Οι εικόνες, στις αρχές του μήνα, από έναν εγκαταλελειμμένο οικισμό κοντά στη ρωσική πόλη Βορκουτά έκαναν το γύρο του κόσμου. Τα πάντα, εκείνες τις ημέρες σε αυτή την έρημη ρωσική πόλη έμοιαζαν να έχουν βγει από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Το χιόνι και ο πάγος είχαν καλύψει τα πάντα.
Τα πάντα πάγωσαν στην κυριολεξία. Συγκεκριμένα, οι φωτογραφίες προέρχονταν από έναν οικισμό, σε απόσταση 17 χιλιομέτρων από την πόλη των ορυχείων, βόρεια του Αρκτικού Κύκλου και σχεδόν 2.000 χλμ. βορειοανατολικά της Μόσχας.
Η περιοχή είναι γνωστή για τις ακραίες καιρικές συνθήκες της. Μάλιστα, σύμφωνα με την Daily Mail, καταγράφονται εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες, ακόμη και -50 βαθμοί Κελσίου, κατά τη διάρκεια των χειμερινών μηνών.
Οι εικόνες από τον εγκατελειμμένο οικισμό έδειχναν το χιόνι έχει καλύψει τα πατώματα και τα έπιπλα των κτιρίων, ενώ τεράστιοι παγοκρύσταλλοι είχαν σχηματιστεί στα παράθυρα.
Μια εικόνα από ψηλά έδειχνε το χιόνι να έχει σχηματίσει ένα παχύ στρώμα πάνω από τις στέγες των κτιρίων.
Άλλες εικόνες έδειχναν τα εγκαταλελειμμένα φορτηγά να έχουν θαφτεί κάτω από το χιόνι, ενώ οι πολυκατοικίες εμφανίζονται ολόλευκε καθώς είχαν χτυπηθεί από χιονοθύελλες.
Από το 2013 ορισμένοι από τους οικισμούς στην περιοχή έχουν μετατραπεί σε πόλεις-φαντάσματα, με τις εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες να έχουν παίξει το ρόλο τους, πέρα φυσικά από την αυξανόμενη ανεργία.
Η Βορκουτά είναι γνωστή ως η πιο ανατολική και η πιο κρύα πόλη της Ευρώπης, με σύντομα, δροσερά καλοκαίρια και εξαιρετικά κρύους και χιονισμένους χειμώνες.
Ο πληθυσμός της υπολογίζεται σε 70.548 κατοίκους.
Υπήρξε το μεγαλύτερο κέντρο στρατοπέδων γκούλαγκ* στην πρώην ΕΣΣΔ.
Την εποχή του Στάλιν είχε στρατόπεδα με δεκάδες χιλιάδες κρατούμενους που εργάζονταν στα ορυχεία. Τα στρατόπεδα έκλεισαν τη δεκαετία του 1950, η εκμετάλλευση των ορυχείων συνεχίστηκε.
*Τα στρατόπεδα αναγκαστικής εργασίας ιδρύθηκαν με σοβιετικό διάταγμα στις 15 Απριλίου 1919, συνεχίζοντας την τσαρική παράδοση. Υπέστησαν αλλεπάλληλες διοικητικές και οργανωτικές μεταβολές στη δεκαετία του 1920 από τον Στάλιν μέχρι την ίδρυση της Γκουλάγκ στις 25 Απριλίου 1930. Δημιουργήθηκαν βάσει του άρθρου 58 του Ποινικού Κώδικα και αποτέλεσαν το βασικό εργαλείο για την πολιτική καταπίεση των διαφωνούντων του καθεστώτος. Τα στρατόπεδα αυτά βρίσκονταν υπό τον έλεγχο της μυστικής αστυνομίας της Σοβιετικής Ένωσης (κατά χρονολογική σειρά GPU, OGPU, NKVD, MVD).
Οι κρατούμενοι γέμισαν το Γκουλάγκ σε τρία κύρια κύματα: τα πρώτα χρόνια του πρώτου Πενταετούς Προγράμματος (1929-1932), στην έξαρση των σταλινικών εκκαθαρίσεων (1936-1938) και τα πρώτα χρόνια αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τον Μάρτιο του 1940 υπήρχαν τουλάχιστον 456 στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στη σοβιετική επικράτεια. Ο Σολτζενίτσιν υποστηρίζει ότι μεταξύ 1928 και 1953 «περίπου σαράντα με πενήντα εκατομμύρια άνθρωποι κλείστηκαν στο Αρχιπέλαγος με βαριές ποινές». Σύμφωνα με πιο εμπεριστατωμένες εκτιμήσεις, ο αριθμός αυτός υπολογίζεται σε 6.000.000 με 15.000.000 για την περίοδο 1934-1953. Την ίδια περίοδο 1.053.829 πέθαναν στα στρατόπεδα του Γκουλάγκ, σύμφωνα με τα σοβιετικά αρχεία, που μελετήθηκαν από ερευνητές τη δεκαετία του ‘90.
Κατά τη μετασταλινική περίοδο της «φιλελευθεροποίησης», το Γκουλάγκ διαλύθηκε επίσημα στις 13 Ιανουαρίου 1960. Οι αρμοδιότητές του απορροφήθηκαν από διάφορες οικονομικές υπηρεσίες και όσα στρατόπεδα απέμειναν συγκεντρώθηκαν σ’ ένα καινούργιο οργανισμό, το GUITK (Γενική Διεύθυνση Αναμορφωτικών Κέντρων Εργασίας).
Πολλοί σοβιετικοί διανοούμενοι υπήρξαν «τρόφιμοι» στρατοπέδων συγκέντρωσης και αποτύπωσαν σε έργα τους τη φρίκη του Γκουλάγκ. Ξεχωρίζουν δύο βιβλία που κυκλοφορούν και στα ελληνικά: το «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ» του Αλεξάντερ Σολζενίτσιν (1918-2008) και η συλλογή διηγημάτων «Ιστορίες από την Κολιμά» του Βαρλάμ Σαλάμοφ (1907-1982).
Πηγή: sansimera.gr και iefimerida.gr
.…………………..
Γίνετε μέλος της ομάδας μας “Βιβλίων Ορίζοντες” στο facebook πατώντας το παρακάτω σύνδεσμο
Βιβλίων Ορίζοντες
Επιμέλεια άρθρου : Καλλιόπη Γιακουμή
678
124
20