"Η ΜΗΤΡΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΙΙ -ΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟΔΕΝΤΡΟ"

Η άποψη της Καλλιόπης Γιακουμή για το βιβλίο

“Η ΜΗΤΡΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΙΙ -ΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟΔΕΝΤΡΟ”

Συγγραφέας Margaret Dalkour

Εκδόσεις Πηγή

Τι όμορφα που θα ήταν να υπήρχε ένα “Συννεφόδεντρο”!

Μα…ακόμα πιο όμορφο θα ήταν να μπορούσε ο καθένας μας να φτιάξει το δικό του.

Τι χρειαζόμαστε όμως για αυτό; Πάνω από όλα γνώση. Εκείνη την γνώση που μας προσφέρει η αναζήτηση της αληθείας γενικά αλλά και της κάθε αλήθειας.
Όμως για να φθάσεις στην αλήθεια απαιτείται αυταπάρνηση. Επιβάλλεται να ξεχάσεις τι πάει να πει εγωισμός, κακία, μίσος και προσωπικό συμφέρον.

Προϋποθέτει πολύ δουλειά με τον εαυτό σου και αυτό λίγοι το κάνουν και το προσπαθούν φιλότιμα. Και δυστυχώς ακόμα πιο λίγοι το καταφέρνουν. Κακά τα ψέματα!!! Άρα, το να φτιάξει ο καθένας μας το δικό του “συννεφόδεντρο” μοιάζει ουτοπικό.

Η Margaret Dalkour μέσα από το βιβλίο της όμως, φαίνεται να πιστεύει πως κάτι τέτοιο είναι δυνατό. Κι όχι μόνο το πιστεύει, μα προσπαθεί να μας εξηγήσει και το πως θα το καταφέρουμε. Μέσα από μια αλληγορική ιστορία μας δείχνει τον δρόμο, την δουλειά, την διαδικασία, τον κόπο, το ταξίδι, τους κινδύνους και τα οφέλη. Όμως την απόφαση του μπορώ ή δεν μπορώ, του θέλω ή δεν θέλω που καλείται να πάρει ξεχωριστά ο καθένας γι’ αυτή την περιπλάνηση μέσα του, την αφήνει σε μας…

Το δεύτερο βιβλίο της διλογίας “Η μήτρα του κακού” της Margaret Dalkour το “Συννεφόδεντρο”, απευθύνεται σε δυνατούς αναγνώστες και αυτό πρέπει να το ξεκαθαρίσω από την αρχή.

Δεν έρχεται να σας κάνει να περάσετε όμορφα ή ξέγνοιαστα μαζί του. Το αντίθετο! Έρχεται να προβληματίσει, να διευρύνει ορίζοντες, να τονίσει λάθη και σωστά, να βάλει στοχασμούς σε νέες βάσεις, να καθαρίσει τον τρόπο σκέψης, να αλλάξει πρίσματα και οπτικές γωνίες σε ό,τι βλέπαμε μέχρι τώρα με συγκεκριμένους και ορισμένους τρόπους. Ουσιαστικά έρχεται με σκοπό να μας οδηγήσει από μας…σε μας! Όμως όλη αυτή η προσπάθεια πρέπει να μας βρει πρόθυμους να τη δοκιμάσουμε. Κι εδώ είναι η πρώτη ανατροπή για μένα τουλάχιστον. Αν μας βρει έτοιμους…τότε σίγουρα θα περάσουμε καλά με αυτό το βιβλίο.

Η άλλη ανατροπή που εμπεριέχει, έχει να κάνει με το πρώτο βιβλίο. Εκεί η συγγραφέας σκόπιμα αφήνει κάποια ερωτήματα να αιωρούνται, έξυπνο τέχνασμα…μα όχι μόνο για αυτό που νομίζετε. Όχι για να μας κάνει να πάρουμε και το δεύτερο μέρος αν θέλουμε να βρούμε τις απαντήσεις. Κάθε άλλο!

Σκοπός της ήταν να μας αφήσει να δουλέψουμε καλά πριν μέσα μας, να έχουμε κατασταλάξει για κάποια ερωτήματα μέσα μας και να επιθυμούμε πραγματικά να μάθουμε τις απαντήσεις. Διαβάζοντας το “Συννεφόδεντρο” λοιπόν βλέπεις κατά πόσο έχεις πέσει κοντά σε όλα αυτά που νόμιζες, υπέθεσες, πίστεψες. Η αλήθεια είναι πως τελικά, έμενα τουλάχιστον, με βρήκε να είμαι αρκετά μακριά…κι αυτό ήταν μια ευχάριστη ανακάλυψη και ανατροπή για μένα.

Δεν διάβαζα το προφανές, το προβλεπόμενο. Και για ένα είμαι απόλυτα σίγουρη, ότι το πρώτο βιβλίο της Margaret Dalkour ήταν μια βουτιά σε μια λίμνη γνώσης. Το δεύτερο μέρος όμως, το “Συννεφόδεντρο”, σας διαβεβαιώνω, πως είναι μια βουτιά σε έναν ωκεανό! Γι’ αυτό πρέπει να αναρωτηθείτε… Είστε έτοιμοι; Δέχεστε την πρόκληση; Αναμφισβήτητα μια βουτιά σε ένα ωκεανό γνώσης σίγουρα θα μας βρει βρεγμένους, μα πιστέψτε με, κι αυτό όφελος είναι!!!

Με οδηγό την μυθοπλασία η συγγραφέας έφτιαξε για μας μια πολύ δυνατή ιστορία με περιπετειώδη πλοκή που κρατά ξέπνοο τον αναγνώστη ως το τέλος. Οι κινηματογραφικές περιγραφές της προσφέρουν οάσεις ανάπαυλας μα και απογειώνουν την φαντασία, εξιτάροντας την περισσότερο στη συνέχεια. Με αυτό τον τρόπο και με διάφορα άλλα τεχνάσματα η Dalkour καταφέρνει να μην κουράζει τον αναγνώστη/ταξιδευτή της και να μην τον δυσκολεύει.

Τα δυνατά συναισθήματα, οι εσωτερικές εκρήξεις, οι ανακαλύψεις σε συνάρτηση με τις αλλεπάλληλες αποκαλύψεις στην πλοκή της ιστορίας καθώς και η αδιάκοπη ένταση, είναι κάποια από τα στοιχεία που χρησιμοποιεί για να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μας. Και το καταφέρνει πολύ επιτυχημένα!

Παίζει με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, τόσο εύκολα και έξυπνα, που κάνει τη μετάβαση από το ένα στο άλλο αβίαστα. Είναι εύκολο για αυτήν να μας βάλει στην διαδικασία να αποδομήσουμε κι ύστερα να συναρμολογήσουμε τα πάντα εκ νέου.

Νέοι προβληματισμοί έρχονται να μας “παιδέψουν”. Να μας κάνουν να “πεινάσουμε” πνευματικά ώστε να ψάξουμε για απαντήσεις και να χορτάσουμε τη σκέψη μας ή έστω τους προβληματισμούς μας.

Υπάρχει αθανασία; Ποιό είναι το μυστικό της μακροζωίας; Αξίζει τον κόπο και το όποιο κόστος η ανακάλυψη του; Είναι όντως αυτό που χρειάζεται ο άνθρωπος; Τι χάνει, τι κερδίζει, τι πραγματικά αξίζει στο διάβα της ζωής μας; Είμαστε υπαίτιοι για ό,τι μας συμβαίνει; Μπορούμε να το αλλάξουμε; Πόσο μακρινό είναι το χθες, πόσο εύπλαστο το σήμερα, πόσο άπιαστο το αύριο;

Κι εδώ ακριβώς είναι η μαγεία που κρύβει αυτό το ταξίδι στην φαντασία. Ο αναγνώστης, χωρίς να το καταλαβαίνει σχεδόν, αρχίζει μόνος του να δίνει απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα και σε άλλα τόσα.

Μα αυτή την φορά το πρίσμα είναι διαφορετικό. Έχουν αλλάξει οι σταθερές και τα δεδομένα. Ακροβατούμε πλέον προσπαθώντας να καθορίσουμε εκ νέου τον ορισμό του ωφέλιμου και του ανούσιου, του θετικού και του αρνητικού, του καλού και του κακού, του δυνατού και του αδυνάτου, της αλήθειας και του μύθου, της φαντασίας και του ονείρου, της ουτοπίας και της πραγματικότητας.

Ο άνθρωπος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την ελεύθερη βούλησή του. Είναι ένα χαρακτηριστικό του που τροφοδοτείται από την νοημοσύνη, την γνώση, την ενέργεια που έχει, την πίστη και την δύναμη που διαθέτει. Μα πάνω απ’ όλα, η ανθρώπινη ελεύθερη βούληση προσδιορίζεται από τη διορατικότητα που διαθέτει κάθε ανθρώπινο ον καθώς και από το κατά πόσο είναι αφυπνισμένη μέσα στον άνθρωπο ώστε να χρησιμοποιήσει συνετά και προς όφελός του…

Αυτό που μπορώ να σας πω λοιπόν με σιγουριά, είναι πως αν ο καθένας από μας καταφέρει όλα τα παραπάνω, τότε ναι… μπορεί να δημιουργήσει το δικό του “Συννεφόδεντρο”.

Μην το σκέφτεστε λοιπόν άλλο αυτό το ταξίδι και μην το φοβάστε γιατί είναι ένα ταξίδι που πρέπει να κάνετε!!

“Η ΜΗΤΡΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ” είναι το πρώτο μέρος της διλογίας. Πατώντας στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να διαβάσετε την άποψη μου.

Η ΜΗΤΡΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

Σύνοψη από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Είχε έρθει πια η μεγάλη στιγμή για τον Frank Winders ν’ αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Όσο κι αν είχε κλειδώσει τα βιώματα και τις εμπειρίες του στο υπόγειο του νου του, με την ταμπέλα Συνειδητό Ονείρεμα, εκείνα τώρα έσπρωχναν με βία να βγουν προς τα έξω! Το απόκοσμο τεχνούργημα που είχε παραλάβει με τόσο μυστηριώδη τρόπο, είχε ταξιδέψει μέσα από πολύπλοκες κι εξωτικές χρονικές σήραγγες, με τους πιο παράδοξους κι ανέλπιστους ταχυδρόμους, για να φτάσει στα χέρια του… Ένα δεύτερο γράμμα, θα αποκάλυπτε πώς το ταξίδι του σ’ αυτές τις τρεις παράλληλες πραγματικότητες, όχι μόνο ήταν αληθινό, αλλά αυτή τη φορά το αποδεικτικό εισιτήριο είχε πάνω την ίδια την υπογραφή του! Μια υπογραφή που είχε τοποθετηθεί εκεί απ’ τον ίδιο σχεδόν εκατό χρόνια πριν από τη γέννησή του! Όσο για τον αποστολέα… μερικές φορές, εκ των πραγμάτων, ο ανθρώπινος νους είναι αναγκασμένος να διευρυνθεί και να αποδεχθεί πως αυτό που αποκαλεί ΑΔΥΝΑΤΟ όντως συμβαίνει!

Είναι δυνατόν το μέλλον να διαμορφώνει το παρελθόν;
Μπορεί το παρόν να εξελίσσεται ταυτόχρονα και προς τις δύο κατευθύνσεις του Χρόνου;

Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας ξεδιπλώνουν σταδιακά μια υπερκόσμια συνωμοσία που στέκεται πάνω και πέρα απ’ την ανθρώπινη διάνοια, καταλύοντας κάθε συμβατή αντίληψη περί υλικής πραγματικότητας!

Το «Συννεφόδεντρο» έρχεται να προσφέρει στον αναγνώστη ένα παράθυρο σε άλλα δεδομένα, μετατρέποντάς τον σε ταξιδευτή του νου που τολμά να ακροβατήσει πάνω σε άγνωστα κοσμικά μοτίβα που μόνο η ανθρώπινη υπέρβαση ή η παράνοια -σύμφωνα με τις ισχύουσες κλασσικές απόψεις- μπορούν να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους.

MARGARET P. DALKOUR

Η Margaret P. Dalkour, φιλολογικό ψευδώνυμο της Μαργαρίτας Π. Κουλαδούρου, κατοικεί μόνιμα στην ελληνική επαρχία. Προέρχεται από αγροτική οικογένεια και είναι πτυχιούχος τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αφότου ολοκλήρωσε τις σπουδές της, εργάζεται στο δημόσιο τομέα. Αγαπά την καλή μουσική, το διάβασμα και τη συγγραφή. Από παιδί τη μαγνήτιζε η εκδοχή του “τι βρίσκεται πίσω απ’ την κουρτίνα” κι αυτός ήταν ο λόγος που άρχισε να ψάχνει τα πράγματα σε μεγαλύτερο βάθος. Σήμερα, έχει καταλήξει πως το καλύτερο σημείο έναρξης αυτής της αναζήτησης είναι αποκλειστικά και μόνο ο ίδιος μας ο εαυτός.