Συνέντευξη στην συγγραφέα Τζόαν Ζαχαριάδου.
Κοντά μας σήμερα η συγγραφέας του βιβλίου
“ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΙ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥΣ“
Το βιβλίο της κα. Ζαχαριάδου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αέναον
1) “Καταδικασμένοι στη σκιά του”, είναι ο τίτλος του πρώτου σου βιβλίου Τζόαν μου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αέναον, εδώ και λίγο καιρό. Πως νιώθεις γι αυτό;
Τ.Ζ: Ευτυχισμένη, γιατί είναι σαν να το κυοφορούσα τόσο καιρό και τώρα που γεννήθηκε μπορώ να το παρακολουθώ να μεγαλώνει και να μαθαίνω από τα λάθη του.
Ταυτόχρονα όμως νιώθω και αγχωμένη, γιατί βαδίζω σε άγνωστα μονοπάτια. Που ναι μεν είναι όμορφα, όμως δεν ξέρω τι μου επιφυλάσσουν.
2) Μίλησε μας για αυτό; Τι σε οδήγησε στην συγγραφή του;
Τι σε ενέπνευσε;
Τ.Ζ: Τα ερεθίσματα ήταν τόσα πολλά, που κάθε φορά όταν με έπνιγε κάτι, είτε αυτό ήταν αδικία που έβλεπα, είτε η δικαιοσύνη γεμάτη με πλαστικές επεμβάσεις, ήθελα να περάσω κάποιο μήνυμα. Ένα μήνυμα με προσωπικό κλειδάριθμο, για να μην επιβληθεί στους αναγνώστες του αλλά για να τους δείξει μια πλευρά που ίσως να μην είχαν σκεφτεί.
3) Χαράλαμπος και Μαρία είναι οι κεντρικοί ήρωες της ιστορίες σου.
Πες μας λίγα λόγια για αυτούς. Τι τους συνδέει;
Τ.Ζ: Για την ακρίβεια είναι οι αρχικοί ήρωες, μιας και οι πρωταγωνιστές είναι η γενιά που ακολουθεί.
Το τραγικό γεγονός που συνέβη στη Μαρία, την έκανε να μπλεχτεί σε μια ιστορία που δεν επιδίωξε, ούτε και συναίνεσε. Αντίθετα με τον Χαράλαμπο, που πήρε συνειδητά τον ρόλο του στην ιστορία και εμφανίστηκε μπροστά της σαν άγγελος για να την προστατέψει και να της δείξει καινούριο δρόμο, βγάζοντας της τις παρωπίδες που η ίδια φόρεσε στον εαυτό της για να προστατευτεί. Η ύπαρξη μιας καινούριας ζωής είναι ο κρίκος που τους ενώνει.
4) Το παρελθόν φαίνεται να ορίζει τις ζωές του Χαράλαμπου και της Μαρίας. Πιστεύεις πως πρέπει να προσπερνάμε το παρελθόν και να δίνουμε σημασία στο σήμερα και στο μέλλον ή να μην το ξεχνάμε;
Τ.Ζ: Σίγουρα πρέπει να το προσπερνάμε, για να μη μένουμε στάσιμοι. Όμως επειδή είναι κομμάτι μας και δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε ή να το απαλλαγούμε, πρέπει να μάθουμε μέσα απ’ αυτό και να μην το αφήνουμε να μας ορίζει, για να μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι ως άνθρωποι.
5) Μιλάς για αλήθειες που δεν πρέπει να ειπωθούν; Πονάει και είναι επικίνδυνη η αλήθεια ή λυτρώνει; Στο βιβλίο σου πως επηρεάζει τους ήρωες σου;
Τ.Ζ: Προσωπικά προτιμώ την αλήθεια, όσο σκληρή όψη κι αν έχει. Τουλάχιστον έτσι ξέρω τι έχω να αντιμετωπίσω.
Στο βιβλίο δείχνω ακριβώς αυτό που θα μπορούσε να ισχύει και στη ζωή, δηλαδή να φέρει τα πάνω κάτω. Οι ήρωες επηρεάζονται σε τέτοιο βαθμό που δεν ξέρουν πώς να το διαχειριστούν, όμως τελικά παίρνουν ο καθένας ξεχωριστά τις αποφάσεις τους και αντιμετωπίζουν τις συνέπειες των επιλογών τους.
6) Ποιο είναι το αγαπημένο σου σημείο;
Τ.Ζ: Χμμ… τώρα μου βάζεις δύσκολα, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο σημείο. Όμως αν είναι απαραίτητο να διαλέξω, θα έλεγα το σημείο όπου γεννιέται ο έρωτας ανάμεσα στον Παναγιώτη και την Βανέσα. Θεωρώ πως είναι το αλατοπίπερο της ιστορίας και αν έλειπε θα ήταν άνοστο.
7) Σαν αναγνώστρια και όχι ως την συγγραφέα του, για ποιον λόγο θα μου πρότεινες να το διαβάσω;
Τ.Ζ: Γιατί πιστεύω πως μπορεί να βρεις μέσα κάτι από εσένα ή τον φίλο σου ή την οικογένειά σου. Αγγίζει τόσο πολύ την πραγματικότητα που έστω κι ένα κομμάτι του, θα σου φανεί οικείο.
8) Θέλω να μου πεις τρεις λέξεις που χαρακτηρίζουν το μυθιστόρημα σου, μα θέλω να μου πεις και το γιατί;
Τ.Ζ: Ρεαλιστικό, επικίνδυνο και ανατρεπτικό.
Ρεαλιστικό γιατί γράφει πράγματα που μπορούν ή που έχουν συμβεί.
Επικίνδυνο, γιατί ίσως επηρεάσει κάποιους στο να γίνουν πιο καχύποπτοι, δείχνοντάς τους άλλες εκδοχές που ίσως να μην πρόσεχαν στο παρελθόν.
Ανατρεπτικό, γιατί μέχρι να διαβάσεις την τελευταία παράγραφο, καταλαβαίνεις ότι δεν έχω πει την τελευταία κουβέντα.
9) Γιατί αποφάσισες να απασχολήσεις με την συγγραφή; Πως και γιατί άρχισες να γραφείς;
Τ.Ζ: Αυτό το μικρόβιο υπήρχε ανέκαθεν. Αντί να γράφω σε ένα ημερολόγιο για μένα, έγραφα για ζωές άλλων. Για χαρακτήρες που μου τραβούσαν την προσοχή. Ήθελα γενικά να ξεφεύγω από την πραγματικότητα και να πλάθω δικούς μου κόσμους. Μικρές ιστορίες, που ύστερα τις μοιραζόμουν με εκλεκτούς φίλους. Μια μέρα αποφάσισα να μοιραστώ με μεγαλύτερο κοινό κι έτσι έκανα το πρώτο βήμα. Δεν σου κρύβω πως ντρεπόμουν/φοβόμουν να αποκαλύψω το όνομά μου και κρύφτηκα πίσω από ένα ψευδώνυμο όταν το έστειλα προς έκδοση.
10) Ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα που αποκόμισες από τη συγγραφή του βιβλίου σου;
Τ.Ζ: Γενικά αποκόμισα όμορφες εμπειρίες, όμως το σημαντικότερο είναι που απόκτησα έναν τρόπο επικοινωνίας με τους αναγνώστες.
11) Πιστεύεις ότι στην Ελλάδα υπάρχει χώρος για νέους συγγραφείς; Ήταν δύσκολο να φθάσεις ως εδώ;
Τ.Ζ: Θεωρώ πως υπάρχει, αρκεί να έχεις δυνατότητες και να σου δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία.
Δε σου κρύβω όμως πως δυσκολεύτηκα στην αρχή, γιατί όλοι οι εκδοτικοί οίκοι με έσπρωχναν προς την αυτοέκδοση. Πράγμα το οποίο το απέρριψα εντελώς. «Αν αξίζει κάτι, δεν χάνεται. Θα βρει τον δρόμο του. Αν δεν βρει, σημαίνει πως δεν αξίζει.» έλεγα στον εαυτό μου. Όταν όμως χτύπησα την πόρτα των εκδόσεων ΑΕΝΑΟΝ και τους έδωσα το έργο μου προς αξιολόγηση, εκείνοι ήταν οι μόνοι που το πίστεψαν και το εκδώσαν εντελώς δωρεάν.
12) Μίλησε μας λίγο για σένα και την έκδοση του βιβλίου σου
Τ.Ζ: Από την πρώτη στιγμή η υπεύθυνη έκδοσης κ. Αλμπέρτη ήταν κοντά μου, με άκουγε και με συμβούλευε, λύνοντάς μου όλες μου τις απορίες. Περιττό να σου πω για το πόσο γλυκιά και καθησυχαστική φωνή που έχει.
Η καλή επικοινωνία με τους ανθρώπους από το τμήματα της επιμέλειας, της διαφήμισης, του ατελιέ και όλου του μηχανισμού του εκδοτικού, ήταν άψογη.
13) Εσύ τι βιβλία διαβάζεις; Υπάρχει κάποιος Έλληνας ή ξένος συγγραφέας που θαυμάζεις ιδιαίτερα και έχει λειτουργήσει ως πρότυπο για σένα;
Τ.Ζ: Στα νιάτα μου είχα τρελό έρωτα με τον Στίβεν Κίνγκ, όχι ότι τώρα μου πέρασε, όμως άρχισα να προτιμώ τους έλληνες συγγραφείς και να αναζητώ αυτούς που θα με καθηλώσουν στη γραφή τους. Αν πρέπει να ξεχωρίσω κάποιον, τότε θα πω τον Σακελλαρόπουλο που έχει κερδίσει δίκαια μια θέση στην καρδιά μου.
14) Ποια τα μελλοντικά σχέδια, τόσο για τη συγγραφή;
Τ.Ζ: Τα μελλοντικά σχέδια είναι να συνεχίσω να πλάθω ιστορίες και να εξελίσσομαι μέσα από τα λάθη μου, για να φανώ αντάξια στον βαρύ τίτλο του συγγραφέα.
14+1: Εδώ λοιπόν μπορείς να προσθέσεις μόνη σου την ερώτηση που ΔΕΝ σου έκανα.. Τι δεν σε ρώτησα και θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;;
Ευχαριστώ πολύ Καλλιόπη μου για την συνέντευξη. Οι ερωτήσεις σου ήταν ξεχωριστές. Ελπίζω κι εγώ με τη σειρά μου να σε κάλυψα. Τα φιλιά μου!
Και εγώ σε ευχαριστώ πολύ Τζόαν μου, που μας μίλησες για το βιβλίο σου και που μας χάρισες αυτήν την τόσο όμορφη και ζεστή συνέντευξη-γνωριμία, μαζί σου.
Καλοτάξιδο το βιβλίο σου “Καταδικασμένοι στη σκιά τους“!!
Επιμέλεια συνέντευξης Καλλιόπη Γιακουμή
678
124
20