Εμείς τους γνωρίσαμε ως συγγραφείς με βραβεία και περγαμηνές για το λογοτεχνικό τους ταλέντο, που αναγνωρίστηκε σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτοί πάλι πριν γίνουν γνωστοί εκπρόσωποι των γραμμάτων έκαναν και άλλες δουλειές.
Ο λόγος φυσικά για τους αγαπημένους μας συγγραφείς και τη ζωή τους πριν τους μάθουμε εμείς.
Η Άγκαθα Κρίστι ήταν βοηθός φαρμακοποιού.
Όταν η Μεγάλη Βρετανία κήρυξε τον πόλεμο στην Γερμανία το 1914, η συγγραφέας κατατάχθηκε ως εθελόντρια στην αεροπορία και υπηρέτησε ως βοηθός φαρμακοποιού. Τις γνώσεις που αποκόμισε από τη θέση της, τις αξιοποίησε στη συνέχεια στα έργα της – τα δηλητήρια είχαν εξέχουσα θέση στην πλοκή πολλών μυθιστορημάτων της.
Ο Γουίλιαμ Μπάροουζ έκανε απεντομώσεις.
Το ξέρω, ακούγεται περίεργο, όμως οι δυνατότητες επαγγελματικής απασχόλησης το 1942 στο Σικάγο ήταν κάπως περιορισμένες. Ιδιαίτερα όταν ο ενδιαφερόμενος είχε απολυτήριο από τον στρατό λόγω προβλημάτων ψυχικής υγείας. Η εμπειρία του Μπάροουζ από την ενασχόληση με τις απεντομώσεις/απολυμάνσεις κτιρίων ήταν η βάση για τη συγγραφή του έργου του «Ο Απολυμαντής».
Ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι ήταν μηχανικός.
Παρά την αντίθετη γνώμη του γιου τους -τα ενδιαφέροντά του περιστρέφονταν πάντα γύρω από τη λογοτεχνία και τη θρησκεία-, οι γονείς του Ντοστογιέφσκι επέμεναν να τον εγγράψουν σε ηλικία 15 χρόνων στη σχολή για μηχανικούς του ρωσικού στρατού. Παίρνοντας τo πτυχίο του, ο συγγραφέας έπιασε δουλειά ως μηχανικός, όμως στον ελεύθερο χρόνο του ασχολούνταν με τη μετάφραση λογοτεχνικών έργων από τα γαλλικά στα ρωσικά.
Ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ ήταν γιατρός.
Ο Σκοτσέζος συγγραφέας ήταν γιατρός στο επάγγελμα, και περνούσε την ώρα του ανάμεσα στα ραντεβού με τους ασθενείς του πλέκοντας ιστορίες.
Ο Ρόμπερτ Φροστ ήταν δάσκαλος.
Ο Robert Frost πριν τιμηθεί 4 φορές με το βραβείο Πούλιτζερ είχε μια διαφορετική ενασχόληση με τα…γράμματα. Μοίραζε εφημερίδες και αργότερα έγινε βοηθός της δασκάλας μητέρας του ενώ κάποια στιγμή δούλεψε και σε εργοστάσιο με λαμπτήρες.
Ο Αμερικανός ποιητής που βραβεύτηκε τέσσερις φορές με Πούλιτζερ εγκατέλειψε σε νεαρή ηλικία τα σχέδια για μια οικονομικά αποδοτική καριέρα, παράτησε το πανεπιστήμιο και ασχολήθηκε με τη διδασκαλία.
Ο Κάρολος Ντίκενς υπήρξε εργάτης σε εργοστάσιο.
Σε ηλικία δώδεκα χρόνων ο γνωστός συγγραφέας έπιασε την πρώτη του δουλειά κολλώντας ετικέτες σε βάζα με μπογιά για παπούτσια. Τα λεφτά ήταν φυσικά ελάχιστα, όμως οι συνθήκες εργασίας και οι συνάδελφοί του αποτέλεσαν πηγές έμπνευσης για τα έργα που τον έκαναν διάσημο αργότερα.
Ο Τζον Γκαλσγουόρθι ασχολήθηκε με τη δικηγορία.
Σύντομα όμως την εγκατέλειψε, για να ασχοληθεί με τη ναυτιλιακή οικογενειακή επιχείρηση και άρχισε να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο. Στη διάρκεια αυτών των ταξιδιών έκανε τη γνωριμία του με τον Τζόζεφ Κόνραντ, ο οποίος δούλευε ως ναυτικός και έτσι ξεκίνησε μια μεγάλη φιλία.
Ο Τζόζεφ Χέλερ δούλεψε ως σιδεράς.
Όταν αποφοίτησε από το σχολείο το 1941 ο Χέλερ δούλεψε για ένα διάστημα ως βοηθός σιδερά πριν καταταγεί στην αεροπορία. Μετά το τέλος του πολέμου, ο Χέλερ σπούδασε αγγλική φιλολογία και στράφηκε στη διδασκαλία και, στη συνέχεια, στη διαφήμιση, ασχολίες που του άφηναν αρκετό ελεύθερο χρόνο για να επιδίδεται στη συγγραφή των βιβλίων του.
Ο Τζέιμς Τζόις είχε σινεμά.
Ο Ιρλανδός συγγραφέας του «Οδυσσέα» κατέχει το ρεκόρ αλλαγών σταδιοδρομίας – υπήρξε μεταξύ άλλων τραγουδιστής, πιανίστας και επιχειρηματίας του σινεμά. Τραγουδούσε όπερα, έπαιζε πιάνο και παράλληλα πάσχιζε να εκδώσει τους «Δουβλινέζους». Το βιβλίο μάλιστα είχε απορριφθεί 22 φορές, οπότε υποθέτουμε ότι θα χρειάστηκε να …τραγουδήσει πολύ. Αυτό το τελευταίο συνέβη το 1909, όταν ο Τζόις και η σύντροφός του Νόρα Μπάρνακλ αποφάσισαν να επιστρέψουν στο Δουβλίνο και να ιδρύσουν την πρώτη κινηματογραφική αίθουσα της πόλης, το The Volta. Το εγχείρημα δεν γνώρισε επιτυχία και το ζεύγος επέστρεψε στην ηπειρωτική Ευρώπη μετά από περίπου ένα χρόνο.
Ο William S. Burroughs είχε δουλέψει ως …εξολοθρευτής.
Μάλιστα του άρεσε τόσο πολύ η δουλειά αυτή που εξέδωσε και μικρές ιστορίες με τον τίτλο «Exterminator!».
Ο Φραντς Κάφκα ήταν δικηγόρος.
Μετά την αποφοίτησή του από τη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Τσαρλς Φέρντιναντ της Πράγας, ο Κάφκα, αφού πρώτα έκανε την άσκησή του, έπιασε δουλειά σε ασφαλιστική εταιρεία. Δυστυχώς γι’ αυτόν οι απαιτήσεις της θέσης ήταν τέτοιες ώστε δεν του περίσσευε χρόνος για να γράφει. Αναγκάστηκε λοιπόν να αναζητήσει αλλού δουλειά.
Ο Τζακ Κέρουακ έπλενε πιάτα.
Ο δημιουργός του εμβληματικού «Στον δρόμο» έκανε πάσης φύσης δουλειές του ποδαριού για να επιβιώσει. Το πλύσιμο πιάτων ήταν μόνο μία από αυτές – οι άλλες ήταν υπάλληλος σε βενζινάδικο, βοηθός μηχανοδηγού, νυχτοφύλακας κ.λπ.
Η Χάρπερ Λι δούλεψε ως ταξιδιωτική πράκτορας.
Όταν η Χάρπερ Λι μετακόμισε στη Νέα Υόρκη με σκοπό να γίνει συγγραφέας ήταν μόλις 23 ετών, κάτοχος πτυχίου Νομικής από το Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα και άφραγκη. Για να ζήσει λοιπόν, έπιασε δουλειά ως ταξιδιωτική πράκτορας για την Eastern Airlines και την BOAC («προκάτοχο» της British Airways). Η σχετική σταδιοδρομία της διήρκεσε ευτυχώς μόνο επτά χρόνια – η κυκλοφορία του «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια» την απάλλαξε από τις οικονομικές σκοτούρες.
Ο Τζακ Λόντον έκλεβε στρείδια.
Πώς μπορούσε να βγάλει το χαρτζιλίκι του ένα έφηβος στο Σαν Φρανσίσκο στα τέλη του 19ου αιώνα; Η απάντηση είναι απλή: Κλέβοντας στρείδια από τις οστρακοκαλλιέργειες της περιοχής και πουλώντας τα στη μαύρη αγορά. Δυστυχώς για τον νεαρό συγγραφέα, η προσοδοφόρος αυτή ενασχόληση διακόπηκε βιαίως, όταν το σκάφος του υπέστη σοβαρές βλάβες.
Ο Χέρμαν Μέλβιλ ήταν τραπεζικός υπάλληλος.
Τον ξέραμε ως ναυτικό. Όμως, πριν μπαρκάρει, ο συγγραφέας του «Μόμπι Ντικ» είχε εργαστεί για διάστημα αρκετών μηνών ως τραπεζικός υπάλληλος στο Όλμπανι, ενώ στη συνέχεια δοκίμασε τις δυνάμεις του στη διδασκαλία.
Ο Βλάντιμιρ Ναμπόκοφ υπήρξε επιμελητής συλλογής σε μουσείο.
Η οικογένεια Ναμπόκοφ εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ το 1940 για να αποφύγει τις συνέπειες του πολέμου στην Ευρώπη. Εκεί, μετά το τέλος των πανεπιστημιακών σπουδών του, ο Βλάντιμιρ έπιασε την πρώτη του δουλειά ως επιμελητής της συλλογής πεταλούδων του Μουσείου Συγκριτικής Ζωολογίας του Χάρβαρντ.
Ο Τζορτζ Όργουελ υπηρέτησε ως αξιωματικός της Αυτοκρατορικής Αστυνομίας της Ινδίας.
Δεκαεννέα ετών ήταν ο Τζορτζ Όργουελ όταν κατατάχθηκε στην αστυνομία και πήρε την πρώτη του μετάθεση για τη Βιρμανία. Ακολούθησαν μεταθέσεις και σε άλλα πόστα της νότιας Ασίας έως ότου, πέντε χρόνια αργότερα, ο συγγραφέας αρρώστησε βαριά και επέστρεψε στην Αγγλία για να νοσηλευτεί. Ακολούθως υπέβαλε την παραίτησή του και ασχολήθηκε με τη συγγραφή.
Ο Τζ. Ντ. Σάλιντζερ δούλευε σε κρουαζιερόπλοια.
Μπορεί τα χρόνια της δόξας του να τα πέρασε απομονωμένος, αποφεύγοντας συστηματικά οποιαδήποτε επαφή με τον έξω κόσμο, όμως, όταν ήταν νέος, ο Σάλιντζερ δούλεψε για ένα διάστημα σε κρουαζιερόπλοια συντονίζοντας δραστηριότητες για την ψυχαγωγία των επιβατών. Την τόσο ενδιαφέρουσα αυτή καριέρα διέκοψε η επίθεση των Γιαπωνέζων στο Περλ Χάρμπορ και η υποχρεωτική κατάταξή του στον στρατό.
Ο Τζον Στάινμπεκ έκανε τον ξεναγό.
Ο βραβευμένος με Νόμπελ, John Steinbeck Jr, πριν γράψει «Τα σταφύλια της οργής» έκανε μία ομολογουμένως περίεργη δουλειά. Το 1928, σε ηλικία 26 ετών, ο Τζον Στάινμπεκ δούλευε ως ξεναγός σε εκκολαπτήριο ψαριών στη λίμνη Ταχόε, ένα από τα πιο γνωστά τουριστικά θέρετρα στην Καλιφόρνια. Εκεί γνώρισε και την πρώτη γυναίκα του Carol Henning. Αργότερα βρήκε μία εξαντλητική δουλειά σε μία αποθήκη, μέχρι που ο πατέρας του άρχισε να τον προμηθεύει με λογοτεχνικό υλικό, που τον βοήθησε να επικεντρώσει το ενδιαφέρον του στην συγγραφική του καριέρα.
Ο Μπραμ Στόκερ υπήρξε θεατρικός κριτικός.
Πολλοί συγγραφείς εξάσκησαν κατά καιρούς το επάγγελμα του δημοσιογράφου. Ο λόγος που ξεχωρίσαμε τον δημιουργό του «Δράκουλα» είναι ότι μια θετική κριτική που έγραψε για γνωστό ηθοποιό της εποχής έγινε η αιτία να αποκτήσει έναν καλό φίλο και πάτρονα. Ο εν λόγω ηθοποιός τον βοήθησε στη συνέχεια να αποκτήσει την απαραίτητη οικονομική ανεξαρτησία και να πραγματοποιήσει τα συγγραφικά σχέδιά του.
Ο Κουρτ Βόνεγκατ πουλούσε αυτοκίνητα.
Ο συγγραφέας του «Σφαγείο Νούμερο 5» αποτελεί παράδειγμα κινητικότητας στην αγορά εργασίας που θα έλεγε και η παρούσα κυβέρνηση. Μετά το τέλος της στρατιωτικής του θητείας, δούλεψε ως αθλητικογράφος, εκπρόσωπος Τύπου, διαφημιστής, καθηγητής και έμπορος αυτοκινήτων. Ως συγγραφέας τα κατάφερε καλύτερα.
Ο Haruki Murakami, πιστός στην συγγραφή… το τρέξιμο και τη τζαζ μουσική, εργάστηκε ως υπάλληλος σε δισκοπωλείο ενώ πριν από την αποφοίτησή του από το κολέγιο άνοιξε με τη γυναίκα του ένα καφέ –μπαρ με τζαζ μουσική στο Τόκιο, το οποίο ονομάζεται «Peter Cat» και διατηρεί μέχρι σήμερα.
Η πιο πολυβραβευμένη σύγχρονη συγγραφέας, η Καναδή Margaret Atwood ξεκίνησε να δουλεύει ως ταμίας σε μία καφετέρια του Τορόντο, ενώ αργότερα πέρασε και από το πόστο της σερβιτόρας. Η δουλειά αυτή της έφερνε μεγάλη αναστάτωση σύμφωνα με τα όσα λέει η ίδια στο «Ka-Ching!»
Γίνετε μέλος της ομάδας μας “Βιβλίων Ορίζοντες” στο facebook πατώντας το παρακάτω σύνδεσμο
Επιμέλεια άρθρου : Καλλιόπη Γιακουμή
Πηγή: tospirto
678
124
20