Kumari: Τα κορίτσια που λατρεύονται σαν θεότητες.. Ένα τρομακτικό έθιμο που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα..

Η θέση των γυναικών μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητας ήταν και παραμένει δύσκολη, αφού σε πολλές περιοχές ακόμα και σήμερα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της γυναικείας φύσης, όπως για παράδειγμα η έμμηνος ρύση θεωρούνται «αμαρτίες» για τις οποίες πρέπει να τιμωρούνται.

Σε αρκετές περιοχές του Νεπάλ λοιπόν, οι γυναίκες όταν αποκτήσουν την πρώτη τους περίοδο θεωρούνται πλέον «ακάθαρτες» και σε αρκετά χωριά εξορίζονται στη φύση και ζουν αντιμετωπίζοντας τους κινδύνους και τα άγρια θηρία και αν καταφέρουν να επιστρέψουν σπίτι «καθαρές», τότε μόνο γίνονται αποδεκτές.

Σε άλλα μέρη πάλι επικρατεί το έθιμο των ζωντανών θεοτήτων: σύμφωνα με αυτό κάποια κορίτσια πριν γίνουν γυναίκες λατρεύονται ως Kumari, δηλαδή ως παρθένες θεότητες, που θεωρούνται ως μετενσαρκώσεις Ινδών Θεών και τους αποδίδονται υπεράνθρωπες δυνάμεις.

Οι Kumari (ή Kumari Devi) είναι προεφηβικά κορίτσια που επιλέγονται ως εκπρόσωποι της θεϊκής ενέργειας στην Ινδουιστική θρησκεία. Ο όρος Kumari προέρχεται από τη σανσκριτική λέξη Kaumarya που σημαίνει «παρθένα» και ήταν προσωνύμιο της θεότητας Ντάργκα όταν ήταν παιδί.

Στο Νεπάλ η Kumari επιλέγεται από την κάστα Shakya ή Bajracharya της κοινότητας Newari του Νεπάλ. Θεωρείται σεβαστό πρόσωπο και λατρεύεται από μερικούς από τους Ινδουιστές της χώρας, καθώς και τους Βουδιστές του Νεπάλ, αλλά όχι του Θιβέτ. Παρόλο που υπάρχουν πολλές Kumaris σε όλο το Νεπάλ και κάθε πόλη έχει αρκετές, η σημαντικότερη είναι η Βασιλική Kumari του Κατμαντού, που ζει στο Kumari Ghar, ένα παλάτι στο κέντρο της πόλης.

Η διαδικασία επιλογής γι ‘αυτήν είναι ιδιαίτερα αυστηρή, συχνά επιλέγεται για μία ημέρα και λατρεύεται σε ορισμένα φεστιβάλ όπως το Ναβαράτρι ή το Durga Puja. Στο Νεπάλ, η Kumari πιστεύεται ότι είναι η ενσάρκωση της Taleju Bhavani (ή Durga) έως ότου της έρθει η περίοδος και τότε πιστεύεται ότι η θεά εγκαταλείπει το σώμα της. Μία σοβαρή ασθένεια ή μια σημαντική απώλεια αίματος από έναν τραυματισμό είναι επίσης αιτίες για την απώλεια της θεϊκής ιδιότητας του παιδιού.

Η παράδοση χρονολογείται τουλάχιστον από τον 10ο αιώνα, όταν νεαρά κορίτσια και αγόρια σε όλη τη Νότια Ασία συμμετείχαν σε ινδουιστικές και βουδιστικές τελετές ως εκπρόσωποι των θεών. Η σύνδεσή με τα θεία και η ικανότητα να προβλέψουν το μέλλον ήταν ιδιαίτερου ενδιαφέροντος στους κυβερνήτες της Ασίας. Αιώνες αργότερα η παράδοση έγινε δεκτή από τους ανθρώπους που ζούσαν στην περιφέρεια του, την ινδική υποήπειρο, στο Κασμίρ, το Ασσάμ, τη Βεγγάλη, το Ταμίλ Ναντού, και το Νεπάλ και οι οποίοι ακολούθησαν ανατρεπτικές θρησκείες με έμφαση στη γυναικεία δύναμη, και την ταντρική κατοχή, μία κατάσταση που επέφερε μαγικές επικλήσεις και τελετουργίες στις οποίες οι άνθρωποι υποτίθεται ότι μετατρέπονταν σε θεία όντα με υπερφυσικές δυνάμεις.

Μόνο στο απομακρυσμένο ορεινό Νεπάλ εφαρμόστηκε η πρακτική να δοξάζουν κορίτσια προεφηβείας ως ζωντανές θεές για χρόνια και μόνο στο Νεπάλ η παράδοση γαλουχήθηκε με σθένος μέχρι σήμερα. Για τους νεότερους Βουδιστές, η Kumari θεωρείται ως η ενσάρκωση της υπέρτατης θεότητας Vajradevi, μία εκδοχή του Βούδας. Για τους Ινδουιστές, ενσαρκώνει τη μεγάλη θεά Taleju, μια έκδοχή της Durga.

Σήμερα υπάρχουν μόνο δέκα Kumaris στο Νεπάλ, εννέα εκ των οποίων στην κοιλάδα του Κατμαντού και όλες επιβίωσαν από την τραγωδία (δυστυχώς όχι και οι ναοί τους). Εξακολουθούν να επιλέγονται μόνο από τις οικογένειες που συνδέονται με ορισμένες παραδοσιακές κοινότητες, και όλοι οι πρόγονοί τους πρέπει να προέρχονται από μια υψηλή κάστα.

Η επιλογή της Kumari θεωρείται ως η υψηλότερη τιμή, η οποία μπορεί να προσδώσει αναρίθμητες ευλογίες στην οικογένεια. Έτσι, παρά την οικονομική επιβάρυνση και τις προσωπικές θυσίες που εμπλέκονται στη διατήρηση μια νεαρής κοπέλας ως ζωντανής θεάς στο σύγχρονο κόσμο και τις προκλήσεις της αποκατάστασης της μόλις φτάσει στην εφηβεία και πρέπει να ζήσει μια φυσιολογική ζωή και πάλι, ορισμένες οικογένειες εξακολουθούν να εύχονται να είναι η κόρη τους η εκλεκτή.

Σε αρκετές περιοχές του Νεπάλ, οι γυναίκες αντιμετωπίζουν μια δύσκολη πραγματικότητα, όπου εξορίζονται από τις κοινότητές τους και αποκόπτονται από τις οικογένειές τους, όταν τους έρχεται περίοδος.

Και αυτό γιατί κατά τις παραδόσεις τους η έμμηνος ρύση θεωρείται αμαρτία και οι γυναίκες που μπαίνουν σε αυτή την ηλικία επικίνδυνες να μολύνουν όλη τη κοινότητα.

Προέκταση αυτής της λογικής είναι το έθιμο όπου μικρά κορίτσια πριν την εφηβεία λατρεύονται σαν θεότητες, μετενσαρκώσεις Ινδών Θεών, και πιστεύουν ότι έχουν υπερδυνάμεις, όπως να βλέπουν το μέλλον, να θεραπεύουν και να κάνουν τη γη γόνιμη.

Τα κορίτσια διαλέγονται από τους ιερείς βάση των χαρακτηριστικών τους, όπως ο λαιμός, τα μάτια και το σχήμα του προσώπου. Οι οικογένειες τους απολαμβάνουν προνομίων, αλλά τα κορίτσια ζουν μια εντελώς παράλογη πραγματικότητα που τους στοιχίζει ψυχολογικά και επηρεάζει την μετέπειτα ζωή τους.

Τα κορίτσια που επιλέγονται δεν πηγαίνουν σχολεία, ζούνε σε ειδικές κατοικίες, ενώ οι άρχοντες της κοινότητας τις περιφέρουν σαν σωτήρες στη περιοχή.

Μόλις μπούνε στην εφηβεία, αρχίζει ο πραγματικός γολγοθάς, αφού δεν έχουν εκπαιδευτεί σε τίποτα ενώ συνήθως δεν παντρεύονται αφού υπάρχει ο μύθος ότι όποιος παντρευτεί μία Kumari, πεθαίνει νέος.