Η άποψη της Καλλιόπης Γιακουμή για το βιβλίο
“ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ”
Συγγραφέας Βαγγέλης Μαργιωρής
Εκδόσεις Πνοή
“Τουρίστες στην ομίχλη” τιτλοφορείται το βιβλίο του Βαγγέλη Μαργιωρή, που περίμενε πολύ καιρό τώρα την σειρά του στην βιβλιοθήκη μου και να που τελικά το διάβασα την πιο κατάλληλη για μένα στιγμή. Μπλοκαρισμένη από πολλά θέματα της καθημερινότητάς μου, είχα την ανάγκη από ένα απολαυστικό, χαλαρωτικό και διασκεδαστικό ταξίδι. Έξω το τοπίο ιδανικό, ομίχλη, λόγω της πάχνης του χειμωνιάτικου ψύχους, εισιτήριο το βιβλίο, άλλος ένας τουρίστας και εγώ λοιπόν..κύριε Μαργιωρή φύγαμε.
Πέντε φίλοι από την Νέα Υόρκη επισκέπτονται την Ελλάδα με στόχο να τελέσουν έναν υπέροχο γάμο και να περάσουν ονειρικές μέρες διακοπών. Όλα είναι άψογα σχεδιασμένα, μα ξεχνούν το βασικό. Έρχονται στην Ελλάδα.
Με την πένα του βουτηγμένη στην φαντασία και με μια διάθεση παιχνιδιάρικη που δίνει μια σπιρτόζικη και ευχάριστη νότα σε όλο το κείμενο, ο συγγραφέας τους κάνει, τους κύριους πρωταγωνιστές σε διάφορα ευτράπελα που θα τους συμβούν σε αυτό το ταξίδι. Χαράζει έτσι με ένα μαγικό τρόπο ένα μόνιμο χαμόγελο στον αναγνώστη του, που πολλές φόρες γίνεται γάργαρο γέλιο.
Οι κινηματογραφικές περιγραφές του βιβλίου, βάζουν φωτιά στην φαντασία του αναγνώστη και τον αφήνουν αβίαστα να δημιουργήσει σκηνές, όπου ξεκαρδιστικές ιστορίες με τους ήρωες του βιβλίου ξετυλίγονται μπροστά του. Η αφήγηση στρωτή, με σύμμαχο μια πολύ καλά δουλεμένη πλοκή, ταξιδεύει το αναγνώστη από την Αθήνα στην Κρήτη και τον κάνει μάρτυρα σε διάφορα ευτράπελα, απίθανες συμπτώσεις και απρόοπτα με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι οι “τουρίστες” μας.
Το να συμβούν όλα αυτά σε μια ομάδα ανθρώπων είναι υπερβολή, μα εδώ είναι και η ουσία του βιβλίου. Το να συμβούν όλα αυτά σε μια ομάδα ανθρώπων που δεν ζουν στην Ελλάδα και έχουν μάθει να ζουν πέρα από τα ελληνικά δεδομένα, δεν είναι υπερβολή, γιατί στην Ελλάδα όλα μπορούν να συμβούν.
Ο αναγνώστης το παραδέχεται έστω και ασυνείδητα, του το επιβάλλουν αν θέλετε οι οικείες εικόνες της ελληνικής πραγματικότητας τις οποίες περιγράφει το κείμενο με μεγάλη ακρίβεια, οι ήρωες το ανακαλύπτουν με τραγελαφικό τρόπο, μετά από μια σειρά απανωτά πολιτισμικά “χαστούκια”, σοκ για την δική τους ξενόφερτη ψυχοσύνθεση. Ο συγγραφέας έχει καταφέρει να εντρυφήσει τόσο πολύ στους χαρακτήρες τους, που κάθε αναφορά σε αυτούς, κάθε τους ενέργεια, κάθε τους συναίσθημα και σκέψη, είναι τόσο άμεσα δοσμένο, που θαρρείς πως όντως όλα αυτά έχουν συμβεί και οι εμπλεκόμενοι, του τα έχουν αφηγηθεί.
Καθώς η ιστορία ξεδιπλώνεται στις σελίδες του βιβλίου, ο Βαγγέλης Μαργιωρής με επιδέξιο τρόπο αρχίζει να περνάει τα μηνύματα του στον αναγνώστη. Είναι πια ολοφάνερο πως αυτό το βιβλίο είναι μεν ανάλαφρο, αλλά όχι ανούσιο. Με δόσεις που τηρούν τις σωστές αναλογίες μεταξύ φαιδρότητας και σοβαρότητας, ο συγγραφέας δε έρχεται να χλευάσει την ανικανότητα της χωράς μας, απέναντι σε σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα που την ταλανίζουν και δεν φαίνεται να μπορεί να κάνει κάτι για αυτά, μα να θίξει αυτή την ανικανότητα με σκοπό να προβληματίσει τον αναγνώστη του και να τον κάνει να αναρωτηθεί τις αιτίες. Φέρνει τον αναγνώστη του αντιμέτωπο με θέματα και καταστάσεις που δεν κάνουν την χώρα μας ονειρικά πλασμένη, γιατί απαιτούν άμεση αντιμετώπιση. Χρησιμοποιεί το χιούμορ του ως Δούρειο ίππο για να εισβάλει στα άδυτα του στρουθοκαμηλισμού μας και να μας δείξει με τον άμεσο τρόπο που επιδρά πάνω σε κάθε δέκτη η φαρσοκωμωδία, πως τελικά το να ζήσεις τον μύθο σου στην Ελλάδα, είναι μύθος. Ένας μύθος που εμείς οι ίδιοι διαιωνίζουμε, μαθημένοι από άλλους μύθους, που παραδίδουν παγκόσμια μαθήματα, όμως αυτός έχει μια ιδιαιτερότητα, δεν προάγει τον πολιτισμό μας, τον μειώνει και θολώνει την ταυτότητα της ελληνικής μας καταγωγής.
Πολύ ευφυής ο τρόπος που γίνεται τόσο μεταδοτικός και άμεσος ο συγγραφέας. Το χιούμορ, το έξυπνο χιούμορ, μπορεί να αναδείξει πολλά κακώς κείμενα διακωμωδώντας τα και σε αυτό εξάλλου έχουμε μεγάλη παράδοση. Ζούμε σε ένα κράτος εντελώς ανοργάνωτο, με κακές υπηρεσίες, τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα. Εμείς το έχουμε συνηθίσει και αποδεχτεί, μα αυτό δεν το κάνει να μην είναι. Τουρίστες στην ομίχλη, νιώθουν όσοι δεν ζουν εδώ και έρχονται αντιμέτωποι με αυτό. Κανείς δεν κάνει κάτι. Αυτό το αίσθημα της ελευθερίας και της ξεγνοιασιάς που υπόσχεται στους επισκέπτες της η χώρα μας, ας το διοχετεύσουμε αλλού, όχι στην οργάνωση και στην λειτουργία του κράτους. Αυτό δεν θα διαλύσει την ομίχλη μόνο για τους τουρίστες μας, αλλά και για μας, εμείς είμαστε μόνιμοι κάτοικοι σε αυτό το ομιχλώδες τοπίο που ξυπνά το χάος, την ανασφάλεια και τον πανικό.
Με συνεχόμενες ανατροπές το ενδιαφέρον μένει αμείωτο ως το τέλος, ενώ σίγουρα η ανία και η αδιαφορία είναι άγνωστα χαρακτηριστικα γι αυτό το βιβλίο. Τα συναισθήματα που θα ξυπνήσει στους αναγνώστες του, είναι πολλά. Χαρά, ενθουσιασμός, φόβος, αμηχανία, έκπληξη μα και λύτρωση, ανακούφιση, καθώς θα διαπιστώσουν, ότι τα καλά που είναι να συμβούν, θα συμβούν ακόμα και αν έχουν να αντιμετωπίσουν τις πιο ακραίες καταστάσεις.
Το ίδιο φυσικά ισχύει και για όποιο κακό είναι να συμβεί μα μπορούμε να τα δούμε με μια άλλη ματιά, διαφορετική από ότι συνηθίσαμε.
Κάθε ευτράπελο και κάθε αναποδιά, με καλή διάθεση, με πιο ευχάριστο και διασκεδαστικό τρόπο, χωρίς γκρίνιες και μιζεριάσματα, μας οδηγεί πιο εύκολα σε λύσεις για κάθε πρόβλημα, μα για να γίνει αυτό, πρέπει πρώτα να παραδεχτούμε, πως υπάρχει πρόβλημα…
Λατρεύω το έξυπνο χιούμορ, το απολαμβάνω και το θαυμάζω όπου το διαπιστώσω, μα εδώ δεν μπορώ να μην θαυμάσω και την συγγραφική δεινότητα και επιδεξιότητα με την οποία εύστοχα και σωστά τοποθετημένα το χρησιμοποιεί στο βιβλίο του ο Βαγγέλης Μαργιωρής.
Διαβάστε το, όχι γιατί σας το προτείνω, μα γιατί το έχετε ανάγκη και ας μην το ξέρετε ή να το αντιλαμβάνεστε..όμως είναι αλήθεια!!
Σύνοψη από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Πέντε Νεοϋορκέζοι επισκέπτονται την Ελλάδα με στόχο να τελέσουν έναν υπέροχο γάμο και να περάσουν ονειρικές μέρες διακοπών. Τι γίνεται όμως όταν το καλά σχεδιασμένο πρόγραμμα των διακοπών, πρέπει να εφαρμοστεί στη χώρα του, «όπως να ’ναι, όποτε να ’ναι, όπου να ’ναι»; Πώς μπορούν να συγκεραστούν οι απόψεις περί γάμου, ανάμεσα σε μια νύφη από το Μπρούκλιν και μιας οικογένειας από τα Σφακιά; Μπορούν άραγε ο αστυνομικοί να δέρνουν λιγότερο και οι διερχόμενοι παπάδες να μη φέρνουν γρουσουζιά; Τέτοια ερωτήματα θα κληθούν να απαντήσουν οι πέντε φίλοι, ενώ ταυτόχρονα θα ανακαλύψουν πόσο ερωτικό υπόβαθρο μπορεί να δημιουργήσει το χάος.
Λίγα λόγια για τον συγγραφεά
Ο Βαγγέλης Μαργιωρής γεννήθηκε πριν από 43 χρόνια σ’ ένα μικρό γραφικό χωριό της Σάμου και μετακόμισε σε πολύ μικρή ηλικία με την οικογένειά του στην Αθήνα. Η επαφή του με τη λογοτεχνία ξεκίνησε από νωρίς, κυρίως μέσα από τα έργα του Ανεμοδουρά, του Ιουλίου Βερν και της Κίρα Σίνου. Αποφοίτησε από το Λύκειο και τη Σχολή Λογιστικής, διατηρώντας πάντα στενές επαφές με τα βιβλία. Ήταν πλέον η φιλοσοφία και το ιστορικό μυθιστόρημα τα αναγνώσματα που τον ενθουσίαζαν. Μετά τον γάμο του και τη γέννηση της κόρης του ξεκίνησε να ασχολείται και με τη συγγραφή, μια ενασχόληση που του προέκυψε πολύ φυσικά. Σήμερα εργάζεται στο λογιστήριο μεγάλης ελληνικής εταιρίας, παραμένοντας φανατικός αναγνώστης και φιλόδοξος γραφιάς.
Το “Τουρίστες στην ομίχλη” είναι το πρώτο του μυθιστόρημα και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.
678
124
20