Η άποψη της Δέσποινας Ανθοπούλου για το βιβλίο
Τι είναι το Γιν και το Γιανγκ;
Γιν χαρακτηρίζεται ως “η σκοτεινή πλευρά του βουνού” και αντιπροσωπεύει ανάλογες έννοιες και καταστάσεις όπως το κρύο, το γαλήνιο, το παθητικό, το εσωτερικό, το κατώτερο, το σκοτάδι, το αδρανές, την γη. Το Γιανγκ χαρακτηρίζεται ως “η φωτεινή πλευρά του βουνού” και αντιπροσωπεύει ανάλογες έννοιες και καταστάσεις όπως το θερμό, το ανήσυχο, το ενεργητικό, το εξωτερικό, το ανώτερο, το φως, το δραστήριο, τον ουρανό.
Η αρμονική ισορροπία του Γιν και του Γιανγκ εξασφαλίζει την υγεία. Όταν υπερισχύει το ένα στο άλλο, έχουμε τη νόσο. Απόλυτο Γιν ή απόλυτο Γιανγκ ισοδυναμεί με το τέλος. Καθένας από εμάς προσπαθεί να κρατήσει αυτήν την ισορροπία, διατηρώντας ακέραια την δική του ταυτότητα, χωρίς να χρειαστεί να δανειστεί μια ξένη.
Μετά την τριλογιά των ΜΠΛΕ στην οποία η συγγραφέας με μια πένα ευαίσθητη, μας παρέσυρε άλλοτε σε θάλασσες γαλήνιες και άλλοτε φουρτουνιασμένες, δημιουργώντας όλες τις αποχρώσεις του μπλε και δεν δίστασε, να κάνει θρύψαλα τους ήρωές της, βάζει στην ζωή μας ένα άλλο χρώμα. Αυτό που συμβολίζει το σκοτάδι. Το μαύρο. Ακολουθεί ένα άλλο δρόμο τελείως διαφορετικό, μα γεμάτο δυνατές σκηνές και αντικρουόμενα συναισθήματα, αγάπη-μίσος, φόβος-σιγουριά, θάνατος-ζωή.
Μαύρο σημαίνει απουσία χρώματος, σκοτεινό αυτό που κανένα χρώμα και κανένα συναίσθημα δεν καταφέρνει να το διαπεράσει. Δύο οι κεντρικοί ήρωες, ΑΛΚΗΣ-ΟΡΕΣΤΗΣ. Η μοίρα θα τους ενώσει όταν θα έχουν και οι δύο στραγγίξει από συναισθήματα. Καθένας από τους δύο, βίωσε ένα γεγονός που του καθόρισε την ζωή κι έκλεισε κάθε χαραμάδα της ψυχής του, αφήνοντας μόνο σκοτάδι. Σε μια παράλληλη πορεία μετατρέπονται σταδιακά σε ανθρώπους κενούς, διψώντας να σκορπούν τον φόβο, την απόγνωση και στο τέλος τον θάνατο, σε οτιδήποτε πιστεύουν ότι μπορεί να είναι απειλή και εμπόδιο στο μονοπάτι της νύχτας που έχουν επιλέξει. Καθένας σέβεται, υπολογίζει, φοβάται τον άλλο..μα δεν τον αγαπάει.
Το μαύρο στην ιστορία αγγίζει και τον έρωτα. Σκοτεινές πλευρές της αγάπης χρωματίζουν την ιστορία και οι ήρωες αγαπούν κι αγαπιούνται, από γυναίκες που γοητεύονται. Ζουν και ανασαίνουν και στο τέλος παρασύρονται από το κακό που πάντα γοητεύει και βρίσκονται παγιδευμένες με μόνη έξοδο διαφυγής τον ίδιο τους τον θάνατο.
“Mισούσε να κοιμάται και να δραπετεύει αφοΥ το ξύπνημα ήταν χειρότερο, όταν την πλάκωνε ο τρόμος της πραγματικότητας”
Ιστορίες ανθρώπων με Δανεικές Ταυτότητες αφού για να καταφέρουν να επιβιώσουν,, πρέπει να χάσουν την δική τους. Καταφέρνει όμως ο άνθρωπος να απαλλαγεί ποτέ από την δική του ή αυτή παραφυλάει πάντα, για να τον συντρίψει.
Η αρχή του βιβλίου μου θύμισε ασπρόμαυρη ελληνική ταινία, γρήγορα όμως το άσπρο εξουδετερώθηκε από το μαύρο. Η πλοκή έγινε ορμητική, ιλιγγιώδης, παρασύροντας με στον γοητευτικά σκοτεινό κόσμο της νύχτας μα και της ημέρας. Ή μήπως της ψυχής; Ακολούθησα μαζί με τους πρωταγωνιστές την ΑΡΧΗ, την ΑΝΟΔΟ, την ΚΑΘΟΔΟ και στο τέλος την ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ τους. Πάντα υπάρχει η κάθοδος στην άνοδο και πάντα το τέλος μετά την αρχή. Η σκάλα δεν υπάρχει μόνο για να την ανεβαίνουμε… Νόμος. Μέσα από μια πορεία που έμοιαζε με έκλειψη φεγγαριού και ήλιου, οι πρωταγωνιστές κατάφεραν να απαλλαγούν από τα συναισθήματα τους, συνεχίσουν την διαδρομή σχεδόν ξένοι απέναντι στον ίδιο τους τον εαυτό. Χωρίς την δική τους ταυτότητα…
Ακολούθησα στο τούνελ του σκότους τον Άλκη νιώθοντας ότι μάζευα τα συναισθήματα που άφηνε να χαθούν στην μέση της διαδρομής του. Ένιωσα όσα ένιωθε και άκουγα όσα σκεφτόταν. Κι όταν έφτασα στο τέλος της ιστορίας του, με αποχαιρέτησε με όσα δεν είπε ποτέ μέχρι την στιγμή εκείνη:
¨Mη χάσεις ποτέ την ταυτότητα σου, μη ψάξεις ποτέ άλλον εαυτό. Νιώσε ζήσε, αγάπα. Αγάπα για να μην φοβηθείς ποτέ να πεθάνεις, ακούς; Τίποτα άλλο δεν έχω να σου πω. Γράφω το τέλος στην ιστορία που διάβασες. Κλείσε το βιβλίο και μη ξεχάσεις τον Άλκη που είναι καταδικασμένος να μην πεθάνει ποτέ, για να θυμάται για πάντα”
Σύνοψη βιβλίου από το οπισθόφυλλο
Εκεί που έφτασαν, δεν γινόταν διαφορετικά! Ο Έκτορας δεν είχε δικαίωµα πια να παίρνει αποφάσεις. Ο Πέτρος τον άρπαξε από τα µαλλιά και τράβηξε το πιστόλι που είχε κρυµµένο. Έριξε τον γιο του στον καναπέ και κρατώντας τον ακόµα από το κεφάλι, του το έχωσε στο στόµα. Έσκυψε στο τροµαγµένο του πρόσωπο και είπε.
Δεν ορίζεις εσύ την ώρα της τιµωρίας σου, Έκτορα, εγώ την ορίζω! Μέσα στα επόµενα δευτερόλεπτα, από αυτό το στόµα θα βγαίνουν λέξεις σωστές. Έστω µία λάθος, και θα σου τινάξω το κρανίο στους πέντε ανέµους. Κατάλαβες;
Πατέρας µε γιο; Ναι, πατέρας µε γιο στον κόσµο που συµβολικά έστω ονοµάζουµε «κόσµος της νύχτας» µα στην πραγµατικότητα κυριαρχεί από την γέννηση του ήλιου µέχρι τον θάνατο του φεγγαριού. Φτιαγµένοι από Φως και Σκοτάδι όλοι οι ήρωες της ιστορίας. Η νύχτα της ζωής τους µεταµορφώνεται µεθοδικά και ύπουλα από ληµέρι και καταφύγιο σε φυλακή και παγίδα. Και η σκοτεινή πλευρά της ψυχής τους κυριαρχεί σε βαθµίδες εξουσίας όπου ο άνθρωπος κοστολογεί τον άνθρωπο µε χρήµα και αίµα.
Μαύρα δίχτυα απλώνει η πλοκή του βιβλίου και πλέκει ιστορίες για την αχόρταγη δίψα του ανθρώπου για άνοδο σε εξουσία καθοδική. Εκεί που το πληρωµένο έγκληµα αγγίζει ακόµα και την αγάπη. Ιστορίες που µιλούν για το νερό που γίνεται αίµα και φτιάχνει δεσµά θανάτου. Και που λένε πως όσο ζεις, όλα µπορείς να τα κάνεις. Να αποδράσεις σε άλλες χώρες, σε άλλους κόσµους, µε άλλο όνοµα και άλλη ταυτότητα. Ναι µπορείς και αυτό! Όταν µόνη σου επιλογή είναι να πεθάνεις για να µείνεις ζωντανός πρέπει να το κάνεις. Και µετά; Πόσο φεύγεις από εσένα, αν αλλάξεις όνοµα και γίνεις ένας άλλος; Μέχρι πού µπορείς να φτάσεις… κρυµµένος σε «Δανεικές Ταυτότητες»;
Είπαν για το βιβλίο..
Από το βαθύ «µπλε» του ουρανού, ο κύκλος συνεχίζεται σε φόντο «µαύρο», γιατί η εκδίκηση και ο αδίστακτος υπόκοσµος δίνουν βροντερό παρόν. Η συγγραφέας επιστρέφει στα συγγραφικά δρωµενα έχοντας στην φαρέτρα της ένα µυθιστόρηµα, διαφορετικό. Θα σας συναρπάσει. Να είστε βέβαιοι.
Μαράκη Εύα, βιβλιοκριτικός
Λίγα λόγια για την συγγραφέα…
Η Στάλω Φωτιάδου γεννήθηκε το 1968 στη Λευκωσία, όπου ζει µέχρι σήµερα. Σπούδασε Δηµοσιογραφία στην Αθήνα, στο Εργαστήρι Επαγγελµατικής Δηµοσιογραφίας. Εργάστηκε σε νεανικό κυπριακό περιοδικό ως υπεύθυνη κοινωνικών και πολιτιστικών θεµάτων και συνεργάστηκε µε ραδιοτηλεοπτικούς σταθµούς στη συγγραφή χρονογραφηµάτων για καθηµερινές ραδιοφωνικές εκποµπές και σεναρίων σε παιδικές εκποµπές για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Το γράψιµο ήταν πάντα η δηµιουργική της απόδραση, οι ανθρώπινες σχέσεις δε, αγαπηµένο θέµα αναφοράς και έρευνας.
Πρώτη της συγγραφική απόδραση η τριλογία «Μπλε» µε τίτλο του πρώτου βιβλίου «Κύκλοι από Θρύψαλα» που κυκλοφόρησε το 2018 από τις Εκδόσεις Πηγή. Τον επόµενο χρόνο ακολουθεί το «Μπλε ΙΙ – Αλήθεια από Ψέµατα» και η τριλογία ολοκληρώνεται το 2020 µε το «Μπλε ΙΙΙ – Πιο Πολύ κι από Αγάπη».
Εξερευνώντας τα χρώµατα των συναισθηµάτων, συνεχίζει τα συγγραφικά ταξίδια σε πιο σκοτεινά σηµεία της ψυχής µε τρεις εντελώς ανεξάρτητες µεταξύ τους ιστορίες που τις συνδέει µόνο το χρώµα. Αυτή τη φορά «γράφει» Μαύρο, δίνοντας τον τίτλο «Δανεικές Ταυτότητες» στο πρώτο βιβλίο της σειράς.
Σύνταξη και επιμέλεια: Δέσποινα Ανθοπούλου
678
124
20