Η άποψη της Φαίης Δεληγιώργη για το βιβλίο :
“Από τον Λένιν στον Βερσάτσε”
Συγγραφέας Αλίκη Γεωργούλη
Εκδόσεις Κάκτος
***
Η αείμνηστη Αλίκη Γεωργούλη γράφει μέσα στο βιβλίο αυτό στην πρώτη του σελίδα:
“Δεν είμαι συγγραφέας. Για το λόγο αυτό δεν επιθυμώ παρέμβαση στο ύφος της “κουβέντας” μου και της στίξης μου. Η προσπάθεια για να έρθουν τα γεγονότα της ζωής μου δε μια ” ημερολογιακή” χρονική σειρά είναι ανώφελη, αδύνατη γιατί αυτή αυτή η τάξη δεν είναι του χαρακτήρα μου ίσως . Αν κάτι μπορεί να κινήσει το ενδιαφέρον για το βιβλίο πέρα από το θάνατο μου, πιστεύω πως είναι αυτή η αυθόρμητη εξομολόγηση των συγκινήσεων, αναπολήσεων αμφιβολιών, ερωτών κτλ”.
Που να ήξερε η μεγάλη μας ηθοποιός Αλίκη Γεωργούλη, ότι αυτές οι μόλις 246 σελίδες, θα αποτελούσαν ένα μικρό διαμαντάκι στον καλλιτεχνικό και λογοτεχνικό χώρο. Που να φανταζόταν ότι αυτές οι 246 σελίδες που θέλησε με τόσο απλό και απολαυστικό λόγο να μοιραστεί μαζί μας, μέσα στις οποίες μας μιλά, όχι τόσο την ζωή της, όσο για περιστατικά και γεγονότα που έζησε με αγαπημένα πρόσωπα από το χώρο του θεάτρου της, του κινηματογράφου, της λογοτεχνίας, της ποίησης, με τόσο χειμαρρώδη, αυθεντικό, απολαυστικό και πασπαλισμένο με γερές δόσεις χιούμορ λόγο, θα αποτελούσε μια σπουδαία παρακαταθήκη, για όσους την ήξεραν, μα και για αυτούς που την γνώρισαν μέσα από την καλλιτεχνική της πορεία. Που να ήξερε για την σημασία και το μεγαλείο αυτής της δουλείας, που προκαλεί δέος σε όποιον την διαβάζει.
Η Αλίκη Γεωργούλη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1931 και μεγάλωσε στην Πλατεία Αγάµων (σηµερινή Πλατεία Αµερικής). Απορρίφθηκε από τις εξετάσεις του Εθνικού και της Σχολής του Κουν, έγινε η πρώτη µμαθήτρια του Ροντήρη στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών και πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο δίπλα στον Μάνο Κατράκη, στο έργο του Τζορτζ Μπέρναρ Σο «Ο άνθρωπος του Διαβόλου».
Η Αλίκη Γεωργούλη ήταν μια σπουδαία ηθοποιός. Το βιβλίο αυτό άρχισε να το γράφει λίγο πριν αρρωστήσει από καρκίνο. Μέσα στις σελίδες τους εκμυστηρεύεται όλα όσα αγαπούσε, για τον γιο της, για τον κινηματογράφο, για το θέατρο, για το γάμο της με τον Αλέκο Αλεξανδράκη, για τη σχέση της με τον Μάνο Κατράκη. Μας μιλάει για την μεγάλη της φιλία με τον σπουδαίο Γιάννη Τσαρούχη, για τον Μποστ, για τον Μίκη Θεοδωράκη, για τον Γιάννη Μιγάδη, για τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο και τόσες άλλες σπουδαίες μορφές από όλους του χώρους της τέχνης.
“Από τον Κατράκη έμαθα πολλά. Έμαθα να αγαπάω βαθιά το θέατρο, πέρα από τον εαυτό μου και τους φίλους. Έμαθα να σέβομαι τους παλαιότερους και να προσπαθώ να πάρω από αυτούς ότι καλύτερο κρύβουνε …
Για την ζωή του στην εξορία ο Μάνος δεν μου μίλησε ποτέ. Δεν κατάλαβα ποτέ το γιατί. Μόνο μια φορά σε κάποιο ταβερνάκι τον είδα να κιτρινίζει, να σφίγγουν τα σαγόνια του και να αλλάζει η έκφραση του. Κάποιος άρχισε να τραγουδά το περίφημο τραγούδι «ως και τα γράμματα μου στείλανε ανώνυμα.. »“
Υπήρξε η κινητήρια δύναμη πίσω από την ταινία του «Συνοικία το Όνειρο», που αντιμετώπισε μεγάλα προβλήματα με τη λογοκρισία, τη διανομή και την προβολή της, στις αρχές της δεκαετίας του ‘60. Έκανε τα πάντα για να γίνει πραγματικότητα αυτή η ταινία, που αποτύπωσε μια εποχή και έγραψε ιστορία. Οι συνεργασίες της πολλές και σημαντικές, άφησαν εποχή στο χώρο του θεάτρου και το κινηματογράφου, μεταξύ άλλων και με τον ιστορικό θίασο της Κατίνας Παξινού και του Αλέξη Μινωτή.
“Παράλληλα με την σχολή δούλευα στους ραδιοθαλάμους του Ζαππείου. Εκφωνήτρια. Για να κάνεις αυτό που θέλεις θα δουλέψεις, μου είχε πει ο πατέρας μου. Δεν συμφωνούσε να γίνω θεατρίνα. Αν υπήρχε κάποια εγγύηση πως θα γινόμουνα η Βασούλα Μανωλίδου, εντάξει.. Ποιος μπορούσε να μας εγγυηθεί ότι θα γινόμουν σαν την Βασούλα..;;”
Το 1981, δημιούργησε με πολλές δυσκολίες το θέατρο «Αποθήκη» στου Ψυρρή, που στέγασε τα θεατρικά της όνειρα.
«Κατά λάθος το είχαμε βρει το θέατρο..κατά λάθος. Γυρίζαμε άπρακτοι από τις αναζητήσεις μας ένα μεσημέρι, με τον Αρβανίτη. Του είχε γίνει κι εκείνου μανία… Αντί να στρίψει τη βολβάρα από την πλατεία Ασωμάτων, ίσια κι απάνω την Ερμού για το Σύνταγμα, κόβει αριστερά και βρισκόμαστε στην οδό Σαρρή προς Κουμουνδούρου… Τεσσεράμισι εκατομμύρια! Τόσα χρήματα χρειάζονταν για να γίνει η αποθήκη ξυλείας “Θέατρο Αποθήκη”».
Γλυκό και πικρό μαζί, σαν την ζωή της, με άρωμα και χρώμα μιας αλλοτινής εποχής, γοητευτικό, αυθεντικό, συγκινητικό, ανθρώπινο..Το βιβλίο αυτό είναι όμορφο όπως ήταν και η Αλίκη. Αυτό το εξαίρετο έργο της “Από τον Λένιν στον Βερσατσε”, είναι ένα καλό βιβλίο..σαν μια καλή ζωή!!
Η Αλίκη Γεωργούλη έφυγε το καλοκαίρι του 1995.
***
ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ
Σύνοψη βιβλίου από το οπισθόφυλλο…
«Ένα καλό βιβλίο για μένα είναι μια σειρά ιστορίες που μπλέκονται μεταξύ τους», έλεγε η Αλίκη Γεωργούλη χρόνια πριν αρχίσει να γράφει η ίδια το δικό της βιβλίο.
Όσο το έγραφε ρωτούσε συγγενείς και φίλους αν ήταν καλό, αν «άξιζε τίποτα» ή μήπως σ’ όλους φαινόταν τόσο όμορφο επειδή την ξέραμε και την αγαπούσαμε. Το βιβλίο ΕΙΝΑΙ όμορφο, όπως ήταν κι η Αλίκη.
Είναι ιστορίες που μπλέκονται μεταξύ τους και αφηγούνται όχι τόσο τη ζωή της, όσο περιστατικά που έχουν πλάκα, ενδιαφέρον, συγκινήσεις και εικόνες από άλλες εποχές, κι ακόμα απ’ την εποχή που ζούμε.
Τα πρόσωπα που ήξερε κι αγαπούσε περνάνε μέσα από τις σελίδες λέγοντας τις δικές τους ιστορίες. Ο Τσαρούχης, ο Κατράκης, ηθοποιοί, καλλιτέχνες, φίλοι λένε τις ατάκες τους και φεύγουν για να δώσουν τη θέση τους σε άλλους που συνεχίζουν απλά, φυσικά, όπως ακριβώς μιλάνε οι άνθρωποι μεταξύ τους, όταν δεν έχουν πολλά πράγματα να κρύψουν. Όπως δηλαδή συμβαίνει στην κανονική ζωή.
Το βιβλίο «Από τον Λένιν… στον Βερσάτσε» είναι ένα καλό βιβλίο σαν μια καλή ζωή!
Λίγα λόγια για την συγγραφέα..
Η Αλίκη Γεωργούλη (1 Ιανουαρίου 1933 – 25 Ιουλίου 1995) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός.Βιογραφικό
Η Αλίκη Γεωργούλη γεννήθηκε το 1933 στην Αθήνα και σπούδασε στην δραματική σχολή του “Ωδείου Αθηνών”. Πρωτοεμφανίστηκε στην σκηνή το 1953 στο έργο του Μπέρναρντ Σω “Ο άνθρωπος του διαβόλου”. Συνεργάστηκε πολλές φορές με τον Μάνο Κατράκη και με τον Αλέκο Αλεξανδράκη, με τον οποίο παντρεύτηκε το 1956. Χώρισαν το 1965. Μαζί του έπαιξε σε πολλές ταινίες. Στο σινεμά πρωτοεμφανίστηκε το 1953 στην ταινία “Εύα” της Μαρίας Πλυτά.
Έλαβε μέρος σε 15 ταινίες. Μερικές από αυτές είναι “Το αγοροκόριτσο(1959)”, “Ο Ηλίας του 16ου(1959)”, “Έγκλημα στα παρασκήνια(1960)”, “Συνοικία το όνειρο(1961)”, “Ο Θίασος(1975)”. Μέχρι λίγο καιρό πριν πεθάνει, έπαιζε στο θέατρο “Αποθήκη” στου Ψυρρή, στην Αθήνα. Πέθανε από καρκίνο στην Αθήνα στις 25 Ιουλίου 1995. Κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη στο νεκροταφείο Ζωγράφου. Γιος της είναι ο φωτογράφος Γιώργος Καλφαμανώλης
Φιλμογραφία
Εύα (1953) …. Άννυ
Ο δρόμος με τις ακακίες (1954)
Το νησί των γενναίων (1959) …. Μαρία
Το αγοροκόριτσο (1959) …. Τζένη
Ο Ηλίας του 16ου (1959) …. Τασία Μπέρμπερη του Παντελή, υπηρέτρια
Είμαι αθώος (1960) …. γυναίκα του ταγματάρχη Ανρί
Έγκλημα στα παρασκήνια (1960) …. Μαίρη Λαμπρινού
Συνοικία το όνειρο (1961) …. Στεφανία
Θρίαμβος (1962) …. Νταίζη Ευφραίμογλου
Λουκάς ο αποστάτης-Σατανικές ερωμένες (1974) …. Ρέα
Ο θίασος (1975) …. μητέρα Ηλέκτρας
Οι κυνηγοί (1977) …. η γυναίκα του εκδότη
Μελόδραμα (1980)
Ρόζα (1982) …. η πασιονάρια
Τοπίο στην ομίχλη (1988)
Κάποιος που να ζει (1990)
Θέατρο
Μίλα μου σαν τη βροχή (1966)
Αυτό το ζώο το παράξενο (1967)
Νύχτα στη μεσόγειο (1958)
Λεοκαντία (1958)
Όταν γυρίζουν τα χελιδόνια (1959)
Κολόμπ (1957)
Πικνίκ (1956)
Στρατήγημα εραστών (1956)
Ο έρωτας των τεσσάρων συνταγματαρχών (1955)
Τηλεοπτικό θέατρο
Λόξα και δόξα (1998) ΕΤ1
Τάνια (1980) ΕΡΤ
Εκπομπές
Ελληνικό τραπέζι (1987) ΕΡΤ 2
Σειρές που έχει παίξει
Ανατομία ενός εγκλήματος: Η τρίτη εντολή (1994) ΑΝΤ1
Τμήμα ηθών: Οι Αλβανοί (1992)
Το φάντασμα (1990) ΕΤ2
Οικογένεια Μουσαμά (1991) ΑΝΤ1
Στον ψυχίατρο (1992) ΑΝΤ1
Μια υπέροχη ζωή (1993) MEGA.
Σύνταξη και επιμέλεια: Φαίη Δεληγιώργη
Please follow and like us:
678
124
20