"Ανεμόγερτος” του Γεωργίου Ελ. Τζιτζικάκη, γράφει η Καλλιόπη Γιακουμή-Κουγιώνη

Η άποψη της Καλλιόπης Γιακουμή-Κουγιώνη για το βιβλίο

***

“Ανεμόγερτος”

Συγγραφέας: Τζιτζικάκης Γεώργιος Ελ.

Εκδόσεις Κάκτος

***

“Ανεμόγερτος” τιτλοφορείται το τελευταίο βιβλίο του Γεωργίου Τζιτζικάκη, που κυκλοφορεί από τς εκδόσεις Κάκτος. Ένας ιδιαίτερος τίτλος, που ο ίδιος ο συγγραφέας επινόησε και που σημαίνει αυτόν που λυγίζει στις δυνατές ριπές του ανέμου, αλλά καταφέρνει ακόμα και πληγωμένος, να μένει όρθιος και να αντέχει!

Ο Γεώργιος Τζιτζικάκης ξεδιπλώνει με μία αφηγηματική ευφυΐα και δεξιοτεχνία, μία πραγματικότητα που δεν αφήνει ασυγκίνητο κανέναν αναγνώστη του βιβλίου, καθώς καταφέρνει επιδέξια να ακουμπήσει διάφορες ευαίσθητες χορδές και να πυροδοτήσει τον τρόπο σκέψης του, στρέφοντας τον σε νέα μονοπάτια, για τον καθένα χωριστά.

Ο συγγραφέας είναι ένας πραγματικός βιρτουόζος του λόγου, καθώς το μυθιστόρημα αυτό ακουμπά τόσο την αυτοβιογραφία, όσο το αφήγημα αλλά και το μυθιστόρημα σε απόλυτη ισορροπία, προσφέροντας δυνατές συγκινήσεις χωρίς να τις εκβιάζει και αποφεύγοντας εντέχνως τις μελοδραματοποιήσεις.

Ο Γεώργιος Τζιτζικάκης γράφει αυτή την ιστορία σε μια πολύ δύσκολή περίοδο της ζωής του και φαίνεται πως αυτό τον βοήθησε αρκετά, μιας και αποτελούσε διαφυγή για εκείνον. Πρόκειται για μια ελεγεία στο ψυχικό σθένος του ανθρώπου, στην δύναμη της θέλησης αλλά και στην ανάγκη του, να εξασφαλίσει μια ποιότητα στην ζωή του, χωρίς να καταπατήσει τα ιδανικά και τις αρχές του και με απόλυτο σεβασμό στην μοίρα, στον συνάνθρωπο αλλά και στην ίδια την ζωή.

Ο Γιώργης, ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου, είναι ένας πολύπαθος και βασανισμένος άνθρωπος από τα χτυπήματα της μοίρας και της ίδιας της ζωής. Βίωσε την απώλεια και την ολοκληρωτική ματαιότητα των πάντων γύρω που, είδε τα όνειρα του να πεθαίνουν και τις ελπίδες του να ναυαγούν και ενώ τα σχέδια του συνεχώς κατέρρεαν και εκείνος στέκει μετέωρος σε κάθε ράπισμα του πεπρωμένου του, σαν ένα δεντράκι έρμαιο, στις λυσσαλέες ριπές ενός κυκλώνα, που το λυγίζει, του σπάει τα κλαδιά, διασκορπίζει τα φύλλα του, αλλά δεν το σπάει. Έτσι κι ο Γιώργης..αναγκάζεται να αποδεχτεί την μοίρα και την ήττα του και ενώ θα μπορούσε να περάσει εύκολα, εντελώς παραδομένος από όλα και να παρασυρθεί από την δίνη της τρέλας, εκείνος υπομένει κάθε αντιξοότητα και βρίσκει διαφυγή από την άπονη πραγματικότητα που τον τυλίγει, καταφεύγοντας σε μια άλλη, στην ουτοπία ενός δικού του κόσμου, φτιαγμένου από τα δικά του υλικά, ώστε να μπορέσει να ζήσει εκεί, όπως μπορεί και όπως θέλει. Ο Γιωργής βιώνει διάφορες τραγελαφικές καταστάσεις στην πορεία της ζωής, έρχεται αντιμέτωπος με δεκάδες ατυχίες που του συνέβησαν, γνωρίζει φίλους και εχθρούς, το κορμί και η καρδιά του είναι γεμάτα πληγές και τραύματα που άλλα μένουν ακόμα ανοιχτά και άλλα όχι, όμως εκείνος καταφέρνει να αποκωδικοποιεί τα πάντα με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο. Εντοπίζει το νόημα κάθε κακουχίας του, αποτυπώνει κάθε μάθημα που με σκληρό τρόπο η ζωή του διδάσκει και παραπαίοντας ανάμεσα στον πανικό και την κατάθλιψη, ψάχνει διακαώς τις δικές του σανίδες σωτηρίας για κρατηθεί, να πάρει τις ανάσες που χρειάζεται και να βρει τους πιο κατάλληλους για αυτόν τρόπους, για να διαχωριστεί και την ζωή του και την ψυχολογία του αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό.

Ο Τζιτζικάκης σε αυτό το βιβλίο κάνει την δική του κατάθεση ζωής. Είναι ένας άνθρωπος που νιώθει την ανάγκη να μοιραστεί πράγματα με τους αναγνώστες του και ταυτόχρονα, είναι ένας συγγραφέας που δεν κρύβεται πίσω από τς λέξεις, αλλά εφορμά με αυτές για όπλα του στο άρμα της αφήγησης, για να καταθέσει όσα τον τραυμάτισαν, όσα τον τρόμαξαν, όσα τον αλλοίωσαν, τον χαροποίησαν, τον αναστάτωσαν, τον τροφοδότησαν με πίστη και ελπίδα και όλα τα παραπάνω, μέσω του ήρωα του. Καταφέρνει με αξιοθαύμαστο τρόπο να είναι παρών στις εξελίξεις και οι εξελίξεις δεν του ξεφεύγουν ούτε όταν τις αφηγείται. Γνωρίζει πως να εντοιχίσει στο μυθιστόρημά του με έναν δικό του ξεχωριστό τρόπο τα συμβάντα της ζωής του, κοιτώντας τα πια υπό άλλο πρίσμα. Τοποθετεί τον ήρωα του στο κέντρο όλων και αποτυπώνει εύστοχα και διεισδυτικά το ψυχογράφημα του.

Ο “Ανεμόγερτος” είναι ένα βιβλίο αφύπνισης, μια γροθιά σε όσα μέχρι τώρα ξέρεις και ταυτόχρονα είναι ένα βιβλίο που μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή. Θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ψυχολογικό, κοινωνικό, ακόμα και να το δούμε ως ένα χρονικό, στην πραγματικότητα όμως καμία ταμπέλα δεν θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει επιτυχώς. Το βιβλίο αυτό μας δείχνει την εσωτερική μας δύναμη και πώς έχουμε μάθει να την χρησιμοποιούμε ακούσια μεν αλλά λανθασμένα δε, εναντίον μας. Κανένας δεν μπορεί να μας πληγώσει και κανένας δεν μπορεί να μας γιατρέψει εκτός από τον ίδιο μας τον εαυτό. Κάθε τι που συμβαίνει στην ζωή μας είναι μια πραγματικότητα, ένα δεδομένο που δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Άρα οφείλουμε να την αποδεχτούμε, να βρούμε τους τρόπους να την διαχειριστούμε και να την αντέξουμε και, να μην σπάσουμε, να γίνουμε και εμείς ανεμόγερτοι και να μην λυγίσουμε στους ανέμους που θα θελήσουν να υποτάξουν την δύναμη μας. Σε αυτό το βιβλίο ο Γεώργιος Τζιτζικάκης κάνει και κάτι ακόμα πιο όμορφο. Εντελώς ανεπιτήδευτα μας βάζει σε θέση να επεξεργαστούμε τη ζωή μας, να κάνουμε την δική μας αναδρομή και απολογισμό, να δούμε πώς την έχουμε ζήσει μέχρι τώρα και να εντοπίσουμε τις ευκαιρίες που έχουμε να την αλλάξουμε προς το καλύτερο, ξεκινώντας από μέσα μας και καταλήγοντας στο γύρω από μας και στον κόσμο που μας εσωκλείσει. Γιατί κάπως έτσι μπορεί να αλλάξει κανείς τον κόσμο, γιατί εμείς είμαστε αυτός ο κόσμος!

Ο “Ανεμόγερτος” είναι ένας ολόκληρος θησαυρός και μία ατελείωτη πηγή έμπνευσης, θάρρους και αποφασιστικότητας για όλους όσους αναζητούν μία καινούρια διάσταση στην προσωπικότητα τους και στη ζωή τους μέσα από τους δρόμους της κατανόησης της αποδοχής αλλά και της αγάπης. Ο έρωτας είναι τροφοδοτικό συναίσθημα αλλά εφήμερο, έρχεται στην ζωή απροειδοποίητα και φεύγει ακριβώς έτσι τις περισσότερες φορές. Η αγάπη από την άλλη είναι ένα συναίσθημα που αντέχει περισσότερο στον χρόνο και στις αντιξοότητες. Μένει στις ζωές μας και μας μαθαίνει πως να την δείχνουμε ειλικρινά αλλά και πόσο σημαντικό είναι να την εισπράττουμε. Η αγάπη όμως χρειάζεται κι άλλα για να τραφεί και να μας θρέψει. Χρειάζεται ανιδιοτέλεια και εμπιστοσύνη, σεβασμό και εκτίμηση, θυσία και προσφορά, ειλικρίνεια και τιμή. Αν έτσι μάθεις να φέρεσαι σε όσους αγαπάς αυτό θα δώσεις και στους συνανθρώπους σου, αυτό θα διδάξεις, αυτό θα αποκομίσουν οι άλλοι, αυτό θα μεταδώσουν και κάπως έτσι, όλα θα γίνουν καλύτερα, για όλους,

Ο Τζιτζικάκης σε αυτό το βιβλίο γίνεται κοινωνός μεγάλων ιδεών και μηνυμάτων και όλα αυτά γίνονται ακόμα πιο σημαντικά γιατί δεν απηχούν σε θεωρίες αλλά σε βιώματα. Πέρασε από τα μονοπάτια που μας δείχνει και έχοντας εντοπίσει τις κακοτοπιές τους, μας τις φωνάζει με τον δικό του τρόπο. Παραδίδει μαθήματα αυτοκυριαρχίας, που θα μας βοηθήσουν να ανακαλύψουμε το σκοπό μας, να ελέγξουμε τη ζωή μας και να δαμάσουμε τις δυνάμεις που διαμορφώνουν το πεπρωμένο μας. Με παράδειγμα τον Γιωργή του, προτείνει τους δικούς του τρόπους ώστε να αντιμετωπίσουμε τις καταστροφικές, πολλές φορές, σκέψεις και τα τυχόν αρνητικά συναισθήματα που μας παραλύουν και σαν αδίσταχτοι άνεμοι απειλούν να μας τσακίσουν.

Ξοδεύουμε πολύ χρόνο αναζητώντας την ευτυχία, ενώ ο κόσμος γύρω μας είναι γεμάτος θαύματα. Και μόνο που είμαστε ζωντανοί, είναι ένα πραγματικό θαύμα με πολύ ξεχωριστή σημασία ειδικά στις μέρες μας, που ακούμε συνεχώς για θανάτους, επιδημίες και πολέμους. Ωστόσο, οι περισσότεροι από εμάς τρέχουμε λες και υπάρχει κάποιο καλύτερο μέρος που μας περιμένει, ξεχνώντας πως ο παράδεισος που ψάχνουμε είναι μέσα μας και γύρω μας. Η ομορφιά είναι εδώ και μας καλεί κάθε μέρα, κάθε ώρα, αλλά σπάνια είμαστε σε θέση να την δούμε, να την θαυμάσουμε, να την ακούσουμε, να την απολαύσουμε.

Την δύναμη να αλλάξουμε τα πάντα την έχουμε έμφυτη, μας ανήκει και δεν μας την χάρισε κανείς… Αρκεί να επιλέξουμε να την χρησιμοποιήσουμε. Αυτό άκουσα να μου λέει ο Τζιτζικάκης και τον ευχαριστώ πολύ για αυτό.

Μία ταλαιπωρημένη ψυχή και ο ίδιος, μπόρεσε να κάνει τον κάθε πόνο και άτυχη στιγμή δύναμη. Με την ευαισθησία και το ανήσυχο πνεύμα του δημιουργού όμως, κατάφερε να μετουσιώσει την οδύνη του σε έργο. Ένας ήρωας που έχρισε και δημιούργησε η καθημερινότητα, χωρίς να το επιλέξει ο ίδιος, μέσα σε μία κοινωνία που δεν έχει κατανόηση και χώρο για το διαφορετικό, εκείνος βρήκε τον τρόπο και την αφορμή να κάνει την δική του υπέρβαση.

Εμείς άραγε είμαστε έτοιμοι;

Λίγα λόγια για το βιβλίο.

Ο Ανεμόγερτος είναι ένα μυθιστόρημα γεμάτο τρυφερότητα που, άλλοτε κωμικά και άλλοτε τραγικά, εξιστορεί τον αγώνα ενός ανθρώπου να αναμετρηθεί με την αδικία, να ζυγίσει τις δυνάμεις του και να προχωρήσει τη ζωή του. Αποτελεί καταγραφή βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα και μιλάει για την παγίδα των προσδοκιών, τις συνέπειες ενός κρυμμένου τραύματος και τη διατήρηση της ελπίδας.

Ο ήρωας αυτού του βιβλίου είναι ένας άνθρωπος που βίωσε την απώλεια και την ολοκληρωτική καταστροφή των ονείρων του. Όταν συνέβη αυτό, αναγκάστηκε να αποδεχτεί την ήττα του –κάτι που θα μπορούσε να τον τρελάνει και εν μέρει το κατάφερε–, ενώ υπομένοντας τον πόνο του, κατέφυγε σε μια άλλη πραγματικότητα ώστε να μπορέσει να ζήσει.

Στην πορεία, αναμετρήθηκε με δεκάδες ατυχίες που του συνέβησαν, γνώρισε απίθανους τύπους (φίλους μα και εχθρούς) και όλο αυτό τον δίδαξε πώς να διαχειριστεί τον εαυτό του, το τραύμα του, τις αλλεπάλληλες κρίσεις πανικού και την κατάθλιψη.

Ένα βιβλίο που εξυμνεί τη ζωή και μιλά για όλες εκείνες τις φορές που αδικούμαστε, γονατίζουμε, και σηκωνόμαστε πάλι στα πόδια μας ώστε να κερδίσουμε μια επόμενη μάχη.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Γεώργιος Ε. Τζιτζικάκης

Ο Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης γεννήθηκε το 1981, ζει στην Αθήνα και κατάγεται από τα Χανιά. Εργάζεται στον τομέα της Καλλιτεχνικής Βιβλιοδεσίας, έχει σπουδάσει Διοίκηση Αθλητικών Επιχειρήσεων και Δημόσιες Σχέσεις, και από το 2008 κατέχει τον τίτλο του Reiki Therapist Of Usui System of Natural Healing. Αρθρογραφεί για θέματα που αφορούν στη λογοτεχνία, τη μουσική και το θέατρο και επί σειρά ετών έχει ασχοληθεί με την παραγωγή μουσικών εκπομπών στο ραδιόφωνο.
Η ενασχόλησή του με τη συγγραφή ξεκινά από τα εφηβικά του χρόνια, όταν στα δεκαεπτά του κερδίζει βραβείο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών για το διήγημά του “Ο Ζητιάνος”.
Τα μυθιστορήματα “Τ’ αηδονιού το δάκρυ” (Ωκεανίδα, 2015) και “Ένα δράμι δύναμης” (Ωκεανίδα, 2016) ψηφίστηκαν από τους αναγνώστες στα αντίστοιχα Βραβεία Βιβλίου Public και κατέκτησαν το καθένα μια θέση ανάμεσα στα δέκα επικρατέστερα στις κατηγορίες “Ηρωίδα Έμπνευση” και “Ελληνικό Μυθιστόρημα”.
Το “Αντίο δεν είπα, ακόμη ζω” είναι το έβδομο βιβλίο του συγγραφέα και πρόκειται για μια συλλογή ιστοριών (δέκα διηγήματα και μια νουβέλα) με κύριο άξονα τους χαρακτήρες των ηρώων και την αναζήτηση απαντήσεων στο δίπολο ζωή-θάνατος.

Please follow and like us:

678

124

Login

Register

Related posts

Αφήστε Ένα Σχόλιο Ακύρωση Απάντησης