“Στην πΈνα”: "Ή αλλιώς: greek noir κατάσταση" γράφει η Κωνσταντίνα Μόσχου

Στην πΈνα”

“Ή αλλιώς: greek noir κατάσταση”

Γράφει η Κωνσταντίνα Μόσχου

***

Να ντυθώ με τις πιο καλές μου ελπίδες μια και έρχεται άνοιξη. Να φορέσω ένα ωραιότατο μαυριδερό παντελονόμπλουζο (η αγορά του χάνεται στα βάθη των αιώνων), να εφοδιαστώ με τα σχετικά αξεσουάρ εξόδου, κι ύστερα… να αράξω στον καναπέ (;) Ερώτηση ρητορική, αφού εκεί θα καταλήξω. Ζαλίζομαι και μόνο που το σκέφτομαι να βγω έξω και να περπατήσω. Θα δω τον ήλιο και θα τρομάξω. Έχω μάθει στη σκοτεινιά της εποχής, αφού ξέρω ότι και να βγω, πάλι μέσα θα βρεθώ.

Στην ουσία, η greek noir κατάσταση συμβαδίζει με τις διεθνείς αποχρώσεις μελαγχολίας, όπως εδώ έτσι κι αλλού. Άρα, όπου και να πας, «η πόλις θα σε ακολουθεί».

Όμως προσπάθησα να της ξεφύγω της πόλης. Να πάρω τα βουνά, τα λαγκάδια και τους παραπόταμους και τις παραλίες, τες πλατείες και τες στέγες των σπιτιών, νιαούρισα ως τεθλιμμένη γάτα, αλλά ο Καβάφης ερχόταν διαρκώς να με επισκέπτεται νοερά και να χαμογελά με σαρδόνιο ύφος, αφού ήξερε ότι είχε δίκιο.

Εγώ όμως εξακολουθούσα να επιμένω. Δεν ήταν δυνατόν να υποκύψω στους απαισιόδοξους στίχους του ποιητή, οπότε τους έθαψα στη μνήμη μου. Μπορούσα να κάνω κάτι καλύτερο από το περπάτημα. Ναι, σωστή λύση, αφού έτσι θα κατάφερνα να αποφύγω τα λυπημένα άτομα με τα ημισκεπασμένα πρόσωπα που συναντούσα στο δρόμο μου. Γυμναστική! Ουάου. Δεν έχω όμως διάδρομο ούτε βαράκια, τα μπαράκια μου ταίριαζαν καλύτερα.

Άλλη λύση, πιο αποτελεσματική: Μουσική! Εξημερώνει και τα θηρία, λένε, μαλακώνει τις ψυχές, δυναμώνει τον άνθρωπο. Αμέσως άρχισε να μελώνει το μέσα μου και να κουνιέται το σώμα μου στο ρυθμό της. Από τη χαρά μου, άνοιξα το ψυγείο και άρχισα να το αδειάζω με περισσή φροντίδα. Σύντομα το στομάχι μου γέμισε, αλλά ήθελα κι άλλο, κι άλλο, κάτι ακόμα καλύτερο. Άρχισα λοιπόν να μαγειρεύω δημιουργικά, με ό,τι είχα στη διάθεσή μου και προσπαθώντας να βγάλω από τη σκέψη μου τα κλαριφιέ και τα μπλανσαρίσματα τύπου μάστερ σεφ. Ταπεινά υλικά, ψωμί κι ελιά, που λένε, ό,τι έχουμε στο σπίτι. Τελειώνοντας ανέβηκα στη ζυγαριά.

Πάτησα Χι στην παραπάνω λύση με έναν μεγάλο αναστεναγμό. Και είπα να δοκιμάσω κάτι πιο έντονο και διαδραστικό. Πήρα στο τηλέφωνο συγγενείς και φίλους, συζητήσαμε τα νέα μας, δηλαδή τίποτε, ξαναπροσπαθήσαμε προσέγγιση τύπου ζευγάρι παντρεμένο σαράντα χρόνια, με κενά στη συνομιλία μας και αμήχανες σιωπές, για αναπτέρωση ηθικού προγκήξαμε τους πάντες δημόσια πρόσωπα και άλλους κοινούς γνωστούς, αναστενάξαμε για την παλιοκατάσταση και αυτό ήταν. Καμία χαρά. Ξανά; Πώς είναι δυνατόν, είχα κάνει κάθε καλή προσπάθεια.

Η επόμενη λύση για να ξεχάσω το greek noir ήταν ακόμα πιο δραστική. Πήγα στο κρεβάτι μου, σταύρωσα το μαξιλάρι, αναστέναξα, χασμουρήθηκα, κι ετοιμάστηκα να πέσω για ύπνο. Έλα όμως που δεν μπορούσα να κοιμηθώ!

Γιατί θα με ρωτήσετε – λες και δεν ξέρετε. Λοιπόν… θα σας μιλήσω για τη συνείδησή μου. Με τάραξε πάλι, και γι’ αυτήν μίλησε χρόνια πριν ο Κώστας Χατζής με την ωραιότατη βραχνάδα του. Εγώ δεν βράχνιασα ακόμα, δεν της φωνάζω τόσο ώστε να κλείσει ο λαιμός μου. Άλλωστε… φοβάμαι μην της υψώσω τον τόνο και τελικά πετύχω το αντίθετο αποτέλεσμα.

Ξέρετε, η συνείδηση είναι ρευστή σαν σοκολάτα. Άμα την αφήσεις εκεί που είναι, δίχως να κάνεις το παραμικρό, αυτή θα παγώσει, θα γίνει κόκαλο λες και την έβαλες στο ψυγείο. Αν όμως, αν εσύ είσαι τολμηρός και τη θερμαίνεις διαρκώς με σκέψεις, τότε την βγάζεις στην επιφάνεια κι εκείνη αρχίζει να ρέει, να ρέει, να χύνεται προς κάθε κατεύθυνση, μέσα από την πληρότητα που εσύ της χάρισες.

Και ο χώρος που της δίνεις εσύ, είσαι εσύ ο ίδιος. Αυτόν τον χώρο ψάχνω κι εγώ, μέσα από τις σκέψεις μου κάθε βράδυ, μονάχα το βράδυ γιατί η μέρα μου περνάει αλλιώς.

Τεντώθηκα, ξαναχασμουρήθηκα, κι αμέσως με πήρε ήσυχα ο ύπνος. Αύριο πάλι, το ίδιο greek noir σε επανάληψη. Άτιμε Καβάφη!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΔΩ: Κωνσταντίνα Μόσχου

.…………………..

Γίνετε μέλος της ομάδας μας “Βιβλίων Ορίζοντες” στο facebook πατώντας το παρακάτω σύνδεσμο

Βιβλίων Ορίζοντες