Στην πΈνα” 
“Ένα πακέτο τσιγάρα…. Γολγοθάς ”
Γράφει η Αργυρώ Μαργαρίτη
***
Η αρχή για τη μεγάλη απόφαση στάθηκε μια φριχτή αίσθηση πως είχα φάει διπλή μερίδα στάχτη χωρίς υγραντικό συνοδευτικό και για επιδόρπιο αγκάθια γιγαντιαίου κάκτου φερμένα από άνυδρη έρημο.
Ο γιατρός απεφάνθη: Φαρυγγίτις! Κομμένα τα παγωτά, τα ζελέ, οι πουτίγκες, τα γλυκά, τα αναψυκτικά, τα μεζεδάκια, τα ποτά ον δη ροκς και όλα τα συναφή συμπαρομαρτούντα. Μόνο ζεστά και ελαφρές σουπίτσες.
Δεν μπορώ να πω ότι στεναχωρέθηκα με τη γνωμάτευση και τις ιατρικές οδηγίες. Αντίθετα μάλιστα. Ευκαιρία να απαλλαγώ από την ύπουλη συσσώρευση λίπους που προκαλούν όλα τα αμαρτωλά ανωτέρω. Πριν προλάβω να αντισταθμίσω τα συναισθήματα -η απαίσια αίσθηση πυρακτωμένου λαιμού από τη μια, το όνειρο αδυνατισμένου κορμιού από την άλλη- μου έδωσε ο ντόκτορ τη χαριστική βολή: κάπνισμα, τέλος!
«Όταν λέτε τέλος, γιατρέ μου, τι ακριβώς υπαινίσσεσθε;» αποτόλμησα δειλά.
Ο γιατρός με κοίταξε με απροκάλυπτη περιφρόνηση, πήρε από τη βιβλιοθήκη του το Επίτομον Λεξικόν Ελληνικής Γλώσσης, το άνοιξε στο λήμμα «τέλος» και μου το έτριψε ευγενικά στη μούρη. Στη συνέχεια, απεφάνθη με στόμφο: το κάπνισμα σκοτώνει! Την επόμενη μισή ώρα μου απαριθμούσε τα βλαβερά αποτελέσματα της νικοτίνης, μου έδειξε πλήθος φωτογραφιών με κατεστραμμένους πνεύμονες και την ώρα που ήταν έτοιμος να εκφωνήσει τον επικήδειό μου, εγώ την είχα κάνει με ελαφρά πηδηματάκια.
* * *
Έτσι κι αλλιώς δεν είχα άλλη επιλογή. Στάχτη και αγκάθια κάκτου δεν μου άφηναν περιθώρια να επιδοθώ στην αγαπημένη μου συνήθεια. Μέχρι να βγω από το ιατρείο είχα πάρει για πολλοστή φορά τη μεγάλη απόφαση: θα κόψω το τσιγάρο. Σιγά το πράμα. Τόσοι και τόσοι τα έχουν καταφέρει, γιατί όχι κι εγώ; Επιστρέφοντας στο σπίτι, προσπάθησα να ασχοληθώ με τα συνηθισμένα, αλλά το μυαλό μου ήταν κολλημένο στον απαγορευμένο καρπό. Πώς θα ήταν η ζωή μου από εδώ και πέρα; πόσο εύκολο θα ήταν να σταματήσω το κάπνισμα; Τηλεφώνησα στη φίλη μου τη Ρουλίτσα που έχει γνώμη για όλα και γνώσεις επί παντός επιστητού.
«Όλα στο μυαλό μας είναι» την άκουσα να μου λέει, « και δεν είναι καθόλου δύσκολο να το κόψεις. Εγώ, προσωπικά, το έχω κόψει τουλάχιστον σαράντα φορές!!!»
Πέρασα μια δύσκολη μέρα και μια ακόμη δυσκολότερη νύχτα. Η αλήθεια είναι πως είχα δυο τρεις μέρες να καπνίσω, ένεκα η φαρυγγίτις, αλλά είναι άλλο να μην κάνεις κάτι επειδή σου βάζει η φαρυγγίτις το μαχαίρι στο λαιμό και άλλο επειδή σου βάζει ο ντόκτορ το μαχαίρι στους πνεύμονες. Το επόμενο πρωί ζήτησα τη βοήθεια των υπόλοιπων φιλενάδων μου. Έψαχνα τρόπους να αντιμετωπίσω το πρόβλημά μου. Οι λύσεις που άκουσα ήταν πολλές και ποικίλες. Παραθέτω τις πιο ενδιαφέρουσες.
- Να τρως πασατέμπο κάθε φορά που θέλεις να καπνίσεις.
- Να πάρεις ένα κομπολόι για να απασχολείς τα χέρια σου.
- Να μασάς τσίχλα.
- Να το κόψεις μαχαίρι.
- Να το κόψεις σταδιακά.
- Να κάνεις βελονισμό.
- Να πας σε anti smoking center
- Να κόψεις το λαιμό σου.
Τα τρία τελευταία τα απέρριψα ασυζητητί. Φοβάμαι τις βελόνες, δεν έχω καμία διάθεση να πληρώσω για κάτι που μπορώ να το καταφέρω μόνη μου και όσο για το τελευταίο, μόλις είχα αγοράσει μια πανάκριβη αντιρυτιδική λαιμού, που φυσικά ήταν κρίμα να πάει χαμένη. Το τέταρτο και το πέμπτο αναιρέθηκαν από μόνα τους ως αντιφατικά. Ασχολήθηκα με τα τρία πρώτα. Αγόρασα καμιά σαρανταριά σακουλάκια πασατέμπο, ένα κεχριμπαρένιο μπεγλέρι, όλων των ειδών τις τσίχλες και έβαλα το σχέδιο σε εφαρμογή. Το θέαμα που παρουσίαζα ήταν εκπληκτικό. Με το ένα χέρι έτρωγα τα σποράκια, με το άλλο έπαιζα το μπεγλέρι. Οι συνάδελφοι με παρακολουθούσαν με ανάμεικτα συναισθήματα.
«Να πας σε τσίρκο» μου είπε ένας. «Θα κάνεις χρυσές δουλειές»
«Χρειάζεσαι ψυχολόγο» μου είπε άλλος. «Κάνουν χρυσές δουλειές»
«Απολύεσαι» μου είπε ο διευθυντής μου, ο μόνος που είχε δίκιο. Είχα σταματήσει να δουλεύω αφού τα χέρια μου ήταν απασχολημένα.
«Πήρες τρία κιλά» μου είπε η ζυγαριά μου. «Ο πασατέμπος έχει πολλές θερμίδες».
Όφειλα να βρω μια λύση μόνη μου. Γιατί η φαρυγγίτιδα ήταν πια παρελθόν και μπορούσα να καπνίσω ελεύθερα. Το θέμα ήταν αν έπρεπε να καπνίσω.
Παρόλα αυτά εγώ τα είχα μισοκαταφέρει. Για δέκα μέρες δεν είχα βάλει τσιγάρο στο στόμα μου. Όμως την ενδέκατη, μετά από ένα καβγά, δεν άντεξα. Θα καπνίσω μόνο ένα, υποσχέθηκα στον εαυτό μου. Απ’ το να πάθω εγκεφαλικό… Το ένα έγινε πακέτο και σύντομα ξαναβρήκα τον παλιό κακό εαυτό μου. Ήμουν ένα ράκος αλλά μετά το φιλοσόφησα. Τόσοι και τόσες καπνίζουν, γιατί δηλαδή θα την πάθω εγώ; Ταυτόχρονα έπαθα ψυχολογικό διχασμό. Ο μισός μου εαυτός με φασκέλωνε, ο άλλος μισός μου έλεγε να πουλήσω το παλιάμπελο.
Αποφάσισα να αντιμετωπίσω το πρόβλημα κατάφατσα. Πήγα στο περίπτερο και αγόρασα όλων των ειδών τα τσιγάρα έχοντας ως κριτήριο επιλογής όχι τις μάρκες αλλά τα μικρά προειδοποιητικά κείμενα που είχαν γραμμένα επάνω τους. Παρέταξα τον εχθρό πάνω στο τραπέζι και μελέτησα τις αδυναμίες και τα όπλα του.
«το κάπνισμα μπορεί να σκοτώσει»
«το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία»
«το κάπνισμα βλάπτει τους γύρω σας»
«το κάπνισμα είναι εξαιρετικά εθιστικό, μην το αρχίσετε»
«ο καπνός περιέχει βενζόλιο, νιτροζαμίνες, φορμαλδεΰδη και υδροκυάνιο»
«το κάπνισμα προκαλεί θανατηφόρο καρκίνο του πνεύμονα»
Έφτιαξα και μερικά δικά μου:
«ένα πακέτο την ημέρα, τη ζωή κάνει πιο πέρα»
«δώσ’ μου ένα τσιγάρο, για να πάω να βρω το χάρο»
Τα πράγματα ήταν πιο σοβαρά απ’ ό,τι φανταζόμουν. Όλα αυτά μου είναι γνωστά.
Γιατί, λοιπόν, καπνίζω;
Άρχισα να ψάχνω αυτό το «γιατί». Έπρεπε να βρω τα θετικά του καπνίσματος. Ξαναπήρα τηλέφωνο όλες τις καπνίστριες φιλενάδες μου θέτοντας το αμείλικτο ερώτημα: Γιατί καπνίζεις; Παραθέτω τις πιο ενδιαφέρουσες απαντήσεις:
ΜΑΤΙΝΑ (ιδιωτική υπάλληλος): από συνήθεια
ΕΦΗ (δικηγόρος): με βοηθάει να σκέπτομαι
ΦΩΤΕΙΝΗ (ηθοποιός): μου διώχνει το άγχος
ΝΙΚΗ (διακοσμήτρια): κατεβάζω ιδέες
ΝΑΣΙΑ ( μαθήτρια): γιατί καπνίζουν οι συμμαθήτριές μου
ΜΑΡΙΑ: (εκπαιδευτικός): γιατί δεν μπορώ να το κόψω
ΞΕΝΙΑ (εφοριακός): για να αντιμετωπίζω τους φορολογούμενους
ΣΟΥΛΑ (ανεπάγγελτη): με κάνει να νιώθω σέξυ
ΒΑΡΒΑΡΑ (νοικοκυρά): με τόση λάτρα, πώς θα τα βγάλω πέρα;
ΝΤΙΝΑ: (οικιακά): γιατί είμαι χαζή
ΠΟΠΗ: (τραπεζικός): γιατί είμαι δυσκοίλια
ΑΡΤΕΜΗ (γραφίστρια): δεν ξέρω, δεν απαντώ
ΜΑΡΙΝΑ (λογίστρια): γιατί έτσι γουστάρω
Το γκάλοπ ολοκληρώθηκε με μία ακόμη ερωτηθείσα: Εμένα
ΕΡΩΤΗΣΗ: γιατί καπνίζεις, Αργυρούλα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: με κάλυψαν οι προλαλήσασες.
Βρισκόμουν ξανά στο σημείο μηδέν.
Για να συμπληρώσω την έρευνα, επέκτεινα το ερωτηματολόγιο σε άρρενες φίλους και γνωστούς. Πήρα σχεδόν τις ίδιες απαντήσεις γι΄ αυτό και παραθέτω μόνο εκείνες που διαφέρουν:
ΣΑΚΗΣ (υδραυλικός) Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο, που δεν το γουστάρω κι όμως το φουμάρω.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (χημικός) Όσοι με το χάρο γίναν φίλοι, με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη.
ΓΙΩΡΓΟΣ (ερωτευμένος) στο άδειο μου πακέτο απόψε μπήκες…
ΘΑΝΑΣΗΣ (απατηθείς σύζυξ): ποιος ήταν πριν από μένα μέσα στο σαλονάκι σου και δυο τσιγάρα αναμμένα υπάρχουν στο τασάκι σου;
ΤΑΣΟΣ (οδοντοτεχνίτης): Γιατί μου αρέσει το ένα τσιγάρο «μετά…».
Είναι περιττό να σας πω πως κατά τη διάρκεια αυτής της τόσο ενδιαφέρουσας έρευνας, είχα καπνίσει μισό πακέτο. Η στάχτη και τα αγκάθια κάκτου άρχισαν να κάνουν την επανεμφάνισή τους. Ο εχθρός ήταν όχι μόνο επικίνδυνος αλλά και φοβερά ύπουλος. Θα με νικήσει λοιπόν αυτός ο μικρός, λευκός, μακρουλός κύλινδρος; Ξανακοίταξα τα παρατεταγμένα πακέτα, διάβασα για εκατοστή φορά τα απειλητικά κείμενα που προειδοποιούσαν για θάνατο και ξεκίνησα την αντεπίθεση. Έγραψα με μεγάλα γράμματα τα μικρά αγγελτήρια ολέθρου σε πολλά χαρτιά που τα κόλλησα σε όλα τα σημεία του σπιτιού: στα κάδρα, στο ψυγείο, στους καθρέφτες, στον απορροφητήρα. Ύστερα πήρα μολύβι και χαρτί για να γράψω τι θα κερδίσω αν κόψω το κάπνισμα, εκτός από την ΥΓΕΙΑ, βεβαίως, βεβαίως:
ΧΡΗΜΑΤΑ
α) Ένα πακέτο την ημέρα επί 5 ευρώ, μας κάνουν 5Χ30= 150 ερώ το μήνα, 150Χ12= 1800 ευρώ το χρόνο. Όπερ σημαίνει ένα ταξιδάκι στο Παρίσι. Ή ο 13ος και 14ος μισθός!!!!!! (απολεσθέντες αμφότεροι και οι δύο)
β) Μπορεί τα ασφαλιστικά ταμεία να καλύπτουν τις χημειοθεραπείες, αλλά οι περούκες είναι πανάκριβες και επιπλέον δεν είναι σωστό να βάζουμε τους οικείους σε έξοδα για αγορά ξύλινου παλτού με μοβ φόδρα.
ΟΜΟΡΦΙΑ
Όλοι οι δερματολόγοι συμφωνούν πως και οι πιο ακριβές κρέμες μειώνουν τη θετική τους δράση στο ελάχιστο εξ αιτίας του καπνίσματος.
ΥΓΕΙΑ
Αναπνέεις καλύτερα, αθλείσαι σαν πρωταθλητής, και σεξ-μασίν, βεβαίως-βεβαίως!!!!
ΝΙΚΗ
Θα αποδείξω στον εαυτό μου πως έχω δύναμη χαρακτήρα και μπορώ να αποβάλλω τις κακές συνήθειες, όσο κι αν αυτό μου στοιχίζει.
* * *
Έτσι, ξεκίνησα πάλι να ανεβαίνω τον Γολγοθά. Αν δείτε μία να τρώει πασατέμπο, να παίζει μανιωδώς το μπεγλέρι, να μασάει τσίχλες, να τρώει καραμέλες, να τραγουδάει λαϊκά άσματα με θέμα το τσιγάρο… μην αναρωτηθείτε αν έχει πάρει πενθήμερη απ’ το Δρομοκαϊτειο. Εγώ είμαι. Μάλιστα, έχω εμπλουτίσει το ρεπερτόριο: έχω κάνει μια συμφωνία με τον άσπονδο φίλο μου. Του ζήτησα να χωρίσουμε κοινή συναινέσει. Μόλις νιώσω την ανάγκη να καπνίσω, βγάζω ένα τσιγάρο, το κοιτάζω και του λέω δεν μπορώ τώρα, θα σε καπνίσω σε δέκα λεπτά. Και, ω του θαύματος, σε δέκα λεπτά μου έχει περάσει η ανάγκη για φουμάρισμα.
Η ιδέα μου ήρθε ένα πρωί, όπου μετά από ένα φριχτό τσιγαρόβηχα, συνέπεια ενός σερί δέκα τσιγάρων. Έριξα το πακέτο κάτω και άρχισα να χοροπηδάω επάνω του. Όταν μου πέρασε η υστερία, πήρα μια γόπα απ’ το τασάκι κι έπιασα μαζί της την κουβέντα. Καλά περάσαμε μαζί, της είπα. Μου πρόσφερες πολλά, δεν το αρνιέμαι. Και όταν θύμωνα με βοηθούσες να συνέλθω, και στα δύσκολα μου έδινες λύσεις και στη μπιρίμπα κέρδιζα χάρις σε σένα και χορέψαμε μαζί τα πιο μάγκικα ζεϊμπέκικα. Αλλά τώρα δεν πάει άλλο. Πρέπει να χωρίσουμε.
Θα τα καταφέρω, κορίτσια, θα τα καταφέρω, είμαι σίγουρη. Άλλωστε, ο δρόμος δεν είναι και τόσο μακρύς. Ανηφορικός, ναι, αλλά όχι ατέλειωτος. Ένα τσιγάρο δρόμος.
Αργυρώ Μαργαρίτη
Υ.Γ. επειδή στην ανηφόρα χρειαζόμαστε κάποιο χέρι να μας στηρίζει, κάθε γνώμη, εμπειρία και πρόταση για βοήθεια είναι καλοδεχούμενη. Ας τη μοιραστούμε.
***
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΔΩ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ
.…………………..
Γίνετε μέλος της ομάδας μας “Βιβλίων Ορίζοντες” στο facebook πατώντας το παρακάτω σύνδεσμο
Επιμέλεια άρθρου : Καλλιόπη Γιακουμή
678
124
20