Σε ένα παλιό βιβλιοπωλείο
Ήταν ένα απογευματάκι και έκανα την καθημερινή μου βόλτα στην αγαπημένη μου πόλη. Μου αρέσει να περπατώ στα σοκάκια και μικρά δρομάκια της πόλης μου. Κάθε φορά ανακαλύπτω και κάτι καινούριο που δεν ήξερα ότι υπήρχε. Έτσι πριν από μερικές μέρες ανακάλυψα ένα ακόμα στολίδι άγνωστο στον περισσότερο κόσμο. Ανακάλυψα ένα παλιό βιβλιοπωλείο.
Αυτό το παλιό βιβλιοπωλείο είναι σε ένα στενό δρομάκι που μόνο πεζός μπορείς να το διανύσεις. Εκτός από κάποιο ποδήλατο, άντε το πολύ δύο πλάι πλάι χωράνε. Αν και είχα περάσει αρκετές φορές από εκεί ποτέ δεν το είχα παρατηρήσει. Δεν έχει κάποια βιτρίνα που να παραθέτει στην ιδιότητα του καταστήματος, είχε δυο παράθυρα που δεν μπορούσες να διακρίνεις το εσωτερικό του λόγω από κάποια εσωτερικά στόρια που είχε και ήταν μισάνοιχτα. Απλά έχει μια παλιά ξύλινα ταμπέλα που με δυσκολία διάβαζες κάποια γράμματα λόγω της φθοράς της από τον χρόνο.
Η ταμπέλα έγραφε «Μπες δες και βρες και σοφότερος βγες». Μου έκανε εντύπωση τι μπορεί να εννοούσε. Άνοιξα λοιπόν την βαριά ξύλινη πόρτα που είχε και έκανα το πρώτο βήμα για να εισέλθω στο μαγαζί. Αμέσως μου χτύπησε στη μύτη μια βαριά μυρωδιά παλιού ξύλου και χαρτιού, ήταν λίγο αποπνικτική στην αρχή αλλά συνηθιζόταν γρήγορα. Με μεγάλη μου έκπληξη είδα κόσμο μέσα, ηλικίας τουλάχιστον είκοσι και παραπάνω χρόνων. Με υποδέχτηκε ένας γλυκύτατος άνθρωπος, πρέπει να ήταν γύρω στα εξήντα. Τον χαιρέτισα και για λίγο χάθηκα στο πως ήταν φτιαγμένο το μαγαζί. Παντού επικρατούσε η ξύλινη διακόσμηση, πουθενά δεν έβλεπες κάποιον τοίχο ήταν όλοι καλυμμένοι με ράφια και βιβλία. Ακόμα και το ταβάνι ήταν καλυμμένο με ξύλο.
«Τι ψάχνεις;» μου είπε ο καταστηματάρχης. Στην αρχή δεν τον άκουσα και με ξαναρώτησε. Αφού του απολογήθηκα για το σάστισμα μου, τον ρώτησα πόσο παλιό είναι το μαγαζί. Εκατόν πενήντα, μου απάντησε. Έμεινα με το στόμα ανοιχτό και αναρωτήθηκα πώς και δεν το είχα ξαναδεί. Αφού κατάλαβε ότι δεν είχα ιδέα τι ήθελα άρχισε να μου εξηγεί: «Εδώ θα βρεις ό,τι παλιό βιβλίο δεν κυκλοφορεί στην αγορά πια, είτε γιατί τα απέρριψε η εποχή που ζούμε, είτε γιατί έχουν αλλάξει οι αξίες της ζωής ακόμα και γιατί έχουν αλλάξει τα πολιτεύματα, που θεωρηθήκαν ότι ξεσήκωναν τον πολίτη.
Καθώς μου εξηγούσε παρατήρησα σε μια γωνιά εκεί κοντά που στεκόμουν μια στοίβα από βιβλία που από πάνω έγραφε «αδημοσίευτα». Τον διέκοψα που μιλούσε και τον ρώτησα για εκείνη τη στοίβα. Εκείνη, μου είπε, είναι βιβλία που φέρνουν κάποιοι αισιόδοξοι άνθρωποι που έχουν γράψει μια ιστορία και μου την έχουν αφήσει, έτσι χωρίς να μου έχουν ζητήσει κάποια χρήματα, για να τη διαβάσει κάποιος αν του αρέσει. Ακόμα ελπίζουν ότι μπορεί κάποια στιγμή να μπει κάποιος εκδότης και να πάρει το βιβλίο και να το εκδώσει και να γίνουν γνωστοί στον κόσμο.
Ξεκίνησα να κάνω μια περιήγηση στα ράφια με τα βιβλία και να ξεφυλλίζω κάποια, υπήρχαν τόσα πολλά εκεί μέσα, τόση γνώση που ποτέ δε θα μπορέσεις να την αποκτήσεις όλη γιατί κάθε μέρα γίνεται όλο και κάτι καινούριο. Άρχισα να καταλαβαίνω την έννοια της πινακίδας πλέον. Καθώς ψάχνεις κάτι που μπορεί να σου αρέσει βλέπεις κάποιες σελίδες από διάφορα βιβλία και διαβάζοντας μαθαίνεις κάτι νέο, κάτι που σου κέντρισε το ενδιαφέρον και δεν το ήξερες μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ακόμα και αν δεν βγεις με κάποιο από αυτά που είδες, έμαθες κάτι. Έγινες λίγο σοφότερος.
Ένα βιβλιοπωλείο, σύγχρονο ή παλιό κάποιας άλλης εποχής, είναι και θα είναι πάντα για τους διψασμένους για γνώση μια αστείρευτη πηγή. Ξεκίνησε στο παρελθόν σαν μια μικρή σταγόνα και έχει φτάσει σήμερα να είναι ένας χείμαρρος που είναι άγνωστο ακόμα πόσο μήκος έχει και σε πιο μέρος είναι η εκβολή του.
Όσο ακόμα υπάρχει η περιέργεια και ανάγκη για εξήγηση για το κάθε τι συμβαίνει στον κόσμο μας, η γνώση δεν πρόκειται να στερέψει ποτέ. Μπορεί σαν είδος η ανθρωπότητα αυτό που ξέρει καλύτερα είναι να καταστρέφει, μπορούμε να της παραδεχτούμε όμως κιόλας ότι έχει κάνει και πολλά θαύματα. Αυτά χάρη στη γνώση που απέκτησε.
Γίνετε μέλος της ομάδας μας “Βιβλίων Ορίζοντες” στο facebook πατώντας το παρακάτω σύνδεσμο
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΦΑΙΗ ΔΕΛΗΓΙΩΡΓΗ
ΚΕΙΜΕΝΟ Άγγελος Παπαντωνίου
ΠΗΓΗ enallaktikidrasi
678
124
20