Η ιστορία της Ρούμπι Μπρίτζις, του πρώτου έγχρωμου κοριτσιού, που πήγε σε “σχολείο λευκών”
Πάμε πίσω.. στον Νοέμβριο του 1960, όπου αποφασίστηκε στην Αμερική να πάνε κάποιοι έγχρωμοι μαθητές σε σχολείο λευκών (ναι, τότε ήταν διαχωρισμένα)
Έγινε λοιπόν μια διαδικασία, μια ψηφοφορία με την οποία αποφασίστηκε ποια θα είναι τα 6 “τυχερά” παιδιά που θα έχουν την ευκαιρία αυτή!
Μέσα σε αυτά ήταν και η σημερινή μας μικρή μας πρωταγωνίστρια, Ρούμπι Μπρίτζι
Η Ρούμπι ήταν ένα από τα έξι παιδιά που πέρασαν τις εξετάσεις που θέσπισε η πολιτεία για να κρίνει ποια έγχρωμα παιδιά είχαν τις ικανότητες να καθίσουν στα ίδια θρανία με τα λευκά. Δύο από τα έξι παιδιά επέλεξαν να συνεχίσουν τη φοίτησή τους στο παλιό τους σχολείο, ενώ τα υπόλοιπα τρία πήγαν στο σχολείο δύο μέρες μετά από τη Ρούμπι, στις 16 Νοεμβρίου. Η συμμετοχή στις εξετάσεις ήταν προαιρετική και αρχικά, ο πατέρας της Ρούμπι δεν ήθελε να μπλέξει την κόρη του σε μια τόσο ταραγμένη υπόθεση….
Ξεκινάνε λοιπόν το πρωί με τον αρκετά διστακτικό πατέρα της, μα πιο σίγουρη και αποφασισμένη μητέρα της που θεωρούσε ότι όφειλαν να συμμετέχουν ενεργά, όχι μόνο για να προσφέρουν καλύτερη μόρφωση στην κόρη τους, αλλά και για να αγωνιστούν για τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών…και πηγαίνουν προς το δημοτικό σχολείο William Frantz..
Εκεί την συνόδεψαν αστυνομικοί, καθώς φοβόντουσαν για τις αντιδράσεις γονιών άλλων παιδιών, που φοιτούσαν ήδη στο σχολείο!
Η Ρούμπι δεν είχε αντιληφθεί τη σημασία της στιγμής. Όταν είδε τον κόσμο και άκουσε τη φασαρία, θεώρησε ότι γινόταν κάποια γιορτή ή παρέλαση. Ο αστυνομικός που τη συνόδευε, Τσαρλς Μπαρκς, θυμάται ότι η μικρή δεν έδειξε να φοβάται ούτε ταράχτηκε από τις φωνές: «Ακολουθούσε σαν στρατιωτάκι. Ήμασταν όλοι πολύ περήφανοι!»…
Δυστυχώς οι φόβοι τους αποδείχθηκαν σωστοί, καθώς με το που έφτασαν στο προαύλιο, την περίμεναν γονείς ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΈΣ πετώντας ντομάτες, βρίζοντας και κρατώντας πανό με ρατσιστικά σχόλια!
Το πιο ΦΡΙΚΤΌ από όλα, ήταν ένα μικρό παιδικό φέρετρο, που είχαν φέρει ορισμένοι, στο οποία είχαν τοποθετήσει μια μαύρη κούκλα, προσπαθώντας να “προειδοποιήσουν” την μικρή μας φίλη και τους γονείς της για τα όσα θα ακολουθούσαν, εάν πήγαινε σε αυτό το σχολείο!
Τις πρώτες μέρες πολλοί γονείς απαγόρευσαν στα παιδιά τους να μπούνε στο κτήριο, ισχυριζόμενοι πως δεν θα επέτρεπαν να γίνει μάθημα με μαύρο κορίτσι στην τάξη!
Ευτυχώς, η κατάσταση αυτή άρχισε σιγά σιγά να ηρεμεί και με τον καιρό και κάποιοι γονείς άρχισαν να επιτρέπουν στα παιδιά τους να συνεχίζουν να παρακολουθούν τα μαθήματα
Το πρόβλημα όμως δεν λύθηκε, καθώς κανένας καθηγητής δεν δέχτηκε να κάνει μάθημα στην Ρούμπι,
Την πρώτη μέρα την πέρασαν στο γραφείο του διευθυντή, καθώς ήταν αδύνατον να γίνει μάθημα με την ένταση που επικρατούσε. Τη δεύτερη μέρα, ο ιερέας Λόιντ Φόρμαν συνόδευσε την 5χρονη κόρη του στο σχολείο, σπάζοντας έτσι το μποϊκοτάζ που είχαν εφαρμόσει οι γονείς. Σταδιακά, όλο και περισσότεροι μαθητές επέστρεψαν στα θρανία. Ωστόσο, για ένα χρόνο, κανείς καθηγητής δεν δεχόταν να διδάξει τη Ρούμπι πέρα από μία δασκάλα, την Μπάρμπαρα Χένρι, η οποία έκανε μάθημα μόνο στην 6χρονη. …
Με τον καιρό, η κατάσταση άρχισε να επιστρέφει στα “φυσιολογικά”, καθώς όμως συνέχιζαν κάποιες ρατσιστικές επιθέσεις προς την 6χρονη μαθήτρια
Για παράδειγμα, ήταν μια φανατισμένη γυναικά, η οποία πήγαινε ανά τακτά χρονικά διαστήματα στο σχολικό προαύλιο φωνάζοντας στην μικρή, πως, αν δεν αποχωρήσει από το σχολείο, θα την δηλητηριάσει!
Ευτυχώς αυτό δεν το έκανε ποτέ!!!
Η Ρούμπι και οι γονείς της όμως υπέμειναν, τόσο για να δώσουν την ευκαιρία στο παιδί τους να έχει ίση εκπαίδευση με τους άσπρους συμμαθητές της, όσο και για να κάνουν έναν αγώνα απέναντι στις φυλετικές διακρίσεις!
Μέσα σε όλη αυτήν τη διαδικασία, ο πατέρας της έχασε την δουλειά του και ο παππούς της την γη του!
Η Ρούμπι Μπρίτζις δούλεψε για χρόνια σε πρακτορείο ταξιδίων, προτού παραιτηθεί για να μεγαλώσει τα παιδιά της. Έχει μιλήσει πολλές φορές για την εμπειρία της και τον ρατσισμό που επικρατεί στις ΗΠΑ….
Τα χρόνια όμως πέρασαν και φτάσαμε στο 2011, όπου την μεγάλη πλέον Ρούμπι, κάλεσε ο Ομπάμα, ως πρόεδρος των ΗΠΑ στο γραφείο του δείχνοντάς της τον πίνακα, που είχε ζωγραφίσει προς τιμήν της ο Νόρμαν Ρόγκουελ και λέγοντας της:
«Αν δεν ήσουν εσύ εκεί, δεν θα ήμουν εγώ εδώ και δεν θα βλέπαμε μαζί αυτόν τον πίνακα τώρα!»
Αυτή η ιστορία, ας μας διδάξει, πως τα πράγματα αλλάζουν και πως ΚΑΝΈΝΑΣ ΑΓΏΝΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΑΔΙΚΟ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΧΑΜΈΝΟΣ!!!!!
Γίνετε μέλος της ομάδας μας “Βιβλίων Ορίζοντες” στο facebook πατώντας το παρακάτω σύνδεσμο
Επιμέλεια άρθρου: Καλλιόπη Γιακουμή
Please follow and like us:
678
124
20