«Οι δαίμονες του πιλοποιού» του Ζωρζ Σιμενόν

Ανατομία της γαλλικής επαρχίας, σε ατμόσφαιρα μυστηρίου

«Οι δαίμονες του πιλοποιού» του Ζωρζ Σιμενόν, στις εκδόσεις Άγρα

«Οι δαίμονες του πιλοποιού», ένα από τα πιο ατμοσφαιρικά μυθιστορήματα του θρύλου της γαλλικής αστυνομικής λογοτεχνίας Ζωρζ Σιμενόν (1903-1989), που στις σελίδες του ξεδιπλώνει μια βαθιά ανατομία της κοινωνίας της γαλλικής επαρχίας, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα, σε μετάφραση Αργυρώς Μακάρωφ.

H παραθαλάσσια κωμόπολη Λα Ροσσέλ ζει μέσα στον τρόμο. Έξι γυναίκες έχουν δολοφονηθεί με στραγγαλισμό. Ο πιλοποιός Λεόν Λαμπέ, ένας ευυπόληπτος πολίτης που δεν δημιουργεί υποψίες, ζει πάνω από το καπελάδικό του. Περνά ανενόχλητος όλα τα μπλόκα της αστυνομίας. Συχνάζει στο Καφέ ντε Κολόν κάθε βράδυ -όπου συναντά τον γιατρό, τον γερουσιαστή, τον αστυνομικό επιθεωρητή και άλλους, που παίζουν μπριτζ.

Μισέλ Σερό – Σαρλ Αζναβούρ

Όμως… ο Λαμπέ προκαλεί έναν νεαρό ασκούμενο δημοσιογράφο της τοπικής εφημερίδας, στέλνοντας ανώνυμα σημειώματα, όπου αναγγέλλει τους φόνους του.

«Με θεωρείτε τρελό, μανιακό, διεστραμμένο (τον είπαν μάλιστα και σεξουαλικά διεστραμμένο ενώ καμία απ’ τις ηλικιωμένες γυναίκες δεν είχε βιαστεί). Κάνετε λάθος. Είμαι ένας άντρας με απόλυτα σώας τας φρένας. Αν οι πράξεις μου δεν σας φαίνονται φυσιολογικές, είναι επειδή δεν γνωρίζετε. Και, δυστυχώς, για τη δική μου προσωπική ασφάλεια, δεν μου επιτρέπεται να σας ενημερώσω. Θα καταλάβετε. Υπάρχουν επτά γυναίκες στον κατάλογο και ο αριθμός δεν καθορίστηκε τυχαία. Δρω πολύ λογικά, γιατί πρέπει. Θα το αντιληφθείτε μετά το θάνατο της έβδομης. Γιατί μετά δεν θα συμβεί τίποτα. Η Λα Ροσσέλ θα ξαναβρεί την ηρεμία της».

Ο μόνος που έχει καταλάβει ότι ο κύριος Λαμπέ είναι ο δολοφόνος είναι ένας ραφτάκος από την Αρμενία, που κατοικεί απέναντί του. Οι δυο τους παίζουν ένα παιχνίδι γάτας με το ποντίκι.

Ο γαλλόφωνος Βέλγος Σιμενόν -που πίστευε ότι: «όσο λιγότερο έξυπνος είναι κανείς, τόσο πιο πιθανό είναι να γίνει μυθιστοριογράφος. Διαφορετικά, γράφει διατριβές»- αποφάσισε από νωρίς να αφοσιωθεί στη συγγραφή. Στα δεκαέξι του χρόνια, έγινε δημοσιογράφος στη «La Gazette de Liege». Το πρώτο μυθιστόρημά του, υπογεγραμμένο με το ψευδώνυμο Georges Sim, εκδόθηκε το 1921. Υπήρξε πολυγραφότατος -δημοσίευσε περισσότερες από 200 νουβέλες και πλήθος μικρότερων έργων, και γνωστός έγινε, κυρίως, από τον ήρωα των αστυνομικών του μυθιστοριών, επιθεωρητή Ζυλ Μαιγκρέ.

Για το σύνολο του έργου του και την προσφορά του στην αστυνομική λογοτεχνία, τιμήθηκε, το 1966, από την «Εταιρεία Αμερικανών συγγραφέων μυστηρίου, με το βραβείο Grand Master.

Πολλά μυθιστορήματά του διασκευάστηκαν για τη μικρή και τη μεγάλη οθόνη. «Οι δαίμονες του πιλοποιού» μεταφέρθηκαν, το 1982, έξοχα στον κινηματογράφο από τον Κλωντ Σαμπρόλ. Στην ταινία πρωταγωνιστούν ο σπουδαίος Μισέλ Σερό -που μεταφέρει όλη την κοινοτοπία, τη ρηχότητα και τη μετριότητα του δολοφόνου, και ο Σαρλ Αζναβούρ -θαυμάσιος στον ρόλο του ράφτη Κασουντάς