“O ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΙΣ  ΚΟΥΚΛΕΣ” της Ιφιγένειας Τέκου, γράφει η Δέσποινα Ανθοπούλου

***

Κάτω Ιταλία 1948,  η δεκαεξάχρονη Αλεμίνα μένει μόνη της και κάπως έτσι ξεκινάει ένα δύσκολο ταξίδι επιβίωσης γι΄αυτήν. Είναι αναγκασμένη να εγκαταλείψει την ασφάλεια τους σπιτιού της και να αναζητήσει τον μοναδικό συγγενή της που δεν έχει συναντήσει ποτέ και δεν είναι άλλος από τον παράξενο και με πολλά κρυμμένα μυστικά παππού της.

Θα σταθεί άραγε αυτό αρκετό, για να ανακαλύψει τελικά τι κρύβει το παρελθόν της οικογένειας Κοντότι;

Στο Σολέντο θα γνωρίσει ανθρώπους που θα της φερθούν με ζεστασιά και αγάπη και θα την αγκαλιάσουν από  την πρώτη στιγμή και άλλους που θα της φερθούν άσχημα. Εκεί, θα νιώσει και το πρώτο ερωτικό της σκίρτημα στο πρόσωπο ενός γλύπτη.

Στην ίδια πόλη ο «άντρας με τις κούκλες»  δολοφονεί προδότες συνεργάτες των Γερμανών και για κάθε έναν που σκοτώνει φτιάχνει μια ξύλινη κούκλα χωρίς άκρα. Σύμφωνα με έναν ιαπωνικό θρύλο μέσα σε αυτήν την κούκλα παραμένει η ψυχή εκείνου που έφυγε. Αυτός ο άντρας αναλαμβάνει αυτόκλητα,  τον ρόλο του τιμωρού για αυτούς που πλούτισαν θυσιάζοντας ζωές και έμειναν ατιμώρητοι.

«Πάρ΄την, φαίνεται από την θλίψη στα μάτια σου ότι πενθείς για κάποιον. Μέσα της μπορείς να βάλεις την ψυχή του. Εμείς στην Ιαπωνία έτσι πιστεύουμε. Ίσως σε κάνει να νιώσεις καλύτερα».

Τι μπορεί να συνδέει  όμως την Αλεμίνα με αυτόν τον άντρα;  

Η συγγραφέας μας αφηγείται παράλληλα τις ιστορίες τους, μέχρι την στιγμή που οι ζωές τους θα συναντηθούν. Και είναι το σημείο εκείνο που εύλογα θα αναρωτηθούμε, ποιος είναι αυτός που θα κρίνει ποιος είναι ο αθώος και ποιος είναι ο ένοχος και τι είναι δίκαιο και τι άδικο;

 Με την ταλαντούχα γραφή της Ιφιγένειας Τέκου, απολαμβάνουμε ένα ταξίδι στην Κάτω Ιταλία, λίγο μετά την λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τότε που η Ευρώπη μετρούσε απώλειες και προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές της.  Η μετάβαση μας εκεί, γίνεται αβίαστα, χάρη στην άρτια αληθοφανή περιγραφή της εποχής εκείνης. Η συγγραφέας  χωρίς ιστορικά γεγονότα και στοιχεία περιττά, που θα έκαναν ένα βιβλίο βαρετό και φλύαρο μας μεταφέρει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα,  μέσα από λέξεις, ήχους και συναντήσεις με τους ανθρώπους, με κινηματογραφικό τρόπο που δεν κουράζει καθόλου. Στην σκέψη και στην φαντασία μας, έχουμε μόνο όσα χρειαζόμαστε για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τις πράξεις, τις συμπεριφορές και τις σκέψεις των ανθρώπων εκείνης της εποχής, σε ένα μέρος όπου υπάρχει έντονο και το ελληνικό στοιχείο και αυτό κάνει το κείμενο, ακόμα πιο εύπεπτο και οικείο.

 Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα εξαιρετικό, κοινωνικό  μυθιστόρημα για την αγάπη, τον έρωτα, την προδοσία, την συγχώρεση, την μεταμέλεια και στο τέλος την πολυπόθητη λύτρωση, αλλά δεν είναι μόνο αυτό, αφού η συγγραφέας δοκιμάζεται και σε άλλα μονοπάτια πιο σκοτεινά γεμάτα αγωνία, μυστήριο και πολλές ανατροπές. Από την μια έχουμε την ευαίσθητη πτυχή της ιστορίας που μας αφηγείται, μέσα στην οποία μας περιγράφει τις ζωές τον ηρώων της και από την άλλη μια πιο σκληρή μα και πολύ ρεαλιστική ταυτόχρονα,  την οποία χρησιμοποιεί αριστοτεχνικά, για να μας μεταφέρει σκηνικά φόνων, που δεν χαρίζονται σε περιγραφές, κάνοντας μας αυτόπτες μάρτυρες στο πως μπορεί, να μεταμορφώσει έναν άνθρωπο το μίσος.

 Πρόκειται για μια καλογραμμένη συγκλονιστική, κλιμακούμενη συναισθηματικά ιστορία, η οποία όμως δεν είναι καθόλου μελοδραματική μα ούτε και συνηθισμένη. Μια ιστορία για την εγκατάλειψη, την προδοσία, την αγάπη, το μίσος, την εκδίκηση, τον έρωτα, την συγχώρεση και την λύτρωση, που καθηλώνει από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα

«Μονάχα εσύ, ψυχή της κούκλας,  μόνο για σένα δεν γινότανε κανείς να πει που αλήθεια ήσουνα».

 

Λίγα λόγια για το βιβλίο

.

Ιούλιος 1948. Η δεκαεξάχρονη Αλεμίνα αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι της στο όμορφο Κιέτι και να ζήσει στο εξής στο Σαλέντο της Κάτω Ιταλίας. Εκεί συναντάει για πρώτη φορά τον παράξενο παππού της, διεισδύει στα σκοτεινά μυστικά της οικογένειας Κοντότι και γνωρίζει τον έρωτα στο πρόσωπο ενός γλύπτη.

Στην ίδια περιοχή, ένας άντρας δολοφονεί με απεχθή τρόπο τους δωσίλογους συνεργάτες των Γερμανών. Για κάθε θύμα φτιάχνει μια ξύλινη κούκλα χωρίς άκρα, όπου, σύμφωνα με έναν ιαπωνικό θρύλο, παραμένει η ψυχή αυτού που φεύγει.

Θα φτάσει η στιγμή που οι φαινομενικά διαφορετικοί δρόμοι αυτών των δύο ανθρώπων θα διασταυρωθούν και τότε θα τεθεί το κρίσιμο ερώτημα: Ποιος έχει το δικαίωμα να ξεχωρίσει το καλό από το κακό, το δίκαιο από το άδικο; Τι θα γίνει όταν πέσουν οι μάσκες και έρθει η κάθαρση;

Ένας συναρπαστικός χορός γεγονότων και απρόσμενων εξελίξεων, μια «ταραντέλα» έρωτα, προδοσίας, εκδίκησης και απονομής δικαιοσύνης στα δύσκολα χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

 

 

 

Σύνταξη και επιμέλεια: Δέσποινα Ανθοπούλου