Στην πΈνα” 
“Εποχή κορωνοϊού! Πόσο άλλαξε την καθημερινότητά μας”
Γράφει η Τόνια Κυριφίδη
***
“Πανδημία”, “lockdown”, “μάσκες”, “εμβόλιο”, “ΜΕΘ”, “διασωληνομένοι”, “Τσιόδρας”, “Χαρδαλιάς”…
Αυτές είναι μερικές από τις λέξεις που ακούμε δεκάδες φορές κάθε μέρα εδώ κι ένα χρόνο. Λέξεις που έχουν μπει για τα καλά στην καθημερινότητά μας και μας την έχουν αλλάξει ριζικά. Ένα χρόνο λοιπόν πριν, τότε που ένας ολόκληρος πλανήτης ήρθε αντιμέτωπος με τον ιό που δραπέτευσε από την πόλη Γιουχάν της Κίνας, οι κυβερνήσεις του κόσμου αποφάσισαν πως πρέπει να θυσιάσουμε (για ένα μικρό διάστημα μας είχαν πει τότε) κάποιες μικρές τόσο ατομικές όσο και συλλογικές ελευθερίες, με απώτερο σκοπό να καταπολεμηθεί αυτός ο θανάσιμος ιός, που μέσα σε πολύ λίγους μήνες κατέληξε να χαρακτηριστεί πανδημία.
Έτσι ήρθε το πρώτο lockdown, που μας επέβαλε να μείνουμε στα σπίτια μας – τουλάχιστον οι περισσότεροι από εμάς – για να ανακόψουμε την εξάπλωση του ιού. Τα τηλεοπτικά σποτς που μας συμβούλευαν να παραμείνουμε ψύχραιμοι και να τηρήσουμε τα μέτρα, έγιναν πλέον μέρος της ζωής μας, όπως και η καθημερινή «επίσκεψη» στα σπίτια μας του επιδημιολόγου Σωτήρη Τσιόδρα, που έγινε συμπαθής σε όλους μας. «Μείνετε σπίτι» μας είπαν κι εμείς υπακούσαμε σαν νομοταγείς πολίτες.
«Δεν θα γίνουμε ποτέ Ιταλία, Ισπανία, Αμερική. Θα τα καταφέρουμε»…
Και εκεί που νομίζαμε ότι αρχίσαμε να βλέπουμε φως στην άκρη του τούνελ, ήρθε το καλοκαίρι. Τα μέτρα χαλάρωσαν, αφού τα κρούσματα μειώθηκαν αισθητά. Και όλοι πιστέψαμε πως είχαμε νικήσει το «θηρίο»!
Από τη μία όμως ο τουρισμός, που μας έφερε εισαγόμενα κρούσματα και από την άλλη η ανευθυνότητα ορισμένων πολιτών που αντιδρούσαν στο να προσαρμοστούν στα νέα – προσωρινά μας έλεγαν τότε – δεδομένα, μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση.
Μετά το πρώτο lockdown του Μάρτη, ακολούθησαν άλλα δύο, πολύ πιο αυστηρά, εξαιτίας της άρνησής μας να ακολουθήσουμε κάποια αναγκαία μέτρα. Μα όσο ο κόσμος αδυνατεί να υπακούσει, όσο οι νέοι αρνούνται να συμβιβαστούν με τα νέα δεδομένα (και πιστέψτε με τους κατανοώ απόλυτα και δεν τους κατηγορώ μιας και το αίμα τους, λόγω ηλικίας, βράζει), φτάσαμε σήμερα να μετράμε πάνω από 3000 κρούσματα καθημερινά και πάνω από 9.627 ανθρώπινες απώλειες. Και όλοι αναρωτιόμαστε. Πότε θα κάνει ξαστεριά;
Ωστόσο, με αυτό το κείμενο δεν είχα σκοπό να μαυρίσω την ψυχή σας, αλλά να μοιραστώ μαζί σας και τις θετικές σκέψεις που με γέμισε αυτή η πανδημία. Η νέα κατάσταση που βιώνουμε, οι οδηγίες των επιστημόνων να μείνουμε σπίτι, μας φέρνουν μπροστά σε μια νέα πραγματικότητα.
Είναι καιρός να δούμε ή καλύτερα να ιχνηλατίσουμε (μια νέα λέξη που προστέθηκε στο καθημερινό λεξιλόγιό μας) τα οφέλη των συνθηκών που βιώνουμε. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να καταλάβουμε πως αυτό που αντιμετωπίζουμε εμείς το ζουν και οι κάτοικοι ενός ολόκληρου πλανήτη! Άρα θα πρέπει να δούμε τα πράγματα με μεγαλύτερη ψυχραιμία. Με σύνεση, με υπευθυνότητα και με γνώμονα την λογική, μπορούμε να πορευθούμε πιο αρμονικά. Θα πρέπει να παραδεχθούμε πως η καραντίνα τελικά έχει και τα καλά της.
Καταφέραμε να μείνουμε περισσότερο στο σπίτι και βρήκαμε την ευκαιρία να περάσουμε ποιοτικό χρόνο με την οικογένειά μας. Ξανά συστηθήκαμε βρε αδερφέ! Αναθερμάναμε τις σχέσεις μας. Όχι μόνο με τους συντρόφους μας αλλά και με τα παιδιά μας. Δείξαμε την αγάπη μας, την τρυφερότητα μας σε αγαπημένα πρόσωπα που είναι δίπλα μας, μα οι γρήγοροι ρυθμοί και ο ελάχιστος προσωπικός χρόνος δεν μας επέτρεπαν να το κάνουμε. Ανταλλάξαμε απόψεις, μοιραστήκαμε τις ανησυχίες μας, κάναμε (γιατί όχι) σχέδια για το μέλλον. Αφιερώσαμε χρόνο σε χόμπι διαβάζοντας βιβλία, ξεκινώντας ένα online σεμινάριο που ως τώρα δεν βρίσκαμε χρόνο να το δούμε.
Είδαμε ταινίες, ασχολήθηκαμε με το σπίτι μας, τον κήπο μας, τον εαυτό μας. Μαγειρέψαμε και φάγαμε οικογενειακά. Κάτι που πολλοί από μας είχαν ξεχάσει πώς γίνεται. Ξεκινήσαμε γυμναστική (δηλαδή όχι και όλοι μας…), μπήκαμε σε πρόγραμμα διατροφής (λέμε τώρα…) Αποφασίσαμε πως μας κάνει καλό να περπατάμε. Άφησαμε το αυτοκίνητο αραγμένο κάτω από το σπίτι και περιπλανηθήκαμε στη γειτονιά μας παρέα με τους δικούς μας ανθρώπους και με τα κατοικίδιά μας. Για όσους δεν δουλεύουν και βρίσκονται σε αναστολή, θεωρώ πως βρήκαν χρόνο να ξεκουραστούν και να χαλαρώσουν. Αλλά και για αυτούς που δουλεύουν με τηλε-εργασία, ηταν μια καλή ευκαιρία να το κάνουν από την άνεση του σπιτιού τους χωρίς να χρειαστεί να μετακινηθούν, να ντυθούν, ξοδεύοντας χρήμα και άσκοπη ενέργεια.
Δεν μπορώ βέβαια να ξεχάσω και όλους αυτούς τους επιχειρηματίες που «πνίγονται» καθημερινά από το κλείσιμο των μαγαζιών τους. Όσα μέτρα και να πάρει η κυβέρνηση, ποτέ δεν θα είναι αρκετά για να ισοφαρίσει την ζημιά που έχουν υποστεί. Αυτή λοιπόν η κατάσταση μάς οδηγεί σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα. Κάνουμε λίγη ακόμα υπομονή, τηρούμε τα μέτρα, δείχνουμε ατομική ευθύνη και ελπίζουμε ότι αυτά θα αποδώσουν στο τέλος.
Η ελληνική κοινωνία άλλωστε έχει δοκιμαστεί πολλές φορές στην ατελείωτη ιστορία της και πάντα καταφέρνει να βγαίνει νικήτρια με την αγωνιστικότητά της. Η αληθεια είναι πως στις ψυχές όλων μας έχει φωλιάσει ο φόβος για την πορεία το πραγμάτων και για την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Αυτός ο φόβος όμως θα πρέπει να γίνει και αρωγός της συμπεριφοράς μας. Να γίνει όπλο στα χέρια μας και να μας δυναμώσει για να πολεμήσουμε αυτόν τον αόρατο εχθρό. Γιατί σε κάθε πόλεμο υπάρχει ο φόβος, που όμως πάντα συνοδεύεται από την μεγάλη, την κυρίαρχη ανάγκη για επιβίωση.
Για να μπορέσουμε λοιπόν και πάλι να πάρουμε πίσω τις ζωές μας και να σφίξουνε στην αγκαλιά μας αγαπημένα πρόσωπα που δυστυχώς τώρα δεν μπορούμε, για να είμαστε σε θέση να χαμογελάσουμε ξανά και να νιώσουμε απελευθερωμένοι, θα πρέπει να δείξουμε το ανάλογο σθένος. Θέλω να πιστεύω πως κάτι καλό θα βγει από την δοκιμασία αυτή. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε φίλοι μου πως μετά από κάθε δύση του ηλίου έρχεται η ανατολή!
Μέχρι τότε όμως θα πρέπει να μείνουμε δυνατοί, αισιόδοξοι μα πάνω απ’ όλα υγιείς!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΔΩ: Τόνια Κυριφίδη
_____________________
Γίνετε μέλος της ομάδας μας “Βιβλίων Ορίζοντες” στο facebook πατώντας το παρακάτω σύνδεσμο
Επιμέλεια άρθρου : Καλλιόπη Γιακουμή
678
124
20