Ένα χριστουγεννιάτικο παραμύθι… – “Ένα δέντρο, μια φορά!”

Ένα δέντρο, μια φορά

Ο Ευγένιος Τριβιζάς στο χριστουγεννιάτικο παραμύθι του «Ένα δέντρο μια φορά» που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα τα Νέα τον Ιούλιο του 2007 καταφέρνει να μας συγκινήσει και να μας αφυπνίσει χωρίς μελοδραματικές εξάρσεις. Το έργο αυτό κινείται σε δύο κόσμους: στον κόσμο του ονείρου και της φαντασίας και στον κόσμο τον πραγματικό. Δυστυχώς, η πραγματικότητα που βιώνει το παιδί και το δέντρο είναι σκληρή και δεν είναι άλλη από αυτή των περιθωριοποιημένων ανθρώπων και των περιβαλλοντικών συνεπειών από την έλλειψη οικολογικής συνείδησης αντίστοιχα.

Ο συγγραφέας προετοιμάζει το σκηνικό, για να κινηθεί τελικά σε ένα επίπεδο ονειρικό, κατά το οποίο θα επέλθει κάθαρση στο δράμα των «ηρώων». Με άλλα λόγια, επιλέγει να φύγει από τη σφαίρα της πραγματικότητας για να σώσει τους ήρωές του. Προτού όμως καταφύγει εκεί φροντίζει με έναν ευφυή τρόπο να στηλιτεύσει την πραγματικότητα και να φανερώσει τη μοναξιά που βιώνει κανείς στις μεγαλουπόλεις, τις απάνθρωπες σχέσεις, τον ατομικισμό και την αδιαφορία για τους άστεγους ανθρώπους, στέλνοντας παράλληλα και οικολογικά μηνύματα. Το παιδί τη στιγμή που δεν έχει βιώσει ποτέ θαλπωρή και ζεστασιά προσφέρει ανιδιοτελώς την αγάπη του στο δέντρο. Και τότε γίνεται το θαύμα….

Βασικά σημεία του παραμυθιού

…Κάποτε σε μία παγωμένη πολιτεία ήταν ένα δέντρο. Οι περαστικοί «βλοσυροί» και «βιαστικοί» όχι μόνο δεν του έδιναν σημασία, αλλά του πετούσαν αποτσίγαρα, φλούδια και το φτύνανε. Κανείς δεν το πρόσεχε. Κανείς δεν το φρόντιζε. Κανείς δεν του έδινε την παραμικρή σημασία. Ποτέ δεν είχε βιώσει τον καθαρό αέρα του δάσους και ποτέ πουλιά δεν κάθισαν πάνω στα κλαδιά του. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά κατάλαβε από κάτι μηχανικούς ότι θα πλάταιναν το δρόμο πλάι του. Τη θλίψη του συμπλήρωσε και η εικόνα που αντίκρισε. Στρέφοντας τα μάτια του στα παράθυρα των σπιτιών διέκρινε χριστουγεννιάτικα έλατα που τα στολίζανε και ζήλευε. Πόσο θα ήθελε και αυτό να είναι χριστουγεννιάτικο έλατο στη θαλπωρή ενός σπιτιού;

Ήταν κι ένα παιδί. Την ημέρα έκανε δουλειές του ποδαριού και το βράδυ κοιμόταν σε ένα πλυσταριό στην αυλή ενός εγκαταλελειμμένου κτηρίου. Κανείς δεν το φρόντιζε. Κανείς δεν του έδινε την παραμικρή σημασία. Ποτέ δεν είχε βιώσει τη ζεστασιά της μητρικής αγκαλιάς, τη θαλπωρή ενός σπιτιού. Εκείνο το κρύο χριστουγεννιάτικο βράδυ έμαθε ότι μετά τις γιορτές θα κατεδαφιζόταν το κτήριο και δεν θα είχε που να μείνει.

Τη θλίψη του συμπλήρωναν οι εικόνες που αντίκριζε. Τυλιγμένο στο τριμμένο μάλλινο παλτό του κοιτούσε τα στολισμένα σαλόνια με τα γκι, τις φρουτιέρες, αγόρια και κορίτσια να στολίζουν με χαρά χριστουγεννιάτικα δέντρα και ζήλευε. Και ζήλευε πολύ. Πόσο θα ήθελε και αυτό να στόλιζε ένα έλατο στη θαλπωρή ενός σπιτιού; Κάποια στιγμή το δέντρο και το παιδί συναντήθηκαν… Και το δέντρο ζητά μία χάρη από το παιδί. Θα εκπληρωθεί άραγε η ευχή του; Εκείνη η νύχτα είναι μία νύχτα μαγική και ονειρική…

Το «Ένα δέντρο, μια φορά» γίνεται ταινία

Το χριστουγεννιάτικο παραμύθι «Ένα δέντρο, μια φορά» με την αριστουργηματική εικονογράφηση του Νικόλα Ανδρικόπουλου γίνεται ταινία υψηλής ποιότητας τρισδιάστατων κινουμένων σχεδίων το 2009. Την ταινία σκηνοθετεί ο Παναγιώτης Ράππας σε σενάριο του Ευγένιου Τριβιζά.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την ταινία στο ακόλουθο βίντεο:

«Ένα δέντρο μια φορά The Boy And The Tree»

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα 

                                 ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 

Γίνετε μέλος της ομάδας μας “Βιβλίων Ορίζοντες” στο facebook πατώντας το παρακάτω σύνδεσμο

Βιβλίων Ορίζοντες

ΠΗΓΗ flowmagazine.