ΑΝΝΑ ΣΠΑΝΟΓΙΩΡΓΟΥ: "Δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες, ούτε μπορώ να γνωρίζω πώς θα σκέφτομαι σε μερικά χρόνια. Ο λογοτέχνης θα πρέπει να εξελίσσεται και να μην φοβάται να πειραματιστεί."

Συνέντευξη στην συγγραφέα
Άννα Σπανογιώργου

Κοντά μας σήμερα η συγγραφέας του βιβλίου

“ΑΕΝΑΗ ΜΑΧΗ- Η ΑΝΟΔΟΣ“

Το βιβλίο της κα. Σπανογιώργου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή

1) Άννα μου, καλοτάξιδο το νέο σου βιβλίο “Αέναη μάχη, η άνοδος”! Το πρώτο μέρος της διλογίας σου είναι το “Αέναη μάχη- Η πτώση”, εκτός από το προφανές τι άλλο τα συνδέει..;

Α.Σ: Καταρχάς, ευχαριστώ πολύ για τις ευχές! Τα δύο πρώτα μέρη της τριλογίας συνδέονται με έναν λίγο περίεργο τρόπο. Έτσι, στο πρώτο βιβλίο, βλέπουμε την ηρωίδα, την Κάτια, να βρίσκεται στην πλευρά των “κακών”, να ακολουθεί την καρδιά της, κι όμως ο τίτλος είναι “η πτώση”. Στην “Άνοδο” την βλέπουμε να πιέζει τον εαυτό της να συμβιβαστεί με καταστάσεις και να προσπαθεί να βρει απαντήσεις. Περισσότερο, λοιπόν, έχει να κάνει με την πλευρά που προσεγγίζει κάθε φορά, αλλά και με την πίστη που δείχνει στις δυνάμεις της.

2) Τι σε οδήγησε στην συγγραφή τους; Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης σου για αυτά τα βιβλία;

Α.Σ: Αμυδρά θυμάμαι τη στιγμή που ξεκίνησα. Νομίζω πως αρχικά δεν μου ήταν ξεκάθαρη όλη η ιστορία. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα υπήρχε μόνο η αρχή. Κάποια στιγμή αποφάσισα πως αυτή η ιστορία ήθελα να συνεχιστεί. Σε εκείνο το σημείο τα πράγματα ήταν στημένα στο μυαλό μου, απλά τα αποτύπωσα με λέξεις.

3) Μίλησε μας για την Κάτια την ηρωίδα σου.. Μου φαίνεται το ταλαιπωρείς λίγο αυτό το κορίτσι..

Σε αυτό το βιβλίο πως δρα..η ηρωίδα σου;

Α.Σ: Θα μιλήσω ειλικρινά και θα πω ότι δεν ταλαιπωρώ κανέναν. Ξεκάθαρα, οι ήρωες μου έχουν τον δικό τους χαρακτήρα και τη δική τους βούληση. Εγώ απλά καταγράφω τις πράξεις και τις σκέψεις τους. Σε αυτό το βιβλίο, η Κάτια είναι σε ένα σημείο αρκετά δυσάρεστο (συγχωρέστε με, αλλά δεν θέλω να προδώσω την ιστορία) και ψάχνει τρόπους για να βρει τη δύναμη που της χρειάζεται.

4) Αποκαλύψεις, συμμαχίες, συνωμοσίες και ερωτήματα έρχονται στο προσκήνιο για να ξεμπλέξουν το κουβάρι των γεγονότων με τα οποία έρχεται αντιμέτωπη η Κάτια. Συμμάχους έχει;

Α.Σ: Το θέμα είναι κατά πόσο θα εμπιστευτεί αυτούς που έχει γύρω της. Υπάρχουν πολλές στιγμές που αμφιβάλει. Νομίζω, όλοι το έχουμε νιώσει αυτό: να υπάρχουν γύρω μας υποψήφιοι σύμμαχοι, αλλά να μην έχουμε τις αποδείξεις που χρειάζεται για να νιώθουμε σιγουριά. Κάπως έτσι, και η Κάτια αναζητά τα κατάλληλα άτομα, θα τα βρει;

5) Η “αέναη” μάχη στο βιβλίο σου από ότι αντιλαμβάνομαι, διεξάγεται σε πολλά “πεδία”.. καλό- κακό, αλήθεια-ψέμα…ποιες άλλες “μάχες” έχει να δώσει η ηρωίδα σου;

Α.Σ: Οι μάχες δίνονται στο μυαλό του αναγνώστη. Είναι πολλές και σε αυτό το βιβλίο είναι κυρίως πνευματικές. Οι εσωτερικές συγκρούσεις με τον εαυτό μας, η ατέρμονη εναλλαγή των σκέψεων και η πορεία στους δρόμους και τα σταυροδρόμια του μυαλού.

6) Κάτια, Άρης, Σεθ οι κύριοι πρωταγωνιστές στο πρώτο σου βιβλίο. Για την Κάτια ξέρουμε, θα δούμε και τους υπολοίπους ή θα γνωρίσουμε και νέα πρόσωπα που θα παίξουν βασικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας;

Α.Σ: Αρκετά νέα πρόσωπα έρχονται στο προσκήνιο. Γνωρίζουμε καλύτερα την πλευρά των Κήπων της Γαλήνης, που στο πρώτο βιβλίο είδαμε πολύ λίγο. Επίσης, πηγαίνουμε και στο Κτήμα της Ειρήνης, όπου συναντάμε κάποια οικεία πρόσωπα. Γενικά, σε αυτό το δεύτερο βιβλίο υπάρχει μια πολυπρισματική προσέγγιση της ιστορίας και ένας αφηγηματικός τρόπος αρκετά διαφορετικός από το πρώτο βιβλίο.

7) Θα υπάρξει και συνέχεια ή θα τελειώσουν εδώ οι περιπέτειες της Κάτιας;

Α.Σ: Στο τρίτο βιβλίο θα υπάρξει συνέχεια και φυσικά το τέλος. ‘Η μήπως όχι; Διότι αν υπάρξει τέλος, πώς θα είναι αέναη αυτή η μάχη; Σας υπόσχομαι πως θα είναι!

8) Έχεις ταυτιστεί με κάποιους από τους ήρωες σου; Πόση “Άννα” εμπεριέχει το βιβλίο σου;

Α.Σ: Τόσο όσο μπορείς να ταυτιστείς με κάποιον άνθρωπο που γνωρίζεις. Προσπαθώ να τηρώ αποστάσεις και να εξελίσσω τους ήρωες στο μυαλό μου σύμφωνα με τον χαρακτήρα τους. Ίσως, να μην το καταφέρνω πάντα, μπορεί να εισχωρεί και λίγη “Άννα” κάπου, αλλά δεν γίνεται συνειδητά.

9) Άννα τι είναι η συγγραφή για σένα, γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς μαζί της, ποια ανάγκη σου “εκφράζει” ή “εκτονώνει”;

Α.Σ: Η συγγραφή για έμενα είναι εκείνη η επιβλητική βροντή που κάνει τους εσωτερικούς μου δαίμονες να σωπάσουν. Είναι η δυνατή βροχή που ξεπλένει το μυαλό μου. Είναι η γαλήνη μετά την μπόρα.

10) Πόσο εύκολο είναι να ενώ ζεις την δική σου πραγματικότητα να γράφεις για κόσμους φανταστικούς;

Α.Σ: Είναι τόσο απλό όσο το να λες ένα παραμύθι στα παιδιά σου για να κοιμηθούν ή το να διαβάζεις ένα βιβλίο. Βέβαια, πολλές φορές κάνοντας κάποια καθημερινά πράγματα σκέφτεσαι λεπτομέρειες της πλοκής ή σου έρχονται ιδέες, αλλά είναι μια πολύ ωραία πινελιά στην ρουτίνα.

11) Τι σου λείπει από τον “φανταστικό” σου κόσμο, όταν επιστρέφεις στην δική σου καθημερινότητα και από τι διαφεύγεις όταν βρίσκεσαι εκεί;

Α.Σ: Πολλά πράγματα μου λείπουν, κυρίως η ευκολία με την οποία μπορεί να συμβεί το οτιδήποτε χωρίς παρεξήγηση. Θέλεις να πετάξει ο γάιδαρος, πετάει. Σε κανέναν δεν φαίνεται περίεργο και ο εκεί κόσμος συνεχίζει να κινείται στους ρυθμούς του. Δεν είναι πως διαφεύγω από κάτι, είναι πως νιώθω μια ζεστασιά, εκείνη που αισθανόμασταν όλοι όταν ακούγαμε φανταστικές ιστορίες στην παιδική μας ηλικία.

12)Πιστεύεις ότι η φανταστική λογοτεχνία προσελκύει συγκεκριμένη μερίδα του αναγνωστικού κοινού ή απευθύνεται σε όλους;

Α.Σ: Φυσικά και απευθύνεται σε όλους. Είναι τα παραμυθία για μεγάλα παιδιά. Βέβαια, αν δεν σας αρέσουν τα παραμυθία, πιστεύω πως η λογοτεχνία του φανταστικού δεν είναι για εσάς. Αλλά, πείτε μου, στα αλήθεια, σε ποιόν δεν αρέσουν τα παραμύθια;

13) Τι βιβλία διαβάζεις εσύ; Είσαι από κάποιους συγγραφείς επηρεασμένη και αν ναι από ποιους και γιατί;

Α.Σ: Διαβάζω ό,τι μου τραβήξει το ενδιαφέρον. Δεν νιώθω επηρεασμένη από κάποιον, μιας και οι αναγνωστικές μου επιλογές ποικίλουν. Όταν, όμως δω κάτι που μου αρέσει, θα το κρατήσω σε μια γωνία του μυαλού μου.

14) Αν δεν είχες επιλέξει την φανταστική λογοτεχνία τι άλλο είδος θα σε τραβούσε; Θέλεις να πειραματιστείς και με κάτι άλλο στο μέλλον;

Δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες, ούτε μπορώ να γνωρίζω πώς θα σκέφτομαι σε μερικά χρόνια. Ο λογοτέχνης θα πρέπει να εξελίσσεται και να μην φοβάται να πειραματιστεί. Στην λογοτεχνία το παν δεν είναι να νιώθεις ασφάλεια, αλλά να αισθάνεσαι πως εκφράζεις αυτό που νιώθεις στο 100%. Οπότε, αν μου βγει κάποια στιγμή δεν θα διστάσω να το κάνω.