Η άποψη της Φαίη Δεληγιώργη για το βιβλίο “Σπασμένο Λευκό”
Συγγραφέας Ιφιγένεια Καραντωνίου
Εκδόσεις ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ
***
“Σπασμένο λευκό”..ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα από την Ιφιγένεια Καραντωνίου, μια ιστορία που σίγουρα αγγίζει και προβληματίζει τον αναγνώστη, καθώς θίγει ένα σοβαρό ζήτημα που αποτελεί μάστιγα μα και ταμπού ακόμα για την εποχή μας, αυτό της ενδοοικογενειακής βίας!
Η ιστορία διαδραματίζεται σε μια εποχή που η ομίχλη του πολέμου, συσσωρεύεται απειλητικά πάνω από όλη την Ευρώπη και το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά ασκεί τον απόλυτο έλεγχο στη χώρα. Κάπου στην Ανατολική Μακεδονία… Η Ελισάβετ κόρη παπά, στα 17 της παντρεύεται χωρίς έρωτα, τον κατά πολύ μεγαλύτερο της συνταγματάρχη Παύλο Αυγουστίδη και από την ζέστη θαλπωρή του σπιτιού της, βρίσκεται να ζει σε ένα πλούσιο σπίτι στον Πειραιά, έτοιμη να ξεκινήσει την νέα της ζωή, μαζί με ένα άντρα τελείως άγνωστο για εκείνη.
Η μοίρα για την Ελισάβετ φαίνεται ότι είναι προδιαγεγραμμένη. Παγιδευμένη συναισθηματικά στο γάμο της, δέχεται αδιαμαρτύρητα την κτητική και βάναυση συμπεριφορά του Παύλου Αυγουστίδη και την απόλυτη εξουσία του άντρα τυράννου, του αρσενικού δυνάστη που απαιτεί και επιβάλλει την απόλυτη εξουσία πάνω της και στο σπίτι τους. Υπομένοντας εγκλωβισμένη σε ένα δικό της ουτοπικό κόσμο, βιώνει σιωπηλά την προσωπικό της δυστυχία, χωρίς αντιστάσεις, ανίκανη να ξεφύγει από την κόλαση που ίδια συντηρεί, ανέχεται και υπομένει πίσω από τις κλειστές πόρτες του σπιτιού της.
Ανήμπορη να διαχειριστεί τις καταστάσεις μέσα στον γάμο της, γίνεται υποχείριο της αρρωστημένης προσωπικότητας του Παύλου Αυγουστίδη και ψυχοπαθολογικής και κακοποιητικής του συμπεριφοράς.
Μια από τις βασικές αρχές της ελληνικής οικογένειας χρόνια τώρα, απαιτεί «τα εν οίκω μη εν δήμω», γι’ αυτό και οι γυναίκες θύματα κακοποίησης εντός του οικογενειακού πλαισίου, κρατούν καλά κρυμμένο το μυστικό τους και υποφέρουν σιωπηρά, προκειμένου να μην εκθέσουν το σπίτι τους και να μην εκτεθούν οι ίδιες. «Τι θα πει ο κόσμος;» « Τι θα πει η γειτονιά;» βουτηγμένες στην ντροπή και την ενοχή δεν αποκαλύπτουν ποτέ τι τους συμβαίνει, δε στρέφονται σε κανένα για να ζητήσουν βοήθεια κι έτσι μένουν εγκλωβισμένες σε τραγικές καταστάσεις όπως ακριβώς και η Ελισάβετ, η ηρωίδα του βιβλίου της Ιφιγένειας Καραντωνίου.
Η συγγραφέας σε αυτό το εξαιρετικά καλογραμμένο βιβλίο, ρίχνει φως σε πολλές μορφές ενδοοικογενειακής βίας, που δυστυχώς συναντάμε όλο και πιο συχνά πίσω από φαινομενικά ευτυχισμένους ανθρώπους. Η συγγραφέας ρίχνει μια εκ βαθέων ενδοσκοπική μάτια, στο ευαίσθητο αυτό θέμα που μας παρουσιάζει μέσα από το βιβλίο της και ξεσκεπάζει όλες τις πτυχές του καθώς ξετυλίγεται η πλοκή της ιστορίας, αποκαλύπτοντας όλη την συναισθηματική, σωματική και λεκτική βία, που διαπράττεται, από τα άρρωστα αυτά άτομα, προς τα θύματα τους
Με αξιόλογη, διεισδυτική και εύστοχη γραφή, η συγγραφέας εισχωρεί στην ψυχοσύνθεση των ηρώων της, μας κάνει κοινωνούς και κριτές της ιστορίας της, μας παρασέρνει σε μια θύελλα συναισθημάτων και προβληματισμών, εγείροντας το ενδιαφέρον μας, ενώ ταυτόχρονα μας προσφέρει απλόχερα τροφή για σκέψη καθ’ όλη την διάρκεια της ανάγνωσης.
Ένα σοβαρό, κοινωνικό ζήτημα που η συγγραφέας αποδίδει μοναδικά μέσα από προσεγμένους διαλόγους και περιγραφές, σε ένα βιβλίο που θα προβληματίσει ουσιαστικά τον αναγνώστη που θα το επιλέξει για το επόμενο αναγνωστικό του ταξίδι και θα κερδίσει αβίαστα τον ενθουσιασμό του.
«Όταν μια γυναίκα κακοποιείται, γεννιέται ένας ανήλικος παραβάτης. Όταν ένα παιδί κακοποιείται, πεθαίνει ο πολιτισμός».
Σύνοψη βιβλίου από το οπισθόφυλλο…
Ο Παύλος Αυγουστίδης ζει μέσα στην έπαρση της εξουσίας. Ο γάμος του κοινωνικό συμβόλαιο που καθορίζει την ζωή τόσο της γυναικάς του όσο και της κόρης του.
Η Ρωξάνη, πόρνη κατ επιλογήν τολμά και ορθώνει το ανάστημα της στο φαλλοκρατικό γίγνεσθαι της εποχής της.
Ένας ιερέας κι ένα έκθετο.
Ο απαγορευμένος έρωτας που δεν δικαιώνεται.
Πάρα αυτά η ζωή κρατά τον τελευταίο λόγο…
Λίγα λόγια για την συγγραφέα..
Γεννήθηκα το Σεπτέμβρη του 73 σε ένα χωριό του νομού Καβάλας. Τελείωσα το σχολείο μου και κατέβηκα Αθήνα για σπουδές.
Έχω στο ενεργητικό μου ένα διαζύγιο και μια κόρη που φοιτά στο ΑΠΘ στο τμήμα Καλών Τεχνών.
Εργάστηκα επι σειρά ετών στην πρακτόρευση του ημερήσιου και περιοδικού τύπου και τα τελευταία χρόνια ζω και εργάζομαι στην Στουτγκάρδη.
Γράφω απο νεαρή ηλικία και σκηνοθετώ θεατρικές παραστάσεις.
Γράφω απο νεαρή ηλικία και σκηνοθετώ θεατρικές παραστάσεις.
Σύνταξη και επιμέλεια: Φαίη Δεληγιώργη
Please follow and like us:
678
124
20
Nearly all of what you claim is supprisingly legitimate and it makes me ponder why I had not looked at this with this light previously. This article really did switch the light on for me as far as this particular subject matter goes. However there is just one point I am not really too comfy with so whilst I make an effort to reconcile that with the actual main theme of the point, let me observe what the rest of your visitors have to point out.Very well done.