τις μάσκες και ανάμεσα σε καραντίνες. Αλλά και ελπίδα, δημιουργικότητα και όνειρα που συνεχίζονται κόντρα στην αβεβαιότητα. Όνειρα και σχέδια στοιβαγμένα δίπλα μας, κλεισμένα στα σπίτια μας και στις σκέψεις, μα πάντα μέσα στις καρδιές μας. Ζωή σε καραντίνα, ζωή σε αναστολή…
Το “Ζωή σε καραντίνα” είναι το βιβλίο που μέχρι να το πιάσεις στα χέρια και να αρχίσεις να το διαβάζεις, δεν έχεις καταλάβει πόσο το έχεις ανάγκη. Όταν το κλείσεις χαμογελάς, χαϊδεύεις το εξώφυλλο και στέλνεις ένα νοερό ευχαριστώ, σε όποιον είναι υπεύθυνος για αυτό το αποτέλεσμα.
“Ζωή σε καραντίνα” αλλά και η Ζωή που είναι η κεντρική ηρωίδα του βιβλίου, μια γυναίκα δυναμική, σύγχρονη, γεμάτη τρέλα και αγάπη για ότι κάνει. Είναι η φίλη που όλοι θέλουμε, εγώ τουλάχιστον πολύ. Χειμαρρώδης, αυθόρμητη, σπιρτόζα, ειρωνική κάποιες φορές και πάντα ειλικρινής, προσπαθεί να μην παίρνει τα πράγματα σοβαρά, να κάνει πλάκες και να αυτοσαρκάζεται συνεχώς και αυτό κυρίως για να διατηρήσει τις δικές τις ισορροπίες και να διαφυλάξει την δική της ψυχική ηρεμία και υγεία. Αγαπά το χιούμορ και με αυτό αντιμετωπίζει τα πάντα στην ζωή της. Η Ζωή είναι φρεσκοπαντρεμένη και περιμένει ήδη το πρώτο της παιδάκι. Η πρώτη καραντίνα λόγω του κορονοϊού, κρατάει μακριά της τον σύζυγο ο οποίος μένει αναγκαστικά αποκλεισμένος στην Ιταλία αλλά της φέρνει την Στέλλα, την κολλητή της από το δημοτικό, που δεν αντέχει να περάσει μόνο της τις μέρες του αποκλεισμού και αποφασίζει να μετακομίσει στης φίλης της. Η Στέλλα μοιάζει σε πολλά με την φίλη μα και διαφέρει σε πολλά. Με αυτές τις δυο μαζί λοιπόν, αρχίζει μια απολαυστική ιστορία και το μόνο που εύχεσαι, είναι να ήσουν και εσύ το τρίτο μέρος σε αυτή την τόσο ανατρεπτικής, απολαυστικής και όμορφης παρέας.
Τα δυο αυτά κορίτσια αλληλοσυμπληρώνονται. Είναι το alter ego η καθεμιά μια της άλλης. Μαζί θα κάνουν την κάθε μέρα τους μοναδική. Θα θυμηθούν γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές τους με διαφορετικό τρόπο το καθένα, θα αντιμετωπίσουν καταστάσεις, θα βιώσουν μαζί το θαύμα της ζωής λόγω της εγκυμοσύνης της Στέλλας, θα ανοίξουν ξανά τις αγκαλιές τους, θα απλώσουν το χέρι η μια στην άλλη για να κρατηθούν. Μαζί θα αντέξουν, θα βρουν τις αντοχές και την δύναμη που χρειάζεται, θα επαναπροσδιορίσουν τα όρια τους και θα ανακαλύψουν στοιχεία του εαυτού τους, που μέχρι τώρα είτε δεν ήξεραν, είτε παρίσταναν πως δεν ήξεραν για τους δικούς της λόγους η καθεμιά.
Το “Ζωή σε καραντίνα” είναι μια κωμική ματιά σε μια ζωή που όλοι υποχρεωθήκαμε να ζήσουμε. Η ζωή των δυο κοριτσιών θα μπορούσε να είναι η δικιά μας, μιας και χαρακτηρίζεται απ’ όλες εκείνες τις κλισέ λεπτομέρειες που καθιστούν ακόμα και εμάς τους ίδιους τόσο συνηθισμένους, μα και τόσο οικείους συνάμα. Και όχι, καθόλου κακό δεν είναι να είσαι συνηθισμένος, γιατί ακόμα και μέσα στη ρουτίνα, ακόμα και υπό συνθήκες καραντίνας, ο καθένας μας διατήρησε την μοναδικότητά του ή ανακάλυψε κάτι παραπάνω για αυτήν. Ο τρόπος ζωής των δυο κοριτσιών, η τρέλα τους, ο αυθορμητισμός τους, η δυνατή σχέση τους που αποτέλεσε στήριγμα για την καθεμιά, ήταν το αντιστάθμισμα, το αντίδοτο, σε μια κοινωνία που υπό την απειλή μιας επιδημίας, αποδείχθηκε πως νοσούσε όχι μόνο στον τομέα της υγείας αλλά και σε άλλους. Μια κοινωνία που έτσι κι αλλιώς είχε σπρωχθεί προς την απομόνωση του ανθρώπου και την μοναχικότητα ως τρόπου ζωής, μιας ζωής απόλυτα εξαρτώμενης από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εκεί όπου η ζωή, η μοναξιά, το κενό, η απογοήτευση και κυρίως η ανασφάλεια, μπορούσαν να γίνουν εύκολα μόνιμοι συγκάτοικοι, τα δυο κορίτσια βρήκαν την λύση. Η θετικότητα τους, η ωραία τρέλα τους, ο αυθορμητισμός τους, οι αλήθειες με τις οποίες ήρθαν αντιμέτωπες και δεν απέφυγαν, τις κράτησαν δυνατές και τελικά έδωσαν ζωή στην καραντίνας τους. Αυτό για μένα είναι ένα από τα μεγαλύτερα μηνύματα που μας στέλνει ο Γιάννης Αδελιανάκης.
Οι ζωές όλων μας στις περιόδους καραντίνας που αναγκαστήκαμε να ζήσουμε, ήταν εξαιρετικά δύσκολες, όχι τόσο επειδή περιορίστηκαν οι μετακινήσεις μας και στερηθήκαμε σημαντικό μέρος της ελευθερίας κινήσεων που είχαμε έως τότε, αλλά γιατί αναγκαστήκαμε να κλειστούμε στα σπίτια μας, να αλλάξουμε συνήθειες, να ανεχτούμε περισσότερα, να περάσουμε όλο τον χρόνο μας με τους δικούς μας, χρόνο περισσότερο απ’ όσο είχαμε συνηθίσει, με αποτέλεσμα να γνωριστούμε ξανά από την αρχή και σε πολλές των περιπτώσεων να μην είμαστε ευχαριστημένοι με αυτό που είχαμε απέναντί μας. Άλλοι πάλι αναγκάστηκαν να ζήσουν και αποκλεισμένοι και μόνοι. Η τηλεόραση, το τηλέφωνο και το ίντερνετ προσπαθούσαν να αντικαταστήσουν παρουσίες και να δώσουν ζωή και ρυθμό σε ένα καθημερινό, μονότονο πλάνο. Όλα αυτά τα.. υπαρξιακά ζητήματα προσεγγίζει με πολύ έξυπνο και ευχάριστο τρόπο στο βιβλίο του ο Γιάννης Αδελιανάκης. Προσωπικά χάρηκα πολύ και απόλαυσα πολύ αυτόν τον τρόπο. Με κούρασε η μιζέρια και η απαισιοδοξία, η απελπισία και ο φόβος, η ανασφάλεια, μελαγχολία, θλίψη, κατάθλιψη και τα διάφορα σενάρια τρέλας που υπήρχαν και υπάρχουν παντού. Αυτό το βιβλίο μου απέδειξε πως η ζωή σε καραντίνα, σε οποιαδήποτε καραντίνα, γιατί υπάρχουν και εκείνες οι καραντίνες που μόνοι μας βάζουμε τους εαυτούς μας, είναι και πάλι ζωή..και η ζωή είναι το ομορφότερο δώρο που μας έκαναν και είναι στο χέρι μας αν θα την ζήσουμε όμορφα ή αν θα την ξοδέψουμε άδικα.
Το “Ζωή σε καραντίνα” είναι μια αστεία, ανατρεπτική, απρόβλεπτη και εντελώς βγαλμένη από τη ζωή μας ιστορία που πρέπει να διαβάσατε. Με γλώσσα σύγχρονη και κατανοητή, ο συγγραφέας γράφει για τον τρόπο συμβίωσης των δυο κοριτσιών και περιγράφει μια κατάσταση, την οποία έζησαν οικογένειες στους κόλπους των οποίων υπάρχουν έφηβοι, ηλικιωμένοι και γονείς σε απόγνωση. Δεν χρειάζεται να πέρασε κανείς την καραντίνα με τον/την κολλητή του για να καταλάβει αυτά τα δυο κορίτσια και τον τρόπο που ζούσαν. Μέσα από την αφήγηση της Ζωής, που καταγράφει την καθημερινότητα της και ακολουθώντας τις πολλές αναδρομές στο παρελθόν της, ο Γιάννης Αδελιανάκης στήνει ευρηματικά μια συγκινητική “κατάθεση ψυχής” που συντίθεται από περιστατικά απείρου κάλλους και από κωμικοτραγικές συγκυρίες, ικανές να μας πλημμυρίσουν με ποίκιλλα συναισθήματα και μας χαρίζουν απλόχερα το γέλιο, φτιάχνοντάς μας την διάθεση.
Τα ψυχογραφήματα των κοριτσιών επαρκή για να τις γνωρίσουμε καλύτερα και να τις νιώσουμε ως γνώριμα πρόσωπα στην ζωή μας. Ο συγγραφέας έχει κατορθώσει να εντρυφήσει εντυπωσιακά στον ψυχισμό της καθεμίας. Σκιαγραφεί άρτια την ψυχοσύνθεση μιας γυναίκας, μιας φίλης, μιας εγκύου και είναι σαν να έχει μπει και ο ίδιος στο πετσί των ηρωίδων του. Δεν γράφει μόνο ως γυναίκα, ζει και περιγράφει την κάθε στιγμή, την κάθε αντίδραση και το κάθε συναίσθημα ως γυναίκα. Η γραφή του βιβλίου είναι άρτια και μεστή. Χειμαρρώδης και απολαυστική. Συγκινητική και καυστική στα σημεία που χρειάζεται, τονίζοντας έτσι χωρίς όμως να βαραίνει το κείμενο και τον κοινωνικό χαρακτήρα του βιβλίου. Οι περιγραφές αποτυπωμένες με φωτογραφική ακρίβεια, προκαλούν αμεσότητα, ζωντανεύουν και παίζουν με την φαντασία του αναγνώστη, κάνοντας το αποτέλεσμα ακόμα πιο ικανοποιητικό, ακόμα πιο όμορφο, αφού χαρίζουν απλόχερα άπειρες στιγμές αναγνωστικής τέρψης.
Με το βιβλίο του ο Γιάννης Αδελιανάκη δίνει μια ανάσα στο αναγνωστικό κοινό. Καταφέρνει έστω και λίγο να μας κάνει να ξεχάσουμε τα βάσανα της καθημερινότητας και να καταφέρουμε να διασκεδάσουμε. Όλο αυτό επιδρά θετικά στον ψυχισμό μας και μας δίνει την “δύναμη” να συνεχίζουμε. Αν θέλετε να ξεφύγετε από όλους κι από όλα, το βιβλίο αυτό, είναι αυτό που ψάχνετε. Το “Ζωή σε καραντίνα”, είναι το ιδανικό βιβλίο για την δική σας απόδραση από την στενωπό των όσων βιώνουμε και από τις πνιγηρές ανάγκες της καθημερινότητας
Στην Ελλάδα του πολύ πρόσφατου παρελθόντος η ζωή κυλούσε όπως συνήθως: ανέμελη, συναρπαστική, αγωνιώδης, γαλήνια, αδιάφορη, γεμάτη σχέδια, συναναστροφές, έρωτα, τσακωμούς ή συμφιλιώσεις. Οι άνθρωποι αγωνίζονταν για να επιβιώσουν μέσα στην τετριμμένη καθημερινότητά τους, θεωρώντας τα πάντα δεδομένα, αναμενόμενα, σταθερά και σίγουρα.Μέχρι που ένας τόσος δα, μικροσκοπικός ιός έρχεται με φονικές προθέσεις και σαφή διάθεση να προσκολληθεί επάνω μας, ανατρέποντας τα πάντα γύρω μας.
Δύο νέες γυναίκες, που συνδέονται με βαθιά φιλία από τα παιδικά τους ακόμη χρόνια, θα συγκατοικήσουν με αφορμή την επιβολή της πρώτης καραντίνας στη χώρα μας. Η ζωή τους αλλάζει ξαφνικά, οι μετακινήσεις τους περιορίζονται, οι επιθυμίες και τα όνειρά τους συγκρούονται με τις αυστηρές περιοριστικές εντολές άνωθεν, ενώ εκείνες αντιμετωπίζουν τα πάντα με ακατάβλητο χιούμορ και αρκετή δόση τρέλας. Οι φιλίες, οι σχέσεις κάθε είδους, οι έρωτες και οι συγγένειες εξ αίματος ή εξ αγχιστείας δοκιμάζονται καθημερινά, όμως η ελπίδα για ένα απελευθερωμένο και ελπιδοφόρο μέλλον παραμένει άσβεστη.
Ο χαρισματικός συγγραφέας μάς μεταφέρει πιστά την πρωτόγνωρη καθημερινότητα που βιώνουμε όλοι μας με ανατρεπτικό χιούμορ και καυστική διάθεση, παρασύροντάς μας σε ένα απολαυστικό αναγνωστικό ταξίδι.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Γιάννης Αδελιανάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, ενώ έχει καταγωγή από το Ρέθυμνο Κρήτης.
Σπούδασε Θεατρολογία στο Ναύπλιο στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, ενώ συνεχίζει τις σπουδές του στη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου.
Έχει πάρει μέρος σε κινηματογραφικές ταινίες, ενώ έχει συμμετάσχει στο θεατρικό φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου αλλά και σε άλλα.
Το 2018 κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα, με τίτλο «Το κυνήγι της δικαίωσης» από τις εκδόσεις Λέμβος.
***
Ονομάζομαι Καλλιόπη Γιακουμή γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Ρόδο. Είμαι παντρεμένη και έχω τρεις γιους. Ζω στην Κοζάνη με την οικογένειά μου. Λατρεύω τα βιβλία και ό,τι έχει σχέση με αυτά. Η αγάπη μου αυτή με έσπρωξε στο να δημιουργήσω τη βιβλιοφιλική ομάδα και το site «Βιβλίων Ορίζοντες». Παρ’ όλο που η επαφή μου με το βιβλίο, τους φίλους του και με συγγραφείς είναι καθημερινή, η αγάπη αυτή όλο και μεγαλώνει και με πλημμυρίζει.
678
124
20