Εκκίνηση με την δολοφονία της Ντόροθυ σαν να έκανε διασκευή του Μάγου του Οζ ο Τουμανιδης, ροζ μποα αισθητικής από το Κλουβί με τις Τρελές με ολίγον Κάρυ Μπράτσο, λόγου εποχής, η Μάρλεν Ντίτριχ στον Γαλάζιο Άγγελο της οποίας τα φρύδια ακόμη στοιχειώνουν το μακιγιάζ των Ελληνίδων, το Δάσος Γκρουνεβαλντ στο παραλίγο να αρχίσω την νέα σειρά της Ρόουλινγκ, φορούσε μαύρο νυφικό η περσινή μας η κοπέλα που έλεγαν κι οι Κατσιμιχαιοι στα νιάτα τους (και στα δικά μου νιάτα), λα Βας κι ρι στην επαρχία της Ολλανδίας, μωβ τουίντ ταγιέρ από τα όνειρα της Κοκό Σανέλ και της Βασίλισσας Ελισάβετ, κέικ με παπαρουνόσπορο και καλλυντικά Μαξ Φακτορ όταν στα Βαλκάνια ακόμη ζούσαμε σε σπηλιές (με το παρντον αλλά αληθές), εργαστήρια χορού πολύ πριν το Fame, Μαύρα Ρόδα Μαύρα Κοράκια Άσπρα Κοράκια του ασύγκριτου ποιητή Φανφάρα, το χρώμα του βρώμικου χιονιού να αποδίδει πλήρως το φόντο της εποχής, ονειρεμένες ταινίες του βωβού κινηματογράφου σκηνοθετημένες από τον Φριτς Λανγκ και τον Φον Μουρνάου, Κλαμπ της εποχής όταν στα Βαλκάνια (νταξ έχω κόλλημα) με το ζόρι υπήρχε κανένα καφενείο που δεν σέρβιρε όχι χυμό βατόμουρο η αλλά ούτε χυμό πορτοκάλι, πονοκέφαλος σε μορφή τέχνης που νομίζω θα ήμουν εξπερ του είδους (τύπου ημικρανία με νεκρή φύση), αστειακια τύπου Μαχάτμα Προπαγκαντι που αποδίδουν την αίσθηση χιούμορ των τότε δημοσιογράφων, αξιωματικοί των Μαζί με κατοικίδια λιονταράκια (θέλω να γίνω Καίσαρας στη θέση του Καίσαρα), ο Χίτλερ να ελέγχει μέχρι και το πώς οι νοικοκυρές κονταινουν τις κουρτίνες, μεγάλα κεφάλια που νομίζουν ότι παίζουν Stratego, εφιαλτικές υποχρεωτικές κατασκηνώσεις εργασίας, προοδευτικές απόψεις τύπου το άρμεγμα σε κάνει καλύτερη γυναίκα, κατάσκοποι που απαγγελουν Ρίλκε και Μπράουνινγκ (όχι καμία σχέση με τα μπραουνις), κυρίες φορτωμένες κοσμήματα σαν να έπαιξαν ξύλο με πολυέλαιο (χιούμορ κλεμμένο από την συγγραφέα), ψωμί με ξηρούς καρπούς που εδώ το ανακαλύψαμε προσφάτως στο Ble, πολλοί μαζεμένοι Βόλντεμορτ στο πολύ πιο κακό, η Φράουλα Γκέμπελς πρωταγωνίστρια στο Κουκλοσπιτο (του Ίψεν όχι το πρόσφατο θρίλερ που παρεπιπτόντως δεν λέει μια), στολές του γκολφ που σήμερα τις βλέπεις στις πασαρέλες του Χιλφινγκερ και μια ξεκάθαρη αίσθηση Τριλογίας του Βερολίνου που εξηγείται εύκολα γνωρίζοντας ότι η Thynne είναι σύζυγος του Φίλιπ Κερ (που δυστυχώς μας άφησε πρόσφατα).
Το βιβλίο έχει πολύ ενδιαφέρον. Το μόνο ενοχλητικό είναι ότι αφήνει μια αίσθηση ανολοκλήρωτου, σαν κάπου να ήθελε να πάει, αλλά δεν πήγε.
Γκουντ 🤓
.
Σύνοψη από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Η Jane Thynne είναι συγγραφέας, δημοσιογράφος και ραδιοφωνική παραγωγός. Γεννήθηκε το 1961 και σπούδασε αγγλική λογοτεχνία στο St Anne’s College της Οξφόρδης.
Έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος στο ραδιόφωνο του BBC, καθώς και στις εφημερίδες The Sunday Times, The Daily Telegraph και The Independent.
Το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο Patrimony κυκλοφόρησε το 1997. Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει οκτώ βιβλία. Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της Μαύρα ρόδα (2016) και Άνθη του χειμώνα (2017).
Ήταν παντρεμένη με τον συγγραφέα Φίλιπ Κερ που απεβίωσε το 2018.
.