ΖΩΝΗ 5 της Ειρήνης Βαρδάκη, γράφει η Δέσποινα Ανθοπούλου

«Μη γυρίσεις. Με όποιο όνομα κι αν σε φωνάξουν. Μη γυρίσεις».

Η Ειρήνη Βαρδάκη δεν επαναπαύτηκε  στην δοκιμασμένη συνταγή των ψυχολογικών θρίλερ, τόλμησε, ρίσκαρε και πέτυχε σε ένα τόσο δύσκολο είδος, αυτό του δυστοπικού μυθιστορήματος. Ένα βιβλίο για γερά νεύρα, με πολλές ανατροπές και μηνύματα αφύπνισης.

Ένας ολόκληρος πλανήτης καταρρέει παγιδευμένος σε πανδημία κατάθλιψης και οι σελίδες αυτού του βιβλίου με έκαναν να νιώσω άμεσα,  πως  κάθε άλλο, παρά σε μυθοπλασία δεν αναφέρεται. Ένας ολόκληρος κόσμος ζει στην ανασφάλεια, στην απόλυτη τρέλα και στην τρομοκρατία. Διχασμένος σε αυτούς που αντέχουν  και αναζητούν την ελευθερία τους και αυτούς που λυγίζουν χωρίς ελπίδα.

Αυτή η τόσο οικεία, μα και τόσο τρομακτική πραγματικότητα, είναι αυτή  που σε προσπέρασε, όσο ανέβαζες φωτογραφίες με ανέμελο ύφος και ψεύτικα χαμόγελα και που άρεσε σε εκατοντάδες μπλε χεράκια με σηκωμένο τον αντίχειρα. Αυτή η αποκαρδιωτική  αλήθεια, είναι αυτή που σε παραπλάνησε και  περιμένει να στο ξανακάνει στην επόμενη στροφή. Αυτή είναι η «Ζώνη 5».

Η μοναξιά σου είναι..

«Γιατί η μοναξιά δεν είναι το φως που σβήνει. Μοναξιά είναι το φως που σε στοιχειώνει».

Η Ειρήνη Βαρδάκη με εκπληκτική ευκολία και με μεγάλη συγγραφική μαεστρία, μας πηγαίνει στο μέλλον, με ένα δυστοπικό και πολύ ατμοσφαιρικό θρίλερ, που τελικά κοντράρεται στα ίσα με την πραγματικότητα. Σε ένα μέλλον που δεν φαντάζει μακρινό, αντίθετα νιώθουμε ότι είμαστε στην αρχή του, αφού και τώρα φοβόμαστε να δείξουμε τα συναισθήματα μας.

Ποιον εαυτό μας πλασάρουμε στα σόσιαλ;

Αυτόν που ταξιδεύει, αυτόν που βγαίνει έξω και διασκεδάζει, που γιορτάζει, που είναι πάντα με φίλους και πάντα χαμογελαστός.

Μια χαμογελαστή μοναξιά..Πόσο οξύμωρο!

 Η Ζώνη, είναι το παρόν που κάποτε προβλέφθηκε σαν το μέλλον.

«Πόσο πανέμορφη είναι η ανθρωπότητα;

 Ω θαυμαστέ καινούριε κόσμε»

 Τρικυμία, Σαίξπηρ

Σε έναν ηλεκτρονικό κόσμο λοιπόν, σε έναν κόσμο ουτοπικά, αγγελικά πλασμένο, η συγγραφέας μας ξύπνησε απότομα, μας έκανε να αγωνιούμε, να συγκινηθούμε, να εξοργιστούμε, να θορυβηθούμε και να κάνουμε επανεκκίνησης σκέψης σε όσα θεωρούμε κοινά, ψεύτικα, υποκριτικά και δεδομένα.  

Η γραφή της σκληρή, ωμή, υπερβολική ναι, μα οι καταστάσεις που περιγράφει δεν είναι εξωπραγματικές κάποιες, δεν μας είναι ούτε πρωτόγνωρες, ούτε άγνωστες, τις αναγνωρίζουμε και οι ίδιοι και μάλιστα πολύ καλά. Αν φυσικά θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και δεν φοβηθούμε την αλήθεια…

Γροθιά στα μούτρα είναι το βιβλίο αυτό κι όχι απλά ένα χαστούκι για να ξυπνήσουμε. Tολμά να κοιτάξει την πραγματικότητα, να την καταγράψει, να την παραδεχτεί, να την ξεμπροστιάσει.

Το  ΖΏΝΗ ΠΕΝΤΕ, μας αφηγείται μια πρωτότυπη ιστορία, στην οποία η αγωνία και οι ανατροπές χτυπάνε κόκκινο και η μυθοπλασία θυμίζει το σήμερα, αφού η ζωή που περιγράφεται στο βιβλίο, δεν ανήκει στην σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας πια. Κάποτε θα μπορούσε, στο σήμερα όχι.

Κι όμως ενώ η συγγραφέας  παρουσιάζει  έναν κόσμο στον οποίο φαίνεται να είμαστε έρμαια, αν ψάξουμε βαθειά θα δούμε ότι μπορούμε να αντιστρέψουμε την αλήθεια. Ότι υπάρχει ελπίδα για μας αν…

Κι όμως αυτό που με έκανε να νιώσω πιο πολύ από όλα αυτό το βιβλίο είναι ότι φοβάμαι… Φοβάμαι το μέλλον μου, το μέλλον που έφτιαξα για τα παιδιά.  Φοβάμαι την παθητικότητα μου. Φοβάμαι πως χάνω την ανθρωπιά μου. Φοβάμαι για την ελευθερία που θεωρούσα δεδομένη.

«Γιατί από όλες τις μοναξιές του κόσμου, η πιο φοβερή είναι εκείνη που θα σε 
φωνάξει με το όνομα που σε φωνάζουν όσοι σε αγαπούσαν».

Και τότε όχι μόνο πρέπει να γυρίσεις και να απαντήσεις, αλλά και να ξέρεις τι να κάνεις.. με την αλήθεια που θα σου σκάσει στα μούτρα και θα ζητά να την αντιμετωπίσεις.

Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να ετοιμαζόμαστε γι΄ αυτό πριν τελικά να είναι αργά;

.

.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

  «Καλώς ήρθατε στη ΖΩΝΗ ΠΕΝΤΕ.
Εδώ απαγορεύΟΝται η θλίψη και κάθε της έκφραση.
Εδώ απαγορεύΟΝται το δάκρυ και το μαύρο χρώμα.
Εδώ απαγορεύΟΝται ο πόνος και η μνήμη του».

Η ιστορία της γυναίκας που πέρασε στη ΖΩΝΗ ΠΕΝΤΕ για να ανταμώσει ξανά το παιδί της. Η μόνη της αποστολή είναι να μη δακρύσει, να μη λυγίσει ό,τι κι αν αντικρίσουν τα μάτια της.
Και ίσως να τα καταφέρει… Αρκεί να πάψει να ψιθυρίζει τα βράδια πως άλλο βασανιστήριο δεν γνώρισε πέρα από κείνο της φωνής του.

Η Ειρήνη Βαρδάκη με το νέο της βιβλίο μάς μεταφέρει σε έναν κόσμο παράλληλο, εκεί όπου όλα θυμίζουν έντονα το σήμερα…

.

 

.

Σύνταξη και επιμέλεια: Δέσποινα Ανθοπούλου

.