ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ

ΦΑΚΕΛΟΣ: ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΛΟΥΡΗ

Η άποψη της φίλης μας Μαρίας Κουλούρη για το βιβλίο 

Ο Γαληνός ο ήρωας του βιβλίου , είναι ένας μοναχικός άνθρωπος, μισάνθρωπο θα μπορούσαμε να τον πούμε, ” με εκείνες τις  ιδιοτροπίες που μετά από χρόνια μοναξιάς είχαν εξαπλωθεί παντού μέσα του, όπως οι λεκέδες από λάδι στο ύφασμα ”. όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας, και βρίσκεται αντιμέτωπος με τον χρόνο. Έναν χρόνο αδυσώπητο που μετακινείται μόνο γι΄αυτόν , που τον παίρνει στα πλοκάμια του και που τον οδηγεί αργά αλλά σταθερά στο πουθενά ή σχεδόν στο πουθενά.
Την ημέρα των τεσσαρακοστών γενεθλίων του, ξυπνά και αντιμετωπίζει αλλόκοτες καταστάσεις. Ανώδυνες στην αρχή, με μικρές σκηνές της ημέρας αυτής, να είναι ακριβώς ίδιες με εκείνες της προηγούμενης. Στην αρχή νομίζει πως ζει μια παραίσθηση και προσπαθεί να αντιληφθεί την πραγματικότητα. Όμως γρήγορα αντιλαμβάνεται πως ο χρόνος έχει γυρίσει, γι΄ αυτόν μόνο, κατά μία μέρα.
Τα πάντα λειτουργούν σαν να ήταν η προηγούμενη ημέρα. Δουλεύει την ίδια υπόθεση που δούλεψε και χθες, ακούει τα ίδια λόγια και αστεία από τους συναδέλφους του. Επιστρέφει στο σπίτι, προσπαθεί μόνος του να εξηγήσει τα παράλογα, φτάνει σε σημεία παροξυσμού, περνά μόνος του τα γενέθλιά του, δεν λέει σε κανέναν τίποτα, ούτε καν στην Ελένη που είναι μαζί έξι μήνες και … περιμένει. 
 
Όταν βρίσκεσαι μεταξύ παράνοιας και λογικής, πως μπορείς να βρεις ξανά τη χαμένη ισορροπία σου; Τη βρίσκεις άραγε ποτέ; Ποιες είναι οι αιτίες που σε οδήγησαν εκεί; Τι κερδίζεις και τι χάνεις από αυτό το παιχνίδι; Γιατί όσο και να φαίνεται παράξενο υπάρχει κέρδος, και αυτό δεν είναι η εκτέλεση πράξεων – που  δεν θα κρινόσουν γι΄αυτές, αφού δεν υπάρχουν φραγμοί, ο χρόνος τους κατέλυσε κι αυτούς, δεν μπορεί να αποδοθεί κανενός είδους τιμωρία. Χάνεις τη ζωή σου, αλλά τι κερδίζεις;

Ο Γιάννης Χόλης  φτιάχνει παιχνίδια με τον χρόνο στον ήρωα του βιβλίου τον Γαληνό, και ισορροπώντας άψογα μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας,  βγάζει στην επιφάνεια σκληρές αλήθειες που αφορούν τους ανθρώπους, που αφορούν το σύστημα που μπορεί να βρεθούν εγκλωβισμένοι μέσα του, που αφορούν τις ασχήμιες της ζωής αλλά από την άλλη πλευρά δυναμώνει τη φωνή του τονίζοντας την αξία των μικρών απλών χαρών που συναντάμε κάθε μέρα και τις προσπερνάμε. Τονίζει τη σημασία των φίλων μας στη ζωή μας, τη σημασία του ενός ανθρώπου και μοναδικού που μπορεί να μην διακρίνουμε και να είναι κοντά μας, τη σημασία της γειτονιάς και της ανθρώπινης επαφής που τόσο έχουμε ανάγκη.
Το σκηνικό είναι αγχωτικό,  δοσμένο εξαιρετικά από τον συγγραφέα ο οποίος δεν περνά λεπτές διαχωριστικές γραμμές, που στήνονται στον δρόμο του, δεν φτιάχνει ένα δράμα, δεν στήνει μια ιστορία χωρίς λόγο και αιτία, δεν περνά στη χώρα του μεταφυσικού, δεν είναι αυτός ο σκοπός του.
 
Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος περιγράφεται το γεγονός ή … το σχεδόν γεγονός. Στο δεύτερο μέρος αναφέρονται οι αιτίες και οι αφορμές για το σχεδόν γεγονός. Εκεί αλλάζει το σκηνικό, μεταφερόμαστε σε μια ψυχιατρική κλινική όπου άλλα παιχνίδια παίζονται με θύματα… ανθρώπους. Αποκαλύπτονται αλήθειες σκληρές που έπαιξαν ρόλο και διαμόρφωσαν τον ψυχισμό των ηρώων.

Ο λόγος άλλοτε είναι κοφτός και λιτός, άλλοτε λυρικός και εξομολογητικός και άλλοτε αλληγορικός και η γραφή παίρνει στο διάβα της διάφορες αποχρώσεις. Άλλοτε αποκτά σκληράδα, άλλοτε εκπέμπει τρυφεράδα, ρομαντισμό και άλλοτε μια κρυμμένη νοσταλγία για τις εποχές που χάθηκαν.
Μέσα από μια δυνατή πλοκή και εξίσου δυνατή ιστορία εγείρονται ερωτήματα και περνιούνται μηνύματα, όχι με τη μορφή τη διδακτική.
Δεν έτυχε να διαβάσω άλλο βιβλίο του συγγραφέα, και δεν μπορώ να κάνω σύγκριση στη θεματολογία ή στην όποια εξέλιξη της γραφής του. Είχα στα χέρια μου ένα δυνατό βιβλίο και αυτό μου ήταν αρκετό.

Θετικά σημεία :
Δυνατή πλοκή, δυνατή ιστορία.
Λόγος σωστός.
Αφήγηση άλλοτε κοφτή και λιτή, άλλοτε εξομολογητική και άλλοτε αλληγορική.
Το τέλος απρόσμενο και δυνατό. Από αυτά που σε κάνουν να αναρωτιέσαι!

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Bell. Πρώτο έτος κυκλοφορίας 2018.