Τα δελφίνια είναι γνωστοί φίλοι του ανθρώπου. Δεν είναι λίγες οι φορές που ένα δελφίνι βοήθησε έναν άνθρωπο στη θάλασσα, πολλές ιστορίες, είτε είναι μύθοι είτε πραγματικότητα, μας δείχνουν πως όχι μόνο βοηθούν αλλά και μερικές φορές θυσιάζονται.
Υπήρξε ένα δελφίνι που δεν έσωσε μια ζωή αλλά θεωρητικά πολλές. Βρισκόταν στην Νέα Ζηλανδία, σε μια περιοχή που συνήθως δεν συναντιούνται δελφίνια. Το ονόμασαν Pelorus Jack και η ιστορία του έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα, αφού το συγκεκριμένο δελφίνι οδηγούσε επί 24 χρόνια τα πλοία μέσα από ένα στενό επικίνδυνο πέρασμα της χώρας.
Οι φωτογραφίες της εποχής στα τέλη του 19ου αιώνα, υποδηλώνουν πως ο Jack ήταν ένα δελφίνι Risso (γράμπος), ένα είδος που δεν συναντάς σχεδόν ποτέ στην περιοχή. Το είχαν περιγράψει ως λευκό με μήκος από 2,7 μέτρα έως 4,3 μέτρα, κάτι που υπονοεί πως ήταν αρσενικό. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1888 και από τότε συνόδευε τα πλοία που ταξίδευαν από την πρωτεύουσα Ουέλινγκτον προς το Νέλσον. Συναντούσε τα πλοία πριν μπουν στο Pelorus Sound, απ’ όπου και πήρε το όνομά του, κολυμπώντας δίπλα τους μέχρι το French Pass.
Είτε από την μια, είτε από την άλλη πλευρά, το δελφίνι συνόδευε τα πλοία περίπου για 8 χλμ., και αργότερα έφευγε και περίμενε κάποιο άλλο πλοίο. Δεν συνόδευε όλα τα πλοία, αφού απέφευγε τα πλοία από ξύλο ή τα μικρά σκάφη, έχοντας αδυναμία στα μεγαλύτερα. Κι αυτό γιατί ήταν τα συγκεκριμένα πλοία που παρήγαγαν τα μεγαλύτερα κύματα, ανάμεσα από τα οποία λάτρευε να κολυμπάει.
Όσο περνούσαν τα χρόνια, το δελφίνι έγινε τόσο διάσημο, που μετατράπηκε σε τουριστικό αξιοθέατο με τον Mark Twain αλλά και τον Frank T. Bullen, να έχουν τη δυνατότητα να το θαυμάσουν. Το 1904, ένας επιβάτης του SS Penguin προσπάθησε να το πυροβολήσει, με τους υπόλοιπους επιβάτες να το παίρνουν χαμπάρι έγκαιρα και να τον αφοπλίσουν. O Pelorus Jack δεν κολύμπησε ποτέ ξανά δίπλα στο συγκεκριμένο πλοίο. Τότε το κράτος αποφάσισε να περάσει νόμο ώστε να το προστατεύσει. Μια σειρά από πρόστιμα που ξεκινούσαν από τις 5 λίρες και έφταναν τις 100, εκδόθηκαν για όποιον πείραζε το δελφίνι.
Τα πλοία που το ακολουθούσαν, μπορούσαν με αυτόν τον τρόπο να ξεπεράσουν την επικινδυνότητα της διαδρομής και χωρίς να το ξέρει, ο Pelorus Jack βοήθησε ώστε να μην υπάρξουν ατυχήματα στο συγκεκριμένο πέρασμα. Κανένας δεν ξέρει πότε πέθανε, αλλά η τελευταία φορά που το είδαν ήταν το 1912.
Ο θρύλος του όμως παραμένει. Το όνομά του έχει δοθεί σε έναν χορό, χρησιμοποιείται ως λογότυπο μιας εταιρείας που κάνει διαδρομές στα νερά που κολυμπούσε, το όνομα του έχει δοθεί σε μια… σοκολάτα, ενώ το 2016 στήθηκε ένα χάλκινο άγαλμα κοντά στο French Pass προς τιμήν της παρέας και της φιλίας που χάρισε επί 24 χρόνια, σε όλους τους ναυτικούς και μη που βρέθηκαν στα νερά της Νέας Ζηλανδίας:
Πηγή: theculturetrip.com
Γίνετε μέλος της ομάδας μας “Βιβλίων Ορίζοντες” στο facebook πατώντας το παρακάτω σύνδεσμο
Επιμέλεια άρθρου: Καλλιόπη Γιακουμή
678
124
20