Στην πΈνα” 
“Παγιδευμένοι στους κόσμους του ιού και των ιών.”
Γράφει η Στάλλω Φωτιάδου
***
Σήμερα, έπρεπε να βγω για ψώνια. Ρωσική Ρουλέτα. Έπρεπε να τολμήσω να ρισκάρω την υγεία μου, να εκτεθώ στην μολυσμένη ατμόσφαιρα και να υπάρχει η πιθανότητα να αρπάξω τον ιό ή τις μεταλλάξεις του. Αλήθεια, πόσες έγιναν; Είναι ακόμη τριάντα επτά ή αυξήθηκαν; Σταμάτησα να ακούω τις ειδήσεις, έχω πλέον επιλεκτική ακοή αλλά μέσα μου, δυστυχώς, κατάφερε να δημιουργηθεί ένα καμπανάκι συναγερμού που ενεργοποιείται κάθε φορά που βγαίνω στον έξω κόσμο όπου κυριαρχεί ο ιός ή κάθε φορά που θα περάσει από δίπλα μου κάποιος άνθρωπος. Παρόλα αυτά, έπρεπε να βγω επειδή ζω και δεν αναπνέω μόνο οπότε, χρειάζομαι τα απαραίτητα.
Έστειλα το μήνυμα εξόδου, πήρα έγκριση και μπήκα στο αυτοκίνητο. Εδώ στην Κύπρο έχουμε δικαίωμα για δύο μηνύματα εξόδου καθημερινά με διάρκεια τρεις ώρες κάθε φορά. Πάλι καλά που θυμήθηκα να το στείλω, είναι φορές που ξεχνάω και φεύγω και το θυμάμαι είτε στη μέση της διαδρομής-και ψάχνω κάπου να παρκάρω να το στείλω πριν με τσακώσουν-είτε που δεν το παίρνω είδηση παρά μόνο όταν επιστρέψω! Αυτό, με κάνει να νιώθω ότι είμαι ακόμη καλά γιατί σημαίνει ότι δεν καταγράφηκε η διαδικασία στη μνήμη μου. Ξεχνώ να στείλω μήνυμα, άρα, είμαι ακόμη καλά… Με τα απαραίτητα πολεμοφόδια, γάντια, αντισηπτικό και μάσκα, βγήκα στον κόσμο του ιού για ψώνια. Όλα πια, μηχανικά, προσεχτικά και βιαστικά. Να τελειώνει η έξοδος για να επιστρέψω στο σπίτι μου. Εκεί όπου, υποτίθεται, είμαι ασφαλής. Είμαι; Αν δεν άγγιξα, αν δεν ακούμπησα, αν δεν το ένα και αν δεν, το άλλο, ίσως και να είμαι ασφαλής γιατί δεν θα κουβαλήσω μέσα στο σπίτι μου τον ιό και τις μεταλλάξεις του. Αν έκανα κάτι λάθος ή κάτι κατά λάθος, δεν μπορώ πια να το θυμάμαι γιατί κουράστηκα να θυμάμαι.
Αφήνω τον πραγματικό κόσμο και μπαίνω στον διαδικτυακό. Εκεί όπου μας είπαν ότι είμαστε ασφαλείς. Όλα, διαδικτυακά. Αγκαλιές, φιλιά, έρωτες, αγάπες, γάμοι, χωρισμοί, διδασκαλία, γεύματα, δείπνα, εκδηλώσεις, συναντήσεις, παιχνίδια…
Φοβάμαι ότι θα είναι η νέα μας πραγματικότητα και όχι μια προσωρινή κατάσταση. Διαδικτυακός κόσμος, ασφαλής χωρίς τον ιό covid αλλά με εκατοντάδες άλλους ιούς. «Αν σου στείλουν αυτό, μην το ανοίξεις, είναι ιός. Αν λάβεις από μένα μήνυμα μην το ανοίξεις, δεν είμαι εγώ, είναι ιός. Αν σου κάνει αίτημα φιλίας το τάδε όνομα, μην το δεχτείς και κάνε αναφορά, είναι χάκερ, είναι παιδόφιλος, είναι το ένα και είναι το άλλο.
Ανασφάλεια και κίνδυνοι, ιός και ιοί σε δύο κόσμους κι εμείς να μην ξέρουμε σε ποιον να πάμε να ζήσουμε. Και τα παιδιά; Τι γίνεται με τα παιδιά που έχουν εκτεθεί στα κέφια της κάθε διαστροφής που κρύβεται πίσω από προφίλ που κανείς δεν εντόπισε και κανείς δεν μπορεί να εντοπίσει. «Προστατέψτε τα παιδιά σας, διαδώστε την ανάρτηση». «Το παιχνίδι δεν είναι καθόλου αθώο και σε αυτό οφείλονται πολλές αυτοκτονίες παιδιών». «Ο Γκούφη είναι η συνέχεια της Μπλε Φάλαινας και οι διαστροφή του δημιουργού του έχει σκοπό να ενθαρρύνει τα παιδιά να βάλουν τέλος στη ζωή τους». Τα παιδιά μας, τα παιδιά του διαδικτύου έρμαια στα κέφια του κάθε ανώμαλου που έχει τα περιθώρια να δρα ανενόχλητος και να τα σπρώχνει μέχρι και την αυτοκτονία, όσο εμείς, οι μεγάλοι κοινοποιούμε τον σύνδεσμο με τις προτροπές. Μπλε Φάλαινες, Γκούφη και δεν ξέρω κι εγώ ποια άλλη διαστροφή καραδοκεί και παραμονεύει και κανείς, μα κανείς, δεν κατάφερε μέχρι τώρα να βάλει ένα τέλος σε αυτά τα παιχνίδια.
Δεν κατάφερε, δεν ήθελε να καταφέρει, δεν κατάφερα κι εγώ να αντιληφθώ τι από τα δύο. Αυτό που αντιλήφθηκα είναι ότι οι κόσμοι γέμισαν ιούς κι εμείς, χρειαζόμαστε επειγόντως ένα νέο κόσμο. Άραγε, ένας νέος κόσμος θα μας έσωζε ή θα γινόταν επανάληψη των άλλων;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΔΩ: Στάλω Φωτιάδου
_____________________
Γίνετε μέλος της ομάδας μας “Βιβλίων Ορίζοντες” στο facebook πατώντας το παρακάτω σύνδεσμο
Επιμέλεια άρθρου : Καλλιόπη Γιακουμή
678
124
20