Η άποψη της φίλης μας Κάτιας Κρ. για το βιβλίο“Ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ”
Συγγραφέας Χ.Α.Χωμενίδης
Εκδόσεις Πατάκης
Από το οπισθόφυλλο:
Ο συγγραφέας,σε αυτό του το έργο,εμπνέεται από τον έρωτα,της Εύας Παλμερ και του Άγγελου Σικελιανού,μα όχι προσηλωμένος,στα αληθινά γεγονότα….
Καλύπτει,εβδομήντα σχεδόν χρόνια,από το 1860 έως το 1927..κινείται από τα βοσκοτόπια της Πάρνηθας μέχρι τη νέα Υόρκη των αρχών του 20ου αιώνα και από το “μαυρο”1897” ίσαμε τους Βαλκανικούς πολέμους,τη Μικρασιατικη Καταστροφή,τη μεσοπολεμικη Αθήνα,το Πήλιο,τους Δελφούς…Ένα πλήθος ιστορικών προσώπων ή μυθιστορηματικων αντανακλάσεων τους,παρελαύνει από τις σελίδες του!Από τον Ε.Βενιζέλο,τον Κ.Παλαμά,την Κυβέλη,έως τον Κ.Καρυωτάκη,τον λαϊκό ζωγράφο Θεόφιλο,τον Μ.Βαμβακάρη!!!Όμως θίγει μεγάλα διαχρονικά ζητήματα,όπως την καταγωγή την γονεικοτητα,τον έρωτα,την προδοσία,το νόημα που υπερβαίνει τον θάνατο!!!
Η άποψη μου!!
Ο συγγραφέας με μια γραφή απλή,χωρίς να κουράζει,πότε σκληρή,ωμή,συγκινητική σου γνωρίζει έναν μεγάλο έρωτα,αυτό του Πάρη Κερκινου και της Ήβη Σπρινγκλιφ,ενός έρωτα καταλυτικου χωρίς δρσμευσειςΚαι ο ήρωας διατρέχει τα χρόνια,με μια φλόγα ασβεστη για τη ζωή,για ένα νόημα,έξω από συμβάσεις!!!!Ο κάθε λυγμός της ζωής του γίνεται τέχνη!!!Ο Πάρης,η ψυχή,η Ήβη Η λογική….
Τραγική περιγραφή του θρήνου του όταν χάνει την αδελφή του!!! Και το κλάμα γιγαντώνεται και γίνεται ποίημα….θρηνει τη μάνα του,ταξιδευει,γνωριζει την απόρριψη,το χειροκρότημα Τον έρωτα,βλεπει τη φρίκη του πολεμου!!πέφτει σε όλη του τη ζωή και σηκώνεται όπως ο Φοίνικας το πουλί!!!Που αιωνια οπως λέει ο συγγραφέας,καίγεται από την ίδια του τη φωτιά και αιωνία ξαναγεννιέται από τη στάχτη του!!!
Μήπως και εμείς έτσι δεν κάνουμε σε όλη μας τη ζωή?
Το βιβλίο με συγκλόνισε!!!!!!