“Στην πΈνα”: “ ΤΑ ΚΙΛΑ ΣΟΥ..ΚΙ ΕΣΥ! ” γράφει η Μαρία Φώσκολου

Στην πΈνα”

“ ΤΑ ΚΙΛΑ ΣΟΥ..ΚΙ ΕΣΥ! ”

Γράφει η Μαρία Φώσκολου

***

Τα πάντα έχουν ένα κόστος σ’ αυτή τη ζωή. Ακόμα και το φαγητό.

Γεννιέσαι και το πρώτο πράγμα που νιώθεις είναι πείνα. Σου δίνουν με χαρά να γευτείς τις πρώτες σου γουλιές. Εσύ αισθάνεσαι μια γλυκιά ανακούφιση που αγκαλιάζει τρυφερά του κορμάκι σου. Οι επόμενοι μήνες κυλούν τόσο γαλήνια…

Όποια στιγμή αισθανθείς πως η κοιλίτσα σου αρχίζει να παραπονιέται, βάζεις τα κλάματα όσο πιο δυνατά μπορείς και να τη! Η μανούλα σου σε αγκαλιάζει όλο τρυφερότητα, σε ακουμπάει με αγάπη στο στήθος της και αρχίζει να καταπραΰνει την πείνα σου.

Στα πρώτα χρόνια της ζωής σου βλέπεις μια μαμά, γιαγιάδες, θείες… να σε κυνηγάνε με ένα πιάτο στο ένα χέρι και ένα κουτάλι στο άλλο. Σου λένε τραγουδάκια, κάνουν αστείες γκριμάτσες… και ότι άλλο μπορούν να σκαρφιστούν προκειμένου να σε ξεγελάσουν για να φας. Κι εσύ… σαν αθώο πλασματάκι, πότε

πέφτεις στην παγίδα και πότε νιώθεις να σε πνίγουν και αντιδράς κρατώντας το στόμα σου ερμητικά κλειστό.

Τα επόμενα χρόνια όλο και κάποιος θα βρεθεί να σε κεράσει ένα μπισκοτάκι, ένα κουλουράκι, ένα παγωτάκι… και γενικά οι γύρω σου θα προσπαθήσουν να εντάξουν τη ζάχαρη στη ζωή σου. Θα ακούσεις τη μαμά σου να φωνάζει «μην δίνεις άλλα γλυκά στο παιδί», ενώ η απάντηση είναι πάντα η ίδια… «ένα μπισκότο θα του δώσω μόνο!» Το πρόβλημα είναι πως αυτό το χέρι που σου δίνει τόσο πρόθυμα το

μπισκότο, δεν μπορεί να σκεφτεί πως συμβάλλει στο δικό σου διατροφικό μέλλον.

Φτάνεις στην εφηβεία. Μια σοκολάτα από το κυλικείο του σχολείου, ένα κουτί πουράκια, ένα αναψυκτικό, ένα κρουασάν και διάφορα άλλα ανθυγιεινά σνακ που μπορείς να τα προμηθευτείς με μεγάλη ευκολία προστίθενται στη διατροφή σου. Η μητέρα σου παρατηρεί πως πλέον αφήνεις με περισσή άνεση το φαγητό σου, ενώ απομακρύνεσαι όλο και πιο πολύ από καθετί υγιεινό.

Φοιτητική ζωή! Μια νέα ανεξάρτητη ζωή ανοίγεται μπροστά σου και τα delivery γίνονται οι πρωταγωνιστές της. Τα τηλέφωνα πέφτουν βροχή, κι ενώ εκείνη σε ρωτάει με αγωνία «τρως καλά;» εσύ της απαντάς ένα μονολεκτικό «ναι» και πας παρακάτω. Το κουτί της πίτσας επάνω στο τραπέζι μαρτυρά πως δεν της είπες ψέματα, απλά σε αυτό το καλά, δεν απάντησες ποτέ. Στις πρώτες διακοπές των

Χριστουγέννων, επιστρέφεις στο σπίτι σου και ακούς τους αγαπημένους σου να σου λένε «έκανες μαγουλάκι;» Μια μικρή ενόχληση αρχίζει να σε επισκέπτεται όμως την παραβλέπεις με ευκολία. Τα χρόνια περνούν και οι πίτσες, τα σουβλάκια σε συνδυασμό με τα λαχταριστά burger αφήνουν τα σημάδια τους επάνω σου. Φτάνεις στην αποφοίτηση να αναρωτιέσαι τι να φορέσεις αφού τίποτα δεν σου κάνει πια.

Τώρα μπροστά σου ανοίγεται ο εργασιακός βίος. Γυρνάς από εταιρεία σε εταιρεία με το βιογραφικό σου να έχει γίνει φέιγ βολάν, όμως εσύ το παλεύεις ακόμη. Τελικά κάποιος γνωστός του μπαμπά σου καταφέρνει να μιλήσει σε έναν φίλο του, που ψάχνει για υπάλληλο και κάπως έτσι πιάνεις την πρώτη σου δουλειά. Μπορεί να μην είναι ακριβώς αυτό που σπούδασες αλλά ποιος νοιάζεται. Όλοι το ίδιο δεν κάνουν;

Ας πέφτει ο μισθός κάθε μήνα και ας πάει στα κομμάτια το πτυχίο. Είσαι μόλις είκοσι πέντε χρόνων, το αίμα βράζει μέσα σου και η ασυγκράτητη σου όρεξη για διασκέδαση βρίσκει απάγκιο στην αντίστοιχη διάθεση των φίλων σου. Τα ξενύχτια στα σπίτια κολλητών και πλατείες δεν πάνε ξεροσφύρι! Συνοδεύονται από τα γνωστά σου λαχταριστά σουβλάκια και το φανταστικό βρώμικο που φτιάχνει η

καντίνα της πόλης σου. Φυσικά και όλοι αυτοί οι εκλεκτοί μεζέδες πάνε σετ, με τα κιλά που όλο και αυξάνονται. Οι γονείς σου φωνάζουν πως έχεις πάρει την ανηφόρα, η ζυγαριά αναστενάζει κάθε φορά που την ακουμπάς και εσύ εκεί. Ακόμη δεν το έχεις καταλάβει και φυσικά νιώθεις τόσο μικρός, τόσο αδύναμος μπροστά σε όλα αυτά τα νόστιμα εδέσματα που σου λένε να τους γυρίσεις την πλάτη.

Η ζωή προχωράει και οι αριθμοί κυλούν… μόνο προς τα πάνω!

Φτάνεις στα τριάντα σου, να κοιτάς το είδωλο σου στον καθρέφτη και να σκέφτεσαι πως χρειάζεσαι επειγόντως δίαιτα! Ένας νέος αγώνας ανοίγεται μπροστά σου. Είσαι σε μια μόνιμη δίαιτα που ποτέ δεν αγγίζεις. Ξαφνικά μένεις και άνεργος να βρίσκεις παρηγοριά στο φαγητό. Αρχίζεις πάλι τον αγώνα της ανεύρεσης εργασίας και παντού παρατηρείς πως σε κοιτούν από την κορυφή ως τα νύχια. Ωστόσο,

παρατηρείς πως όσοι εργάζονται στις επιχειρήσεις που επισκέφτηκες έχουν τις αναλογίες μοντέλου. Αρχίζεις να αναρωτιέσαι αν τους περνάνε από casting πριν τους προσλάβουν.

Η ζωή κυλά κι εσύ μάχεσαι ακόμη με τη ζυγαριά, κι αυτοί που κάποτε σε κυνηγούσαν να φας και σου έλεγαν πως η τελευταία σου μπουκιά είναι η δύναμη σου, τώρα βρίσκονται στο απέναντι στρατόπεδο… σου λένε καθημερινά μία και μόνο λέξη! ΔΙΑΙΤΑ!

Ξαφνικά αισθάνεσαι πως μια ζωή μάχεσαι σε έναν άνισο αγώνα. Μια αιώνια μάχη με τα κιλά που δεν έχει τέλος…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΔΩ: ΜΑΡΙΑ ΦΩΣΚΟΛΟΥ

Μπορείτε να επικοινωνείτε με την συγγραφέα στα:

https://www.facebook.com/MariaFoskolouWriter/

https://www.instagram.com/foskolou.maria.author/