“Φίλος κολλητός ή ύπουλος εχθρός; ”
Γράφει Tόνια Κυριφίδη
Φίλος κολλητός ή ύπουλος εχθρός; …
Η φιλία, είναι ίσως η μεγαλύτερη επένδυση στη ζωή μας. Ακόμη και άνθρωποι που δεν τα κατάφεραν στις προσωπικές τους σχέσεις και έμειναν χωρίς σύντροφο, νιώθουν λιγότερο μόνοι, επειδή η ζωή τούς χάρισε καλούς φίλους.
Κατά καιρούς έχω ακούσει αρκετές – ως επί το πλείστον – γυναίκες που μου εξομολογήθηκαν πως μπορεί να υπήρξαν άτυχες στην εύρεση ενός καλού συντρόφου, όμως ο Θεός τις ευλόγησε με καλούς φίλους, γεγονός που τις κάνει να αισθάνονται ολοκληρωμένες και γεμάτες.
Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι δηλώνουν “κολλητοί” μας και παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή μας, αποδειχθούν στην διάρκεια άσπονδοι φίλοι; Δηλαδή βρίσκονται, κινούνται, λειτουργούν σαν δικοί μας άνθρωποι που νοιάζονται και μας φροντίζουν, ενώ κατά βάθος ζηλεύουν και φθονούν κάθε επιτυχία μας. Κακιώνουν με την χαρά μας. Όμως έχουν την ικανότητα να το κρύβουν κάτω από ζεστά χαμόγελα και φιλικά λόγια. Και περιμένουν να έρθει η στιγμή που θα πάρουν την ρεβάνς, ρίχνοντας έντεχνα το φαρμάκι τους και δηλητηριάζοντας, εν αγνοία μας, την ψυχή μας.
“Γιατί εμείς και όχι εκείνοι;” Σκέφτονται με θυμό. Και όσο εμείς προχωράμε στη ζωή μας και με κόπο, αγωνία και προσπάθεια καταφέρνουμε να πετύχουμε κάποιους από τους στόχους μας, τόσο μπαίνουμε στο δικό τους στόχαστρο και γινόμαστε οι δικοί τους στόχοι. Και αντί να κυνηγούν τα δικά τους όνειρα, φροντίζουν να μειώσουν την αξία των δικών μας. Με μαεστρία και πονηριά μας αποδυναμώνουν. Σβήνουν σταδιακά τον ενθουσιασμό από τις πράξεις μας. Μας κρίνουν αυστηρά για τις επιλογές μας με δεικτικό τρόπο, λέγοντας πως το κάνουν για το καλό μας. Μας κάνουν να αναρωτιόμαστε για την ορθότητα των αποφάσεών μας. Με λόγια τοξικά, που τα βαφτίζουν “γλώσσα της λογικής” μας κόβουν τα φτερά και μας προσγειώνουν ανώμαλα. Και επιτυχία για αυτούς είναι όταν αρχίσουμε να αμφιβάλουμε για τον εαυτό μας και για τις ικανότητές μας. Κι έρχεται κάποια στιγμή που δίχως να το καταλάβουμε, σβήνει η αισιοδοξία μας και μιζεριάζουμε. Γινόμαστε κατώτεροι από αυτούς. Χάνουμε τις ελπίδες μας και μεμψιμοιρούμε. Και τότε έρχονται, οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι, στέκονται δίπλα μας και μας χτυπούν στην πλάτη φιλικά, δήθεν παρηγορώντας μας. Μας λένε το γνωστό! “στα’ λεγα εγώ! Μα δεν με άκουσες…” Με αυτό τον τρόπο θέλουν να μας δείξουν ότι μας στηρίξουν, ενώ στην ουσία χαίρονται που κατάφεραν να μας ρίξουν το ηθικό.
Έρχεται βεβαίως κάποια στιγμή που οι μάσκες πέφτουν. Ίσως όταν πλέον δεν έχουν κάτι άλλο να κερδίσουν από εμάς. Ίσως ακόμη όταν αποφασίσουμε εμείς οι ίδιοι να “ξυπνήσουμε” και να δούμε την αλήθεια κατάματα. Και αναρωτιόμαστε γιατί; Πού φταίξαμε; Τι δεν κάναμε σωστά; Γιατί δεν είδαμε εγκαίρως τα σημάδια; Και αναπόφευκτα έρχεται και η ώρα που χάνουμε την εμπιστοσύνη μας στους ανθρώπους, αρνούμενοι να ανοίξουμε και πάλι την καρδιά μας σε νέους φίλους Έτσι κι εμείς θα αντιμετωπίζουμε καχύποπτα όποιον μας πλησιάζει και επιχειρεί να επικοινωνήσει μαζί μας. Και φυσικά δεν έχουμε άδικο. . Μια λαϊκή παροιμία λέει: “όποιος καεί στο χυλό, φυσάει και το γιαούρτι”.
Στην ηλικία που βρίσκομαι σκέφτομαι πως τελικά οι άνθρωποι με τους οποίους δεν έχω ιδιαίτερη χημεία, γιατί και οι ίδιοι δεν δείχνουν να με συμπαθούν ή να με εκτιμούν, είναι πιο ντόμπροι. Γιατί ξέρω εξαρχής τι έχω να περιμένω από αυτούς. Γνωρίζω εκ των προτέρων τις προθέσεις τους και είμαι προετοιμασμένη για την όποια συμπεριφορά τους. Ενώ, αν οι δικοί μου άνθρωποι, με τους οποίους έφαγα νερό και αλάτι, αποδειχθούν σκάρτοι, τότε θα πονέσω πολύ περισσότερο. Πρώτα από όλα για την προδοσία, αλλά και για την δική μου αφέλεια που νόμιζα πως ήξερα με ποιους έχω να κάνω. Είναι λυπηρό να επενδύεις σε ανθρώπους που θεωρείς φίλους και να μένεις στο τέλος με άδειο χαρτοφυλάκιο. Ρίσκο η ζωή και άδικη. Ρίσκο και οι διαπροσωπικές σχέσεις. Για αυτό πρέπει να έχουμε ανοικτές τις κεραίες μας και να μην κλείνουμε τα αφτιά μας και τα μάτια μας στα διάφορα “μηνύματα” που λαμβάνουμε γύρω μας. Τα πράγματα δεν είναι πάντα έτσι όπως φαίνονται. Άλλη μία ελληνική παροιμία λέει: “Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι…”
Η λέξη φιλία είναι ιερή και πρέπει να χρησιμοποιείται με φειδώ. Το βλέπουμε άλλωστε καθημερινά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Καυχιόμαστε για τους χιλιάδες “φίλους” που έχουμε στο Facebook και για τους οποίους γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα και μάλιστα τόσα όσα οι ίδιοι μας επιτρέπουν να ξέρουμε. Και ξεχνάμε πως οι άνθρωποι που θα τρέξουν μέσα στην νύχτα γιατί τους έχουμε απόλυτη ανάγκη, είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Όλα τα άλλα γίνονται για το φαίνεσθαι… Αυτό βέβαια είναι ένα άλλο καυτό θέμα και θα μου επιτρέψετε να το θίξω κάποια άλλη φορά.
Και κλείνοντας επιτρέψτε μου να προσθέσω και μία αραβική παροιμία που μου είπε το νυν αφεντικό μου, εκ Λιβύης:
“Το σκυλί που γαυγίζει είναι προτιμότερο από μία τίγρη που κοιμάται!”.
𝓣𝓚
Τόνια Κυριφίδη
…..
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΔΩ:
…..
Γίνετε μέλος της ομάδας μας “Βιβλίων Ορίζοντες” στο facebook πατώντας το παρακάτω σύνδεσμο
Επιμέλεια άρθρου : Καλλιόπη Γιακουμή
678
124
20