Το “πλωτό πορνείο”..

Το «πλωτό πορνείο». Το πλοίο που μετέφερε γυναίκες καταδίκους στην Αυστραλία για να κάνουν συντροφιά στους άνδρες αποίκους. Τι έγινε όταν έφτασαν μετά από 309 ημέρες ταξιδιού …

29 Ιουλίου 1789….

Ένα πλοίο γεμάτο γυναίκες πόρνες, κλέφτρες και απατεώνισσες ξεκίνησε από το λιμάνι του Πλίμουθ στην Αγγλία με προορισμό τη μακρινή Νέα Νότια Ουαλία, τη σημερινή Αυστραλία.

Περίπου 230 γυναίκες κατάδικοι επιβιβάστηκαν στο θρυλικό καράβι «Λέιντι Τζουλιάνα» που χαρακτηρίστηκε ως «πλωτό πορνείο».

Ο διωγμός από τη χώρα ήταν μια μορφή τιμωρίας για τα εγκλήματά τους, ακόμη και αν αυτό ήταν η κλοπή μιας φρατζόλας ψωμιού.

Παράλληλα, οι γυναίκες θα προσέφεραν συντροφιά στους άνδρες κατάδικους που είχαν σταλεί νωρίτερα στην περιοχή.

Οι αποικίες καταδίκων στην Αυστραλία..

  Η βιομηχανική επανάσταση στην Βρετανία ξεκίνησε στα μέσα του 18ου αιώνα. Ενίσχυσε οικονομικά διάφορους τομείς της οικονομίας, αλλά έπληξε τις αγροτικές περιοχές, καθώς πολλοί έφυγαν για να αναζητήσουν καλύτερες οικονομικές ευκαιρίες στα μεγάλα αστικά κέντρα. Όμως, τα βιομηχανικά κέντρα της Αγγλίας δεν είχαν ακόμη αρκετές θέσεις εργασίας για να καλύψουν όλα τα εργατικά χέρια. Στο διάστημα από το 1750 μέχρι το 1770 ο πληθυσμός της Αγγλίας είχε διπλασιαστεί και ένα σημαντικό μέρος αποτελούνταν από ανειδίκευτους ανέργους. Αυτό οδήγησε στην αύξηση της εγκληματικότητας.

Οι φυλακές είχαν υπερχειλίσει. Τον 18ο αιώνα στην Αγγλία εφαρμοζόταν ο «Ματωμένος Κώδικας» κατά τον οποίο επιβαλλόταν η θανατική ποινή ακόμη και για εγκλήματα που θεωρούνται μικρής αξίας σήμερα, όπως η κλοπή αγαθών αξίας 5 σελινίων, ενός ζώου ή το κόψιμο ενός δέντρου. Όμως, με την αύξηση των εγκληματιών έπρεπε να βρεθεί ένας άλλος τρόπος για να απαλλαχθούν από τους κατάδικους.

Η μεταφορά τους σε μια άλλη χώρα είχε μικρότερο κόστος από το να έβρισκαν έναν άλλον τρόπο διαχείρισής τους στην Αγγλία και θεωρούνταν πιο ανθρώπινη τιμωρία από την εκτέλεση. Για μερικά χρόνια, κατάδικοι μεταφέρονταν στην Αμερική. Μετά τον πόλεμο της ανεξαρτησίας των ΗΠΑ το διάστημα 1775-1783 που έληξε την πανηγυρική νίκη των Αμερικανών, οι Βρετανοί έπρεπε να αναζητούσαν ένα άλλο μέρος για να στέλνουν τους εγκληματίες. Έτσι, η αυστραλιανή ήπειρος θεωρήθηκε η ιδανική τοποθεσία δημιουργίας μια βρετανικής αποικίας, καθώς έτσι θα ενισχυόταν και το εμπόριο στο εξωτερικό.

Το 1788 έντεκα πλοία με 759 κατάδικους στην πλειοψηφία άνδρες, 13 παιδιά των καταδίκων, καπετάνιους, ναύτες και εμπόρους έφτασαν στον όρμο «Botany Bay» στην αυστραλιανή χερσόνησο.

Το ταξίδι διήρκεσε 8 μήνες. Ήταν εξαντλημένοι, ντυμένοι με κουρέλια και πεινασμένοι. Το μέρος όμως, θεωρήθηκε ακατάλληλο για να κατοικηθεί λόγω της αυξημένης υγρασίας του εδάφους και δεν είχε καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Έτσι, μεταφέρθηκαν και εγκαταστάθηκαν στον όρμο «Port Jackson», το σημερινό Σίδνεϋ.

Παρόλο που δεν βρίσκονταν πια πίσω από τα κάγκελα, οι κατάδικοι ζούσαν κάτω από εξαντλητικές συνθήκες. Τα αποθέματα τροφής τελείωναν. Οι νέοι άποικοι ήταν άπειροι αγρότες και έτσι οι καλλιέργειες τους δεν απέδιδαν καρπούς. Υπέφεραν από ασθένειες όπως δυσεντερία, σκορβούτο και τύφο.

Η επιβίωσή τους θεωρούνταν αμφίβολη. Οι άποικοι ξεσπούσαν τον θυμό τους στις ελάχιστες γυναίκες που είχαν μεταφερθεί μαζί τους και στους αυτόχθονες λαούς.

Το καλοκαίρι του 1789 ένας άνδρας κατηγορήθηκε για τον βιασμό ενός 8χρονου κοριτσιού.

Η κατάσταση είχε βγει εκτός ελέγχου. Οι φρικαλεότητες των αποίκων έφτασαν στα αυτιά του Βρετανού υφυπουργού Έβαν Νίπιεν. Ο Νίπιεν ανέφερε ότι για να μπορέσει η νέα αποικία να ευημερήσει, έπρεπε να σταλθούν προμήθειες, αλλά και γυναίκες. Πίστευε ότι έτσι οι άποικοι θα δημιουργούσαν οικογένειες και θα επικρατούσε μια σταθερότητα στην κοινωνία χωρίς βιαιοπραγίες.

Το «πλωτό πορνείο. Προτιμούσαν να είναι στο πλοίο παρά στη φυλακή..

  Η λύση δόθηκε με το πλοίο «Λέιντι Τζουλιάνα» που μετέφερε στην Αυστραλία 226 γυναίκες καταδίκους. Οι περισσότερες είχαν κατηγορηθεί για πορνεία, κλοπή και απάτη.

Ανάμεσά τους ήταν η Ντέμπορα Ντέιβις που είχε καταδικαστεί σε θάνατο δια του απαγχονισμού για 19 δολάρια που άρπαξε  από έναν άνδρα, αλλά και οι Ελίζαμπεθ Ριλέι, η Μέρι Μπάρνες και η Κάθριν Κλαρκ που είχαν καταδικαστεί σε επτά χρόνια φυλάκισης επειδή είχαν κλέψει ένα τόπι ύφασμα. 

Το πλοίο ξεκίνησε από τις ακτές της Αγγλίας τον Ιούλιο του 1789. Έκαναν στάσεις στα Κανάρια Νησιά, στο Πράσινο Ακρωτήριο της Αφρικής, στο Ρίο Ντε Τζανέιρο και στο Κέιπ Τάουν μέχρι να φτάσουν στην αποικία των Βρετανών στην αυστραλιανή χερσόνησο.

Στην αρχή του ταξιδιού οι γυναίκες κοιμόντουσαν στο κατάστρωμα, κοντά σε βρωμόνερα και ανθρώπινα απόβλητα και στο αμπάρι του πλοίου. Ωστόσο,προτιμούσαν να είναι στο πλοίο παρά στη φυλακή. Το μακρύ ταξίδι πάνω στο πλοίο τους έδωσε την ευκαιρία να βελτιώσουν τις συνθήκες διαβίωσης. Κοιμόντουσαν με μέλη του πληρώματος και έτσι κατάφεραν να κοιμούνται σε κρεβάτια, να έχουν καλύτερη μεταχείριση, να τρώνε από τις προμήθειες και να μαζεύουν χρήματα για τη ζωή τους στην αποικία. Το καράβι μετατράπηκε σε «πλωτό πορνείο».

«Όταν ήμασταν έξω στη θάλασσα, δεν υπήρχε άνδρας στο πλοίο που να μην είχε βρει γυναίκα» είχε αναφέρει ο επόπτης του πλοίου Τζον Νίκολ στο βιβλίο «‘The Floating Brothel» της συγγραφέα Σιάν Ρις.

Ναύτες και πόρνες έπιναν, χόρευαν και διασκέδαζαν, ενώ τα ανώτερα μέλη του πληρώματος δεν έκαναν τίποτα για να εμποδίσουν ερωτικές επαφές μεταξύ τους.

«Ήταν θορυβώδεις και απείθαρχες, αγαπούσαν το λικέρ και τσακώνονταν μεταξύ τους» συνέχισε ο Νίκολ.

Στις περιοχές που σταματούσαν για ανεφοδιασμό, οι γυναίκες κατέβαιναν από το πλοίο και εκπορνεύονταν για να εξοικονομήσουν περισσότερα χρήματα. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, αρρώστησαν και πέθαναν πέντε γυναίκες. Ο αριθμός των νεκρών θεωρήθηκε πολύ μικρός συγκριτικά με τα υπόλοιπα πλοία που ταξίδευαν εκείνη την περίοδο. Αποδόθηκε στην καλή κατάσταση του πλοίου και στις σχετικά καλές συνθήκες που επικρατούσαν για τους επιβάτες.

 

Έφτασαν στην Αυστραλία μετά από 309 ημέρες ταξιδιού..

Ανάμεσα τους ήταν και επτά νεογνά, αποτελέσματα της αυξημένης σεξουαλικής δραστηριότητας των γυναικών με το πλήρωμα. Ωστόσο, οι άποικοι δεν χάρηκαν με την έλευσή τους. Αυτό που χρειάζονταν από την Αγγλία ήταν τροφή, σπόρους, ζώα και φάρμακα και πήραν ένα πλοίο γεμάτο γυναίκες.

Οι άνδρες άποικοι έλεγαν ότι έλαβαν ένα «πλοίο γεμάτο άχρηστα στόματα», καθώς τώρα θα υπήρχαν περισσότεροι πεινασμένοι. Ωστόσο, το «Λέιντι Τζουλιάνα» μαζί με τις γυναίκες μετέφερε και μερικές προμήθειες που τους έσωσε την τελευταία στιγμή από την καταστροφή.

Μαζί τους έφεραν και νέα από τη Βρετανία, καθώς μέχρι τότε δεν είχαν τρόπο να μάθουν τι συνέβαινε στον κόσμο. Έμαθαν ότι ο Γεώργιος Γ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου έπασχε από πορφυρία, ότι ο Τζορτζ Ουάσινγκτον έγινε ο πρώτος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και πως το καράβι «Γκάρντιαν» που μετέφερε προμήθειες και ταξίδευε παράλληλα με τον «Λέιντι Τζουλιάνα» είχε πέσει σε παγόβουνο και είχε καταστραφεί.

Η οργή των αποίκων ηρέμησε περίπου τρεις εβδομάδες αργότερα, όταν στην αυστραλιανή χερσόνησο έφτασαν τα πλοία «Τζάστιαν», «Έκπληξη», «Ποσειδώνας» και «Σκάρμπορο» που μετέφεραν προμήθειες.

Οι γυναίκες απέκτησαν την ελευθερία τους στην αποικία και ήταν μια ευκαιρία για εκείνες να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα. Έκαναν οικογένειες με τους αποίκους. Πολλές από αυτές δημιούργησαν δικές τους επιχειρήσεις και απέκτησαν περίοπτες θέσεις στην κοινωνία.

Μεταξύ του 1788 και του 1868 περίπου 162 χιλιάδες κατάδικοι μεταφέρθηκαν από τη βρετανική κυβέρνηση σε διάφορες αποικίες της Αυστραλίας.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το 20% του σημερινού πληθυσμού στην Αυστραλία είναι απόγονοι των καταδίκων που έφτασαν από τη Βρετανία….

Πηγή : mixanitouxronou.gr

______

Γίνετε μέλος της ομάδας μας “Βιβλίων Ορίζοντες” στο facebook πατώντας το παρακάτω σύνδεσμο

Επιμέλεια  άρθρου για τους “Βιβλίων Ορίζοντες” : Καλλιόπη Γιακουμή