Η άποψη της Καλλιόπης Γιακουμή-Κουγιώνη για το βιβλίο
Το νέο βιβλίο της Πασχαλίας Τραυλού με τίτλο Η γιατρίνα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ και πραγματεύεται μια ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, που συνδυασμένα με τα μυθοπλαστικά στοιχεία που χρησιμοποιεί η συγγραφέας, συνθέτουν ένα άρτιο αποτέλεσμα, που προσφέρει στον αναγνώστη μια υπέροχη αναγνωστική εμπειρία που τον ικανοποιεί σε κάθε επίπεδο.
Η γιατρίνα είναι ένα μυθιστόρημα εποχής -μιας και η ιστορία του εντάσσεται στο διάστημα του Ά πρώτου παγκοσμίου πολέμου και παρουσιάζονται σε αυτό ιστορικές πληροφορίες, όπως η αμφιλεγόμενη μεταφορά 6000 Ελλήνων στρατιωτών στο γερμανικό στρατόπεδο του Γκέρλιτζ το 1916, μα και άλλα ιστορικά στοιχεία που φαίνεται να αποτέλεσαν έμπνευση για την Τραυλού- μα δεν είναι μόνο αυτό. Ενώ κινείται με κεντρικό άξονα την βιογραφία της βασικής ηρωίδας της συγγραφέως, της Σουζάνας Φαζέκας, εξελίσσεται σε ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα που ξεφεύγει από τα στεγανά του ιστορικού χαρακτήρα του και δημιουργεί έντονες σκέψεις και δυνατές ψυχικές αναταράξεις, καθώς τον βυθίζει τον αναγνώστη στις πιο σκοτεινές πτυχές την ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης, η οποία σκιαγραφείται αριστουργηματικά από την Πασχαλία Τραυλού, μέσα από την δημιουργία ισχυρών και πολύ ενδιαφερόντων χαρακτήρων.
Βρισκόμαστε στο χωριό Ναγκιρέβ της Αυστροουγγαρίας, λίγο πριν, μα και λίγα χρόνια μετά, από τον Ά παγκόσμιο πόλεμο. Το 1911 μετακομίζει εκεί η Σουζάνα Φαζέκας, ως μαμή και πρακτική γιατρός, από την στιγμή εκείνη, μια σειρά δολοφονιών ξεκινά, θύματα είναι άντρες της περιοχής και αυτουργός μα και συνεργός αυτών των δολοφονιών θεωρείται η Φαζέκας, που με τα γιατροσόφια και τα φαρμάκια της γίνεται γρήγορα η “θεά” του Ναγκιρέβ, μα και ο τιμωρός και εκδικητής του..
Μα τι είναι αυτό που αναγκάζει την Φαζέκας να πάρει τον νόμο στα χέρια της, να δικάζει, να αποφασίζει και χρησιμοποιώντας τον θάνατο, να αποδίδει την δική της δικαιοσύνη..;;
Το Ναγκιρέβ είναι μια μικρή συντηρητική κοινωνία, επιφυλακτική και αρνητική, απέναντι σε οποιοδήποτε μπορεί να διαταράξει την αρμονία και τις ισορροπίες της. Έτσι έχει υιοθετήσει έναν τρόπο ζωής, ο οποίος δέχεται μα και ενισχύει τις κοινωνικές ανισότητες ως οργανικό μέρος της κοινωνίας του Ναγκιρέβ. Οι γυναίκες είναι μέλη αυτής της κοινωνίας και ζουν εντελώς υποταγμένες στην βούληση και τους νόμους της. Υποχείρια των αντρών, πρώτα του πατέρα και μετά του συζύγου, θεωρούνται τεκνοποιητικές μηχανές, υπηρέτριες των αντρών και υποβάλλονται σε μεγάλους περιορισμούς. Μέσα σε αυτή την απόλυτα υποκριτική κοινωνία του Ναγκιρέβ, οι φυλετικές ανισότητες και αδικίες καλά κρατούν, με πρώτα θύματα τις γυναίκες. Τώρα στο πρόσωπο της Φαζέκας βλέπουν έναν σύμμαχο και βρίσκουν επιτέλους τον δικό τους τρόπο να διεκδικήσουν μια καλύτερη ζωή.
Ήρθε η ώρα για την δική τους επανάσταση, κύριες αιτίες της η εκδίκηση, η δικαίωση, η αγανάκτηση, η αίσθηση της ελευθερίας και του δικαιώματος στην προσωπική βούληση και στην ισότητα. Ο κόσμος τους απαρτίζεται από βίαιους και μέθυσους συζύγους, ψυχικά διαταραγμένους που πάνω τους εκτονώνουν κάθε μορφής πάθη. Οι γυναίκες του Ναγκιρέβ, ακολουθούν η κάθε μια τον δικό της προσωπικό Γοργοθά, σηκώνουν σιωπηρά τον δικό τους σταυρό και ζουν ένα δράμα, όπου πρωταγωνιστούν οι ίδιες μα και η βία, η εξαθλίωση, ο διασυρμός, η πλήρης υποταγή, η ταπείνωση, η καταπίεση, η ψυχική και σωματική κακοποίηση. Οι γυναίκες του Ναγκιρέβ, μια νιόπαντρη ανήλικη, μια μάνα, μια αδελφή, μια κόρη, μια σύζυγος, μια πόρνη, μια τσατσά και άλλες, σηκώνουν το κεφάλι απέναντι στην ψυχοπαθολογία που γεννά η πατριαρχία. Απέναντι τους ένας παπάς που με την απειλή της αμαρτίας και κάνοντας κατάχρηση της θρησκευτικής εξουσίας που κατέχει, επηρεάζει και κατευθύνει ζωές, ένας κακός αστυνομικός, ο μοιχός και βίαιος σύζυγος και κάθε αντρική παρουσία που δρα με ολέθριες ψυχολογικές συνέπειες πάνω τους. Στην Σουζάνα Φαζέκας βρίσκουν τις λύσεις που ζητούν και τον μόνο άνθρωπο που μπορεί να τις βοηθήσει..
Και ακριβώς εδώ είναι και το πρώτο σημείο στο βιβλίο της Τραυλού που θέλω να σταθώ. Εδώ η Τραυλού ενώ έχει ήδη δημιουργήσει μια πολλή δυνατή, ενδιαφέρουσα, συνταρακτική ιστορία, δεν μένει μόνο σε αυτό. Δεν ζητά αυτό.. Με την επιδέξια συγγραφική δεινότητα που διαθέτει, χρησιμοποιεί αυτή την ιστορία και την δυναμική της, για να κρατήσει τον αναγνώστη της ενώ ταυτόχρονα τον κατευθύνει αβίαστα σε κάτι πιο βαθύ.. Με την διεισδυτική της ματιά και με μαεστρία αξιοθαύμαστη, εστιάζει στα μορφώματα της πατριαρχικής κλειστής, συντηρητικής κοινωνίας που ζουν αυτές οι γυναίκες, σκιαγραφώντας την ψυχοσύνθεση τους.
Ξεφεύγει από τον επιδερμικό χαρακτήρα της ιστορίας που είναι η εγκληματική δράση τους και βοηθάει τον αναγνώστη της, να εμβαθύνει εύστοχα και ουσιαστικά σε όλα τα πιθανά κοινωνικά αίτια που επιδρούν με ολέθριες ψυχολογικές συνέπειες πάνω τους. Παρουσιάζοντας με αντικειμενικότητα και μένοντας μακριά από κάθε εμπάθεια, όλες τις εκδοχές των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν, η Τραυλού προβληματίζει τον αναγνώστη για τα κίνητρα των ηρωίδων, μα ταυτόχρονα τον κάνει κοινωνό, καθώς τον εναρμονίζει με μεγάλη ευκολία με την ατμοσφαίρα του βιβλίου και έτσι τον οδηγεί σε δικές του ερμηνείες και αλήθειες, που άλλες φορές δικαιολογούν συμπεριφορές και άλλες όχι και άλλες προκαλούν την συμπάθεια ή την αντιπάθεια για τα πρόσωπα του βιβλίου.
Πέρα από κάθε στημένη λογική, μέσα από τις εσωτερικές συγκρούσεις και τύψεις της Σουζάνας Φαζέκας, η Τραυλού αφαιρεί την μάσκα του εγκληματία από τις ηρωίδες της, τις παρουσιάζει καθαρές και διάφανες, απόλυτα ειλικρινείς, τρωτές και ανθρώπινες, με τα ίδια θέλω και προσδοκίες, τους ίδιους φόβους και ανησυχίες με τον αναγνώστη και έτσι αυτός συμπάσχει μαζί τους, αποφασίζει, δικάζει και τιμωρεί μα ξέροντας το γιατί και την αναγκαιότητα πίσω από αυτή την σκοτεινή ενέργεια. Η Πασχαλία Τραυλού, διεισδύει στα συναισθήματα αυτών των γυναικών και της ίδιας της Φαζέκα, στις σκέψεις τους, στις ζωές τους και στους λόγους που οδήγησαν στις αποφάσεις αυτών των γυναικών και που τις έκαναν φόνισσες και καταφέρνει να προκαλέσει σε μεγάλο βαθμό την εν συναίσθηση του αναγνώστη.
Η γραφή της Τραυλού απολαυστική και σε αυτό το βιβλίο, δεν έιναι εξάλλου τυχαίο που βρίσκεται ανάμεσα στους πιο αναγνωρισμένους Έλληνες συγγραφείς εξαιτίας της. Λυρική, περιγραφική, διεισδυτική, απόλυτα εύστοχη δεν αρέσκεται σε περιττές περιγραφές και πληροφορίες, ευέλικτη και με την χειρουργική ακρίβεια που την χαρακτηρίζει, οδηγεί τον αναγνώστη της ακριβώς εκεί που πρέπει να εστιάσει, σε κάθε αναγνωστικό ταξίδι που του προσφέρει, χαρίζοντας του απλόχερα τέρψη και ικανοποίηση.
Η γιατρίνα, είναι ένα βιβλίο με γρήγορη πλοκή και εξέλιξη που δεν κουράζει και σε κάθε σελίδα κερδίσει ολοένα και περισσότερο τον αναγνώστη. Είναι ένα ψυχογράφημα που βοηθάει να καταλάβουμε την πολυδιάστατη μορφή που έχει η αλήθεια, να μην μένουμε στο επιφανειακό διαμορφώνοντας εύκολα κρίση και καταδικάζοντας συμπεριφορές και ανθρώπους, χωρίς να έχουμε μπει στα παπούτσια τους και να έχουμε περπατήσει μαζί τους, στα ίδια σκοτεινά μονοπάτια των ζώων τους.
Θα πρέπει να αναφερθεί και το πόσο επίκαιρο νιώθει ο αναγνώστης το βιβλίο της Πασχαλίας Τραυλού. Ακόμα και αν τοποθετείται στις αρχές του 19ου αιώνα, νοοτροπίες και συμπεριφορές, κατάλοιπα πατριαρχικών, συντηρητικών κοινωνιών και εποχών κουβαλάει και η σημερινή εποχή, που θεωρείται η εποχή της εξέλιξης και των ταχυτήτων. Τα βήματα προς την εξάλειψης τους σε αυτή την περίπτωση είναι αργά και διστακτικά ακόμα. Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, αυτή η αντίληψη που θέλει την γυναίκα κατώτερο ον και υποτελή, καλά κρατεί και εξακολουθεί να κάνει στόματα να κλείνουν και βλέμματα να γυρνούν αλλού αδιάφορα.
Η κάθε μορφή εξουσίας επίσης, πολλές φορές ξεχνάει τον ρόλο της και γίνεται δυναστική και ελεγκτική και οδηγεί σε τραγικά αποτελέσματα καθώς οδηγεί ζωές σε καταστροφή με τον τρόπο που τις επηρεάζει..
Μήπως ήρθε η ώρα και για την δική μας επανάσταση..ή πρέπει να περιμένουμε μια Σουζάνα Φαζέκας..;;
Σύνοψη βιβλίου από το οπισθόφυλλο..
«Διαβολοθήλυκο» αποκαλούσε ο παπάς του Ναγκιρέβ τη Σουζάνα Φαζέκας.
Οι γυναίκες, όμως, του χωριού τη θεωρούσαν φύλακα-άγγελό τους, όχι μόνο επειδή πρόσφερε τις υπηρεσίες της ως μαμή και πρακτική γιατρός, αλλά επειδή τις γλίτωσε από το αμείλικτο πεπρωμένο τους σε μια κοινωνία όπου δεν είχαν το δικαίωμα να διαλέγουν τους συντρόφους τους οι ίδιες.
Γιατί η Σουζάνα έραβε φουστάνια, μαντάριζε σκισμένα φρύδια και γόνατα και ξήλωνε προκαταλήψεις κι ενδοιασμούς. Θεωρώντας υποχρέωσή της ό,τι για τους κοινούς θνητούς είναι έγκλημα και αμαρτία, ανέλαβε δράση σ’ αυτή τη γωνιά της Αυστροουγγαρίας από το 1911 έως το 1919. Κι έγινε με τα γιατροσόφια και τα φαρμάκια της η «θεά» του Ναγκιρέβ, τιμωρός και εκδικητής, παρατρεχάμενη της θείας δίκης.Μόνο όταν θα γνωρίσει τον Έλληνα γιατρό Στράτο Κεκέρογλου συμφιλιώνεται με το τραύμα που κουβαλά από παιδί και τολμά να κοιτάξει στον καθρέφτη της ψυχής της την αλήθεια.
Ένα βιβλίο που αποδεικνύει πόσο εύθραυστες είναι οι ισορροπίες ανάμεσα στην αγάπη και το μίσος, στην αθωότητα και την ενοχή, στην απελπισία και την παράνοια, όταν οι μύχιες πληγές αδυνατούν να επουλωθούν.
Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα που φαντάζουν πιο ευρηματικά απ’ τη φαντασία
Πασχαλία Τραυλού
Ονομάζομαι Καλλιόπη Γιακουμή γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Ρόδο. Είμαι παντρεμένη και έχω τρεις γιους. Ζω στην Κοζάνη με την οικογένειά μου. Λατρεύω τα βιβλία και ό,τι έχει σχέση με αυτά. Η αγάπη μου αυτή με έσπρωξε στο να δημιουργήσω τη βιβλιοφιλική ομάδα και το site «Βιβλίων Ορίζοντες». Παρ’ όλο που η επαφή μου με το βιβλίο, τους φίλους του και με συγγραφείς είναι καθημερινή, η αγάπη αυτή όλο και μεγαλώνει και με πλημμυρίζει.
678
124
20