“Καλό μου παιδί” της Romy Hausmann, γράφει η Δέσποινα Ανθοπούλου

 Η άποψη της Δέσποινας Ανθοπούλου για το βιβλίο

***

«Καλό μου παιδί», με αυτό τον τίτλο μας συστήνεται η συγγραφέας του βιβλίου, κάνοντας ένα δυναμικό και καθηλωτικό ντεμπούτο. Μια καλύβα χωρίς παράθυρα, το φως και το οξυγόνο παρέχετε μόνο με τεχνητά μέσα. Μια οικογένεια ασυνήθιστη, οικογένεια της Λένας. Η Λένα με τα δυο της παιδιά ακολουθούν κανόνες παράλογους, πρόγραμμα στον ύπνο, στην μελέτη, στο φαγητό, στην τουαλέτα.

Ο πατέρας κάνει ότι περνάει από το χέρι του, για να μην τους λείψει τίποτα και για να τους προστατεύσει από τους κινδύνους του έξω κόσμου. Φροντίζει να υπάρχει πάντα μια μητέρα για τα παιδιά του..με οποιοδήποτε κόστος. Μέχρι την μέρα που η μητέρα θα το σκάσει και η κόρη της θα βρεθεί μαζί της. Μα πως;;; Αφού ήταν σίγουρη ότι τα παιδιά είχαν μείνει πίσω στην καλύβα, δεν την ακολούθησαν όσο και αν τα παρακαλούσε..

Κάπως έτσι ξεκινάει η αφήγηση, ρίχνοντας μας στα βαθιά νερά της σαγήνης του νου, από την πρώτη κιόλας σελίδα. Τότε όμως αρχίζει ο αληθινός εφιάλτης, αφού η απόδραση δεν σημαίνει απαραίτητα και την σωτηρία. Ο πατέρας θα διεκδικήσει ότι του ανήκει…

Τι σχέση όμως μπορεί να έχουν όλα αυτά, με δυο γονείς που δεν σταμάτησαν ποτέ να αναζητούν το παιδί τους;; Καμία!! Η κοπέλα που βρέθηκε στο νοσοκομείο, μετά από ένα ατύχημα που είχε στην προσπάθεια της να ελευθερωθεί, δεν έχει καμιά σχέση με την Λένα τους. Τα ίχνη της δικιάς τους «ΛΕΝΑΣ», χάθηκαν πριν 14 χρόνια… Μήπως όμως η γυναίκα ξέρει τι συνέβη στην πραγματικότητα;; Και γιατί η κόρη της άγνωστης κοπέλας μοιάζει με το παιδί τους;;

4.825 μέρες είναι αρκετές για να μάθουν επιτέλους την αλήθεια!! Τα θύματα θα βοηθήσουν ή κλεισμένα στον δικό τους πλασματικό κόσμο θα αρνηθούν να ενώσουν τα κομμάτια αυτού του παζλ;;

Η αφήγηση γίνεται από τρία πρόσωπα, από την γυναίκα που κατάφερε να το σκάσει, από τον πατέρα της αγνοούμενης και από το ένα παιδί. Έτσι μαθαίνουμε την ιστορία από διαφορετική οπτική των πραγμάτων και των συναισθημάτων. Αρρωστημένες καταστάσεις, τραυματισμένες παιδικές ψυχές, γυναίκες φυλακισμένες μέσα στους ξύλινους τοίχους μιας καλύβας..Η καλύβα όμως αυτή δεν είναι πάντα ξύλινη και η φυλακή δεν έχει μόνο την έννοια του εγκλεισμού… Άνθρωποι που θεωρούν τους εαυτούς τους Θεούς, μπορούν να κινούν τα νήματα της ζωής των άλλων, και να επιβάλλουν τους δικούς τους κανόνες, χωρίς να δέχονται την οποιαδήποτε αντίδραση.

Οι περιγραφές της Hausmann δεν είναι σκληρές, ούτε ωμές, όμως με ευρηματικό, άμεσο και αξιοθαύμαστο τρόπο, καταφέρνει να σε κάνει να νιώσεις την φρίκη και τον αποτροπιασμό, που προκαλούν τέτοιες αρρωστημένες καταστάσεις. Έχεις αυτό το σφίξιμο στην ψυχή, το σφίξιμο που δημιουργείται όταν ακούς για τέτοιες ιστορίες, ιστορίες που μοιάζουν απίθανο να συμβούν, μα που όταν τελικά συμβαίνουν, προκαλούν δέος, είναι οι ιστορίες ανθρώπων που φτάνουν στα άκρα ή που τα ξεπερνούν… Δεν μπορείς να μην μουδιάσεις όσο διαβάζεις, να μην παγώσεις, να μην τρομάξεις, όταν σου περνάει από το μυαλό, η επίδραση που έχουν όλες αυτές οι φρικαλεότητες, στην ψυχή ενός παιδιού και το πόσο θα επηρεάσουν και θα διαμορφώσουν τον ενήλικα χαρακτήρα μετέπειτα.

Το μυθιστόρημα «Καλό μου παιδί», είναι μια ιστορία που αφορά την οπτική μιας άλλης μορφής αγάπης, ίσως άγνωστη για τους περισσότερους από μας, ίσως πάλι και όχι.. αυτή της αρρωστημένης αγάπης.. Όμως αυτό είναι μόνο το πρόσχημα, η αφορμή, ο τρόπος που επέλεξε η συγγραφέας, να κερδίσει την προσοχή μας και να μας περάσει το πιο ηχηρό μήνυμα της.. πως το δικαίωμα στην ελευθερία, είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων μας και κανένας, με κανέναν τρόπο δεν έχει δικαίωμα, να μας το στερήσει..

Μπορεί σαν θεματολογία να θυμίζει πολλά παρόμοια βιβλία, αυτό όμως που το κάνει ξεχωριστό είναι ο τρόπος αφήγησης, ο χειρισμός των συναισθημάτων και η διαχείριση των χαρακτήρων από την συγγραφέα. Η Hausmann σκιαγραφεί με χειρουργική ακρίβεια τα προφίλ των ηρώων της, βουτώντας στην άβυσσο της ανθρώπινης ψυχολογίας, παίζει πανέξυπνα με το μυαλό τους μα και με το δικό μας και συνθέτει επιδέξια μέσα από το εθιστικό κείμενο της, τον απόλυτο ύμνο για τις προσωπικές μας ελευθερίες και δικαιώματα.

Σύνοψη βιβλίου από το οπισθόφυλλο

ΕΚΕΙΝΟΣ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΤΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΝΥΧΤΑ.
ΣΑΝ ΘΕΟΣ.

Μια καλύβα στο δάσος, χωρίς παράθυρα.

Η ζωή της Λένας και των δύο παιδιών της ακολουθεί αυστηρούς κανόνες: γεύματα, τουαλέτα, μελέτη, όλα ακολουθούν ευλαβικά ένα προκαθορισμένο πρόγραμμα.

Ο πατέρας μεριμνά για την τροφή, τους προστατεύει από τους κινδύνους του έξω κόσμου και φροντίζει να έχουν πάντα τα παιδιά του μια μητέρα – όποιο κι αν είναι το κόστος.

Αλλά μια μέρα η μητέρα καταφέρνει να αποδράσει. Και τότε ξεκινάει ο πραγματικός εφιάλτης. Διότι πολλά δείχνουν ότι ο πατέρας θέλει πάση θυσία να πάρει πίσω αυτό που του ανήκει. Η αστυνομία μαζί με την οικογένεια της Λένας προσπαθούν απεγνωσμένα να ενώσουν τα κομμάτια ενός παζλ που δεν φαίνεται να ταιριάζουν μεταξύ τους. Τι απ’ όλα συμβαίνει πραγματικά και τι είναι προϊόν παράνοιας;

Λίγα λόγια για την συγγραφέα…

Please follow and like us:

678

124

20