Η άποψη της Καλλιόπης Γιακουμή-Κουγιώνη για το βιβλίο
Κόκκινος πίθηκος
Το πρωτόλειο μυθιστόρημα της Ελπίδας Πέτροβα, ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΠΙΘΗΚΟΣ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις 24 Γράμματα, είναι ένα βιβλίο που σε κερδίζει από την πρώτη σελίδα, όχι γιατί το διαβάζεις ξέπνοα, αλλά γιατί ακόμα και όταν το τελειώσεις, συνεχίζεις να το σκέφτεσαι.. Είναι τόση η τροφή για σκέψη που προσφέρει απλόχερα, που είναι αδύνατον να την καταναλώσεις και να τη “χωνέψεις”, εύκολα και γρήγορα.
Δεν διαβάζω συχνά δυστοπικά μυθιστορήματα-πρέπει να παραδεχτώ-το κάνω υπό προϋποθέσεις και με βάση ενός δικού μου κριτήριου. Πρέπει να έχουν κάτι ρεαλιστικό, να πατάνε σε μια πραγματικότητα που τη ξέρω και την αποδέχομαι, θα με γοητέψουν μόνο αν αντανακλούν στοιχεία του δικού μας κόσμου. Πιστεύω ότι τα καλά δυστοπικά βιβλία κατασκευάζουν έναν κόσμο αλλόκοτα οικείο αλλά και πιο τρομακτικό από τη δική μας πραγματικότητα, αλλά αυτό δεν θέλω να με ξενίζει με “κινηματογραφικές φανφάρες” και υπερβολές. Όλα αυτά, αυτό το βιβλίο τα ΄χει, γι΄αυτό και το διάβασα ευχάριστα και απνευστί.
Η ανθρωπότητα απειλείται και πάλι από ένα θανατηφόρο ιό. Οι ζωές των ανθρώπων όχι μόνο κινδυνεύουν, αλλά αλλάζουν προς το χειρότερο, γιατί η άρχουσα τάξη ορίζει δικούς τις νόμους και κανόνες, πολλούς περιορισμούς και χωρίζει τους πολίτες σε κατηγορίες. Τα κατώτερα στρώματα ζουν στην Γκρι περιοχή, εκεί, όλοι είναι αναλώσιμοι. Ξαφνικά όμως κάτι αλλάζει, ένας Κόκκινος Πίθηκος βρυχάται, θυμώνει και απαιτεί αντίσταση. Το κόκκινο υποδηλώνει πως θέλει μια γρήγορη αντίσταση και παθιασμένη. Αυτό φυσικά δεν θα ΄ναι εύκολο, αλλά θα ΄ναι σίγουρα πολύ επικίνδυνο..
Ποιος είναι ο Κόκκινος Πίθηκος; Τι επιδιώκει; Τι θα πετύχει; Τι τίμημα θα χρειαστεί θα πληρώσει; Άραγε θα αξίζει η προσπάθεια ή η τύχη κάποιων είναι ήδη προδιαγραμμένη, όχι από το σύμπαν, αλλά από τις αποφάσεις κάποιων;
.
.
Θα ήταν κρίμα να σας στερήσω από την απόλαυση των απρόοπτων αποκαλύψεων και ανατροπών που επιφυλάσσει στους αναγνώστες η Ελπίδα Πέτροβα καθώς θα διαβάζεται το βιβλίο της, και γι΄αυτό θα σταματήσω εδώ να σας γράφω για την υπόθεση.
Θα σταθώ στους αφηγηματικούς τρόπους που χρησιμοποιεί και που κάνουν το βιβλίο τόσο ξεχωριστό, κυριολεκτικά καθηλωτικό. Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που χειρίζεται το παρελθόν, μικρές και μεγάλες ιστορίες που τρυπώνουν απροειδοποίητα στην κύρια αφήγηση και φωτίζουν τις πτυχές των χαρακτήρων. Συνδυάζει αριστουργηματικά τη σημαντικότητα του κοινωνικού βιβλίου, τη σκοτεινή ατμόσφαιρα και την αγωνία ενός καλού δυστοπικού μυθιστορήματος με το βάθος, και την γοητεία μιας μυθιστορίας, που συναρπάζει, δεν κουράζει, και δεν χωλαίνει πουθενά.
Οι ήρωές της είναι ευάλωτοι και ταυτόχρονα δυνατοί, ασφαλώς ενδιαφέροντες και πλασμένοι από αληθινά υλικά, έτσι ώστε να γίνονται συμπαθείς ακόμα και μέσα από την παραβατικότητά τους.
Απόλυτα ρεαλιστικό σε κάθε πτυχή του, από την πλοκή και τα πρόσωπα μέχρι τη γλώσσα και τους διαλόγους, το βιβλίο αυτό, αποτελεί έναν σπαρακτικό ύμνο στην απώλεια της ανθρωπιάς μας, είναι από τις πιο αποκαλυπτικές, τις πιο διεισδυτικές και οξείες ματιές σε ό,τι αφαιρεί αυτή την αξία και το νόημα, από την ουσία της ύπαρξης μας. Η Ελπίδα Πέτροβα δεν δημιουργεί απλά ένα περιβάλλον το οποίο μοιάζει να μην απέχει πολύ από μία μελλοντική πραγματικότητα. Αντιθέτως, αντιλαμβανόμενη πλήρως το μέγεθος της εκμηδένισης της αξίας της ανθρώπινης ζωής, την κατάργηση των ατομικών ελευθεριών μας, την αλλοτρίωση των ονείρων μας, την ολοένα και αυξανόμενη έλλειψη ποιότητας από τον τρόπο που διαβιώνουμε, πράγματα που συντελούνται ακόμα και στις μέρες μας, δημιουργεί ένα περιβάλλον για τους ήρωές της, που είναι μεν ζοφερό και σκοτεινό –οπωσδήποτε πολύ χειρότερο από το σημερινό–, αλλά δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Με τον τρόπο αυτό, καταφέρνει να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου στους αναγνώστες της. Εξάλλου πρόσφατα βιώσαμε και μάθαμε καλά, πως το απίθανο, τελικά είναι δυνατόν να συμβεί. Μέσα από την ιστορία που μας αφηγείται, καταφέρνει να δώσει το θεατό και το αθέατο σε μια κοινωνία γεμάτη ανισότητες, μια κοινωνία πολύ οικεία σε μας, γιατί μας περιβάλλει και εντασσόμαστε σε αυτήν, ήδη.
.
.
Το λογοτεχνικό της χάρισμα και η εξαίρετη αφηγηματική της ικανότητα, είναι αμέσως εμφανή και αυταπόδειχτα. Ο λόγος της πυκνός, περιεκτικός, μα συγχρόνως λυρικός και με μια απλότητα που διευκολύνει πολύ στη μετάδοση των μηνυμάτων της, χωρίς να τους στερεί τη σπουδαιότητα τους. Υπέροχες περιγραφές τόσο των τόπων, των γεγονότων, των προσώπων, όσο και των συναισθηματικών εξάρσεων που οι χαρακτήρες βιώνουν. Θα ήθελα να σταθώ και στην επιμέλεια του βιβλίου, άψογη. Πολύ μου άρεσαν επίσης τα μικρά κεφάλαια αλλά και η εικονογράφηση στην αρχή τους.
Βιβλίο σκέψης, επομένως, ο Κόκκινος Πίθηκος και αφορμή για προβληματισμό για πολλά καυτά κοινωνικά ζητήματα, που μας αφορούν όλους. Αξίζει να διαβαστεί.
Ένας νέος θανατηφόρος Ιός, απειλεί την ανθρωπότητα και προκαλεί τον θάνατο πολλών ανθρώπων. Το Συνδικάτο που κυβερνά, βρίσκει την ευκαιρία να στηρίξει την άρχουσα τάξη, στερώντας την φαρμακευτική και επισιτιστική βοήθεια στα κατώτερα στρώματα. Ο κόσμος ζει σε Περιοχές που έχει ορίσει το Συνδικάτο, με πιο υποβαθμισμένη την Γκρι Περιοχή. Οι κάτοικοί της είναι καταδικασμένοι σε θάνατο και δεν έχουν καμία ελπίδα να επιβιώσουν. Ένα πρωί όλα θα αλλάξουν όταν θα αντικρίσουν ένα επαναστατικό σύνθημα πάνω στον τοίχο με την υπογραφή του Κόκκινου Πίθηκου που θα τους δώσει κουράγιο.
.
.
Επιμέλεια και σύνταξη