“Στην πΈνα”: ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ..ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΡΓΥΡΩ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

Στην πΈνα”

✒️✒️

Γράφει η Αργυρώ Παπανικολάου

….που καθορίζουν πορείες, χαράζουν διαδρομές! Φωτεινές σημάνσεις
ζωής! Επιταγές της μοίρας μας τις λες ή απλά ελεύθερη βούληση; Πολλές φορές
αναρωτιέμαι… Yπάρχει άραγε συμπαντική μέθεξη σε αποφάσεις που παίρνουμε
“αστραπή” ή είναι όλα καθαρά υπόθεση πρωτοβουλίας του μυαλού μας;

Και αν ισχύει
το δεύτερο, γιατί αυτή η λέξη “συγκυρίες” κρούει δυνατά στο κεφάλι μου σαν ήχος
αφύπνισης;

Μοιάζει σαν λέξη κλειδί, που ξεαμπαρώνει κρυφές πόρτες ενός αόρατου
παράλληλου κόσμου. Συγκυρίες λοιπόν… Μυστήριες συναντήσεις της ελεύθερης
βούληση μας και εκείνης της μυστικής δύναμης που κρύβει κάτι από το θεϊκό
μεγαλείο. Μοίρα την ονομάζουμε θαρρώ. Ένα συναπάντημα του μυαλού που διατάζει,
και αυτής της μυστήριας και αόριστης “κυρίας”, αυτής της ανερμήνευτης δύναμης
που συνηθίζουμε να λέμε πως έγραψε πολύ πρώιμα μυστικά κεφάλαια για το μέλλον
του καθενός μας. Σημείο ταύτισης η συγκυρία! Του πρακτικού με το ανερμήνευτο.
Συναντήσεις και συνεργασίες για ένα και μοναδικό σκοπό. Να οριστεί εκείνο το
νέο στίγμα όπου θα σηματοδοτήσει μια ενδεχόμενη αλλαγή πορείας.

Πόσες φορές το
“απρόσμενο ” δεν μας έκλεισε παιχνιδιάρικα το μάτι;

Πόσα τυχαία γεγονότα δεν
επηρέασαν τη ζωή μας και δεν άλλαξαν άρδην την διαδρομή μας;

Αποφάσεις που
πήραμε εν ριπή οφθαλμού ορμώμενοι από το ένστικτό μας και την διαίσθησή μας και
που μας οδήγησαν σε δρόμους εντελώς αντίθετους από αυτό που συνειδητά ονομάζαμε
προκαθορισμένη πορεία. Ένστικτο διαίσθηση, όπως και να το πεις καταλήγεις στο
συμπέρασμα πως πρόκειται σίγουρα για υπολογίσιμες δυνάμεις. Δυνάμεις που πήραν
και θα πάρουν παλικαρίσια πάνω τους πολλές επιλογές μας! Το μυαλό αναλύει,
“κοσκινίζει” δεδομένα… Το ένστικτο δακτυλοδείχνει, κατευθύνει… Και εμείς
ακολουθούμε δειλά πότε το παιχνίδι του μυαλού και πότε του ενστίκτου. Ένα
σύνολο εναλλασσόμενων επιλογών που χτίζει βήμα βήμα τη ζωή του καθενός μας!

Μα… αν κάτι αγαπώ, είναι αυτό “το συγκυριακό”!

Αυτό που δεν ορίζω και που
έρχεται αναπάντεχα να με συναντήσει από μόνο του. Αυτό που κρυφοκοιτάζω
καχύποπτα αλλά απόλυτα δελεασμένη από τη δύναμη που ασκεί πάνω μου. Το παρατηρώ
με τις κεραίες μου τεντωμένες συντροφιά με το μυαλό και το ένστικτο μου σε
στάση προσοχής μπας και διαγνώσω τις προθέσεις του. Δεν είναι παρά το απόλυτο
σημείο επαφής μου με το ανερμήνευτο, το μοιραίο.

Συμπαντικό ραντεβού το έχω
ονομάσει και όσες φορές χωρίς φόβο και χωρίς πολλές αναλύσεις το καλωσόρισα,
-μα το θεό- , έβαψε με πολύ φωτεινά χρώματα τη ζωή μου….

Ρούλα Παπανικολάου