Αφιέρωμα στην… Κλαίρη Θεοδώρου

Η ΚΛΑΙΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ γεννήθηκε στην Ελλάδα και πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια στη Γερμανία. Ζει στην Αθήνα με τον άντρα της και τα σκυλιά τους και λατρεύει τα ταξίδια. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στη Διδακτική Ξένων Γλωσσών και την Εκπαιδευτική Αξιολόγηση. Επίσης έχει σπουδάσει φωτογραφία κι έχει εργαστεί ως φωτογράφος και συντάκτρια σε ελληνικά περιοδικά. Σήμερα εργάζεται σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ενώ παράλληλα ασχολείται με την καλλιτεχνική φωτογραφία, συμμετέχοντας σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις.

Η Κλαίρη Θεοδώρου ως προσωπικότητα, συνδυάζει άψογα τα χαρακτηριστικά του καλλιτέχνη και δημιουργού, διαθέτει όμως και ένα ακόμα εξαιρετικό χάρισμα, σε ότι κάνει βάζει ψυχή..την ψυχή της. Αυτό είναι εύκολα να το διακρίνει κανείς από την πρώτη στιγμή που θα την ακούσει να μιλάει γα κάτι δικό της και θα δει την λάμψη του ενθουσιασμού στο βλέμμα της που δεν αργεί, να γεμίσει με συγκίνηση κάθε φορά που εισπράττει την αναγνώριση, την εκτίμηση και την αγάπη του κοινού για κάθε τι που φέρει την υπογραφή της.

Αν την συναντήσει κανείς από κοντά -και μιλάω εκ πείρας- νιώθει αμέσως οικεία μαζί της, είναι σαν να συναντά μια εγκάρδια φίλη που είχε καιρό να δει.. Ζεστή, προσιτή, ευγενική, πάντα χαμογελαστή..εκπέμπει την θετική αύρα ενός ανθρώπου που πάντα θα ήθελες κοντά σου.

Αντιμετωπίζει την δημοσιότητα με ,μετριοφροσύνη και χαίρεται που κάνει νέους φίλους συνεχώς και αφορμή είναι τα βιβλία της. Το ήθος  που την διακρίνει την κάνει ακόμα πιο αξιολάτρευτη και η αξιοπρέπεια της είναι άξια θαυμασμού.. Δηλώνει ερωτευμένη με την..θάλασσα,  το αέναο και άπειρο,  θα της άρεσε μια βόλτα στο φεγγάρι και λατρεύει τα ζώα.  Την ενοχλεί αφόρητα η ανθρώπινη κακία, ο μικροπρεπισμός και το ψέμα. Σιχαίνεται το «δήθεν» και το κακό –ή καλό- είναι πως σπάνια μπορεί να κρύψει τα συναισθήματά της, όταν τα αντικρίζω. Την ηρεμούν η αγκαλιά του άντρα της, οι βόλτες με τα σκυλιά της, οι συζητήσεις με ανθρώπους που αγαπά και την αγαπάνε, τα ταξίδια, τα αληθινά ή τα νοητά.

Είναι πολύ κοινωνική.  Της αρέσει να γνωρίζει καινούριο κόσμο, να συζητά και να μοιράζεται απόψεις και δηλώνει πως μέσω της συγγραφής ήρθε σε επαφή με ανθρώπους που πλέον θεωρεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής της….

Στα πλαίσια του αφιερώματος μας, ρωτήσαμε τα μέλη μας  να μας πουν την γνώση τους για την Κλαίρη Θεοδώρου και τα βιβλία της και μας είπαν:

* Κική Κόντου:  Όλα τα βιβλία της αγαπημένης μου συγγραφέα Κλαίρης Θεοδώρου τα έχω διαβάσει!!! Είμαι γοητευμένη με τη γραφή της από το πρώτο της βιβλίο το “Η αποικία της λήθης” και στην συνέχεια με τα επόμενα βιβλία της……..εκτός αυτού επιδιώκω να την συναντώ όποτε μου είναι δυνατόν (Είμαι από επαρχία και δεν είναι εύκολο) και εκτός της συγγραφικής γοητείας της …..την παρακολουθώ και η Κλαίρη με έχει κερδίσει πάνω απ όλα και σαν άνθρωπος !!!! Να ναι καλά να ταξιδεύω μαζί της συνέχεια!!!! Η φώτο από την πρώτη συνάντησή μας!!!

Κάποιες από τις απόψεις των μελών της ομάδας μας  για τα βιβλία της Κλαίρης Θεοδώρου..

“ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ”

Katherine Stathopoulou: Ρόζα και Μαργαρίτα:Δύο δίδυμες αδερφές που χωρίστηκαν άδοξα στη διάρκεια του Εμφυλίου.Μεγαλώνουν σε παιδοπόλεις(στη Θεσσαλονίκη και στη Ρουμανία αντίστοιχα),υιοθετούνται από διαφορετικές οικογένειες,ερωτεύονται,φτιάχνουν δικές τους οικογένειες.Ο Δημήτρης προσπαθεί με νύχια και με δόντια να τις βρει?Άραγε θα καταφέρει να ενώσει τις δίδυμες κόρες του μαζί με τη μητέρα τους την Ηλέκτρα?
Η Claire Theodorou γι ακόμη μια φορά γράφει ένα σπαραχτικό μυθιστόρημα που μαζί με τις Αλικές Σιωπές θα μπορούσαν να γίνουν ταινια!Πολλά συγχαρητήρια!

Αφροδίτη Κρεμμύδα : Ενθουσιασμένη. Προτίμησα να διαβάσω συνεχόμενα τα δύο υπέροχα βιβλία της Claire Theodorou!Δεν θα σας κουράσω με λεπτομέρειες άλλωστε εχουν ήδη γραφτεί πολλά και ενθουσιώδη σχόλια. Ο Δημήτρης κι η Ηλέκτρα αγαπήθηκαν πολύ μα αγάπησαν πιό πολύ την Ελλάδα και την ελευθερία και αγωνίστηκαν για τα ιδεώδη τους στους δύσκολους καιρούς της κατοχής και του εμφυλίου πολέμου. Πλήρωσαν ακριβά τις πολιτικές αλλά και οικογενειακές αντιπαραθέσεις. Απέκτησαν δύο δίδυμες κόρες αλλά ηη μοίρα και τα πολιτικά πάθη τους σκόρπισεσε Ελλάδα, Ρουμανία και Αμερική και η ζωή τους έπαιξε σκληρά παιχνίδια. Θα νικήσει άραγε η αγάπη και η πίστη; Θα βοηθήσει η μοίρα να ενωθούν ξανά;

Η γραφή της Κλαιρης Θεοδώρου έχει την δύναμη να σε παρασύρει μέσα στην πλοκή του μυθιστορήματος της,εγώ τουλάχιστον βρέθηκα στην Θεσσαλονίκη να περπατώ στην παραλία, βρέθηκα στα βουνά με τους αντάρτες, στην Ρουμανία, στην Αστόρια, μέσα σε αίθουσες μπαλέτου και σε κινηματογραφικές πρεμιέρες. Συγκινήθηκα, πόνεσα, θύμωσα, απογοητεύτηκα, λύγισα και σηκώθηκα ξανά όπως οι ήρωες και στο τέλος συγκλονίστηκα!Πολλά ιστορικά στοιχεία τέλεια δεμένα με την αφήγηση, για την Ευρώπη αλλά και για την Αμερική, που κάποια δεν τα γνώριζα. Μόνο συγχαρητήρια μπορώ να πώ στην Κλαιρη Θεοδώρου για τα εξαιρετικά βιβλία που ενώ θέλεις να φτάσεις στο τέλος ταυτόχρονα δεν θέλεις να τελειώσουν!

Eirhnh Skaleri Papapostoloy: Είχα την τιμή να βρίσκομαι στην παρουσίαση ενός βιβλίου που ήμουν σίγουρη ότι θα μου άρεσε γιατί το παρουσίαζε η λατρεμένη μου Lena Manta και δεν θα το παρουσίαζε αν δεν ήταν κάτι που άξιζε.Ενα έχω να πω ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου η Κλαίρη .πόσες πληροφορίες πήρα που νόμιζα ότι διάβασα το λιγότερο 1000 σελίδες.δεν καταλαβα πως γίνεται χωρίς να πλατιαζει να μας γεμίζει τόση γνώση τόσα συναισθήματα να νομίζεις ότι είσαι εκεί και τα ζεις και να μη μπορείς να κλείσεις το βιβλίο να κάνεις τις δουλειές σου να θες να δεις τι γίνεται παρακάτω.Σε ευχαριστω για αυτό το υπέροχο ταξίδι ψυχής είχα καιρό να περάσω τόσο καλά να ξεχαστω μέσα στις σελίδες ενός βιβλίου να ταξιδέψω νοερά με τους ήρωες σου .Να είσαι καλά και θέλω να είμαι και στην παρουσίαση του επόμενου βιβλίου σου.

“ΆΛΙΚΕΣ ΣΙΩΠΕΣ”

Μαρία Κουλόυρη:  Ο σχολιασμός μου – μικρός όπως πάντα – για ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα, και το ξεχώρισα. Για τις Άλικες Σιωπές της Κλαίρης Θεοδώρου, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός

Οι Άλικες Σιωπές είναι η πρώτη μου γνωριμία με τη συγγραφέα. Από την αρχή ακόμη, από τις πρώτες σελίδες κατάλαβα πως αυτή δεν θα είναι και η τελευταία.
Γιατί …
Ήταν πρόκληση για μένα να περιηγηθώ σε μια ιστορία που εκτυλίσσεται στα πιο ταραγμένα χρόνια της Ελλάδας. Ήταν τόλμη από την πλευρά της Κλαίρης Θεοδώρου. Μια ιδιαίτερα ευαίσθητη, ακόμη, εποχή, η εποχή του εμφυλίου πολέμου, ήταν ένα στοίχημα δυνατό για τη συγγραφέα, γιατί είναι δύσκολο να την αγγίξει κάποιος χωρίς να περαστούν οι διαχωριστικές γραμμές, μεταξύ αντικειμενικότητας και υποκειμενικότητας, αλλά να την αφήσει στην κρίση του αναγνώστη.

Η ιστορία ξεκινά το 1935, περνά από τη δικτατορία του Μεταξά, λίγο από τον πόλεμο του 1940, από την Ιταλική και Γερμανική κατοχή και κορυφώνεται στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου. Από την αρχή παρακολουθούμε έναν έρωτα να ανθίζει κόντρα σε ηλικιακές, κοινωνικές, και ταξικές διαφορές. Η Ηλέκτρα και ο Δημήτρης προσπαθούν να προσπεράσουν τα εμπόδια, να κρατήσουν την ελπίδα τους για ένα καλύτερο αύριο γι΄ αυτούς και την πατρίδα τους, να κρατήσουν την πίστη τους στην ιδεολογία τους καθαρή και αγνή, να κρατήσουν αλώβητη τη μεγάλη αγάπη τους. Η διαδρομή τους δεν μένει ανεπηρέαστη από προδοσίες, από απογοητεύσεις, από γκρέμισμα των ιδεών τους. Ζούμε μαζί τους την πορεία τους και «γνωρίζουμε» τα πρόσωπα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο εκείνα τα χρόνια. Ο Ζαχαριάδης, ο Θανάσης Κλάρας, ο Μεταξάς παίρνουν μέρος σαν άλλοι ήρωες του βιβλίου.

Οι Άλικες Σιωπές, νοητά, χωρίζονται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος οι ήρωες ζουν κάτω από τη σκιά των ιστορικών γεγονότων. Είναι απαραίτητο αυτό για να μπορέσει ο αναγνώστης να μπει στο κλίμα της εποχής εκείνης. Στο δεύτερο μέρος οι ήρωες χαράζουν τη δική τους ξέχωρη πορεία και ζουν μέσα στο ιστορικό πλαίσιο.Οι Άλικες Σιωπές είναι η πρώτη μου γνωριμία με τη συγγραφέα. Από την αρχή ακόμη, από τις πρώτες σελίδες κατάλαβα πως αυτή δεν θα είναι και η τελευταία.
Γιατί …
Είναι ο τρόπος της αφηγηματικής ικανότητας της Κλαίρης Θεοδώρου;
Είναι η χωρίς βαρύγδουπες εκφράσεις γραφή της, η λιτή, δωρική θα έλεγα, αλλά συνάμα τόσο έντονα συναισθηματική;
Είναι ο τρόπος που δένει τους ήρωές της στην ιστορία της χωρίς να αφήνει κανέναν παράμερα, χωρίς να αφήνει ούτε μια πλευρά του ασμίλευτη;
Είναι που δεν τους φέρνει στα μέτρα εκείνα τα υπερβολικά, ώστε να φαντάζουν εκείνοι εξωπραγματικοί, αλλά σε κάνει να νιώθεις πως κάτι από αυτούς μπορεί να είναι δικό σου ;
Είναι τα ερωτήματα που εγείρονται κατά τη διάρκεια της αφήγησης που σε κάνουν να βαθύνεις τη σκέψη σου και να αναρωτηθείς με ανατριχίλα, πόσο εύκολο είναι τελικά να αλλάξουν τα πάντα, πόσο εύκολο είναι να αλλάξεις ακόμη κι εσύ, όταν βρεθείς κάτω από σκληρές συνθήκες της ζωής ή όταν χρειαστεί να διαλέξεις ανάμεσα σε δύο σκληρούς δρόμους την πορεία σου;

Και μπορεί μεν να μην βρεθούμε ποτέ, το ευχόμαστε, σε τέτοιους δύσβατους δρόμους όπως οι ήρωες της ιστορίας, αλλά πόσα άραγε διλήμματα που έχουν να κάνουν με τις ιδέες μας, με τη στάση μας στην κοινωνία, με τη στάση μας σαν πολίτες αυτής της χώρας δεν βγαίνουν καθημερινά στον δρόμο μας ;

Η ιστορία διδάσκει και εμείς πρέπει να διδαχτούμε.

Διαβάζοντας ένα βιβλίο εκτός από την απόλαυση που θεωρείται δεδομένη, όταν η γραφή του συγγραφέα είναι καλή, εκτός από μηνύματα που θεωρώ πως πρέπει να υπάρχουν σε ένα μυθιστόρημα για να μπορούμε να καλύπτουμε την πλευρά εκείνη του εαυτού μας που ζει μέσα σε μια κοινωνία, σε μια σκεπτόμενη κοινωνία, βασικό είναι ο αφηγηματικός τρόπος να είναι αυτός που θα εγείρει μέσα σου συναισθήματα δυνατά.

Οι άλικες σιωπές πληρούν όλα τα παραπάνω.

Τα συναισθήματα που με συνόδευαν καθ΄όλη τη διάρκεια της εξέλιξης της ιστορίας ήταν ποικίλα και αντικρουόμενα. Αποδοχή, θαυμασμός, θυμός, οργή, θλίψη, πόνος, αισιοδοξία.
Τα αρνητικά συναισθήματα ήταν κυκλωμένα από πολλά γιατί. Από πολλά ερωτήματα, σαν αυτά των ηρώων, που απαντήσεις δεν υπήρχαν. «Που αποτελούσαν την απαρχή κάθε ματαίωσης, του κάθε ακυρωμένου στόχου, οποιουδήποτε βουλιαγμένου ονείρου.»

Οι Άλικες σιωπές, αλλού είναι εκκωφαντικές και αλλού σιγανές, πάντα είναι όμως εκεί που δεν χρειάζονται λόγια για να περιγράψουν το συναίσθημα, παρά μόνο εικόνες. Και όταν οι εικόνες είναι δυνατές, εσύ το μόνο που κάνεις σαν αναγνώστης είναι να καθίσεις να τις αφουκραστείς και να τις νιώσεις.

Θετικά στοιχεία :
☑️Αφηγηματικός λόγος πολύ καλός.
☑️Στήσιμο χαρακτήρων δυνατό.
☑️Ιστορικό πλαίσιο δοσμένο με μεγάλη προσοχή.
☑️Επιμέλεια κειμένου πολύ καλή.

.

Evangelia Mangou: ~Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία~

Η Ηλέκτρα και ο Δημήτρης τόλμησαν για την ελευθερία τους χωρίς να φοβηθούν ποτέ αυτά που θα χάσουν, για το πόσο θα πονέσουν, γιατί άγνωστο του αύριο και για το βαρύ και πικρό φορτίο του χθες.
Στις “Άλικες Σιωπές” η Κλαίρη Θεοδώρου μας δίνει ένα μυθιστόρημα τόσο αληθινά γραμμένο, με βαθιά κατανόηση απέναντι στις συγκρούσεις και στις ψυχολογικές καταστάσεις των ηρώων.
Μετουσιώνει την έννοια του έρωτα και της αγάπης, επιδεικνύοντας την πιο απόλυτη και άσπιλη μορφή τους. Αυτή, που δύναται να αντέξει μέσα από την φρίκη της Κατοχής, την χυδαιότητα ενός εμφυλίου πολέμου, μα πάνω απ’όλα από το απεχθές μίσος που μπορεί να γεννηθεί μεταξύ των μελών μιας οικογένειας! Μίσος που γεννιέται όμως από την διαφορά στις πολιτικές αντιλήψεις. Μίσος που θρέφεται από την υπερηφάνεια και την μεγαλομανία. Από την έλλειψη αγάπης, ταπεινοφροσύνης και αληθινής βαθιάς κατανόησης για τον συνάνθρωπο.
Η πένα της Κλαίρης είναι χείμαρρος κανονικός. Και εντυπωσιάστηκα από την αμεσότητα που σου δίνει το κείμενο παρότι είναι γραμμένο εξολοκλήρου σε αφηγηματικό τόνο τρίτου προσώπου. Νιώθεις ό,τι νιώθουν οι πρωταγωνιστές. Αγαπάς κι εσύ μαζί τους. Πονάς κι εσύ μαζί τους. Και ως γυναίκα δεν θα ξεχάσω ποτέ κάποια σημεία της πλοκής… θα καταλάβετε!!!
Πρώτη “γνωριμία” με την γραφή της και ανυπομονώ ήδη για το επόμενο.

.

Lena Tsd:  Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και η Γερμανική Κατοχή στην Ελλάδα (που τον μόνο καλό που έκανε ήταν η Υπολοχαγός Νατάσα κι ο Ευρωβουλευτής), ο μετέπειτα παράλογος εφιάλτης ο οποίος δυστυχώς επαναλαμβάνεται ευτυχώς χωρίς τα κουμπούρια, συχνές φράσεις της συγγραφέως όπως ήτανε Οκτώβριος που μου θυμίζει ήτανε Σαββατόβραδο (αθάνατη Άντζελα), η πλούσια κληρονόμος Λάσκαρη ερωτεύεται τον φτωχό (όχι εδώ μπουζουκτση) Γεωργίτση αλλά εν προκειμένω ο μπαμπάς δεν είναι απλώς σνομπ αλλά εξέχων γερμανοτσολιάς, το Δημήτρη μου Δημήτρη μου ως σάουντρακ και ατμόσφαιρα (δυστυχώς λείπει η Στυλιανοπούλου για έναν αλέγκρο τόνο), η Όλγα Αγάπη μου τι σου ξανά και πίνεις με τον μνηστήρα αιώνια να περιμένει (αλλά ο επόμενων νικά), η Καλαμαριά που τώρα είναι την έχουμε δει ελίτ αλλά η προσφυγική της χροιά γίνεται αμέσως αισθητή ακούγοντας τον ύμνο του Απόλλωνα με ποντιακή λυρα (καλά εγώ λίγο τον σιχάθηκα απέναντι από το γήπεδο ), ένας εβραϊκής καταγωγής ήρωας που όμως αποκλείεται να λέγεται Ορέστης (χάθηκαν τα Αβεσσαλωμ τα Ιεζεκιήλ ακούς εκεί Ορέστης), τα χαμόγελα της Μόνα Λίζας στο πιο Ελληνορωμαϊκό (από τον Ρώμα στην γνωστή σειρά οχι τους Ρωμαίους), κάτι χαζοτράγουδα των Αμερικανών στρατιωτών που μου θυμίζουν εκείνη την ταινία με την Βλαχοπούλου φανταρινα (τίτλος δεν μου έρχεται), φήμες για Αρχιπέλαγα Γκουλάγκ που θεωρούνται προβοκάτσια (κούνια που τους κούναγε), λίγο ενοχλητικές προκαταλήψεις ως προς τα φύλα, η Ηλέκτρα σε το Κοκκινοσκουφιτσας με κακό λύκο τους Ταγματασφαλίτες, ο πάντα άριστος μαθητής Βασιλάκης Καΐλας που βγήκε στο μεροκάματο (μην βροντοχτυπας τις χάντρες), οι Μέρες του ’36 που εκτός από εξαιρετική ταινία είχα την χαρά να γνωρίζω το πτώμα (τον ηθοποιό που το υποδύεται εννοώ), η Κόρη μου η Σοσιαλίστρια χωρίς τα Κόκκινα Σανέλ (τύπου) συνολικά της Αλίκης, πολύ εκλεπτυσμένος λόγος και σκέψη για αμόρφωτους εργάτες (εξωπραγματικά), ο Ρωμαίος κι η Ιουλιέτα στο πιο Φουρτουνάκηδες και Βροντάκηδες (είχαμε έναν μουσάτο ξάδερφο οπότε θέλαμε πάπα στο έργο να παίξει κι αυτός ένα ρολάκι), η γνωστή σύγχυση εθνοτήτων και θρησκειών, η συγκέντρωση των Εβραίων στην Πλατεία Ελευθερίας απέναντι από το ουζερί Τσιτσάνης, ο κρυμμένος Μαξ (και τόσοι άλλοι) στην Κλέφτρα των βιβλίων, ένα μωρό ολίγον Χιονάτη ολίγον Χάιντι, ο Χορν σε ένα πλοίο που φεύγει και η Μπίμπι που δεν θέλει να το προλάβει και τέλος ένας Έρωτας στα Χρόνια της χειρότερης Χολέρας των Ελλήνων που κέρδισε ακόμη κι εμένα.
Το βιβλίο είναι ένα πολύ καλά βασισμένο ιστορικό μυθιστόρημα, το οποίο θεωρώ ότι λίγο παρερμηνεύεται από το εξώφυλλο του που το κατατάσσει απευθείας στα αισθηματικά (χωρίς σε καμία περίπτωση να θέλω να θέλω να υποτιμήσω το συγκεκριμένο είδος). Εθιστικό 💙💜

Η άποψη της Καλλιόπης Γιακουμή για το βιβλίο 

.

“Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΕΣ”

.
Τανια Χαμοπουλου: Η Ειρήνη, ένα κορίτσι που γνώρισε την αδικία και το σκληρό πρόσωπο της ζωής από την ώρα που γεννήθηκε. Κατάλαβε από νωρίς πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν οι “σωστοί” άνθρωποι γύρω της, αυτοί που μπορούν και βλέπουν με τα μάτια της ψυχής τους και την αποδέχονται όπως ακριβώς είναι. Πόσο πολύ θα ήθελε να ζήσει μια φυσιολογική ζωή.
Αγαπάει δυνατά και ουσιαστικά. Το μεγαλείο της ψυχής της την οδηγεί σε αποφάσεις που ανατρέπουν ζωές κι αισθήματα.
Ένα εξαιρετικό βιβλίο στο οποίο η συγγραφέας αντιμετωπίζει με σεβασμό κι αγάπη τα άτομα με αναπηρία που προσπαθούν μια ζωή να πάνε κόντρα σε αυτό που τους έχει ορίσει η μοίρα.
Το προτείνω ανεπιφύλακτα….

Πένυ Αυγέρη: Η αγάπη που δεν άκουσες…Άλλο ένα φανταστικό βιβλιαράκι έφτασε στο τέλος του…Πρόκειται για ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα,γεμάτο συναισθήματα αγάπης, έρωτα,λύπης, θυμού…Άραγε μέχρι που μπορεί να φτάσει κανείς για κάτι που αγαπά;;;Η γραφή της συναρπαστική και καθηλωτική….

Μαρία Κοντού: Πριν από λίγο καιρό διάβασα το βιβλίο Η αγάπη που δεν άκουσες της Κλαίρης Θεοδώρου! Από το εξώφυλλο κατάλαβα ότι η Ιστορία διαδραματίζεται στο Κάλλιο, το χωριό που βυθίστηκε όταν έγινε η λίμνη του Μόρνου, πολύ κοντά στο χωριό Λιδορίκι στο νομό Φωκίδας! Ως κάτοικος Άμφισσας (πρωτεύουσας του νομού) και έχοντας ακούσει πολύ καλές κριτικές, μου τράβηξε το ενδιαφέρον! Μια πολύ ωραία ιστορία για την ανιδιοτελή αγάπη χωρίς όρια και χωρίς εγωισμό! Γιατί όταν η αγάπη είναι αληθινή δεν βάζει μπροστά το εγώ, τα προσωπικά οφέλη και την κτητικότητα, αλλά την ευτυχία αυτού που βάζει πάνω απ’ όλα, ακόμα κι απ’ τον ίδιο της τον εαυτό! Η πλοκή σε κάνει να θες να προχωράς παρακάτω, ενώ κάποιες άλλες στιγμές σε συγκινεί! Η ιδιαιτερότητα της ηρωίδας καθώς και η αντιμετώπιση του οικογενειακού, σχολικού και κοινωνικού περιβάλλοντος σε συγκλονίζουν! Το ευχαριστήθηκα πολύ αυτό το ταξίδι! Αναμένω το επόμενο βιβλίο της συγγραφέως! Προς το παρόν στα προσεχώς είναι το προηγούμενό της, το Η αποικία της λήθης!

Η άποψη της Καλλιόπης Γιακουμή για το βιβλίο

“Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΕΣ”

Η άποψη της Φαίη Δεληγιώργη για το βιβλίο

” Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΕΣ” 

.

“Η ΑΠΟΙΚΊΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ”

Μαρία Μπουντουβή: Και επειδή διαβάζουμε ακατάπαυστα θα πρέπει να ξεδιαλεγουμε τα καλά βιβλία και να μη τα ξεχνάμε..Γι αυτό κάθε μήνα σκέφτηκα να ανεβάζω ένα βιβλίο που αγαπησα..

Η Αποικία της Λήθης λοιπόν είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο.. Καταπιάνεται με ένα θέμα που δεν είναι πολύ γνωστο..
Η πλοκή υπέροχη,οι πληροφορίες πολλές χωρίς να κουράζουν..Η δομή των χαρακτήρων εξαιρετική… Όσο για τη γραφή της κυρίας Θεοδώρου…. Τι να πεις.. Μεστή απλή και κατανοητή!!
Ενα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί από όλους….Επιτέλους ένα βιβλίο διαφορετικό.. Ιδιαίτερο… Εξαίσια ιστορία, δυνατά συναισθήματα…. Ειλικρινά θα το χαρακτήριζα με μια λέξη : Εξαιρετικό!!!!!!!

Ελένη Τοκπασίδη: Η αποικία της λήθης. Εξαιρετικό!!!Έχει κάνει έρευνα και φαίνεται. Η ιστορία δεν σου επιτρέπει να το αφήσεις από τα χέρια σου.Το απόλαυσα, το αγάπησα, με συγκλόνισε και με προβληματισε. Φυσικά θα αποκτήσω όλα της τα βιβλία εν καιρώ

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

(2019) Οι κόρες της βασίλισσας, Ψυχογιός

(2019) Οι κόρες της βασίλισσας, Ψυχογιός

(2018) Άλικες σιωπές, Ψυχογιός

(2018) Άλικες σιωπές, Ψυχογιός

(2017) Η αγάπη που δεν άκουσες, Ψυχογιός

(2017) Η αγάπη που δεν άκουσες, Ψυχογιός

(2016) Η αποικία της λήθης, Ψυχογιός

(2011) Globus, Μπατσιούλας Ν. & Σ.

(2009) Salvadera, Μπατσιούλας Ν. & Σ.

Επιμέλεια και σύνταξη κειμένου: Καλλιόπη Γιακουμή

Please follow and like us:

678

124

20