“Στην πΈνα”: “Ζωή .. η μεγαλύτερη ιδέα!” γράφει ο Βασίλης Μακαρίου

Στην πΈνα”

“Ζωή .. η μεγαλύτερη ιδέα!”

Γράφει ο Βασίλης Μακαρίου

***

Προς την Αγαπημένη μου στήλη πΕνα!

Σου γράφω αυτό το γράμμα θέλοντας να σε ευχαριστήσω. Να σου πω ένα τεράστιο ευχαριστώ και όχι για το βήμα που μου δίνεις.
Σε παρακολουθώ από τη γένεση σου και μετα λόγου γνώσης, σε αποκαλώ πολιορκόμενη Πηνελόπη, απόλυτα πιστή στο δικό σου Οδυσσέα, την λογοτεχνία.
Όμως, όπως στις πολιορκίες, χρειάζεται σκοπός, στον έρωτα, πάθος, στην τέχνη, το λόγο για τον οποίο γεννήθηκες, χρειάζεται δημιουργικότητα.
Η λεγόμενη δημιουργικότητα του κάθε ανθρώπου, όπως και η δική μας, των ανθρώπων που δημιουργούμε ιστορίες και καλούμαστε συγγραφείς, απαιτεί τη δική της πηγή. Απαιτεί, την πηγή, που από μέσα της θα ρέει η ιδέα.

Προσωπικά, γνωρίζω τις αδυναμίες μου, γνωρίζω πως με τον καιρό έχω μετατραπεί σε έναν άνθρωπο μοναχικό, μοναχισμός εν μέρει απαραίτητος σε εμένα, ως θωράκιση του συναισθηματικού μου κόσμου, μέσα από τον οποίο πηγάζει το πάθος μου για λογοτεχνία.
Όμως εσύ, υπάρχεις και μου υπενθυμίζεις το ρόλο μου ως μνηστήρα σου!
Εδώ και λίγες ημέρες, προσπαθώ να σκεφτώ, να ανακαλύψω, να γράψω και να σε εντυπωσιάσω, όσο αυτό είναι δυνατόν. Τελικά σήμερα αποφάσισα να γράψω όχι για εσένα, αλλά σε εσένα.

Δε χρειάζεται να σκεφτώ κάποια συγκεκριμένη ιδέα να γράψω, σήμερα επιλεγώ να σου αναφέρω τη σημασία της ίδιας της ιδέας, αυτής που το κάλλος σου απαιτεί και να σου επισημάνω το πόσο σημαντική υπήρξε και υπάρχει στη ζωή των ανθρώπων, ως γενικός όρος

Θα ήθελα λοιπόν να σε ευχαριστήσω που σε αυτά τα πέντε με το παρόν κείμενα που έχω γράψει για εσένα, με βοήθησες να διευρύνω τη σκέψη μου, μου χάρισες επιπλέον ορίζοντες και υπήρξες για εμένα πηγή έμπνευσης. Άλλοτε καυστικός, πολλές φορές αλληγορικός, άλλες πάλι με καταλάβαινα μόνο εγώ, όμως συνεχίζω να βρίσκομαι εδώ, με το γραμματόσημο στο χέρι, για το επόμενο μου γράμμα σε εσένα.

Δυστυχώς, στο τεχνολογικό μονοπάτι που διαβαίνουμε, έχουμε μάθει να αποδεχόμαστε πράγματα και καταστάσεις ως δεδομένα με αποτέλεσμα να μην απολαμβάνουμε τη σημασία τους, να μην γευόμαστε τη μαγικότατα τους.

Σήμερα λοιπόν σου γράφω για την έννοια ιδέα, επιλεγώ να τονίσω την αξία της υπάρξεως της, που σαν μέλισσές μπόλιασαν τον πολιτισμό μας. Γιατί αυτό ήταν από την απαρχή του πολιτισμού μας οι ιδέες. Αυτές μας ώθησαν έως το σήμερα, αυτές οι άπειρες των απείρων έως τώρα ανθρώπων ιδέες, είναι αυτές που έχτισαν το προσθετικό σήμερα.
Πόσο στείρος θα ήταν ο έρωτας, η αγάπη, η ζωή, δίχως ιδέες.
Πόσο ανούσια θα ήταν η ποίηση, η λογοτεχνία, το θέατρο, η μουσική, δίχως ιδέες.
Πόσο μονόπλευρος θα ήταν ο πολιτισμός μας, ο αθλητισμός, η ιατρική, η φαρμακολογία και όλες οι επιστήμες δίχως ιδέες.

Τι είναι όμως αυτό που κάνει πραγματικά την ιδέα τόσο σημαντική για τον άνθρωπο και το σύνολο που λέγετε ανθρωπότητα;
Για εμένα, η σημαντικότητα της αξίας της βρίσκεται στην πιθανότητα αποτυχίας της. Βρίσκεται στο άγνωστο αποτέλεσμα, αυτό που δίνει εν τέλει την αξία στην αντίπερα όχθη, αυτή της επιτυχίας της.
Ας μην ξεχνάμε όλοι εμείς οι άνθρωποι, πως ακόμη και η υλοποίηση της πιο απλής ακόμη ιδέας, είναι ένας μετατροπέας του αύριο. Ας μην το ξεχνάμε, και ας συμμετέχουμε αποφασιστικά στο αύριο του πολιτισμού μας. Ας μην επιτρέψουμε της σκέψης μας, της ψυχής μας, της συνείδησης μας να εφησυχάσει στις παρεχόμενες ευκολίες και εγκαταλείψουμε τις ιδέες μας.

Δεν σου το κρύβω, τρομάζω πως μια μέρα η εξέλιξη θα σκοτώσει την παραγωγή νέων ιδεών. Τρομάζω πως θα έρθει εκείνη η μέρα που δεν θα υπάρχουν πλέον ιδέες, δεν θα υπάρχουν, όχι για τις καλύψαμε όλες, όχι γιατί τις υλοποιήσαμε όλες, αλλά γιατί θα εναποθέσουμε την παραγωγή τους, σε δυαδικούς αριθμούς μηχανών. Τρομάζω, όμως ελπίζω και πιστεύω στην ολοκληρωτική ηδονή της ψυχής για πράξεις και όχι απλά για απολαύσεις!!!