Το πνεύμα των Χριστουγέννων σας έχει εγκαταλείψει; Τότε πρέπει να διαβάσετε το παρακάτω άρθρο...

Αν με ρωτούσε κάποιος να του πω το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω τη λέξη Χριστούγεννα, είναι «οικογένεια».

Η οικογένεια με μια ευρύτερη έννοια και όχι απαραίτητα συνδεδεμένη με δεσμούς αίματος, αλλά αγάπης και νοιαξίματος. Από μικρή, οι γονείς μου μου τόνιζαν τη σημασία της. Την αξία της. Το να έχεις ανθρώπους δικούς σου, που σε αγαπούν και τους αγαπάς. Το να μοιράζεσαι όμορφες στιγμές μαζί τους, που θα θυμάσαι για πάντα.

Έτσι λοιπόν τα Χριστούγεννα αποτελούνταν πάντα από πολλά τραπέζια και απανωτές συγκεντρώσεις από σπίτι σε σπίτι. Γέλια και ένας συνεχής ήχος ομιλιών από τα «πηγαδάκια» των φίλων, των θείων, των γιαγιάδων και των μικρότερων της παρέας, έδιναν στο σπίτι χαρά και έφτιαχναν μια ατμόσφαιρα παραπάνω από γιορτινή. Ένιωθες αυτό το συναίσθημα της πληρότητας, της ευτυχίας. «Και του χρόνου! Να ‘μαστε όλοι καλά κι ευτυχισμένοι» μια πολύ κλισέ ατάκα που λέγεται σε τέτοιες συνάξεις, αλλά και τόσο αληθινή.

Όπως τα χρόνια περνούν, τα χριστουγεννιάτικα τραπέζια αλλάζουν. Μπορεί κάποιες χρονιές να είναι λιγότερο φασαριόζικες. Μπορεί να είναι πιο δύσκολες. Μπορεί να απουσιάζουν κάποιοι και η απουσία τους να κάνει έναν δικό της, εκκωφαντικό θόρυβο. Μπορεί κάποια Χριστούγεννα να μοιάζουν ενοχλητικά, γιατί όλοι δείχνουν να διασκεδάζουν κι εσύ δεν έχεις διάθεση ούτε να συλλαβίσεις «Χρόνια Πολλά».

Ακόμα και τότε όμως το πνεύμα των Χριστουγέννων μπορεί να σου δείξει έναν άλλο δρόμο. Σου δείχνει όλους τους ανθρώπους που έχεις γύρω σου και σε νοιάζονται. Αυτούς που σου δίνουν το χέρι τους και σου θυμίζουν ότι είναι δίπλα σου. Που σε καλούν με το στανιό να τους συντροφεύσεις γιατί «τέτοιες μέρες θέλουν παρέα».

Το πνεύμα των Χριστουγέννων είναι κάτι που έχουμε όλοι μέσα μας. Η ανθρωπιά και η αγάπη…