Η σφαγή στο Δήλεσι..

Η σφαγή στο Δήλεσι, αποτελεί ένα από τα πιο θλιβερά γεγονότα στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους, που οδήγησε στον διεθνή διασυρμό της χώρας.

Το 1870 η Ελλάδα ήταν μια μικρή χώρα, τα σύνορα της οποίας έφταναν περίπου μέχρι τη σημερινή Λαμία. Τότε, δημιουργήθηκε πρωτοφανές διπλωματικό επεισόδιο, όταν οι λήσταρχοι Αρβανιτάκηδες έστησαν ενέδρα στο Πικέρμι και απήγαγαν, με σκοπό τα λύτρα, ομάδα Άγγλων και Ιταλών ευγενών που είχαν πάει εκδρομή στο Μαραθώνα.

 

Η υπόθεση εξελίχθηκε σε θρίλερ και κατέληξε στην περίφημη «σφαγή στο Δήλεσι», δηλαδή την εκτέλεση τεσσάρων ξένων περιηγητών στην παραθαλάσσια περιοχή, που βρίσκεται βόρεια του Ωρωπού. Ο ευρωπαϊκός Τύπος έγραψε για «χώρα ημιβαρβάρων», «φωλεά ληστών και πειρατών» και χαρακτήρισε την Ελλάδα «εντροπή για τον πολιτισμό».

Οι μεγάλες δυνάμεις κινήθηκαν στρατιωτικά κατά της χώρας και χρειάστηκε να επέμβει ο στρατός για να εξουδετερώσει τους κακοποιούς, οι οποίοι αποκεφαλίσθηκαν.

Την περίοδο εκείνη ανθούσε η ληστοκρατία, που ήταν φόβος και τρόμος για την επαρχία. Οι λήσταρχοι, πολλές φορές, κινούνταν με την ανοχή των πολιτικών, που τους χρησιμοποιούσαν ως προσωπικό στρατό για να χειραγωγήσουν και να ελέγξουν τους ψηφοφόρους.

 

Μάλιστα, κάποιοι Άγγλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι ανέφεραν ότι «αι ληστείαι αποφασίζονται εν Αθήναις, ένθα και διανέμονται τα χρήματα» περιγράφοντας την συνεργασία των ληστών με την πολιτική εξουσία. Μία από τις πιο γνωστές συμμορίες ήταν αυτή των Αρβανιτάκηδων.

Αρχηγοί ήταν τα αδέλφια Τάκος (Δημήτρης) και Χρήστος Αρβανιτάκης, που προέρχονταν από οικογένεια κτηνοτρόφων της περιοχής των Αγράφων. Δραστηριοποιήθηκαν αρχικά στην περιοχή της Εύβοιας, αλλά το μεγαλύτερο έγκλημά τους έγινε στο Δήλεσι στις 9 Απριλίου 1870. Μάλιστα πριν από την σφαγή έστησαν γλέντι με την συμμετοχή των απαχθέντων!

Δείτε στο βίντεο της «Μηχανής του Χρόνου» την κρίσιμη στιγμή της «Σφαγής στο Δήλεσι».Την παραμονή της σφαγής οι ληστές έστησαν γλέντι με ποτό, χορό και τραγούδι.

 

Το χρονικό της απαγωγής..

Οι Αρβανιτάκηδες ήταν γνωστοί για το θράσος τους, αφού έφτασαν να απειλήσουν ακόμη και τη βασιλική οικογένεια, όταν έβαλαν σκοπό να απαγάγουν τον διάδοχο του Γεωργίου του Α’, τον Κωνσταντίνο.

Η επιχείρηση αυτή δεν πραγματοποιήθηκε αλλά οι διαβόητοι ληστές δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια. Προχώρησαν σε απαγωγή επιφανών πολιτών με στόχο να λάβουν υψηλά λύτρα για την απελευθέρωσή τους.

 

Θύματα των Αρβανιτάκηδων ήταν Ευρωπαίοι αριστοκράτες, που βρίσκονταν στην Ελλάδα ως περιηγητές. Στην άμαξα που επέστρεφε από τον Μαραθώνα ήταν ο λόρδος και η λαίδη Μάνκαστερ, ο νεαρός φίλος τους Φρέντερικ Βάινερ, ο δικηγόρος Έντουαρντ Λόιντ, ο τρίτος γραμματέας της βρετανικής πρεσβείας στην Αθήνα Έντουαρντ Χέρμπερτ και ο γραμματέας της ιταλικής πρεσβείας στην Αθήνα, κόμης Αλμπέρτο ντε Μπόιλ

Στις 30 Μαρτίου η ομάδα των Ευρωπαίων ξεκίνησε από το ξενοδοχείο Μ. Βρετανία, όπου έμεναν με προορισμό τον Μαραθώνα. Στον επιστροφή όμως έπεσαν στα χέρια των ληστών, που τους είχαν στήσει ενέδρα στο Πικέρμι.

Κατά τη συμπλοκή που έγινε, σκοτώθηκαν 2 χωροφύλακες και άλλοι δύο αναγκάστηκαν να παραδοθούν στη συμμορία.

 

Οι Αρβανιτάκηδες έπιασαν ομήρους τους ξένους αριστοκράτες και απαιτούσαν λύτρα και αμνηστία για να τους απελευθερώσουν.

Στις διαπραγματεύσεις πήρε μέρος ο τότε Βρετανός πρέσβης, ο οποίος κατηύθυνε την ελληνική κυβέρνηση. Ο βασιλιάς Γεώργιος ζήτησε να μπει αυτός στη θέση των ομήρων και η αντιπολίτευση κατηγόρησε τον Ζαΐμη και τον Σούτσο για ανικανότητα.

Οι λάθος χειρισμοί κατά τις διαπραγματεύσεις εξέθεσαν την Ελλάδα και είχαν τελικά τραγικό αποτέλεσμα.

Οι ληστές άλλαζαν συνεχώς λημέρι για να αποφύγουν τη σύλληψη. Ο απολογισμός της τελικής συμπλοκής ήταν τραγικός. Τέσσερις Ευρωπαίοι δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από μέλη της συμμορίας.

Από τους πυροβολισμούς όμως δεν γλίτωσαν και εφτά ληστές. Οι χωροφύλακες, αφού τους πυροβόλησαν, τους αποκεφάλισαν επί τόπου, όπως συνηθιζόταν.

Τα κεφάλια τους μεταφέρθηκαν στον Ωρωπό, όπου οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα για την εξόντωση της συμμορίας, που σκορπούσε τον τρόμο….

ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ…

Ο Τάκος Αρβανιτάκης ήταν δημοφιλής λήσταρχος, τόσο στα Ελληνικά εδάφη, όσο και στα Τουρκοκρατούμενα. ‘Ηταν αρχηγός της δικιάς του συμμορίας, μαζί με τον αδερφό του Χρήστο.
Ο Θρασύβουλος Ζαίμης ήταν πολιτικός, που διετέλεσε δύο φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας καθώς και τέσσερις φορές πρόεδρος της Βουλής.
Ο Σκαρλάτος Σούτσος ήταν υπουργός στρατιωτικών της Ελλάδας, την περίοδο της σφαγής στο Δήλεσι. Κατηγορήθηκε ότι είχε διαφαινόμενες σχέσεις με τους ληστές.
Ο Χρήστος Αρβανιτάκης ήταν ο μικρότερος αδερφός του Τάκου και ο πιο αντικοινωνικός.

 

ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ

Ο Λόρδος Μάνκαστερ ήταν Άγγλος αριστοκράτης που έπεσε θύμα της αιχμαλωσίας των ληστάρχων Αρβανιτάκηδων, μαζί με τη σύζυγο του Λαίδη Μάνκαστερ.
Ο Φρέντερικ Βάινερ ήταν ένας νεαρός Άγγλος στενός φίλος του Λόρδου Μάνκαστερ και εγγονός του Κόμη Γκρέυ.
Ο Έντουαρντ Χέρμπερτ ήταν Άγγλος και γραμματέας της Αγγλικής πρεσβείας στην Ελλάδα.
Ο Έντουαρντ Λόυντ ήταν Άγγλος δικηγόρος, που έπεσε θύμα των Αρβανιτάκηδων μαζί με τη σύζυγό του και την πεντάχρονη κόρη του.
Ο Αλβέρτο Ντε Μπόυλ ήταν τρίτος γραμματέας της Ιταλικής πρεσβείας στην Αθήνα.Στην εκδρομή προς τον Μαραθώνα, πήρε μαζί του έναν Ιταλό υπηρέτη του.
Ο Αλέξανδρος Ανεμογιάννης ήταν ο ξεναγός και μεταφραστής της ομάδας, που επισκέφτηκε την Ελλάδα την Άνοιξη του 1870. Το αν είχε ανάμιξη στα γεγονότα που ακολούθησαν είναι άγνωστο.

Πηγή:mixanitouxronou.gr  ,βικιπαίδεια

.…………………..

Γίνετε μέλος της ομάδας μας “Βιβλίων Ορίζοντες” στο facebook πατώντας το παρακάτω σύνδεσμο

Βιβλίων Ορίζοντες

Επιμέλεια άρθρου : Καλλιόπη Γιακουμή