Η άποψη της Καλλιόπης Γιακουμή-Κουγιώνη για το βιβλίο
.
«Το λιμάνι των χαμένων γυναικών»
Για «Το λιμάνι των χαμένων γυναικών» είχα διαβάσει πολλά θετικά σχόλια που τράβηξαν την προσοχή μου, ο τίτλος του όμως μου έκανε από την πρώτη στιγμή, εντύπωση.. Σε ποιο λιμάνι αναφέρεται και γιατί χαμένων γυναικών;; Θέλησα λοιπόν να κάνω αυτό το ταξίδι και να τα ανακαλύψω όλα και ομολογώ πως ούτε για μια στιγμή δεν το μετάνιωσα μιας και αυτό το αναγνωστικό απόπλου με “καπετάνιο” την Νάγια Δαλακούρα και προορισμό «Το λιμάνι των χαμένων γυναικών», έκρυβε πολλές εκπλήξεις που με γέμισαν ικανοποίηση και ενθουσιασμό..
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή..
Λιμάνι των χαμένων γυναικών, ονομάζουν κάποιοι το λιμάνι του Μπουένος Άιρες. Εκεί μας μεταφέρει η συγγραφέας, το 1912 και μας εκεί, μας συστήνει τους δυο κεντρικούς ήρωες του βιβλίου της, την Ρόζα και τον Λούις. Οι δυο τους με οδηγό τον έρωτα, ξεκινούν το δικό τους συναρπαστικό ταξίδι, στην αισθησιακή, αντιφατική, μυστηριακή γη της Αργεντινής.
Οι δυο νέοι, σαν ήρωες σε αρχαία τραγωδία, ξεκινούν χωρίς να το ξέρουν το δικό τους επικό ταξίδι.. Γύρω τους κινούνται πολλά άλλα πρόσωπα που με τον δικό τους τρόπο, βοηθούν στην εξέλιξη της πλοκής, ιθαγενείς, ντόπιοι, μετανάστες, Εβραίοι που χωρίς να φλυαρούν με τις ιστορίες τους, προσθέτουν στην πλοκή το δικό τους χρώμα και νόημα. Οι πράξεις και τα γεγονότα, που συνθέτουν την ιστορία, ξετυλίγονται με φυσική σειρά, προκαλώντας μας το ενδιαφέρον να μάθουμε όσο το δυνατόν περισσότερα και φυσικά να δούμε τι έγινε ως το τέλος.
Η συγγραφέας μας μεταφέρει με μεγάλη μαεστρία στην ατμόσφαιρα της εποχής.
Η Νάγια Δαλακούρα ξεκινά να συνθέτει μια μελωδία ενός πολύ αισθαντικού και έντονου αργεντίνικου τάνγκο. Πρώτοι σε αυτό αρχίζουν να στροβιλίζονται οι ήρωες της, παρασυρμένοι από τον ρυθμό που σύντομα και έντεχνα, κατακλύζει και τους αναγνώστες. Εκείνη ελέγχει τα πάντα! Πότε οι νότες είναι χαμηλές και αισθησιακές, γεμάτες έρωτα και σαγήνη, πότε πάλλονται προκαλώντας έντονες συγκινήσεις και πότε προσδίδουν στην μελωδία πάθος και μυστήριο, ένταση και αγωνία.
Η ιστορία ρέει απρόσκοπτα, ταξιδεύοντας μας χρόνια πίσω, αρχές το 20ου αιώνα. Από την Αργεντινή και το Μπουένος Άιρες ως την Γη του Πυρός και την Ουσουάια την πιο πολύχρωμη πόλη στο “τέλος του…κόσμου”, ξετυλίγει το κουβάρι του μίτου της ιστορίας της, η Νάγια Δαλακούρα. Οι εικόνες εναλλάσσονται κινηματογραφικά στις σελίδες του βιβλίου, τα σκηνικά εντυπωσιακά, σκιαγραφούν διαφορετικούς κόσμους, υπόκοσμος, δολοπλοκίες, μαφία, πορνεία, δεισιδαιμονίες.
Οι γλαφυρές μα όχι κουραστικές και υπεραναλυτικές περιγραφές, προσδίδουν στο κείμενο μια ξεχωριστή γοητεία, εντείνουν μέσα μας τον θαυμασμό στην αφηγηματική δεινότητα της συγγραφέως και κρατούν την φαντασία μας σε διέγερση.
Η συγγραφέας μας αναλύει την προσωπικότητα του κάθε ήρωα του βιβλίου της σε βάθος, στην ουσία ψυχογραφεί το κάθε άτομο τόσο αναλυτικά που ο αναγνώστης νιώθει πως βρίσκεται μέσα στις εξελίξεις. Η Νάγια Δαλακούρα οδηγεί σελίδα τη σελίδα στον ψυχισμό όλων των ηρώων, έτσι ώστε να κατανοήσουμε τον τρόπο σκέψης τους, τα συναισθήματά τους, τα θέλω τους και τις ανάγκες τους.
Ευρηματική ιδέα, που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα λογοτεχνικά θέματα, εξαιρετικά δοσμένη από τη συγγραφέα, η οποία μας περιγράφει με μεγάλη δεξιοτεχνία το κλίμα και τις συνθήκες της εποχής, τις αντιλήψεις των ανθρώπων, τους φόβους και τις αγωνίες τους, ενώ μας “περνάει” πολλές από τις αμφισβητήσεις ή φόβους ή αγωνίες, που κι εμείς οι ίδιοι ίσως έχουμε αισθανθεί σε κάποια χρονική περίοδο της ζωής μας.
«Το λιμάνι των χαμένων γυναικών», είναι ένα πολυπρόσωπο βιβλίο, που ενώ κινείται πάνω στον κεντρικό άξονα του ερωτικού μυθιστορήματος, εμπεριέχει πολλά ιστορικά και εθνογραφικά χαρακτηριστικά της Αργεντινής και της Ουρουγουάης και εστιάζει στο ζήτημα της μετανάστευσης, μέσα από μαρτυρίες που συγκλονίζουν καθώς περιγράφουν τον τρόπο, που αντιμετωπίστηκαν άνθρωποι, από ανθρώπους. Με αυτό τον τρόπο το βιβλίο γίνεται επίκαιρο, καθώς φέρνει τον αναγνώστη αντιμέτωπο με το μεταναστευτικό πρόβλημα στην χώρα μας, δημιουργώντας του σκέψεις που πρέπει να ξανακάνει, χρησιμοποιώντας διαφορετικά οπτικά πρίσματα, που ίσως μέχρι τώρα να μην γνώριζε. Οι εποχές και οι τόποι αλλάζουν, σπάνια τα γεγονότα και τα στερεότυπα. Έντονος και ο κοινωνικός χαρακτήρας του βιβλίου. Αγγίζει με ευαισθησία και θίγει πάρα πολλά κοινωνικά θέματα, τον διαρκή και διαχρονικό αγώνα του ανθρώπου για ελευθερία, την πίστη και το δικαίωμα στο όνειρα, την αξιοπρεπή διαβίωση, την ισοτιμία της ανθρώπινης υπόστασης και την δίκαιη κατανομή ίσων ευκαιριών.
Τα ιστοριογραφικά και εθνογραφικά στοιχεία του βιβλίου, ενυπάρχουν αρμονικά στο βιβλίο, μαρτυρώντας την επιμελημένη έρευνα μα και βαθιά γνώση της συγγραφέως γύρω από αυτά. Η ατμοσφαίρα, ο πολιτισμός, η μαγεία του τόπου, οι άνθρωποι και οι θρύλοι, δένονται μεταξύ τους αριστουργηματικά και καθηλώνουν τον αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα.
Ένα βιβλίο που προβληματίζει, που συγκινεί, που εξαγριώνει, που παραδειγματίζει, που αφυπνίζει και που παραμένει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη του αναγνώστη..
Ένα αναγνωστικό ταξίδι που πρέπει να κάνετε..
.
Σύνοψη βιβλίου από το οπισθόφυλλο..
Μπουένος Άιρες, 1912.
Η Ρόζα φτάνει στο μεγάλο πόρτο της Νότιας Αμερικής έχοντας επάνω της ακόμα το άρωμα της Σικελίας. Μια μετανάστρια ανάμεσα σε χιλιάδες, που ονειρεύεται μονάχα να στεριώσει, μα αγνοεί ότι η ευτυχία βιάζεται να πετάξει μακριά.
Ο Λουίς, νταής του ισπανικού γκέτο, με ρίζες ανδαλουσιανές, ζει στον υπόκοσμο του λιμανιού και δεν ονειρεύεται ποτέ. Ξέρει ότι εκείνο το λιμάνι θα έχει στέμμα του πάντα τη θλίψη.
Από τη γη της Αίτνας έως τη Γη του Πυρός οι δυο θα βυθιστούν σε ένα περιπετειώδες ταξίδι προσπαθώντας να χορέψουν έξω από τη σκιά τους. Με φόντο τον κόσμο των θρύλων και των ιθαγενών, όπου ο έρωτας και η μαγεία ορίζουν τη μοίρα των ανθρώπων, θα αγωνιστούν σκληρά για ένα κομμάτι ευτυχίας.
Βιογραφικό συγγραφέα..
Νάγια Δαλακούρα
Η Νάγια Δαλακούρα γεννήθηκε το 1980 και μεγάλωσε στην Κομοτηνή.
Δραστηριοποιείται στον χώρο των μουσείων ως επιμελήτρια εκθέσεων και μουσειοπαιδαγωγός.
«Το λιμάνι των χαμένων γυναικών» είναι το πρώτο της μυθιστόρημα
Βρείτε το βιβλίο πατώντας στον παρακάτω σύνδεσμο
Ονομάζομαι Καλλιόπη Γιακουμή γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Ρόδο. Είμαι παντρεμένη και έχω τρεις γιους. Ζω στην Κοζάνη με την οικογένειά μου. Λατρεύω τα βιβλία και ό,τι έχει σχέση με αυτά. Η αγάπη μου αυτή με έσπρωξε στο να δημιουργήσω τη βιβλιοφιλική ομάδα και το site «Βιβλίων Ορίζοντες». Παρ’ όλο που η επαφή μου με το βιβλίο, τους φίλους του και με συγγραφείς είναι καθημερινή, η αγάπη αυτή όλο και μεγαλώνει και με πλημμυρίζει.
678
124
20