Ποια είναι η αληθινή ιστορία πίσω από τη Γιατρίνα;
Η Πασχαλία Τραυλού μετρά ήδη στο ενεργητικό της 17 βιβλία και περισσότερες από 380.000 πωλήσεις.
Γεννήθηκε στην Τρίπολη Αρκαδίας και από νωρίς εκδήλωσε την αγάπη της για τη ζωγραφική, τη μουσική και τον γραπτό λόγο. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών ελληνική κλασική φιλολογία και παρακολούθησε μεταπτυχιακό πρόγραμμα για τη λατινική ποίηση Ορατίου και Βιργιλίου, ενώ την ίδια περίοδο δημοσίευσε τα πρώτα της διηγήματα σε τοπική εφημερίδα της Βέροιας. Ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη σε ζητήματα φύλου, ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου με τίτλο «Φύλο και νέα εργασιακά και εκπαιδευτικά περιβάλλοντα στην κοινωνία της πληροφορίας», καθώς και στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας με τίτλο «Στρατηγική και πολιτική εθνικής ασφάλειας».
Γιατί τα βιβλία που είναι βασισμένα σε αληθινά γεγονότα μας γοητεύουν;
Δεν είναι απλώς αποκυήματα της φαντασίας ενός συγγραφέα, αλλά είναι δυνατές ιστορίες βγαλμένες από τη ζωή. Κι αυτό είναι που τα κάνει ξεχωριστά.
Ιστορικά στοιχεία, αληθινά βιώματα ανθρώπων από μια άλλη εποχή με τις δικές της ιδιαιτερότητες. Ιστορίες που μπορεί να είχαμε ακούσει και που πάντα έχει ενδιαφέρον να ψάξουμε περισσότερο. Και η πένα ενός συγγραφέα μπορεί να μας μεταφέρει αυτές τις πραγματικές ιστορίες με τον καλύτερο τρόπο, να μας μεταδώσει τον παλμό της εποχής, την αλήθεια που πολλές φορές είναι υπό αμφισβήτηση και δύσκολο να ειπωθεί, να μας πάρει από το χέρι και να μας πει την ιστορία από την αρχή.
Το νέο βιβλίο της, H Γιατρίνα, είναι βασισμένο στην αληθινή, πραγματικά συνταρακτική ιστορία που διαδραματίστηκε στο Ναγκιρέβ της Αυστροουγγαρίας το διάστημα 1911-1919. Το βιβλίο μιλάει για τη Σουζάνα Φαζέκας, με έναν τρόπο εξαιρετικά ιδιαίτερο, κάνοντας τη «Γιατρίνα» αγαπητή σε όλους.
Ας πούμε, όμως, λίγα πράγματα για τη Σουζάνα Φαζέκας. Η Σουζάνα βοηθούσε τις γυναίκες να απαλλαγούν από ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, κάνοντας παράνομες αμβλώσεις. Για τον συγκεκριμένο λόγο είχε συλληφθεί ουκ ολίγες φορές, αλλά τελικά είχε δικαιωθεί. Οι ντόπιες γυναίκες γνώριζαν πως μπορούσε να τις βοηθήσει με κάθε τρόπο.
Ήταν μια εποχή όπου μια γυναίκα δεν μπορούσε να επιλέξει τον σύζυγό της και φυσικά δεν μπορούσε με κανέναν τρόπο να πάρει διαζύγιο. Ακόμη κι αν ο άνδρας την κακομεταχειριζόταν, ήταν αλκοολικός ή βίαιος, μια γυναίκα δεν μπορούσε με κανέναν τρόπο να δώσει τέλος στον γάμο της. Τουλάχιστον, όχι νόμιμα. Η Σουζάνα Φαζέκας ξεκίνησε να δίνει στις γυναίκες δηλητήρια που έφτιαχνε ώστε να σκοτώνουν τους άνδρες τους. Πολλές γυναίκες την εποχή εκείνη σκότωσαν τους άνδρες τους και βρήκαν τη δύναμη στη Σουζάνα Φαζέκας.
Η Γιατρίνα της Πασχαλίας Τραυλού σκαλίζει το παρελθόν της Σουζάνα, αναζητώντας τα ελατήρια της ανήκουστης πράξης της, αναλύοντας τον πολύπλοκο ψυχισμό αυτής της γυναίκας αλλά και τα βαθύτερα κοινωνικά αίτια. Γιατί οι παθογενείς συμπεριφορές είναι συχνά αποτέλεσμα του περιβάλλοντος και των τραυμάτων που αυτό προκαλεί στον άνθρωπο.
Πολύ περισσότερο, αναδεικνύει το σθένος της αγανάκτησης και τον κίνδυνο που επιφέρει η καταπατημένη αξιοπρέπεια. Η εκδίκηση, η παράνοια και ο έρωτας αποτελούν στο βιβλίο ένα πολύπλοκο τρίπτυχο που αποδεικνύει πόσο ρευστά είναι τα όρια ανάμεσα στην τρέλα και την πλάνη, την αντικειμενικότητα και την ψευδαίσθηση, το φως και το σκοτάδι της ύπαρξης.
Η Σουζάνα Φαζέκας, μαμή, πρακτική γιατρός και μοδίστρα εμφανίστηκε το 1911 στο Ναγκιρέβ, σκορπίζοντας τη σύγχυση στην περιοχή. Γιατί η Σουζάνα έραβε φουστάνια, μαντάριζε σκισμένα φρύδια και γόνατα και ξήλωνε προκαταλήψεις κι ενδοιασμούς. Για άλλους ήταν ένα διαβολοθήλυκο και για άλλους ένας άγγελος που προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες. Για όλους, όμως, αποτελεί μια προσωπικότητα που άφησε το στίγμα της στην ιστορία. Κάθε κακοποιημένη γυναίκα έβρισκε στήριξη κοντά της μαθαίνοντας να σηκώνει κεφάλι κι έφτανε ακόμη και στο έγκλημα στο όνομα της καταπατημένης ελευθερίας της, σε μια εποχή κατά την οποία άρχιζε να νιώθει τη δύναμή της.
Γνωρίστε τα βιβλία της συγγραφέως
Λίγο κόκκινο… Και λίγο φως… Σαν δυο δροσοσταλίδες πάνω σε πέταλα τριαντάφυλλων, φιλοτεχνεί υγρά τα χείλη τους. Θα τα ενώσει με μια πινελιά. Το χέρι τρέμει. Τα χείλη σμίγουν πάνω στον μουσαμά. Υγραίνει τα δικά της χείλη, σαν να νιώθει το στόμα του. Επιτέλους, το φιλί που ποτέ δεν έδωσαν…
Μια πλήρως αναθεωρημένη έκδοση του μυθιστορήματος Τα Ρόδα της Σιωπής. Η συγγραφέας έκοψε, έραψε, μεταποίησε το κείμενο και, στο τέλος, διαμορφώθηκε Το Άγαλμα στη Σοφίτα, μια ιστορία ίδια μα με ολοκαίνουριο λογοτεχνικό περίβλημα.
«Κανείς δεν αγγίζει το άγαλμα», ήταν η αυστηρή οδηγία του Γερμανού γλύπτη Καρλ Λούντβιχ στην οικονόμο του Φρίντα. Με κανέναν δεν είχε μοιραστεί ως το 1970 την ιστορία του φημισμένου του έργου.
Η Ελεγεία της Στάχτης είναι μια συγκλονιστικής τριλογία που αποτελεί έναν ύμνο στην ανθρωπιά που καταφέρνει πάντα να υπερβαίνει τα στενά όρια της προκατάληψης, της παράνοιας και της διαστροφής, καταδεικνύοντας θριαμβευτικά την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης.
«Διαβολοθήλυκο» αποκαλούσε ο παπάς του Ναγκιρέβ τη Σουζάνα Φαζέκας. Οι γυναίκες, όμως, του χωριού τη θεωρούσαν φύλακα-άγγελό τους, όχι μόνο επειδή πρόσφερε τις υπηρεσίες της ως μαμή και πρακτική γιατρός, αλλά επειδή τις γλίτωσε από το αμείλικτο πεπρωμένο τους σε μια κοινωνία όπου δεν είχαν το δικαίωμα να διαλέγουν τους συντρόφους τους οι ίδιες.