“ΜΑΓΕΜΕΝΗ ΨΥΧΗ “

“ΜΑΓΕΜΕΝΗ ΨΥΧΗ “Η Μαγεμένη Ψυχή γράφτηκε μεταξύ των ετών 1922-1933
Συγγραφέας: ΡΟΜΑΙΝ ΡΟΛΛΑΝ
Είδος: Μυθοπλασία

ΜΑΓΕΜΕΝΗ ΨΥΧΗ- ΡΟΜΑΙΝ ΡΟΛΛΑΝ
με την ματιά της Dιmitra Papanastsopoulou

Φίλες και φίλοι,

Εγκαινιάζοντας με μεγάλη χαρά αυτή την νέα ενότητα- έμπνευση της αγαπητής Καλλιόπης, θα επιχειρήσω να σας γνωρίσω ένα αριστούργημα, ένα μυθιστόρημα από το οποίο συνεχίζω, αρχής γενομένης των χρόνων της εφηβείας μου, να αντλώ έμπνευση και ευχαρίστηση. Πρόκειται για το πολύτομο (πότε 5 πότε 6 τόμοι) έργο, πραγματικό ποταμό( roman-fleuve), ΜΑΓΕΜΕΝΗ ΨΥΧΗ του Γάλλου νομπελίστα μυθιστοριογράφου Ρομαίν Ρολλάν.

Ο Ρομαίν Ρολλάν ( 1866- 1944) γεννήθηκε στο Κλαμεσύ της Γαλλίας από γονείς συμβολαιογράφους. Διορίστηκε καθηγητής ιστορίας στην Εκόλ Νορμάλ το 1895 και το 1900 οργάνωσε το πρώτο διεθνές συνέδριο της ιστορίας της μουσικής. Μεταξύ 1895 και 1902 έγραψε πολλά θεατρικά έργα, εμπνευσμένα από την Γαλλική Επανάσταση: «Δαντών», «14 Ιουλίου», «Θρίαμβος του λόγου» κ.α., τεχνοκριτικά και ιστορικά όπως: «Φραγκίσκος Μιλλέ», «Βίος του Μπετόβεν», «Το λαϊκό θέατρο».
Με την κήρυξη του Α΄Π.Π. διέφυγε στην Ελβετία, όπου δημοσίευσε το πρώτο αντιπολεμικό μανιφέστο «Υπερ την σύγκρουσιν».
Το μεγαλύτερο και σπουδαιότερο έργο του είναι το «Ζαν Κριστόφ», γραμμένο ανάμεσα στα 1903 και 1912, που συγκεντρώνει τα ενδιαφέροντα και τα ιδανικά ενός Γερμανού- μουσικής ιδιοφυίας (Μπετόβεν) και γίνεται όχημα για τις απόψεις του συγγραφέα για τη μουσική, τα κοινωνικά ζητήματα και την κατανόηση μεταξύ των εθνών. Τρία χρόνια αργότερα (1915) τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Άλλα έργα του: «Το εσωτερικό ταξίδι», «Μαχάτμα Γκάντι», οι βιογραφίες του Γκαίτε και του Μπετόβεν, «Πέτρος και Λουκία», «Μαγεμένη Ψυχή», «Μιχαήλ Άγγελος», «Το παιγνίδι του έρωτα και του θανάτου».

Η «Μαγεμένη Ψυχή» (L’âme enchantée ) γράφηκε μεταξύ 192201933 όσο ο συγγραφέας βρισκόταν στην Ελβετία. Το έργο έχει για κεντρική ηρωίδα μια γυναίκα, την Αννέτα, η οποία σταδιακά απογοητεύεται από τα υλικά αγαθά και μάχεται να κερδίσει την πνευματική της ελευθερία.
Η ψυχή μιας γυναίκας μαγεμένης από το θαύμα της ζωής, τη σκληρότητα, τονπόνο και την ομορφιά, τον έρωτα και το μίσος, δημιουργεί η ίδια τη ζωή-έναν γιο, τον Μάρκ-και αγωνίζεται να την κάνει πιο όμορφη. Η δική της ζωή σβήνει τσακισμένη, αλλά μαγεμένη, εξακολουθεί να κοιτάζει πέρα μακριά, γεμάτη βεβαιότητα για ένα καλύτερο μέλλον.

Ο διάσημος Ρώσος συγγραφέας Μαξίμ Γκόρκυ, φίλος του Ρολλάν, σημειώνει:
«Ο Ρομαίν Ρολλάν ήταν ο πρώτος συγγραφέας της Ευρώπης που ύψωσε τη φωνή του ενάντια στον πόλεμο. Πολλοί τον μίσησαν γι’ αυτό.Καθόλου παράξενο- ποιός μπορεί να αγαπήσει έναν άνθρωπο που λέει την αλήθεια; Στην «Μαγεμένη Ψυχή» η καρδιά του τού λέει πως σύντομα πρόκειται να γεννηθεί μια άλλη, ευγενέστερη αλήθεια, την οποία ο κόσμος εδώ και καιρό έχει ανάγκη. Αισθάνεται πως πρόκειται να γεννηθεί μια γυναίκα, η οποία θα αντικαταστήσει αυτή που τώρα προσπαθεί να καταστρέψει τον κόσμο- μια γυναίκα που θα αντιλαμβάνεται πως πρέπει να δώσει ώθηση στον πολιτισμό και επομένως θα μπεί στον κόσμο περήφανη, ως η έννομη αφέντρα του».

ΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
(εκδόσεις Γκοβόστη, μετάφραση Άρη Νικολετόπουλου)

«Πρωταθλητής στο τέννις, είχε εκτιμήσει τα φυσικά χαρίσματα αυτού του γεροδεμένου κοριτσιού∙ και πάνω στην κουβέντα, ανακάλυψε κι άλλα αθλητικά θέματα όπου συμφωνούσαν τα γούστα τους, την ιππασία, την λεμβοδρομία, όπου είχε δοθεί η Αννέτα με το ίδιο πάθος που δινόταν σ’ όλα. Ρούφηξε με τη μεγάλη του μύτη το πληθωρικό σφρίγος που φούσκωνε το παρθενικό αυτό κορμί και το πόθησε. Η Αννέτα κατάλαβε τον πόθο αυτό, που την πλήγωσε και τη σκλάβωσε μαζί. Το γεμάτο οργασμό κορμί της που χρόνια καταπιεζόταν από κάποιον μισοκαλογερισμό, ξυπνούσε κάτω απ’ τη φλόγα του υπέροχου αυτού καλοκαιριού, μέσα σ’ αυτά τα νιάτα που δε συλλογίζονταν άλλο απ’ την ευχαρίστηση και μεσ’ στον ερεθισμό των ρωμαλέων παιγνιδιών. Οι τελευταίες βδομάδες που πέρασε με τη Συλβία, οι λεύτερες συζητήσεις της, η εξαιρετική τρυφερότητα που την είχε διαποτίσει, έφεραν μιαν αναταραχή στο είναι της, που τόσο άσκημα και τόσο λίγο γνώριζε την έχτασή του. Η άμυνα του φρουρίου της ενάντια στην έφοδο των αισθήσεων ήταν αδύναμη. Η Αννέτα δοκίμασε, για πρώτη φορά, το δάγκωμα του σεξουαλικού πάθους. Ντράπηκε και θύμωσε, σα να την είχαν χαστουκίσει. Αυτό όμως δεν ήταν λόγος για να της σβύσει ο πόθος. Αντί να ξεφύγει, αντιστάθηκε στις πρώτες προτάσεις με μια περήφανη ψυχρότητα,και με την καρδιά όλο τρεμούλα».