Η άποψη της Καλλιόπης Γιακουμή για το βιβλίο
” Μη με λησμόνει”
του Κώστα Κρομμύδα
από τις εκδόσεις Διόπτρα
«Είναι και αυτά που δεν ειπώθηκαν ποτέ… είναι και εκείνα που δε θα γίνουν πράξεις και που στο τέλος θα μοιάζουν με μύθους βαλμένους σε ένα βιβλίο, για να θυμίζουν την αδυναμία των ανθρώπων να αλλάξουν τη μοίρα τους»
Και για σκεφτείτε το λίγο, έτσι δεν είναι..?? Όλα εκείνα που δεν ομολογούμε ούτε καν σε μας τους ίδιους, γιατί δεν αντέχουμε το βάρος της αληθείας τους, την αποτυχία τους ίσως , το τίμημα του να τα ζήσουμε, τα κρυμμένα μυστικά, οι μισές αλήθειες, είναι όλα εκείνα που γεννάνε μέσα μας το απωθημένο που ίσως για να εκφραστεί και να ζήσει , παίρνει την μορφή μιας ιστορίας, κάποιες φόρες και της δίκης μας ακόμα, ακόμα και χωρίς να το ξέρουμε..
Ας ξεκινήσω από το τι με τράβηξε σε αυτό το βιβλίο. Αρχικά λοιπόν το εξώφυλλο, σαν να με τραβούσε η εικόνα του νερού να βυθιστώ μέσα του και ο τίτλος ” Μη με λησμόνει”…”πως το δένει άραγε το όνομα ενός λουλουδιού με την ιστορία” και μετά σίγουρα ο συγγραφέας.
Αυτό το βιβλίο το διάβασα πριν αρκετό καιρό και ήταν η πρώτη μου επαφή με την γραφή του Κώστα Κρομμύδα , λίγο επιφυλακτική στην αρχή , παρασυρμένη από την πλοκή και την ροή της αφήγησης μετά, ήμουν σίγουρη πια ότι στα χεριά μου κρατούσα ένα βιβλίο έκπληξη, ένα βιβλίο που είχε για μένα τουλάχιστον όλα εκείνα τα στοιχειά που το κάνουν “ένα καλό” βιβλίο.
Η ιστορία του βιβλίου κοινή θα λεγε κάνεις και χιλιοδιαβασμένη.. Ένας ερωτάς ανάμεσα σε μια κοπέλα την Πέρσα και τον Κωνσταντίνο. Μια αγάπη καταδικασμένη θαρρείς από την αρχή και καταραμένη να τα ζήσει όλα , το μίσος , τον πόνο, την απογοήτευση, την αδικία, την συγχώρεση μα και να τα βάλει με την ίδια την μοίρα , μια μοίρα που πριν ακόμα γεννηθεί σαν αγάπη στις καρδιές των ηρώων του βιβλίου , την είχε ήδη καταδικάσει και ορίσει την πορεία της..
Και εδώ είναι για μένα ένα από τα δυνατά στοιχεία του βιβλίου. Μια τέτοια ιστορία που έχουμε ακούσει και διαβάσει κι άλλες φόρες, ο Κρομμύδας έρχεται και με ένα δικό του μοναδικό και πρωτόγνωρο τρόπο, την απογειώνει. Την κάνει αν μοιάζει σαν να ναι η μεγαλύτερη ιστορία αγάπης που έχεις διαβάσει.
Μια κινηματογραφική ταινία εξελίσσεται μέσα στις σελίδες του βιβλίου και δεν την διαβάζεις , την βλέπεις, την ζεις, την νιώθεις. Οι εικόνες εναλλάσσονται γρήγορα , χωρίς να σε κουράζουν με βαριές περιγραφές, αλλά αφήνοντας σου μια γλυκιά γεύση στο πέρασμα από την προηγούμενη στην επόμενη.
Ένα υπέροχο οδοιπορικό με νοερές εικόνες που ο συγγραφέας “ζωγραφίζει” μέσα στο μυαλό σου ανάμεσα στην γαλάζια Πάτμο, τα γραφικά Ιωάννινα, το Γαλαξίδι μιας άλλης εποχής , στην Αθήνα του σήμερα και στο ρομαντικό Παρίσι. Ένα ταξίδι που η πλοκή σε παίρνει μαζί του και σε κρατά αιχμάλωτο όχι μόνο μέχρι την τελευταία σελίδα , αλλά και μετά από το τέλος, γιατί εσύ συνεχίζεις να είσαι εκεί να σεργιανάς , να ονειρεύεσαι, να σκέφτεσαι , να αναπολείς…αλλά και να νιώθεις μια γλυκόπικρη γεύση που τελείωσε ένα τέτοιο βιβλίο…
Αλλά, στο βιβλίο αυτό δεν συναντάς μόνο μια ιστορία αγάπης, ούτε το μονοπωλεί. Είναι το όχημα θα έλεγα για να μας μεταφέρει ο συγγραφέας πάρα πολλά ακόμα μηνύματα που τα πλέκει αριστουργηματικά μέσα σε άλλες ιστορίες. Και είναι εκείνα τα υπέροχα μηνύματα που γεννά στον αναγνώστη η μητρική αγάπη, της αποστροφής και του θυμού που σου ξυπνά ο αγοραίος έρωτας , της αγανάκτησης με αλήθειες θαμμένες επιμελώς , τον ανιδιοτελή έρωτα που καταστρέφεται από λάθη .
Μια αληθινή ιστορία που κάθε φορά που συνειδητοποιείς ότι είναι αληθινή, σε κάνει να ανατριχιάζεις, να συμμετέχεις άθελα σου, να νιώθεις το σφίξιμο στο στομάχι λόγο των συνεχόμενων ανατροπών που δεν προβλέπεις ίσως γιατί δεν μπαίνεις καν σε αυτήν την διαδικασία μια και η αφήγηση σε έχει απορροφήσει και αφήνεσαι να σε οδηγήσει, όπου σε πάει με την πένα του ο συγγραφέας. Και είσαι εκεί να παρακολουθείς την εξέλιξη της ιστορίας, να θυμώνεις, να πονάς , να συμπονείς , να αντιπαθείς και να αγωνιάς για το τι θα γίνει…αφου μια φράση είναι συνέχεια στο μυαλό σου μετά από κάθε ανατροπή..¨Δεν το πιστεύω..
Θέλω ακόμα να σας πω ότι με μάγεψε ένα ακόμα στοιχείο του βιβλίου. Ο τρόπος που το ντύνει με μουσική. Σε όλο το βιβλίο ταιριάζει τόσο αρμονικά μουσική και γεγονότα , παλιά και νέα, στολισμένα με τραγούδια σαν κέντημα με όμορφα και ταιριαστά χρώματα που αντί για νήματα χρησιμοποιεί αγαπημένους στίχους.
Στο τέλος ο συγγραφέας μπλέκει με τον πλέον αριστοτεχνικό τρόπο τις τόσο διαφορετικές ιστορίες που λίγο πριν το φινάλε, μας τις ξανά παρουσιάζει, για να δώσει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα του αναγνώστη.
Ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για μένα αυτό το βιβλίο και η γνωριμία μου με τον Κώστα Κρομμύδα σαν συγγραφέα. Είδα στην γραφή του χαρακτηριστικα ενός έμπειρου συγγραφέα και ας είναι το τρίτο του βιβλίο. Είδα μια υπέροχη ροή λόγου, περιγραφική αφήγηση και δυνατή γραφή, ρεαλιστικούς χαρακτήρες, πλούσια συναισθήματα , σκληρές αλήθειες που μπορεί να σε σοκάρουν αλλά, έτσι είναι κάποιες αλήθειες, κάποιες φορές, είδα ζωντανές εικόνες και ανατροπές που ούτε καν φανταζόσουν και που σε κάνουν να θες κι άλλο…και ναι…επειδή εγώ θέλω κι άλλο ανυπομονώ πολύ πια για το επόμενο βιβλίο του .
Βέβαια ο πήχης είναι ψηλά, αλλά θα περιμένω , να με ξαναξαφνιάσει , τώρα ξέρω πως και το χει και μπορεί…
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Στο Παρίσι, μια γυναίκα με μυστηριώδες παρελθόν γράφει την τελευταία λέξη σε ένα γράμμα με άγνωστο παραλήπτη…
Στην άκρη των ματιών της έχει περισσέψει ένα δάκρυ για τον μοναδικό άνθρωπο που βρέθηκε να την αγαπήσει. Έναν άνθρωπο που τον «σκότωσαν» γιατί ο έρωτάς τους θεωρήθηκε έγκλημα.
Την ίδια ώρα, η Πέρσα στροβιλίζεται στη σκηνή με κλειστά τα μάτια. Το θυελλώδες χειροκρότημα του κόσμου την τραβάει από την έκσταση και την κάνει να τα ανοίξει. Ένας άγνωστος άντρας στην πρώτη σειρά την κοιτάζει μαγεμένος. Το βλέμμα του κλειδώνει στο δικό της. Ο νεαρός φωτογράφος Κωνσταντίνος αισθάνεται ότι αντικρίζει μια αρχαία θεά. Και η Πέρσα νιώθει ότι μόλις συνάντησε το πεπρωμένο που έψαχνε χρόνια.
Ένας φωτεινός δρόμος ανοίγει. Μια συγκλονιστική αληθινή ιστορία αρχίζει να ξετυλίγεται περνώντας από τα Γιάννενα, το Γαλαξίδι και την Πάτμο. Ένα μικρό μπλε λουλούδι σε ένα γράμμα κρύβει το μεγάλο μυστικό.
Πόσο μπορεί κανείς το παρελθόν να λησμονήσει…
* Άγριο λουλούδι, που ανθίζει μόλις ο χειμώνας φύγει. Μεταξύ άλλων, συμβολίζει τη δύναμη της μνήμης, του έρωτα και της αληθινής αγάπης.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα… 
Ο Κώστας Κρομμύδας είναι απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου. Έχει εργαστεί ως ηθοποιός στο θέατρο, στην τηλεόραση και στο σινεμά. Το 2017 συμμετείχε στον τρίτο κύκλο της δημοφιλούς αγγλικής σειράς The Durrells.
Συγγραφικό έργο
Τον Μάιο του 2012 εκδόθηκε το πρώτο βιβλίο του Μπαμπά, Mεγάλωσέ με και τον Μάιο του 2013 το πρώτο μυθιστόρημά του Η Ζωή που Έλειπε, το οποίο κυκλοφορεί και στην αγγλική γλώσσα με τον τίτλο Cave of Silence. Τον Ιούνιο του 2014 εκδόθηκε το δεύτερο μυθιστόρημά του με τίτλο Ογκρέσα. Ακολούθησε το μυθιστόρημα Μη με Λησμόνει, τον Μάιο του 2015. Τα πρώτα τρία μυθιστορήματά του βρίσκονταν στην τελική δεκάδα του διαγωνισμού βιβλίου των Public. Τον Μάιο του 2016 εκδόθηκε το μυθιστόρημά του Ουρανόεσσα, το οποίο βραβεύτηκε το 2017 ως το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς, στην κατηγορία «Ηρωίδα έμπνευση».
Τον Μάιο του 2017 εκδόθηκε το νέο του μυθιστόρημα με τίτλο Φως μέσα στη Θύελλα.
Παραδίδει μαθήματα υποκριτικής και «δημόσιου λόγου-public speech». Επίσης διατηρεί καθημερινή ραδιοφωνική εκπομπή στο Love Radio 97,5. Αρθρογραφεί σε sites, εφημερίδες και περιοδικά.
www.kostaskrommydas.gr
onioncostas@gmail.com
www.facebook.com/costas.krommidas
twitter.com @kostaskrommydas
instagram KROMMYDASKOSTAS
678
124
20