Αϊνού: Η πανάρχαια φυλή που μεγάλωνε αρκούδες σαν να ήταν παιδιά τους..

Οι Αϊνού έχουν συγγένεια με τους Ευρω-σιβηρικούς λαούς και δεν μοιάζουν με τους Ιάπωνες.

Ήταν μικρόσωμοι και τριχωτοί, είχαν μεγάλα και ανοιχτόχρωμα μάτια και μακριά μαλλιά. Ασχολούνταν κυρίως με το κυνήγι και το ψάρεμα, ζούσαν σε καλύβες δίπλα σε ποτάμια ή σε θάλασσα και φορούσαν ρούχα από φυτικές ίνες.

Το 2008 η κυβέρνηση της Ιαπωνίας αναγνώρισε τους Αϊνού ως μειονότητα, ως ιθαγενείς, οι οποίοι έχουν τη δική τους γλώσσα, θρησκεία και πολιτισμό/ Wikimedia Commons

Σήμερα στην Ιαπωνία ζουν 25 χιλιάδες Αϊνού. Ο πραγματικός αριθμός υπολογίζεται πως είναι αρκετά μεγαλύτερος, καθώς πολλοί αφομοιώθηκαν με τους Ιάπωνες και δεν γνωρίζουν την πραγματική τους ταυτότητα.

Λέγεται ότι οι Αϊνού ζούσαν σε ολόκληρη την Ιαπωνία από τη νεολιθική εποχή, όταν ακόμη δεν είχαν εγκατασταθεί «τα παιδιά του ήλιου».

Στην κουλτούρα των Αϊνου η αρκούδα ήταν η ενσάρκωση των θεών. Όπως πίστευαν, οι θεοί έρχονταν στη Γη με τη μορφή αρκούδας και εκείνοι έπρεπε να τους «στείλουν» πίσω για να επιβραβευτούν. Σύμφωνα με τις παραδόσεις, κάθε οικογένεια έπρεπε να εκτρέφει μια αρκούδα, τις οποίες θυσίαζαν κατά τη διάρκεια μιας γιορτής ή οποία ονομαζόταν «Ιyomante» που σημαίνει «στέλνουμε κάποιον εκτός».

Σύμφωνα με τις παραδόσεις, κάθε οικογένεια έπρεπε να εκτρέφει μια αρκούδα, τις οποίες θυσίαζαν κατά τη διάρκεια μιας γιορτής ή οποία ονομαζόταν «Ιyomante» που σημαίνει «στέλνουμε κάποιον εκτός»./ Wikimedia Commons

Τους τελευταίους μήνες του Χειμώνα, πριν ακόμα οι αρκούδες ξυπνήσουν από τη χειμερία νάρκη, οι κυνηγοί πήγαιναν σε σπηλιές αρκούδων, προκειμένου να πάρουν μαζί τους τα νεογέννητα. Όταν τα έβρισκαν σκότωναν τη μητέρα τους και έπαιρναν τα νεογέννητα στον οικισμό, όπου τα ανέτρεφαν για δύο χρόνια.

Τα μεγάλωναν μέσα στα σπίτια τους και λέγεται ότι οι γυναίκες θήλαζαν τα αρκουδάκια όπως τα μωρά τους. Όταν γίνονταν δύο ετών, πραγματοποιούσαν την τελετή όπου τα θυσίαζαν.

Η «Ιyomante» πραγματοποιείτο μεταξύ Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου στο κέντρο του χωριού, όπου τα έδεναν με ένα σχοινί σε πάσσαλο. Τα αρσενικά το χωριού τα χτυπούσαν με βέλη έως ότου πέσουν στο έδαφος.

Η «Ιyomante» πραγματοποιείτο μεταξύ Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου στο κέντρο του χωριού, όπου τα έδεναν με ένα σχοινί σε πάσσαλο/ Wikimedia Commons

Έπειτα τα χτυπούσαν με βέλος στον λαιμό, προκειμένου να βεβαιωθούν ότι ήταν νεκρά και μοίραζαν το αίμα της στους χωρικούς για να το πιουν. Η γιορτή διαρκούσε τρεις ημέρες. Αφαιρούσαν τη γλώσσα, τα μάτια και το μυαλό, στη συνέχεια μοίραζαν το κρέας τους και φτιάχνουν τοτέμ από το κρανίο και τη γούνα τους, τιμώντας τα ως θεούς.

Το συγκεκριμένο έθιμο συνεχίστηκε για πολλά χρόνια, παρόλο που υπήρξαν πιέσεις από φιλοζωικές οργανώσεις, για να απαγορευθεί….

Πηγή: mixanitouxronou.gr