“Στην πΈνα”: «ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ»… ΓΡΑΦΕΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΘΩΜΑΖΟΣ

Στην πΈνα”  ✒️✒️  

Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΧΙΜΑΙΡΑΣ 

(Μέρος πέμπτο)

«Τι καλά και
αγνά που ήταν τα χρόνια μας. Χάλασε η κοινωνία.»

Αλήθεια ,
πόσα δράματα «καλύφτηκαν» και «θαφτήκαν» πίσω από την έκφραση … 

«-Για ένα
καθαρό κούτελο ζούμε;» ή «-Εγώ έχω καθαρό πρόσωπο στην κοινωνία»

Πόσες «σιωπές
εξαγοράστηκαν» σε μικρές κοινωνίες για να μην αντιμετωπίσουν την κοινωνική
κατακραυγή , κάποιες συγκεκριμένες πράξεις ή πρόσωπα;

Και
«εξαγοράστηκαν» , αυτές οι σιωπές , είτε με ευνοϊκή μεταχείριση , οικονομική
ενίσχυση , εκφοβισμό και πολλούς ακόμα τρόπους που ευνοούσαν , οι εποχές
εκείνες , για να υπάρχουν.  

Ιστορίες μέσα
και έξω από την οικογένεια , σε στενό η ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον.

Και τότε
είχαμε προβλήματα. Πάντα υπήρχαν και θα πάντα θα υπάρχουν όλα τα είδη χαρακτήρων
και ανθρώπινων συμπεριφορών.

Η μόνη
διαφορά είναι ότι σήμερα υπάρχει ενημέρωση και η διακίνηση των πληροφοριών
πραγματοποιείται  με ιλιγγιώδης ταχύτητες
πλέον.

Πολλές φορές
στην πορεία παραποιούνται και προβάλλονται , με γνώμονα το συμφέρον , εκείνων
που διαχειρίζονται την πορεία της πληροφορίας μέχρι να φτάσει στον απλό
άνθρωπο.

Κάποιες φορές
θα παρατηρήσουμε  «αποπροσανατολισμό της
κοινής γνώμης» από τα σημαντικά προβλήματα , μέσω κάποιων Μέσων Μαζικής
Ενημέρωσης.

Αυτό δεν
γίνεται τυχαία. Υπάρχουν ολόκληρες ομάδες ανθρώπων που ασχολούνται ,
εξειδικευμένα με αυτόν τον τομέα και το έχουμε δει πάρα πολλές φορές στην
πορεία της ιστορίας μας.

Δεν θα
σταθούμε όμως σε αυτό.

Θα μιλήσουμε
για τις μικρότερες κοινωνικές ομάδες , από όπου θα προσπαθήσουμε να αντλήσουμε
κάποια συμπεράσματα , χωρίς να είμαστε ούτε κατά το ελάχιστο , ειδικοί σε αυτό
τον τομέα.

Απλά σαν
παρατηρητές

Κάποτε , στις
«κλειστές» και μικρές κοινωνίες μπορούσες να κρυφτείς , εάν είχες την
δυνατότητα αυτή (οικονομική , ταξική ή κάποια άλλη βαρυσήμαντη θέση) όταν
παρανομούσες.

Τώρα
επιλέγουν τις μεγάλες κοινωνικές ομάδες για να κάνουν οποιαδήποτε «ανομία» και
να χαθούν , σε μεγάλες πόλεις , σαν άγνωστοι μεταξύ αγνώστων. Εκμεταλλευόμενοι
φυσικά την αδιαφορία και την αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων.

Στις μικρές
κοινωνίες ακόμα και τώρα υπάρχει στους νέους μας αυτή η αποστροφή προς τον
έλεγχο για το τι κάνουν , που πάνε … παρομοιάζοντάς τις συμπεριφορές αυτές ως
«κατινιά»  και «κουτσομπολιό». Νιώθουν να
πνίγονται από την δυνατότητα ελέγχου που υπάρχει.

Δεν βλέπουν
την ώρα να φύγουν από τον τόπο τους και να σπουδάσουν , νιώθοντας με αυτό τον
τρόπο , ότι κατακτούν το δικαίωμα της ελευθερίας επιλογών και ανεξαρτησίας ,
μακριά από την οικογένειά τους και τον τόπο που μεγάλωσαν.

Κάτι που
φυσικά είναι ψευδαίσθηση γιατί πραγματικά ανεξάρτητος είσαι όταν  , ο ίδιος με τα δικά σου χέρια και δυνάμεις ,
μπορείς να σταθείς γερά στα πόδια σου.

Αυτή η
αποστροφή πλέον παρατηρείται και σε μεγαλύτερους σε ηλικία , που πολλές φορές ,
νιώθουν σαν φυλακισμένοι στο ίδιο τους το σπίτι.

Ο λόγος είναι
ότι υπάρχουν εκείνοι … «ΟΙ ΑΛΛΟΙ». Ποιοι άλλοι; Για να δούμε….

Όταν κάποιος
έχει προβλήματα , αρέσκεται να ασχολείται 
και να αναδεικνύει , τα προβλήματα των άλλων , σε μία προσπάθεια να
μειώσει την σοβαρότητα της δικής του κατάστασης.

Κάποιοι πάλι
, ασχολούνται μόνιμα με την ζωή των άλλων , μιας που δεν έχουν καθόλου
ενδιαφέρουσα … (κατά την γνώμη τους ) … δική τους προσωπική ζωή.

Υπάρχουν και
εκείνοι που μόλις θα δουν κάτι , που θεωρούν άξιο λόγου , θα προτιμήσουν να το
υποβιβάσουν ή και να το συκοφαντήσουν ακόμα.

Ότι δεν
μπορούν να φτάσουν θα προσπαθήσουν να το γκρεμίσουν.

Είναι σαν να
βλέπεις … κάποιον να καταφέρνει να βγει από την λάσπη και επειδή δεν μπορούν να
ακολουθήσουν και οι άλλοι προσπαθούν να τον ξανατραβήξουν «μέσα».

Θα είσαι όμως
άξιος μιας τέτοιας μεταχείρισης , εάν όταν καταφέρεις «κάτι σημαντικό»,
αλλάξει η συμπεριφορά σου ή «καβαλήσεις το καλάμι» που λέει και ο σοφός λαός.

Θα υπάρξουν
και εκείνοι που η αντιμετώπιση ως προς το πρόσωπό σου  , όταν είσαι μπροστά , διαφέρει κατά πολύ
…  από την αντιμετώπιση σε ενδεχόμενη
απουσία σου.

Έτσι λοιπόν
φτάνουμε στο σημείο να λέμε πολύ συχνά την πρόταση «Τι θα πει ο κόσμος»

Βασικά ,
εξαρτάται από το …. για ποιόν κόσμο μιλάμε και ποιανού την γνώμη , θα λάβουμε
σοβαρά υπόψη  , η οποία να έχει «βάρος»
και «αξία» για εμάς.

Φυσικά και
δεν μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε και να ζητάμε και την θετική επιβεβαίωση
και επιβράβευση  από πάνω.

Υπάρχουν και
κάποια όρια. Το σημαντικότερο είναι να κάνεις ότι μπορείς και όπως το θέλεις,
αρκεί να μην επηρεάζεις , αρνητικά , τις μοίρες η τις ζωές και άλλων ατόμων
πέρα από εσένα.

Το σημαντικό
είναι να είσαι ικανοποιημένος εσύ.

Η ήσυχη
συνείδηση σου , να είναι το μαξιλάρι σου το βράδυ όταν κοιμάσαι , ήρεμα και
χωρίς τύψεις.

Απόσπασμα από το βιβλίο
« Ταξίδια στην απέναντι όχθη»

« …. Πέρασαν μέσα και οι δύο και άρχισαν να
προχωρούν στον κεντρικό διάδρομο ανάμεσα από τις βιβλιοθήκες κυριολεκτικά
κυριευμένοι από δέος.
Πατέρας και κόρη έμειναν στην είσοδο για να χαζέψουν τις αντιδράσεις τους.
Καθώς όμως προχωρούσαν ανάμεσα στα βιβλία πρόσεξαν κάτι περίεργο. Ενώ οι επισκέπτες προχωρούσαν ανάμεσα στα ξύλινα έπιπλα,
που κουβαλούσαν πάνω τους τόνους από βιβλία, έδειχναν σαν να κάνουν χώρο για να
περάσουν και να γέρνουν ελαφρά στην κορυφή τους. Έμοιαζαν… να υποκλίνονται.
Και μόλις προσπερνούσαν, επέστρεφε το έπιπλο στην
όρθια θέση του σταδιακά. Κάτι δηλαδή σαν να κυμάτιζε στο πέρασμα τους ολόκληρο
το ξύλινο κατασκεύασμα και από τις δύο πλευρές.
Εκείνοι δεν το κατάλαβαν καθόλου, όμως η εικόνα
αυτή ήταν πολύ καθαρή από τη θέση που στέκονταν η Άννα και ο πατέρας της, οι
οποίοι κοιτάχτηκαν με έκπληξη και απορία. Δεν άρθρωσαν όμως κουβέντα. …»

Δημήτρης Θωμάζος

( Το κείμενο είναι νομικά κατοχυρωμένο. )

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΔΩ:

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΘΩΜΑΖΟΣ