Συνέντευξη στην συγγραφέα
Μαίρη Γκαζιάνη
.
Κοντά μας σήμερα η συγγραφέας του βιβλίου
.
“ΖΑΧΑΡΗ ΑΧΝΗ“
Το βιβλίο της κα. Γκαζιάνη, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανός
1) Κα. Γκαζιάνη, συγχαρητήρια για το νέο σας βιβλίο “Ζάχαρη Άχνη”, που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό, από τις εκδόσεις Ωκεανός. Πρόκειται για μια αληθινή ιστορία. Τι σας ώθησε στη συγγραφή του; Τι ήταν αυτό που σας άγγιξε τόσο, ώστε να πάρετε την απόφαση να την καταγράψετε και να την μοιραστείτε με το αναγνωστικό σας κοινό;
ΑΠ. Σας ευχαριστώ πολύ! Ευχαριστώ και για την πρόσκλησή σας να μιλήσουμε για το βιβλίο μου, που αφορά αληθινή ιστορία, και για τις τρεις ηρωίδες μου, την Αρετή, την Αύρα και την Ελπίδα.
Ένα καλοκαίρι στις διακοπές μου γνώρισα την Ελπίδα, μου μίλησε για την ζωή της Αύρας και την δική της. Μου εξέφρασε την επιθυμία της να γραφτεί το βιβλίο κι όταν άρχισε να αφηγείται κατάλαβα ότι ήταν μια ιστορία που άξιζε να μεταφερθεί σε μυθιστόρημα. Στη συνέχεια συνάντησα την Αύρα η οποία με μεγάλη συναισθηματική φόρτιση εξιστόρησε την εξέλιξη της ζωής της σύμφωνα με τις επιβολές της νοοτροπίας μια μικρής επαρχιακής πόλης. Επιβολές που αφορούσαν την ίδια κι αργότερα και την κόρη της Ελπίδα. Είναι πολλά τα γεγονότα που συνέδεσαν αρνητικά ή θετικά τρεις γενιές της ίδιας οικογένειας, γιαγιά-κόρη-εγγονή, και παράλληλα όσα τις χώριζαν.
Μέσα στο βιβλίο υπάρχουν πολλά μηνύματα που προκύπτουν από τις σχέσεις μεταξύ των ηρωίδων μου κι είμαι σίγουρη πως μια αληθινή ιστορία έχει να διδάξει πολλά. Αυτό που ήθελα ήταν να επικοινωνήσω στους αναγνώστες την αλήθεια της ζωής. Την αλήθεια που ξεπερνάει κάθε μυθοπλασία.
2) Αρετή, Αύρα και Ελπίδα, τρεις γυναικείες μορφές, άρρηκτα δεμένες μεταξύ τους, με τους ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς που επέβαλε η δεκαετία της τότε εποχής, στην ελληνική επαρχία. Συστήστε μας τις ηρωίδες του βιβλίου σας. Μιλήστε μας για αυτές.
ΑΠ. Κεντρικό πρόσωπο του βιβλίου είναι η Αύρα. Προσπαθεί με όλες της τις δυνάμεις να συγκεντρώσει την ευτυχία που σαν «ζάχαρη άχνη» σκορπίζεται στο παραμικρό φύσημα του ανέμου, κατακάθεται στο σώμα της αλλά όχι στην ψυχή της και βιώνει μια ζωή γεμάτη δυσκολίες, μια ζωή πικρή, μια ζωή αδιέξοδη.
Έπειτα, είναι η Ελπίδα, κόρη της Αύρας. Ως παιδί, είναι θύμα καταστάσεων, αποφάσεων, απαγορεύσεων. Δεν ρωτήθηκε, δεν αποφάσισε, αγνοήθηκαν οι ανάγκες της και εγκλωβίστηκε στο να σηκώσει το βάρος των επιλογών και των αποφάσεων μητέρας και γιαγιάς, μέχρι την ενηλικίωσή της…
Τέλος, είναι η Αρετή, μητέρα της Αύρας και γιαγιά της Ελπίδας. Πρόκειται για τη γυναίκα που κινεί τα νήματα στις ζωές των δυο άλλων. Δύσκολα να ξεφύγουν από τα δίχτυα της, από τα σκοινιά που τις καθοδηγεί σαν μαριονέτες. Κι όταν η Αύρα αποφασίζει να κόψει αυτά τα σκοινιά πληρώνει το τίμημα.
3) Πόσο δύσκολο ήταν για σας κα. Γκαζιάνη -αν ήταν- να αποτυπωθεί μια αληθινή ιστορία που έχει να κάνει με ένα δύσκολο κοινωνικό θέμα, που ταυτόχρονα όμως, αποτελεί και προσωπικό βίωμα για τις κεντρικές ηρωίδες του βιβλίου, όταν μάλιστα οι δύο από τις τρεις είναι εν ζωή; Είναι σίγουρο ότι θα διαβάσουν το βιβλίο! Ήταν πολύ μεγάλη ευθύνη αυτό για εσάς; Πως το αντιμετωπίσατε;
ΑΠ. Ίσως ακουστεί παράξενο, αλλά, δεν δυσκολεύτηκα καθόλου στη συγγραφή του βιβλίου. Οι δυο ηρωίδες μου μ΄ εμπιστεύτηκαν απόλυτα. Ακούμπησαν τις ιστορίες τους όχι μόνο στ΄ αυτιά μου αλλά κυρίως στην ψυχή μου. Κάθε τους λέξη, κάθε τους φράση ήταν για μένα μια αποκάλυψη που όφειλα να σεβαστώ απόλυτα.
Η ευθύνη να διαχειριστώ συγγραφικά τη ζωή κάποιων άλλων ήταν ούτως ή άλλως μεγάλη. Όφειλα να σεβαστώ τους ίδιους και τις ζωές τους. Να τους αφουγκραστώ δίχως να τους κρίνω, να εισχωρήσω στα συναισθήματά τους και να τα μεταφέρω στο χαρτί, να διαχειριστώ με αξιοπρέπεια όσα μου κατέθεσαν και να εμπνευστώ το τέλος που άρμοζε σύμφωνα με τις επιλογές που έκαναν στις ζωές τους.
Φυσικά, και οι δυο ηρωίδες μου διάβασαν το βιβλίο, η μια μάλιστα είχε παρευρεθεί στην κεντρική παρουσίαση του στην Αθήνα.
4) Ποια ήταν τα συναισθήματα σας όταν παραδώσατε το βιβλίο στα χέρια των ηρωίδων σας και ποια τα αντίστοιχα τα δικά τους;
ΑΠ. Ολοκληρώνοντας το βιβλίο είχα την αίσθηση ότι όλα είχαν καταγραφεί με τον σωστό τρόπο. Η μυθοπλασία που απαιτήθηκε ήταν ελάχιστη ώστε να αποδοθούν κάποιες καταστάσεις δίχως ν΄ αλλοιώνονται τα γεγονότα. Το βιβλίο είναι πλημμυρισμένο από κάθε είδους συναισθήματα κι ήταν αυτά που με ακολουθούσαν κατά τη διάρκεια της συγγραφής του. Τελειώνοντας, ένιωσα ανακούφιση και παράλληλα αγωνία για τις εντυπώσεις που θα άφηνε στις ηρωίδες μου. Όταν ζήτησα από την Ελπίδα να το διαβάσει, πριν το στείλω στον εκδότη, αρνήθηκε. «Έχω διαβάσει προηγούμενα βιβλία σου, ξέρω πως γράφεις, σου έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη» μου απάντησε. Η απόλυτη δικαίωση ήρθε για μένα όταν κι οι ηρωίδες μου πήραν το βιβλίο στα χέρια τους και το διάβασαν. Το ευχαριστώ μέσα από την καρδιά τους ήταν η μεγαλύτερη ανταμοιβή καθώς και τα λόγια της Ελπίδας «αυτό το βιβλίο έφερε σ΄ εμένα τη λύτρωση, έγινα καλύτερος άνθρωπος, έμαθα να κατανοώ περισσότερο τους γύρω μου». Τι άλλο χρειάζεται ν΄ ακούσει ένας συγγραφέας που καταγράφει μια αληθινή ιστορία;
5) Οι χαρακτήρες του βιβλίου σας είναι όλοι δομημένοι σωστά και με βάθος. Καταφέρατε πολύ εύστοχα να κατευθύνεται τον αναγνώστη στο να τους καταλάβει και όχι μόνο να τους κρίνει. Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να μπείτε στην ψυχοσύνθεση των ηρωίδων σας;
ΑΠ. Κατά τη συγγραφή λειτούργησα μέσω της ενσυναίσθησης. Το βιβλίο είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο είτε μιλάει η Αύρα, είτε μιλάει η Ελπίδα. Κάθε φορά έμπαινα απόλυτα στη ψυχοσύνθεσή της μιας ή της άλλης. Βίωνα, λοιπόν, όλες τις συναισθηματικές αλλαγές τους με συγκίνηση, με ψυχική φόρτιση, με πόνο πολλές φορές και σίγουρα με απόλυτη κατανόηση για κάθε επιλογή τους.
6) Είναι όλοι οι χαρακτήρες του βιβλίου σας υπαρκτά πρόσωπα και αλήθεια, υπήρξε κάποιος χαρακτήρας που θεωρείτε ότι σας δυσκόλεψε λίγο παραπάνω…για να τον αποδώσετε μέσα στην ιστορία;
ΑΠ. Αν πρέπει να επιλέξω ένα πρόσωπο για τη δυσκολία του, θα έλεγα ότι ήταν η γιαγιά Αρετή. Όχι τόσο στο να περιγράψω τον χαρακτήρα της και τον τρόπο σκέψης της που προκαλούσαν τις πράξεις της, όσο το να βρω τον τρόπο να αιτιολογήσω τις επιλογές της και να την απαλλάξω από τον θυμό που προκαλούσαν σ΄ εμένα και κατ΄ επέκταση στους αναγνώστες. Νομίζω ότι το κατάφερα με τον τρόπο που εμπνεύστηκα για το τέλος του βιβλίου.
7) Το απόσταγμα του βιβλίου πιστεύω ότι είναι η λύτρωση των ηρωίδων, η εξιλέωση για το παρελθόν τους. Ήταν εξ αρχής επιλογή σας να τις απελευθερώσετε από τα βάρη που σήκωναν η καθεμία ξεχωριστά ή σας οδήγησαν εκεί οι εξελίξεις που προέκυπταν κατά την συγγραφή του βιβλίου;
ΑΠ. Η σκέψη μου για τον τρόπο που θα αποδοθεί η λύτρωση και η εξιλέωση ήρθαν κατά την εξέλιξη των γεγονότων στις ζωές τους.
Σκεφτείτε ότι, αρχικά η ιδέα ήταν να γραφτεί η ιστορία της Αύρας, μαθαίνοντας όμως όλα τα γεγονότα ήταν αδύνατον να μη συμπεριλάβω την Ελπίδα ως δεύτερη κύρια ηρωίδα καταθέτοντας τα δικά της συναισθήματα μέσα από τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, για τις οποίες καμιά ευθύνη δεν είχε η ίδια.
Χωρίς την έμπνευση για τη λύτρωση και την εξιλέωση το βιβλίο θα ήταν μισό. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο, μόνο που αυτός ο λόγος προέρχεται πάντα από τους ανθρώπους. Αυτόν τον λόγο αναζήτησα και τον κατέγραψα στον επίλογο.
8) Έχετε κρύψει πολλά μηνύματα στις σελίδες του μυθιστορήματος σας, ποιο όμως είναι το μήνυμα που δεν θα θέλατε να περάσει απαρατήρητο από στον αναγνώστη που θα επιλέξει να το διαβάσει;
ΑΠ. Αντί για κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα θα παραθέσω τα λόγια της γιαγιάς Αρετής προς την κόρη της Αύρα: «Το δικό σου καλό, όπως ήθελες να το υφάνεις, απείχε πολύ από το καλό, που εγώ με τη σκέψη μου είχα υφάνει για σένα. Ήταν δυο καλά ανόμοια μεταξύ τους».
9) Πόσο καιρό χρειάστηκε να ολοκληρώσετε το βιβλίο;
ΑΠ. Μόλις επέστρεψα στην Αθήνα, μετά από εκείνες τις διακοπές μου και τη γνωριμία με τις ηρωίδες μου, άρχισα αμέσως τη συγγραφή του βιβλίου με όσα γεγονότα μου είχαν ήδη διηγηθεί, μέχρι εκείνη τη στιγμή. Στη συνέχεια, λόγω της απόστασης, μεσολάβησε μεγάλο διάστημα ώστε να ολοκληρωθεί το βιβλίο. Ο καθαυτού χρόνος συγγραφής θα έλεγα πως κράτησε περίπου 3-4 μήνες.
10) Όταν έφτασε η στιγμή να γράψετε και την τελευταία φράση στο βιβλίο σας πως νιώσατε;
ΑΠ. Όπως ανέφερα και πιο πάνω αισθάνθηκα ανακούφιση. Δεν είναι εύκολο να σκαλίζεις το μυαλό και την ψυχή κάποιου, ν΄ ανασύρεις όλες τις δύσκολες στιγμές που βίωσε, ως συνέπεια των αποφάσεων, των επιλογών, των απαγορεύσεων, των επιβολών, των προσαρμογών, των αναστολών, είτε προέρχονται από τον ίδιο είτε προέρχονται από κάποιον άλλον. Την ώρα της συγγραφικής αφήγησης μεταμορφωνόμουν στην Αύρα, στην Ελπίδα, στην Αρετή, εισχωρούσα στο εκάστοτε συναίσθημά τους, έμπαινα στη θέση τους, τις κατανοούσα και τις συμπονούσα. Κανείς μας δεν ξέρει πως θα αντιμετώπιζε τις καταστάσεις αν βρισκόμασταν στις θέσεις τους, στον χρόνο και στις συνθήκες που βρέθηκαν εκείνες. Είναι εύκολο να κατηγορείς, δύσκολο να κατανοείς. Είναι μια διαδικασία ψυχοφθόρα αλλά μπορεί παράλληλα να είναι και λυτρωτική.
11) Θέλω να μου πείτε 5 επίθετα που ταιριάζουν στο βιβλίο σας…
ΑΠ. Ψυχογραφικό, Τραγικό, Συναισθηματικό, Λυτρωτικό, Αληθινό.
12) Κα. Γκαζιάνη είστε μια δυναμική, δραστήρια, πολυτάλαντη προσωπικότητα, το βιογραφικό σας μαρτυράει πως εκτός των άλλων, έχετε ασχοληθεί και με την ποίηση. Η πρώτη σας ποιητική συλλογή έχει εκδοθεί και κυκλοφορεί με τίτλο “Σου γράφω…”, μετά ακολούθησε η έκδοση των μυθιστορημάτων σας, μέχρι και σήμερα. Η ποίηση είναι ένας τρόπος έκφρασης συναισθημάτων. Θεωρείτε ότι ισχύει το ίδιο και για την συγγραφή μυθιστορημάτων;
ΑΠ. Το πιστεύω απόλυτα! Θα προσέξατε ότι στο βιβλίο μου σε πολλά σημεία υπάρχει ποιητικός λόγος. Είναι ο τρόπος που επιλέγω να γράψω όταν με «πνίγουν» τα κάθε είδους συναισθήματα. Σε όλα τα μυθιστορήματά μου θα συναντήσετε ποιητικό λόγο.
13) Ξέρω πως ίσως είναι λίγο νωρίς για αυτή την ερώτηση μα δεν μπορώ να μην σας ρωτήσω αν έχετε ήδη εμπνευστεί την επόμενη ιστορία που θα θελήσετε να μοιραστείτε μαζί μας. Ετοιμάζεται το επόμενο συγγραφικό σας έργο;
ΑΠ. Η επόμενη ιστορία έχει ολοκληρωθεί και περιμένει να πάρει τον δρόμο της έκδοσης, Πρόκειται για τη μυθοπλαστική ιστορία μιας γυναίκας που παραπαίει ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα δίχως η ίδια να το γνωρίζει.
Επίσης, έχω αρχίσει μια ακόμα ιστορία που βασίζεται σε αληθινό πρόσωπο που υπήρξε στη γειτονιά της παιδικής μου ηλικίας αλλά όλη η ιστορία που πλάθω γύρω από αυτό είναι δικής μου έμπνευσης.
14) Μιλήστε μας λίγο για εσάς…Τι βιβλία διαβάζεται, τι σας ηρεμεί, τι σας ξεκουράζει, πως σας αρέσει να περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας, ποια πράγματα αποτελούν την καθημερινότητα σας;
ΑΠ. Διαβάζω πάρα πολύ, καθημερινά, και κάθε είδους βιβλίο. Στον ελεύθερο χρόνο και πάλι διαβάζω, διαβάζω, διαβάζω. Γράφω, βλέπω ταινίες. Κατά τα άλλα, από τον καιρό που σταμάτησα να εργάζομαι στην Τράπεζα, πρόκειται για μια συνήθη καθημερινότητα.
Αυτό που με ηρεμεί, με χαλαρώνει, με αναζωογονεί είναι η θάλασσα όπου και πάλι διαβάζω.
14 + 1 Εδώ λοιπόν μπορείτε να προσθέσετε μόνη σας την ερώτηση που δεν σας έκανα .. Τι δεν σας ρώτησα που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;
ΑΠ. Μετάνιωσα, που ενώ πάντα υπήρχε κάπου στο βάθος του μυαλού μου, δεν ξεκίνησα να γράφω νωρίτερα.
Σας ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη και τις πολύ ωραίες ερωτήσεις που αναδεικνύουν την υπόθεση του βιβλίου μου ΖΑΧΑΡΗ ΑΧΝΗ.
.
.
*Η άποψη της Φαίης Δεληγιώργη για το βιβλίο
.
Σύνοψη βιβλίου από το οπισθόφυλλο
Η Αύρα γεννιέται μια κρύα νύχτα του Γενάρη σε μια μικρή επαρχιακή πόλη κι είναι το όγδοο παιδί μιας πολυμελούς πολυμελούς οικογένειας. «Σε χρίζω μάνα» είπε η μια από τις τρεις μοίρες που στάθηκαν πάνω από την κούνια της. Κι αυτός ο ρόλος την ακολούθησε σ΄ όλη της τη ζωή. Πρώτο της μωρό το αδερφάκι που γεννήθηκε μετά απ΄ αυτήν, ύστερα η κούκλα που της έφερε ο αδερφός της από την Αμερική, κι ακολούθησαν ανίψια και παιδιά που δεν γέννησε. Ή μήπως γέννησε;
Έφηβη γνωρίζει τον Λεωνίδα, έναν φαντάρο που υπηρετεί τη θητεία του. Η απλή γνωριμία τους κατέληξε σ’ έναν βεβιασμένο γάμο που γρήγορα διαλύθηκε.
Με τη στάμπα της ζωντοχήρας «φυγαδεύτηκε» από το χωριό για την Αθήνα, σε μια από τις αδερφές που μόλις είχε παντρευτεί και είχε γεννήσει. Ακόμα μια φορά ανέλαβε τον ρόλο της μάνας.
Ώσπου θα έρθει στη ζωή της ο Αρίστος… Είναι γι’ αυτήν η αδερφή ψυχή, αλλά τα εμπόδια μπροστά τους ορθώνονται βουνό…
Μια ζωή γεμάτη εμπόδια, μια ζωή πικρή, μια ευτυχία σαν ζάχαρη άχνη… που σκορπίζει στο παραμικρό φύσημα του ανέμου.
που ανατέμνει τις ανθρώπινες σχέσεις με συμπόνια και ψυχολογικό βάθος.
Λίγα λόγια για την συγγραφέα
Η Μαίρη Γκαζιάνη, γεννήθηκε στα Ιωάννινα. Μεγάλωσε στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα και εργάσθηκε ως τραπεζοϋπάλληλος. Στο παρελθόν ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την φωτογραφία και τη ζωγραφική. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές. Την περίοδο 2011-2012 υπήρξε ραδιοφωνική παραγωγός στο magicradiolive. Από τον Νοέμβρη 2014 συνεργάζεται με το www.now24.gr και έχει πραγματοποιήσει πάνω από πεντακόσιες συνεντεύξεις σε καλλιτέχνες, επιστήμονες και συγγραφείς. Το 2016 συμμετείχε στην τηλεοπτική εκπομπή «Καλώς τους» του Αιγαίο TV πραγματοποιώντας συνεντεύξεις σε ανθρώπους των τεχνών. Την περίοδο Ιούλιος 2017 έως Μάρτιος 2018 συνεργάστηκε με το on line Πολιτιστικό Περιοδικό Books and Style ως Διευθύντρια Σύνταξης. Μεγάλες της αγάπες είναι ο χορός και το θέατρο με τα οποία ασχολήθηκε ερασιτεχνικά.
Τον Μάιο του 2012 κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Σου γράφω…», τον Σεπτέμβρη 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ένα φεγγάρι λιγότερο» από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία και τον Ιούνιο του 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο της Τα πλήκτρα της σιωπής» από τις εκδόσεις ΄Οστρια. Επίσης, το παραμύθι της «Το ψαράκι του βυθού» συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Παραμύθια και Μαμάδες» εκδόσεις Βερέττα 2015. Τον Ιούνιο 2017 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της «?λικα βήματα» από την Εμπειρία Εκδοτική. Το μυθιστόρημα «ΖΑΧΑΡΗ ΑΧΝΗ» είναι το πρώτο της βιβλίο από τις εκδόσεις Ωκεανός.
Σύνταξη και επιμέλεια: Φαίη Δεληγιώργη
Γίνετε μέλος της ομάδας μας “Βιβλίων Ορίζοντες” στο facebook πατώντας το παρακάτω σύνδεσμο
678
124
20