Η “Σαπουνοποιός του Correggio”

Η σημερινή μας παράφρων φόνισσα είναι μια από τις γνωστές γυναίκες serial killers της γειτονικής μας Ιταλίας. Μπορεί ο αριθμός των τριών ατόμων που δολοφόνησε να φαίνεται μικρός (σε σύγκριση με άλλους «συναδέλφους» της), όμως ο τρόπος που διαχειρίστηκε τα θύματά της ήταν τουλάχιστον φρικιαστικός.

Η Leonarda Cianciulli σκότωσε τρεις γυναίκες και χρησιμοποίησε τα πτώματά τους για να φτιάξει σαπούνια, αλλά και κέικ, τα οποία μάλιστα δώριζε και σε ανυποψίαστους γείτονες!

Ποια ήταν όμως η λεγάμενη και πως οδηγήθηκε τελικά σ’ αυτές τις αποτρόπαιες πράξεις;

____________________

Γεννημένη στις 18 Απριλίου του 1894 στην πόλη Montella της νότιας Ιταλίας, η Leonarda Cianciulli είχε εμφανίσει από μικρή ηλικία αυτοκτονικές τάσεις και μάλιστα είχε προσπαθήσει να αφαιρέσει τη ζωή της δύο φορές.

Η κατάρα, οι ατυχίες και οι προβλέψεις

Στα 20 της χρόνια παντρεύτηκε τον Raffaele Pansardi, έναν άντρα που εκείνη αγαπούσε, αλλά που οι γονείς της δεν ενέκριναν καθόλου, καθώς την προόριζαν για αλλού. Η ίδια ισχυρίστηκε πως λόγω αυτού η μητέρα της την είχε καταραστεί, γεγονός που (για εκείνη) εξηγεί τις ατυχίες και τα κακώς κείμενα που ακολούθησαν στη ζωή της.

Το ζευγάρι μετακόμισε στην πόλη Lauria για να ζήσει ανενόχλητο τον έρωτά του, όμως ο βίος τους δεν έμελλε να είναι καθόλου ανθόσπαρτος.

Το 1927 η Leonarda πέρασε ένα διάστημα στη φυλακή έχοντας καταδικαστεί για απάτη. Όταν αφέθηκε ελεύθερη, το ζευγάρι μετακόμισε στην πόλη Lacedonia. Το 1930 το σπίτι τους καταστράφηκε ολοσχερώς από έναν σεισμό κι έτσι αναγκάστηκαν να μετακομίσουν για άλλη μια φορά, αυτή τη φορά στην πόλη Correggio.

Εκεί η Leonarda άνοιξε ένα μικρό κατάστημα, το οποίο έγινε αρκετά γνωστό και η ίδια ήταν ένα αγαπητό και αξιοσέβαστο πρόσωπο στη γειτονιά. Θεωρούταν μια ωραία και ευγενική γυναίκα, αφοσιωμένη στον σύζυγο και τα παιδιά της και φιλική με τους γείτονές της.

Όσον αφορά τα παιδιά της, η Leonarda κατά τη διάρκεια του γάμου της είχε 17 εγκυμοσύνες. Τρεις από αυτές κατέληξαν σε αποβολή, ενώ από τα υπόλοιπα παιδιά που γεννήθηκαν, τα 10 πέθαναν σε νεαρή ηλικία (τα 10!).

Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι αυτές οι απανωτές και ψυχοφθόρες απώλειες των παιδιών της, στοίχισαν ιδιαίτερα στην ψυχική κατάσταση της «καταραμένης» μάνας. Συνεπώς ήταν και αρκετά υπερπροστατευτική απέναντι στα τέσσερα παιδιά, που της είχαν απομείνει.

Ένα μέντιουμ, που είχε επισκεφτεί παλιότερα, της είχε πει ότι θα παντρευτεί και θα κάνει παιδιά, όμως όλα θα πεθάνουν νέα. Η δυσοίωνη αυτή μαντεψιά τροφοδοτούσε πάντα τις φοβίες της Leonarda, που ήταν από τη φύση της ιδιαίτερα προληπτική. Φυσικά αυτό το χαρακτηριστικό της εντάθηκε ακόμα περισσότερο με τα ατυχή γεγονότα στην οικογένειά της.

Μια άλλη μάντισσα, που επισκέφτηκε αργότερα, της είπε κάτι εξίσου περίεργο και ανησυχητικό: «Στο δεξί σου χέρι βλέπω φυλακή και στο αριστερό άσυλο εγκληματιών».

Ο φόβος, η παράνοια και οι δολοφονίες 

Παρά τα δυσάρεστα γεγονότα και την συνεπώς ταραγμένη ψυχολογία, η ζωή της Leonarda και της οικογένειάς της φαίνεται πως είχε μια κατά τα άλλα φυσιολογική ροή. Αυτό όμως μέχρι να έρθει η αφορμή, που θα πυροδοτούσε την παράνοια…

Το 1939, και καθώς η Ιταλία ετοιμαζόταν για την συμμετοχή της στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο μεγαλύτερος γιος της Giuseppe κατετάγη στον στρατό. Η Leonarda δεν ήταν διατεθειμένη να χάσει κι άλλο παιδί της και ήταν αποφασισμένη να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να το αποτρέψει.

Από όλους τους πιθανούς τρόπους, με τους οποίους θα μπορούσε να προστατέψει τον αγαπημένο της γιο, το θολωμένο της μυαλό αποφάσισε ότι ο πιο ιδανικός θα ήταν η ανθρωποθυσία…

Σύμφωνα με πηγές, η Leonarda δραστηριοποιούταν και η ίδια ως (κάτι σαν) μάντισσα και συχνά φίλες και γειτόνισσές της ερχόντουσαν σ’ εκείνη για συμβουλές. Αυτή της την ιδιότητα αποφάσισε να χρησιμοποιήσει για να εξαπατήσει τα θύματά της και να τα θυσιάσει για το καλό του γιου της. Έβαλε λοιπόν στο μάτι τρεις μεσήλικες γυναίκες, που συνήθιζαν να την επισκέπτονται για συμβουλές και άρχισε να σχεδιάζει τον θάνατό τους…

Το πρώτο της θύμα ήταν η γεροντοκόρη Faustina Setti, η οποία είχε ζητήσει την βοήθεια της «μάντισσας» για να βρει σύζυγο. Η Leonarda της είπε ότι πρόκειται να βρει το άλλο της μισό στην πόλη Pola και την έπεισε να φύγει για εκεί χωρίς να πει σε κανέναν τίποτα.

Τη μέρα πριν αποχωρήσει, η Faustina επισκέφτηκε για τελευταία φορά τη Leonarda. Εκείνη, αφού την κέρασε ένα ποτήρι κρασί που περιείχε ναρκωτική ουσία, τη χτύπησε μέχρι θανάτου με ένα τσεκούρι. Στη συνέχεια την τεμάχισε σε εννέα κομμάτια και συγκέντρωσε το αίμα της σε ένα δοχείο…

Στα απομνημονεύματά της, με τίτλο «Ομολογίες μιας πικραμένης ψυχής», περιγράφει χαρακτηριστικά:

«ΕΡΙΞΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΖΑΝΙ, ΠΡΟΣΘΕΣΑ ΕΠΤΑ ΚΙΛΑ ΚΑΥΣΤΙΚΗ ΣΟΔΑ, ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΙΑΞΩ ΣΑΠΟΥΝΙ, ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΤΕΨΑ ΤΟ ΜΕΙΓΜΑ ΩΣΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΕΝΑΣ ΠΑΧΥΣ, ΣΚΟΥΡΟΣ ΠΟΛΤΟΣ, ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΕΒΑΛΑ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΔΟΧΕΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΣΗΠΤΙΚΟ ΒΟΘΡΟ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΜΑΖΕΨΑ, ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΠΗΞΕΙ, ΤΟ ΞΕΡΑΝΑ ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ, ΤΟ ΚΟΣΚΙΝΙΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΑΚΑΤΕΨΑ ΜΕ ΑΛΕΥΡΙ, ΖΑΧΑΡΗ, ΣΟΚΟΛΑΤΑ, ΓΑΛΑ, ΑΥΓΑ ΚΑΙ ΛΙΓΗ ΜΑΡΓΑΡΙΝΗ ΚΑΙ ΤΑ ΖΥΜΩΣΑ ΟΛΑ ΜΑΖΙ. ΕΦΤΙΑΞΑ ΜΠΟΛΙΚΑ ΚΕΪΚ ΓΙΑ ΤΣΑΪ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΣΦΕΡΑ ΣΤΙΣ ΚΥΡΙΕΣ ΠΟΥ ΗΡΘΑΝ ΓΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ, ΚΑΙ ΕΦΑΓΑ ΕΠΙΣΗΣ ΚΙ ΕΓΩ ΚΑΙ Ο GIUSEPPE.»

Η εμφανώς παρανοϊκή πλέον Leonarda απέσπασε επίσης από την άτυχη «πελάτισσά» της 30.000 λίρες.

Επόμενο θύμα της ήταν η Francesca Soavi. Γνωρίζοντας τις επαγγελματικές επιθυμίες της συγκεκριμένης, η Leonarda της είπε ότι της έχει βρει δουλειά σε ένα σχολείο θηλέων στην πόλη Piacenza.

Σε μια μακάβρια επανάληψη του ίδιου μοτίβου, η Soavi πριν φύγει, στις 5 Σεπτεμβρίου του 1940, επισκέφτηκε την «μάντισσα» για να τη χαιρετήσει, ήπιε το κρασί με το ναρκωτικό και κατέληξε τεμαχισμένη με τσεκούρι. Τη συνέχεια την ξέρετε ήδη…

Η Leonarda (αυτο)πληρώθηκε για τις «υπηρεσίες» της με 3.000 λίρες από τις οικονομίες του θύματος.

Το τελευταίο θύμα της ήταν η πρώην σοπράνο Virginia Cacioppo. Σ’ αυτή ισχυρίστηκε επίσης ότι της είχε βρει δουλειά γραμματέα σε έναν μυστηριώδη διευθυντή θεάτρου στη Φλωρεντία και την έπεισε να πάει χωρίς να πει τίποτα σε κανέναν. (χάπατα όλες οι κυρίες πάντως, #ναταλεμεκιαυτά)

Η Virginia έκανε την καθιερωμένη επίσκεψη αποχαιρετισμού στην κομπογιανίτισσα μάντισσα στις 30 Σεπτεμβρίου του 1940 και είχε ακριβώς την ίδια κατάληξη με τις προηγούμενες δύο, όπως αποκάλυψε πολύ περιγραφικά και η ίδια η δολοφόνος στις ομολογίες της.

«ΚΑΤΕΛΗΞΕ ΣΤΟ ΚΑΖΑΝΙ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΔΥΟ… Η ΣΑΡΚΑ ΤΗΣ ΗΤΑΝ ΠΑΧΙΑ ΚΑΙ ΛΕΥΚΗ, ΟΤΑΝ ΕΛΙΩΣΕ ΠΡΟΣΘΕΣΑ ΕΝΑ ΜΠΟΥΚΑΛΙ ΚΟΛΩΝΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΡΚΕΤΗ ΩΡΑ ΒΡΑΣΜΟΥ ΕΦΤΙΑΞΑ ΕΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΚΡΕΜΩΔΕΣ ΣΑΠΟΥΝΙ. ΕΔΩΣΑ ΚΑΙ ΣΕ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΚΑΙ ΓΝΩΣΤΟΥΣ. ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΪΚ ΕΠΙΣΗΣ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ: ΑΥΤΗ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΗΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΟΛΥ ΓΛΥΚΙΑ.»

Για να ολοκληρωθεί το γνωστό μοτίβο και της τρίτης φρικτής δολοφονίας, η Leonarda απέσπασε και από την Cacioppo 50.000 λίρες και μερικά κοσμήματα.

Η ανακάλυψη, η δίκη και το τέλος

Η Leonarda Cianciulli μπορεί να είχε βρει έναν αποτελεσματικό τρόπο να εξαφανίζει τα θύματά της, όμως και τα καλύτερα σενάρια πάντα έχουν κάπου ένα κενό και οι στυγερότεροι εγκληματίες συχνά προδίδονται από απροσεξίες.

Η στενή σχέση που είχε η Leonarda με τις φίλες-θύματά της ήταν κάτι που ήδη δυσκόλευε τη θέση της. Όταν εξαφανίστηκε και το τρίτο θύμα, η σοπράνο Cacioppo, η κουνιάδα της άρχισε να έχει υποψίες ότι κάτι δεν πάει καλά και θυμήθηκε ότι είχε δει τελευταία φορά τη σοπράνο να επισκέπτεται το σπίτι της Leonarda.

Αυτή η κατάθεση οδήγησε την αστυνομία κατευθείαν στο σπίτι της δολοφόνου, όπου βρέθηκαν όλα τα στοιχεία και τα σύνεργα των φρικιαστικών δολοφονιών. Η Leonarda συνελήφθη και ομολόγησε με κάθε λεπτομέρεια τα εγκλήματά της.

Αρχικά ο γιος της κατηγορήθηκε ως συνεργός, όμως μετά τις χαρακτηριστικές και κυνικές περιγραφές της για το πως τα έκανε όλα, αποδείχθηκε ότι ήταν η μόνη αυτουργός της υπόθεσης.

Δικάστηκε το 1946 και παρέμεινε πλήρως αμετανόητη μέχρι τέλους.

Μάλιστα δήλωσε περήφανα ότι δώρισε την κουτάλα της για τις ανάγκες του ιταλικού στρατού!

«ΕΔΩΣΑ ΤΗ ΧΑΛΚΙΝΗ ΚΟΥΤΑΛΑ, ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΦΑΙΡΩ ΤΟ ΛΙΠΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΕΥΗ, ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΜΕΤΑΛΛΑ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ»…

Κρίθηκε ένοχη για κάθε κατηγορία και καταδικάστηκε σε 30 χρόνια φυλάκιση και 3 χρόνια σε άσυλο εγκληματιών (όπως είχε προβλέψει κι εκείνο το μέντιουμ).

Η «Σαπουνοποιός του Correggio» (όπως έμεινε γνωστή από τότε) πέθανε στις 15 Οκτωβρίου του 1970 από εγκεφαλική αποπληξία στις γυναικείες φυλακές του Pozzuoli έχοντας προλάβει να καταγράψει τις «Ομολογίες μιας πικραμένης ψυχής», που έδωσαν στο ευρύ κοινό τα πλήρη στοιχεία της τρελής της ιστορίας.

___________________

Αυτά.

Πηγή: Άννα-Μαρία Κέκια, docuventa.gr

Επιμέλεια και σύνταξη κειμένου: Καλλιόπη Γιακουμή